U nas zapłacisz kartą
Czy można kupić tabletki z minoksydylem bez recepty?
Możliwe skutki uboczne
Podczas leczenia może zdarzyć się, że wystąpią skutki uboczne Loxon Max 5%. Niebezpieczne dla pacjenta mogą być zwłaszcza reakcje uczuleniowe – jeśli się pojawią, to należy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem. Do ciężkich reakcji alergicznych należy obrzęk naczyniorychowy, którego objawy obejmują obrzęk warg, twarzy, języka lub gardła powodujący trudności w oddychaniu i/lub połykaniu.
- przyspieszona akcja serca,
- bóle w klatce piersiowej,
- zbyt niskie ciśnienie krwi,
- omdlenia,
- zawroty głowy,
- obrzęk dłoni lub stóp,
- nagły przyrost masy ciała,
- podrażnienie lub zaczerwienienie skóry głowy, które utrzymuje się przez dłuższy czas.
W ulotce leku wymieniono skutki uboczne leku według częstości ich występowania.
Często preparat powodował: miejscowy rumień, świąd, zapalenie skóry, obrzęk, miejscowy rumień, nadmierny wzrost włosów, bóle głowy, bóle w klatce piersiowej.
Rzadko pacjenci zgłaszali: przejściową utratę włosów, suchość i/lub łuszczenie się skóry głowy, niedociśnienie tętnicze.
Z częstością nieznaną odnotowano reakcje alergiczne, w tym opisany wyżej obrzęk naczynioruchowy.
- zawroty głowy,
- omdlenia,
- tachykardia,
- zatrzymanie płynów powodujące nagły przyrost masy ciała.
Stosowanie miejscowe minoksydylu – mechanizm i efekty działania
Minoksydyl jest rekomendowany przez Polskie Towarzystwo Dermatologiczne do terapii łysienia androgenowego u kobiet i u mężczyzn w stężeniach 2 % oraz 5%. Mechanizm działania minoksydilu polega na zwiększeniu przepływu krwi przez łożysko naczyniowe skóry. Efekt miejscowego pobudzenia wzrostu włosów związany jest z wydłużeniem fazy wzrostu włosa -anagenu, zwiększeniem wielkości mieszka włosowego oraz pogrubieniem łodygi włosa.
Minoksydyl zwiększa wydzielanie prostaglandyny E2 w mieszku włosowym, pobudza syntezę endoperoksydazy I oraz stymuluje wydzielanie VEGF – czynnika wzrostu śródbłonka naczyniowego. Po zastosowaniu miejscowym minoksydyl przenika do krążenia ogólnego w niewielkim stopniu, wynoszącym około 0,3%-0,4% pierwotnej dawki.
Po jakim czasie widoczna jest poprawa?
Około 2-6 tygodnia stosowania może pojawić się wzmożona utrata włosów. W przypadku utrzymywania się takiego stanu dłużej niż 14 dni należy przerwać stosowanie i skonsultować się z lekarzem. Zwiększenie liczby włosów oraz zahamowanie wypadania obserwuje się w okresie 2 miesięcy systematycznego leczenia. Najbardziej widoczne efekty terapii łysienia pojawiają się po 12 miesiącach systematycznego stosowania preparatów zawierających minoksydil. Jeżeli po roku nie będzie zauważalna poprawa stanu skóry głowy – należy skonsultować z lekarzem zmianę sposobu leczenia.
Czy efekt terapii minoksydylem jest trwały?
Włosy, które powstają po terapii minoksydylem mogą charakteryzować się innym kolorem i strukturą aniżeli pozostałe. Aktualne badania dowodzą, że działanie substancji oparte jest na efekcie miniaturyzacji włosów – przekształcenia słabych włosów mieszkowych (delikatne i cienkie) we włosy terminalne (grubsze). Po odstawieniu preparatów minoksydylu w czasie 30-60 dni dochodzi jednak do pogorszenia efektów wcześniejszej terapii i znów może wystąpić utrata włosów. Sukces i trwałość terapii uzależnione są od systematyczności i długości stosowania produktu.
Dawkowanie preparatu
- zaleca się stosować lek 2 razy na dobę - rano oraz wieczorem,
- pojedyncza dawka powinna wynosić 1 ml płynu, co odpowiada 10 naciśnięciom pompki,
- maksymalna dawka dobowa to 2 ml, czyli ok. 20 rozpyleń preparatu. Taka ilość leku zawiera 100 mg minoksidilu.
