U nas zapłacisz kartą
Kod ICD-10 dla Kontaktowego Zapalenia Skóry
Objawy kontaktowego zapalenia skóry
Newsletter Medovita - przydatne informacje, dostęp do nowych e-booków przed premierą.Tak zwanym wykwitem pierwotnym (czyli pojawiającym się w początkowym okresie choroby) w wyprysku kontaktowym jest grudka wysiękowa i pęcherzyk. Ogniska chorobowe są niewyraźnie odgraniczone od otoczenia, a osoba chora odczuwa świąd skóry. Wykwity skórne, co warto zaznaczyć, ustępują bez pozostawienia śladu. W okolicach oczu oraz narządów płciowych w ostrym kontaktowym zapaleniu skóry może dominować obrzęk i zapalenie. Wyprysk alergiczny w przeciwieństwie do wyprysku z podrażnienia niejednokrotnie przekracza swym występowaniem miejsce kontaktu z czynnikiem wywołującym. Rozpoznanie opiera się więc na stwierdzeniu grudek wysiękowych i pęcherzyków, charakterystycznym przewlekłym przebiegu z tendencją do nawrotów oraz obecności dokuczliwego dla chorego objawu jakim jest świąd. ,
Wyprysk kontaktowy niealergiczny
Wyprysk kontaktowy niealergiczny, zwany także kontaktowym zapaleniem skóry z podrażnienia, jest pierwszą reakcją zapalną, podczas której w wyniku bezpośredniego kontaktu z substancją drażniącą, zostaje zniszczona naturalna bariera ochronna skóry. W przeciwieństwie do alergicznego wyprysku kontaktowego, tego rodzaju zmiany na skórze powstają bez wcześniejszego uczulenia.
Substancje, które wywołują podrażnienie, można podzielić na:
- łagodne drażniące, takie jak mydło, woda, oleje, rozpuszczalniki, detergenty, skórki owoców cytrusowych, które wywołują reakcję po dłuższym czasie,
- silnie drażniące, np. silne kwasy lub zasady, wybielacze, kwas fluorowodorowy, kwas siarkowy, azotan srebra, związki fenolowe, które mogą powodować zmiany już po pierwszym kontakcie ze skórą i przypominać oparzenie termiczne.
Istnieje wiele czynników, które mogą wpłynąć na to, jak reakcja toksyczna będzie przebiegała w organizmie. Są to między innymi: rodzaj substancji drażniącej, ilość substancji dostającej się do skóry, miejsce ciała, które miało kontakt z substancją, temperatura ciała, czynniki mechaniczne i warunki klimatyczne (suche powietrze, zimny wiatr). Duże znaczenie będzie mieć również podatność organizmu na substancje drażniące, wrażliwość skóry, genetyka, podatność na promieniowanie UV i wiek.
Kontaktowe zapalenie skóry z podrażnienia występuje znacznie częściej niż to o podłożu alergicznym i może pojawić się u każdego. Diagnoza wyprysku niealergicznego jest stosunkowo prosta, ponieważ zmiany skórne pojawiają się tylko w miejscu kontaktu substancji z ciałem człowieka.
Dalszą część artykułu znajdziesz pod sekcją "Pytania do eksperta"
Leczenie kontaktowego zapalenia skóry
Leczenie możemy podzielić na miejscowe oraz ogólnoustrojowe. Miejscowo lekarz dermatolog może przepisać kremy kortykosteroidowe z antybiotykami lub lekami odkażającymi, co ma na celu m.in prewencję wtórnego nadkażenia zmian skórnych. Jeżeli zmiany są nasilone i przewlekłe wskazane może być zastosowanie silniejszych kortykosteroidów, które mają na celu złagodzenie reakcji zapalnej.
Zapamiętaj: Kontaktowe zapalenie skóry to inaczej wypryski kontaktowy.
W przypadkach nasilonej lichenizacji i hiperkeratozy (czyli znacznego pogrubienia warstwy rogowej naskórka związanego z nadmiernym rogowaceniem) korzystne może okazać się zastosowanie kremów z mocznikiem bądź maści salicylowe. Z kolei leczenie ogólnoustrojowe zasadniczo opiera się na lekach przeciwhistaminowych (które łagodzą dyskomfort związany ze świądem) lub niewielkich dawkach kortykosteroidów podawanych doustnie w zależności od potrzeby i stopnia nasilenia zmian skórnych.
Podsumowując kontaktowe zapalenie skóry o podłożu alergicznym jest chorobą, która będzie objawiać się u osób predysponowanych do reakcji alergicznych natomiast kontaktowe zapalenie skóry niealergiczne może wystąpić u każdej osoby, która miała kontakt z substancją drażniącą. Mimo wyżej wymienionej różnicy obie postacie choroby manifestują się praktycznie identycznymi zmianami na skórze oraz mogą wymagać podobnego leczenia.
