U nas zapłacisz kartą
Zdjęcia pęcherzy z wodą na nogach - Piękno i troska o zdrowie
Jak często występuje pemfigoid pęcherzowy?
Pemfigoid pęcherzowy to najczęstsza podnaskórkowa autoimmunologiczna choroba pęcherzowa. Występuje w wieku starszym, po 65.roku życia, rzadko dotyczy dzieci.
Objawy skórne pemfigoidu pęcherzowego mogą być rozmaite: rumieniowo-obrzękowe, pokrzywkowate, pęcherzowe i pęcherzykowe. Pęcherze są dobrze napięte, różnej wielkości, od olbrzymich po drobne o wianuszkowatym układzie. Zawierają treść surowiczą lub krwistą. Mogą występować w obrębie rumieni lub na skórze pozornie nie zmienionej.
Lokalizacja wykwitów jest rozmaita - często rozsiane są na całej skórze, najczęściej jednak dotyczą tułowia i zgięciowych powierzchni kończyn. Mogą pojawiać się także na błonach śluzowych jamy ustnej. Występują też pewne nietypowe odmiany pemfigoidu, np. pefigoid łojotokowy, bujający, młodzieńczy, guzkowy czy dyshydrotyczny.
Zmianom na skórze może towarzyszyć świąd i pieczenie.
Czy możliwe jest całkowite wyleczenie?
Przebieg pemfigoidu pęcherzowego jest przewlekły i nawrotowy, wielomiesięczny, a nawet wieloletni. Możliwe jest całkowite ustąpienie zmian skórnych.
Po zakończeniu leczenia konieczna jest regularna kontrola w Poradni Dermatologicznej. Jeżeli zmiany skórne wywołane były przez leki lub promieniowanie UV, należy bezwzględnie unikać tych czynników prowokujących.
Wybrane treści dla Ciebie
Choroba Haileya-Haileya Choroba Haileya-Haileya jest rzadką genetycznie uwarunkowana chorobą skóry, która przebiega pod postacią zmian nadżerkowo-pęcherzowych.
Liszaj płaski W liszaju płaskim zmiany skórne pojawiają się nagle i mają charakterystyczną morfologię. Są to sinofioletowe, lśniące, płaskie, wieloboczne grudki wielkości 1-3 mm. Mają tendencję do zlewania się. Na ich powierzchni można dostrzec białawe linie, tzw. siateczkę Wickhama.
Ostuda (melasma) Ostuda (melasma) to jasnobrązowe, brązowe lub szare przebarwienie skóry, które powstaje w związku z narażeniem na światło słoneczne. Ostuda zwykle pojawia się na twarzy oraz przedramionach. Ostuda występuje częściej u kobiet podczas ciąży, stosujących środki antykoncepcyjne, ale może nie mieć też znanej przyczyny. W leczeniu stosuje się miejscowe leki depigmentujące, peelingi chemiczne oraz foto- i laseroterapię. U niektórych osób, zwłaszcza u kobiet, u których ostuda pojawiła się w ciąży, po porodzie ostuda ustępuje bez leczenia.
Pemfigoid bliznowaciejący Pemfigoid bliznowaciejący dotyczyć może i błon śluzowych i skóry lub tylko błon śluzowych albo skóry. Cechą charakterystyczną jest postępujące bliznowacenie i zaniki. Występuje wiele podtypów klinicznych choroby.
Bąble na skórze z płynem surowiczym
Obejmuje skórę i błony śluzowe. Powodowana jest pojawieniem się w układzie krążenia oraz w przestrzeniach międzykomórkowych naskórka nieprawidłowych przeciwciał, skierowanych przeciwko białkom tzw. desmogleiny (Dsg 1 i Dsg3). Wyróżnia się kilka postaci pęcherzycy, z których najcięższą jest „zwykła”.