Lek można nakładać wyłącznie na zdrową skórę głowy w miejscach objętych wypadaniem włosów. Przed aplikacją zarówno skóra głowy, jak i włosy muszą pozostawać suche. Preparat należy rozprowadzić na obszarach łysienia i wmasować. Trzeba przy tym uważać, by nie pokryć nim innych miejsc ciała, a w szczególności by lek nie dostał się do oczu, ust ani nosa. Nieuważne nakładanie płynu może spowodować wzrost włosów w niezamierzonych miejscach (jeśli zostana nim pokryte). Po aplikacji trzeba więc dokładnie umyć ręcę.
Jak długo trzeba stosować Loxon Max 5%? Zazwyczaj leczenie łysienia androgenowego jest długotrwałe. Najczęściej wzrost nowych włosów obserwuje się po 2 miesiącach stosowania minoksidilu. Po zauważeniu efektów działania leku należy kontynuować jego stosowanie. Zaprzestanie terapii może spowodować utratę efektów i powrót do stanu sprzed leczenia. Jeśli jednak po upływie roku stosowania płynu stan włosów nie ulegnie poprawie, lek należy odstawić.
W początkowej fazie leczenia wypadanie włosów może się nasilić. Przejściowa zwiększona utrata włosów pojawia się zazwyczaj po 2 do 6 tygodni od rozpoczęcia terapii. Przerwanie stosowania minoksydylu i konsultacja z lekarzem są wymagane, jeśli taki stan trwa powyżej 2 tygodni.
Postępowanie po pominięcie dawki
Jeśli pacjent zapomni zastosować płyn Loxon Max 5%, to zaleca się zaaplikować lek od razu po przypomnieniu. Jeżeli jednak nadchodzi pora kolejnej aplikacji, to nie należy uzupełniać pominiętej dawki, a w szczególności nie należy nakładać na skórę podwójnej ilości leku.
Przyjęcie większej ilości leku od zalecanej
Lek należy stosować zgodnie z instrukcją znajdującą się w ulotce lub według zaleceń lekarza. Zwiększanie dawkowanie nie spowoduje, że efekty leczenia będą szybciej widoczne. Uważa się, że prawdopodobieństwo przedawkowania Loxon Max 5% jest znikome, jeśli lek jest stosowany prawidłowo. Dotychczas nie zaobserwowano, by miejscowa aplikacja minoksydylu powodowała wystąpienie ogólnoustrojowych działań niepożądanych. Maksymalna zalecana dawka leku dla osób dorosłych wynosi 100 mg na dobę – tyle zawiera 2 ml płynu.
Genetyka i łysienie, a dobór leczenia
W sytuacjach, w których terapia minoxidilem nie przynosi pożądanych efektów, można skłonić się w kierunku zastosowania innych preparatów na łysienie lub wykonanie przeszczepu włosów. Niestety, łysienie androgenowe jest schorzeniem, które związane jest z nadwrażliwością mieszków włosowych na DMT, czyli pochodną testosteronu. Jego występowanie może mieć związek z genetyką, jak również układem immunologicznym. Skoro preparat nie wykazuje działania antyandrogennego, chwilowo powstrzyma wypadanie włosów, ale nie zmieni ich wrażliwości na DMT na stałe. Prawdopodobnie po zaprzestaniu stosowania go, fryzura wróci do swojej poprzedniej postaci.
Z kolei stosując leki o działaniu antyandrogenowym, zmniejszające stężenie DMT w organizmie można liczyć na ograniczenie wypadania włosów (tak samo, jak stosując minoksydyl), jednak może powodować to również impotencję, powiększenie piersi, zmniejszenie libido oraz zaburzenia wytrysku. Leki o działaniu hamującym wytwarzanie się DMT przenikają do krwi oraz mleka matek, zatem nie mogą być przepisywane kobietom w ciąży i karmiącym.
Historia minoksydylu jako leku
Pod koniec lat pięćdziesiątych XX wieku firma Upjohn opracowała lek, który miał znaleźć zastosowanie w leczeniu wrzodów. Badania pierwotnie przeprowadzano na psach, u których nie zaobserwowano oczekiwanych efektów. Okazało się, że zsyntetyzowana substancja silnie rozszerza naczynia krwionośne. FDA zatwierdziła w 1979 ten lek pod nazwą Loniten. W formie tabletek doustnych miał być wykorzystywany w leczeniu nadciśnienia.
Nieoczekiwanym efektem ubocznym stosowania Lonitenu zawierającego w swym składzie minoksydyl, okazało się pobudzanie wzrostu włosów. Lekarze zaczęli przepisywać go poza wskazaniami pacjentom, którzy skarżyli się na problemy z łysieniem. W 1988 roku FDA zatwierdziła preparat z minoksydylem do leczenia łysienia u mężczyzn pod nazwą handlową Rogaine.
