Zdjęcia łuszczycy głowy - Piękno w nauce i świadomość
Objawy łuszczycy skóry głowy
Owłosiona skóra głowy jest najczęstszym miejscem występowania łuszczycy. Objawia się ona poprzez pojawienie się blaszek łuszczycowych , które pokryte są grubymi, nawarstwionymi łuskami w postaci strupów lub zlanych, dużych ognisk tworzących skorupę. Ogniska łuszczycowe mogą występować także poza linią włosów, obejmując obszary takie jak czoło, kark czy skórę za uszami. Charakterystyczne dla zmian skórnych w przebiegu łuszczycy głowy jest złuszczanie o różnym nasileniu i dokuczliwy świąd.
Choroba nie wpływa na wygląd samych włosów i zazwyczaj nie powoduje łysienia. Może poprzedzać jednak zmiany występujące na skórze gładkiej (często łokciach, kolanach) paznokciach czy miejscach intymnych. Zwłaszcza łuszczyca głowy u dziecka może oznaczać początek łuszczycy uogólnionej, która z czasem da o sobie znać objawami poza skórą głowy . To, o czym warto pamiętać, to, że łuszczyca na ciele może pojawić się nawet kilka lat po wystąpieniu zmian na głowie.
Atopowe zapalenie skóry (AZS) – objawy i leczenie
Przyczyny łuszczycy skóry głowy
Dokładna przyczyna do tej pory nie jest poznana. Niewątpliwą rolę odgrywa tło genetyczne, immunologiczne, środowiskowe jak stres, urazy, ukąszenia owadów, używki, leki. Coraz częściej wskazuje się na rolę komórkowych i molekularnych mediatorów łuszczycy. Przez wielu autorów podkreślany jest szczególnie układ odpornościowy i jest traktowana jako zapalna choroba autoimmunologiczna z udziałem komórek T CD4 i komórek dendrytycznych. Bezpośredni wpływ na rozwój ognisk łuszczycowego zapalenia skóry ma prawdopodobnie aktywacja interleukiny 17, interferonu 𝜸, czynnika martwicy nowotworów i interleukiny 22. Poza stanem zapalnym towarzyszącym chorobie klasyczny jest nieprawidłowy, przyspieszony proces proliferacji naskórkowej. Występuje zjawisko parakeratozy, charakteryzujące się obecnością jąder komórkowych w komórkach warstwy rogowej naskórka przez wspomniany przyspieszony
proces rogowacenia.
Tło genetyczne
Tło genetyczne wskazuje rodzinne występowanie łuszczycy u 70% bliźniąt jednojajowych, a jeśli choroba występuje u obydwu rodziców to u dziecka wystąpi z prawdopodobieństwem do 70%.
Wyróżniamy 2 typy łuszczycy
- Typ 1 – związany z dziedziczeniem autosomalnych dominującym. Początek zazwyczaj w młodym wieku, przed 40 rokiem życia. Charakteryzuje się rozległymi zmianami, nie stwierdza się łuszczycy krostkowej.
- Typ 2 – początek zazwyczaj między 50 a 70 rokiem życia.
Dotychczas nie jest poznany gen odpowiedzialny za powstawanie łuszczycy, natomiast u chorych stwierdza się różne geny, które w wyniku współdziałania tworzą podłoże, na które oddziałują różne czynniki środowiskowe.
Tło immunologiczne
Łuszczyca skóry głowy w literaturze naukowej jest traktowana jako zapalna choroba autoimmunologiczna przez co wkład układu odpornościowego w jej patogenezę jest istotą. Przemawia za tym aktywacja limfocytów T wraz z wieloma cytokinami prozapalnymi. Antygen zaś do tej pory nie został odkryty.
Łuszczyca – zdjęcia różnych form łuszczycy
Łuszczyca jest przewlekłą chorobą z autoagresji, której nabardziej widocznym objawem są pogrubiałe obszarami skóry, pokryte szarawą łuską. Takie przynajmniej jest najczęstsze o niej wyobrażenie. Jednak objawy skórne tego schorzenia mogą być bardzo różne u poszczególnych pacjentów, a nawet u jednego, oglądanego w różnym czasie. Obejrzyj zdjęcia różnych form łuszczycy aby się o tym przekonać, oraz nauczyć się je rozpoznawać.
W łuszczycy pospolitej, zwanej również plackowatą, zmiany pojawiają się najczęściej na łokciach, w obrębie skalpu, oraz na plecach. To zdecydowanie najczęstsza forma łuszczycy – cierpi na nią aniej więcej 8 na 10 pacjentów. Zmiany te pokryte są srebrzystą łuską, i otoczone czerwonym rumieniem. Często wywołują świąd, i nierzadko pękają i krwawią, co powoduje ból. Ta forma najczęściej objawia się dopiero w życiu dorosłym.