U nas zapłacisz kartą
Przyczyny łysienia u kobiet - W poszukiwaniu odpowiedzi na problem
Łysienie androgenowe – leczenie
Współczesna medycyna umożliwia kilka metod leczenia łysienia androgenowego. Jednak najważniejszym elementem całej terapii jest ustalenie przyczyny nadmiernego wypadania włosów. Dopiero po postawieniu odpowiedniej diagnozy można wdrożyć leczenie. Do dyspozycji jest kilka metod: leczenie miejscowe, ogólnoustrojowe oraz zabiegi medycyny estetycznej. Pacjenci najczęściej wybierają leczenie miejscowe, które powiązane jest z przyjmowaniem odpowiednich leków. Co więcej, leki stosowane miejscowo działają pobudzająco na komórki mieszków włosowych. Dzięki odpowiednim preparatom, wzrost włosów jest stymulowany, mieszki włosowe zostają wydłużone i powodują ich namnażanie.
Innym sposobem na walkę z łysieniem androgenowym jest laseroterapia lub wykorzystanie osocza bogatopłytkowego na włosy. Zaleca się, aby leczenie metodą ogólnoustrojową było oparte na doustnym przyjmowaniu leków. Natomiast powyższe metody są skuteczne oraz przynoszą oczekiwane rezultaty. Aby efekt został utrzymany, zabiegi powinno się regularnie powtarzać. Jeśli jednak pacjent nie zdecyduje się na żadną z powyższych metod, istnieje inna, bardziej inwazyjna metoda – przeszczep włosów.
Łysienie androgenowe – wizyta u lekarza, badania oraz diagnoza
Podczas wizyty, lekarz przeprowadza dokładny wywiad z pacjentem, na temat występujących zmian. Ważne, aby poinformować lekarza o przebytych chorobach oraz o przyjmowanych w ostatnim czasie, bądź stałych lekach. Następnie zleca się poszczególne badania hormonalne. Najczęściej stosuje się badania, które oznaczają poziom testosteronu w surowicy. Z łysieniem androgenowym powiązane mogą być również poziomy prolaktyny, stan tarczycy oraz ilość ferrytyny.
Sama diagnostyka nadmiernego wypadania włosów wiąże się także z dokładnym przeglądem skóry głowy oraz włosów pacjenta. Do oceny stopnia zmian lekarze stosują również specjalne skale. Mowa tu m.in. o skali Ludwiga oraz skali Sinclair. Jeśli pacjent postanowił wybrać się do kliniki leczącej łysienie (jedną z takich jest OT.CO CLinic), trycholog prawdopodobnie zleci wykonanie komputerowego badania włosa. Może on również zlecić biopsję skóry głowy, wraz z badaniem mikroskopowym pobranej tkanki.
Czym jest łysienie androgenowe?
Łysienie androgenowe jest najczęstszym rodzajem łysienia i dotyka zarówno mężczyzn, jak i kobiet. Powoduje je zwykle wrażliwość mieszka włosowego na działanie hormonu, który powstaje w wyniku przemian testosteronu. Dokładnie chodzi o dihydrotestosteron (DHT), który należy do grupy androgenów (męskich hormonów płciowych) i u obu płci odpowiada za stan owłosienia.
Bezpośrednią przyczyną łysienia androgenowego jest wspomniana wcześniej wrażliwość mieszków włosowych na dihydrotestosteron albo zbyt wysoki poziom tego hormonu w organizmie.
Czynnikami, które predysponują do tych stanów, są:
Podłoże genetyczne
Jeśli w rodzinie występowały przypadki łysienia androgenowego, istnieje większe ryzyko wystąpienia tego schorzenia u potomków.
Zaburzenia hormonalne
U kobiet związane są one przede wszystkim z menopauzą, ponieważ w tym okresie zwiększa się udział androgenów w stosunku do estrogenów.
Choroby wpływające na produkcję hormonów
U kobiet są to m.in.:
- zespół policystycznych jajników,
- guzy nadnerczy,
- choroby przysadki mózgowej.
W ogromnej większości przypadków skłonność do łysienia androgenowego jest zapisana w genach i dotyczy to zarówno mężczyzn, jak i kobiet.
Czym jest łysienie plackowate?
Łysienie plackowate, znane również jako łysienie plackowate alopecja areata, to jedna z form utraty włosów, która charakteryzuje się pojawieniem nagłych i okrągłych lub owalnych obszarów bezwłosych, np. na czubku głowy lub w innych częściach ciała. Choroba ta jest spowodowana przez autoimmunologiczną reakcję, w której układ odpornościowy organizmu atakuje własne mieszki włosowe, powodując zahamowanie wzrostu włosów.
W łysieniu plackowatym włosy mogą wypadać stopniowo lub bardzo szybko, pozostawiając nagie placki na skórze. Zazwyczaj nie towarzyszą temu żadne inne objawy, takie jak swędzenie czy zaczerwienienie skóry. Choroba ta może wystąpić u osób w każdym wieku, ale najczęściej pojawia się we wczesnym wieku dorosłym. Często dotyka ona zarówno mężczyzn, jak i kobiet.
Przyczyny łysienia plackowatego u kobiet nadal nie są w pełni zrozumiane, ale uważa się, że genetyka odgrywa istotną rolę. Może być również związane z czynnikami środowiskowymi i reakcjami autoimmunologicznymi organizmu. Chociaż łysienie plackowate samoistnie może ustąpić w niektórych przypadkach, w innych wymaga ono leczenia, aby stymulować wzrost włosów i kontrolować reakcję immunologiczną.
Leczenie łysienia plackowatego może obejmować stosowanie miejscowych leków sterydowych, minoksydylu lub terapię światłem laserowym. W bardziej zaawansowanych przypadkach, w których obszary bezwłose występują na większej powierzchni skóry, może być zalecana terapia za pomocą kortykosteroidów, immunosupresantów lub innych zaawansowanych technik, takich jak terapia fotodynamiczna.
