U nas zapłacisz kartą
Łagodzenie i Zapobieganie Krostom na Stopach - Najlepsze Sposoby na Zdrowe Stopy
Jakie są metody leczenia wyprysku potnicowego?
Wyprysk potnicowy to choroba trudno poddająca się leczeniu. Najczęściej leczenie rozpoczyna się od stosowania silnie działających miejscowo glikokortykosteroidów. Doustne leki przeciwhistaminowe pomagają zmniejszyć świąd. W często nawracającej chorobie opcję terapeutyczną stanowi fototerapia PUVA. W przypadku stwierdzenia grzybicy stóp lub innych czynników przyczynowych należy wdrożyć odpowiednie leczenie.
Wyprysk potnicowy to choroba, w której alergeny mogą być zarówno pochodzenia zewnętrznego, jak i wewnętrznego. Nikiel, kobalt i niektóre leki mogą powodować wystąpienie lub zaostrzenie zmian, więc unikanie ekspozycji na nie może zapobiec rozwojowi wyprysku potnicowego. Niemniej w większości przypadków trudno wykryć czynnik przyczynowy i profilaktyka nie jest możliwa. W przypadku odczynów na zakażenia grzybicze zmiany w obrębie dłoni cofają się po wyleczeniu grzybicy stóp.
Zobacz także
Wyprysk pieniążkowaty Wyprysk pieniążkowaty jest szczególną odmianą wyprysku kontaktowego. W części przypadków zmiany chorobowe związane są z nadwrażliwością komórkową na alergeny bakteryjne, zwłaszcza paciorkowcowe. Do czynników zaostrzających zmiany skórne należą nadmierne kąpiele i stosowanie wysuszających mydeł.
Objawy chorób skóry (wykwity skórne) Wykwity skórne to zmiany na skórze, które są objawami chorób skóry. W poszczególnych chorobach wykwity mają charakterystyczny wygląd – kolor, kształt, postać, lokalizację i na tej podstawie dermatolog zwykle jest w stanie ustalić rozpoznanie. Zmiany skórne się mogą zmieniać w czasie oraz ustępować z pozostawieniem blizny lub bez niej. Do wykwitów należą: plama, grudka, guzek, guz, pęcherzyk, pęcherz, krosta, bąbel, a także nadżerka, przeczos, pęknięcie i rozpadlina, łuska, strup, owrzodzenie oraz blizna.
Wysypka na stopach u dziecka. Jakie mogą być jej przyczyny?
Wysypka na skórze dziecka może się pojawić z różnych powodów. Przyjmuje rozmaite formy – krostek, grudek lub czerwonych plamek. Nie każda wysypka świadczy o poważnym schorzeniu, ale nigdy nie można jej ignorować – zawsze istnieje prawdopodobieństwo, że jest objawem poważniejszej choroby. Kiedy zauważymy niepokojące znamiona u dziecka, powinniśmy natychmiast skonsultować się z lekarzem. Co może oznaczać wysypka na stopach u dziecka?
- Wysypka to jeden z częstszych objawów chorobowych występujących u dzieci.
- Krostki i plamki na stopach dziecka mogą mieć różne przyczyny, m.in. infekcje wirusowe, grzybicze czy bakteryjne lub być oznaką uczulenia.
- Nie wolno lekceważyć wysypki na stopach u dziecka, ponieważ może świadczyć o rozwijającej się poważniejszej chorobie. Każdorazowo po pojawieniu się niepokojących krostek lub plam powinniśmy skonsultować się z lekarzem.
Krostki na stopach: jakie mogą być przyczyny?
Wysypka może pojawić się na różnych częściach ciała. Krostki lub plamy występujące na stopach u dzieci mogą być wynikiem reakcji alergicznej. Możliwe, że maluch miał kontakt z jakimś detergentem lub inną substancją, na którą ma uczulenie. Wysypkę mógł zatem spowodować nowy płyn do kąpieli lub krem. Podrażnienie delikatnej skóry dziecka mógł spowodować także proszek do prania lub do płukania, w którym wyprane zostały np. buty czy skarpetki.
Istnieje również prawdopodobieństwo, że drobne krostki na stopach dziecka będą świadczyć o rozwijającym się zakażeniu grzybiczym lub bakteryjnym. Może też być symptomem rosnącej w tym miejscu kurzajki.
Wysypka na stopach u dzieci jest czasami objawem różnego rodzaju zakażeń wirusowych prowadzących do chorób zakaźnych. Schorzeniom takie jak m.in. różyczka, ospa wietrzna czy odra towarzyszy wysyp małych czerwonych krostek. Zazwyczaj pojawiają się one najpierw na tułowiu oraz na głowie i twarzy, ale jeśli odnajdziemy je na stopach nie można tych chorób całkowicie wykluczyć. Diagnozę wystawia dopiero lekarz po przeprowadzeniu dokładnego badania.
Zmiany skórne na stopach mogą oznaczać także problemy dermatologiczne. Jednym z nich może być np. wyprysk potnicowy. Wysypka w tym przypadku przyjmuje formę pęcherzyków i towarzyszy jej świąd, obejmuje głównie podeszwy stóp oraz powierzchnię.
Jeśli wysypka długo nie znika, wygląda wyjątkowo niepokojąco, towarzyszy jej nieprzyjemne swędzenie lub ból, bezwzględnie trzeba udać się z dzieckiem na wizytę do lekarza. Konsultacja jest tym bardziej konieczna, gdy oprócz wysypki pojawią się także inne objawy, np. gorączka lub osłabienie.
Wykwity pierwotne
Plama
Fot. 1. Plamy (bielactwo nabyte), w centrum widoczna nadżerka pokryta strupem
Fot. 2. Plamy rumieniowe
Plama to zmiana zabarwienia skóry na ograniczonej powierzchni, leżąca w poziomie skóry, tj. niewyczuwalna przy dotyku. Plamy mogą mieć różną wielkość, kolor i lokalizację. Mogą też towarzyszyć im różne objawy – świąd, pieczenie, łuszczenie się skóry, nadmierne ucieplenie skóry w okolicy plamy. Jeśli plamy występują na całym ciele, mówimy o wysypce (lub osutce) i opisujemy jej cechy charakterystyczne, np. wysypka drobnoplamista (kiedy plamy są niewielkie). Plamy mogą się zlewać się w większe ogniska, a także ulegać ewolucji – zmiana skórna, która początkowo była np. grudką lub pęcherzem może się zmienić w plamę.
1. Plamy z zaburzeń ukrwienia
- plamy rumieniowe: małe, najczęściej liczne wykwity, mogące się zlewać i tworzyć zmiany o charakterze wielokolistym, obrączkowatym. Obserwuje się je często w przebiegu chorób zakaźnych (orda, różyczka, płonica) i w wysypkach (osutkach) polekowych
- rumienie są wykwitami większymi od plam rumieniowych. Mogą mieć charakter przelotny, czyli chwilowy, ustępujący bez leczenia – związane są ze zwiększonym przepływem krwi przez naczynia skórne (np. rumień emocjonalny, rumień wywołany przez związki naczyniorozszerzające) lub trwały – najczęściej w wyniku przekrwienia związanego ze stanem zapalnym, np.: odczyn fototoksyczny i fotoalergiczny, róża
- erytrodermia jest uogólnionym stanem zapalnym skóry. Skóra jest zaczerwieniona jednolicie na większej powierzchni, obrzęknięta z nadmiernym złuszczaniem naskórka. Częstymi objawami towarzyszącymi są świąd, niekiedy powiększenie węzłów chłonnych, podwyższona temperatura, dreszcze, złe samopoczucie.