W jej przebiegu występują kolejno po sobie takie objawy, jak:
- nadżerka w obrębie błon śluzowych jamy ustnej, z czasem coraz bardziej bolesna,
- ekspansja nadżerki na błony śluzowe krtani, spojówek, narządów płciowych, odbytu,
- wystąpienie dużych i bolesnych bąbli na ciele, wypełnionych surowicą, z tendencją do samoistnego pękania,
- powstawanie sączących nadżerek na skórze, w miejscu rozerwanych pęcherzy,
- narastające pieczenie i świąd,
Tego typu zmiany skórne rozlewają się na coraz większej powierzchni, mogą obejmować też twarz i owłosioną skórę głowy.
Leki stosowane w terapii pęcherzycy – kortykosteroidy i immunosupresanty
Kortykosteroidy są najczęściej stosowanym lekiem w leczeniu pęcherzycy. Są one skuteczne w redukcji stanu zapalnego i łagodzeniu objawów takich jak zaczerwienienie, obrzęk i świąd. Kortykosteroidy mogą być stosowane miejscowo (na skórę), doustnie lub przez iniekcje. Drugą grupą leków są immunosupresanty , które hamują aktywność układu immunologicznego, co pomaga zmniejszyć objawy pęcherzycy. Leki te obejmują cyklosporynę, azatioprynę i metotreksat. Wszystkie te leki muszą być przepisywane przez lekarza i używane pod jego nadzorem, ponieważ mogą powodować poważne skutki uboczne.
Pęcherzyca choroba to poważne schorzenie autoimmunologiczne, które prowadzi do powstawania pęcherzy i owrzodzeń na skórze i błonach śluzowych. W ciągu ostatnich lat naukowcy zaczęli eksplorować nowe metody leczenia pęcherzycy, w tym terapie biologiczne i badania kliniczne.
Terapie biologiczne to nowoczesne metody leczenia, które wykorzystują organizmy lub ich składniki do walki z chorobą. Takie terapie są skierowane przeciwko konkretnym celom molekularnym związanym z chorobą, co może znacznie zwiększyć ich skuteczność i zmniejszyć skutki uboczne. Terapie biologiczne są obiecującym kierunkiem w leczeniu pęcherzycy, choć są jeszcze potrzebne dalsze badania, aby ocenić ich pełne potencjałe i bezpieczeństwo.
Badania kliniczne są niezbędne do oceny skuteczności i bezpieczeństwa nowych terapii. Wiele badań klinicznych dotyczących pęcherzycy jest obecnie prowadzonych na całym świecie, a pacjenci z diagnozą pęcherzycy często mają możliwość wzięcia udziału w tych badaniach. Udział w badaniach klinicznych może dać pacjentom dostęp do najnowszych terapii i pomóc w przyspieszeniu postępu nauki.
Choć nowe kierunki w leczeniu pęcherzycy są obiecujące, ważne jest, aby pacjenci byli dobrze poinformowani o potencjalnych korzyściach i ryzyku związanym z nowymi terapiami. Komunikacja z lekarzem i zrozumienie wszystkich dostępnych opcji leczenia to klucz do zarządzania pęcherzycą.
Co robić w razie wystąpienia objawów?
W razie wystąpienia objawów należy udać się szybko do lekarza, najlepiej dermatologa lub, w przypadku nasilonych zmian skórnych, do szpitala na Oddział Dermatologiczny.
Aby postawić rozpoznanie pemfigoidu pęcherzowego lekarz musi stwierdzić obecność na skórze dobrze napiętych pęcherzy oraz wykwitów rumieniowych i obrzękowych. Dodatkowo ważnym czynnikiem rozpoznawczym jest przewlekły przebieg choroby i jej występowanie w wieku starszym. Rozstrzygające dla ustalenia rozpoznania jest jednak badanie histologiczne wycinka skóry (w którym stwierdza się pęcherz podnaskórkowy) łącznie z badaniem immunologicznym surowicy na obecność przeciwciał i badaniem immunologicznym fragmentu skóry pacjenta (jest to tzw. badanie immunopatologiczne).
U osób starszych wskazane są dodatkowe badania w celu wykluczenia lub też wykrycia nowotworów złośliwych.