1.Choroby skóry i choroby przenoszone drogą płciową - Stefania Jabłońska, Sławomir Majewski PZWL 2010
2. Międzynarodowa Statystyczna Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-10
- zdrowego stylu życia,
- ciąża i połóg,
- zdrowy rozwój dziecka,
- sprawność, mobilność i suplementacja
- relaks, stres i psychologia,
- zapobieganie i leczenie raka.
Jakie są metody leczenia wyprysku potnicowego?
Wyprysk potnicowy to choroba trudno poddająca się leczeniu. Najczęściej leczenie rozpoczyna się od stosowania silnie działających miejscowo glikokortykosteroidów. Doustne leki przeciwhistaminowe pomagają zmniejszyć świąd. W często nawracającej chorobie opcję terapeutyczną stanowi fototerapia PUVA. W przypadku stwierdzenia grzybicy stóp lub innych czynników przyczynowych należy wdrożyć odpowiednie leczenie.
Wyprysk potnicowy to choroba, w której alergeny mogą być zarówno pochodzenia zewnętrznego, jak i wewnętrznego. Nikiel, kobalt i niektóre leki mogą powodować wystąpienie lub zaostrzenie zmian, więc unikanie ekspozycji na nie może zapobiec rozwojowi wyprysku potnicowego. Niemniej w większości przypadków trudno wykryć czynnik przyczynowy i profilaktyka nie jest możliwa. W przypadku odczynów na zakażenia grzybicze zmiany w obrębie dłoni cofają się po wyleczeniu grzybicy stóp.
Zobacz także
Wyprysk pieniążkowaty Wyprysk pieniążkowaty jest szczególną odmianą wyprysku kontaktowego. W części przypadków zmiany chorobowe związane są z nadwrażliwością komórkową na alergeny bakteryjne, zwłaszcza paciorkowcowe. Do czynników zaostrzających zmiany skórne należą nadmierne kąpiele i stosowanie wysuszających mydeł.
Objawy chorób skóry (wykwity skórne) Wykwity skórne to zmiany na skórze, które są objawami chorób skóry. W poszczególnych chorobach wykwity mają charakterystyczny wygląd – kolor, kształt, postać, lokalizację i na tej podstawie dermatolog zwykle jest w stanie ustalić rozpoznanie. Zmiany skórne się mogą zmieniać w czasie oraz ustępować z pozostawieniem blizny lub bez niej. Do wykwitów należą: plama, grudka, guzek, guz, pęcherzyk, pęcherz, krosta, bąbel, a także nadżerka, przeczos, pęknięcie i rozpadlina, łuska, strup, owrzodzenie oraz blizna.
Kontaktowe zapalenie skóry (wyprysk kontaktowy) - leczenie
Zasadnicze znaczenie ma wyeliminowanie kontaktu z alergenem lub czynnikiem drażniącym.
Podstawę leczenia przeciwzapalnego kontaktowego zapalenia skóry alergicznego i z podrażnienia stanowią glikokortykosteroidy stosowane miejscowo (np. w maści, kremie) zazwyczaj od kilku do kilkunastu dni. Bardzo suche zmiany na dłoniach lub stopach w ostrym okresie zapalenia mogą wymagać stosowania glikokortykosteroidów pod opatrunkiem. Czasem lekarz może zalecić także stosowanie glikokortykosteroidów doustnie w ciężkich przypadkach ostrego zapalenia lub w przypadku zajęcia dużej powierzchni skóry.
W ostrym zapaleniu z pęcherzykami i wysiękiem (zbieraniem się płynu) oprócz glikokortykosteroidów stosuje się okłady ściągające – z samej wody, z 0,9-procentowym roztworem NaCl lub z octanowinianem glinu. Okłady wysuszają skórę i łagodzą świąd. Stosuje się je kilka razy dziennie – wilgotną bawełnianą tkaninę nakłada się na skórę i zmienia 1–4 razy co 15–30 min.
W przypadku przewlekłego zapalenia i pogrubienia i szorstkości skóry w następstwie zapalenia, szczególnie w kontaktowym zapaleniu skory z podrażnienia, skuteczne są środki nawilżające z dużą zawartością tłuszczów, środki keratolityczne, czyli rozpuszczające zrogowaciałą warstwę naskórka (kremy zawierające polidokanol i mocznik) oraz wazelina.
Świąd można opanować, stosując doustnie leki przeciwhistaminowe lub leki przeciwświądowe (mentol 0,1–2%, kamfora 0,1–3%) miejscowo.
Fototerapię UVA lub UVB, czyli naświetlanie zmian, lekarz może zalecić u chorych, u których inne sposoby leczenia okazały się nieskuteczne albo są przeciwwskazane. Chorzy narażeni na alergeny zawodowe, którzy nie mogą stosować rękawic lub kremów ochronnych, mogą odnieść korzyść z przewlekłego stosowania fototerapii.
W fotoalergicznym i fototoksycznym kontaktowym zapaleniu skóry stosuje się preparaty zawierające filtry promieniowania UVB i UVA.