U nas zapłacisz kartą
Zdjęcia pęcherzy z wodą na nogach - Piękno i troska o zdrowie
Specyfika pęcherzycy – różne formy i nasilenie objawów
Pęcherzyca to choroba autoimmunologiczna , która charakteryzuje się powstawaniem pęcherzy na skórze i błonach śluzowych. Początkowo mogą one być niewielkie, ale z czasem mogą zwiększać swoją wielkość. Objawy mogą występować na różnych obszarach ciała, w zależności od formy choroby.
Pęcherzyca zwykła to najczęstsza forma tej choroby. Charakteryzuje się występowaniem pęcherzy na skórze, które są wypełnione płynem. Mogą one występować na dowolnym obszarze ciała, ale najczęściej dotyczą skóry twarzy, ramion, nóg i tułowia.
Pęcherzyca liściasta to forma choroby, która charakteryzuje się występowaniem pęcherzy na skórze, które przypominają liście. Są one zazwyczaj umiejscowione na skórze tułowia i kończyn. Pęcherzyca liściasta może być szczególnie bolesna i powodować dyskomfort.
Pęcherzyca opryszczkowata to rzadka forma choroby, która charakteryzuje się występowaniem pęcherzy na skórze, które przypominają opryszczkę. Są one zazwyczaj umiejscowione na skórze twarzy, wokół ust i nosa.
W przypadku każdej formy pęcherzycy, objawy mogą być różne pod względem nasilenia. U niektórych osób mogą one być łagodne i przemijać po kilku dniach, podczas gdy u innych mogą być ciężkie i utrzymywać się przez dłuższy czas.
Epidemiologia pęcherzycy – kogo najczęściej dotyka
Pęcherzyca może dotknąć osoby w każdym wieku, ale najczęściej diagnozowana jest u osób starszych, powyżej 60. roku życia. Nie ma znaczących różnic w częstości występowania pomiędzy kobietami i mężczyznami. Niewielka liczba przypadków odnotowywana jest u dzieci, a gdy już do tego dojdzie, choroba zazwyczaj przebiega w łagodniejszej formie. Choć pęcherzyca jest chorobą rzadką, jej częstość występowania różni się w zależności od regionu geograficznego. W Europie i Ameryce Północnej odnotowuje się około 0,1-0,5 nowych przypadków na 10 000 osób rocznie.
Ważnym aspektem w łagodzeniu objawów pęcherzycy jest odpowiednia dieta . Osoby cierpiące na tę chorobę powinny unikać pokarmów, które mogą pogorszyć objawy, takich jak owoce cytrusowe, czekolada, orzechy czy pikantne jedzenie. Zaleca się natomiast spożywanie produktów bogatych w białko, witaminę C i cynk, które wspierają zdrowie skóry. W zależności od indywidualnych potrzeb pacjenta, dieta może być dostosowana przez dietetyka.
Ropne bąble na skórze
Bąble ropne na skórze wskazywać mogą nie tylko na jedną z postaci opryszczki, ale też tzw. czyraczność. Czyraki są objawem gronkowcowego zapalenia mieszków włosowych.
W przebiegu infekcji w pierwszej kolejności na skórze pojawiają się niezwykle bolesne, czerwone, twarde i zbite guzki. Po kilku dniach pod ich powierzchnią zaczyna się zbierać ropna treść.
W dalszej kolejności dochodzi do samoczynnego pęknięcia zmiany skórnej i rozlania się jej zawartości. Wiąże się to z kolejną porcją doznań bólowych, a dodatkowo należy się liczyć z tym, że w miejscu rozerwania czyraka pozostanie głęboka, widoczna blizna.
Czyraki występują pojedynczo. Mogą się pojawić w każdym niemal miejscu, ale zwłaszcza na plecach, ramionach, pośladkach, klatce piersiowej, szyi. W ostatnim przypadku istnieje ryzyko poważnych powikłań, z zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych włącznie.
Innym schorzeniem, w przebiegu którego pojawiające się na skórze bąble wypełnione są ropą, jest choroba Duhringa. Jest to skórna postać celiakii, a więc skrajnej postaci nietolerancji glutenu. Mimo zupełnie odrębnej etiologii, zmiany skórne przypominają te, które pojawiają się u pacjentów chorych na opryszczkę.
Różni się jednak ich lokalizacja. W tym przypadku ropnie pojawiają się w takich miejscach, jak:
- kolana i łokcie,
- pośladki i lędźwie,
- okolice łopatek,
- twarz i owłosiona skóra głowy.
Etiologia pęcherzycy – co wiemy o przyczynach
Pęcherzyca jest rzadką, przewlekłą chorobą autoimmunologiczną, której przyczyny nie są do końca znane. Wydaje się, że choroba ta jest wynikiem nieprawidłowej reakcji układu immunologicznego, który zaczyna atakować własne komórki organizmu.
Choć precyzyjne przyczyny pęcherzycy są nieznane, istnieją pewne czynniki, które mogą zwiększać ryzyko jej rozwoju. Należą do nich m.in. genetyka, stres, infekcje, niektóre leki czy ekspozycja na promieniowanie UV. Wiele osób z pęcherzycą ma krewnych z innymi chorobami autoimmunologicznymi, co sugeruje, że genetyka może odgrywać pewną rolę.
Badania sugerują również, że pęcherzyca może być związana z niewłaściwym funkcjonowaniem białek desmosomów - struktur odpowiedzialnych za utrzymanie spójności komórek skóry. Kiedy układ immunologiczny atakuje te białka, komórki skóry zaczynają się od siebie oddzielać, tworząc pęcherze.
Wreszcie, niektóre badania sugerują, że dieta może wpływać na nasilenie objawów pęcherzycy. Chociaż nie ma specyficznej "diety pęcherzycowej" , niektóre pokarmy mogą wywoływać lub nasilać objawy. Wśród nich znajdują się m.in. produkty zawierające gluten, nabiał, cukry proste czy alkohol.
Pęcherzyca liściasta
W przypadku pęcherzycy liściastej wiotkie, pękające pęcherze przekształcają się w miodowożółte strupy. Zmiany występują wyłącznie na skórze – głównie w górnej części klatki piersiowej i pleców, na twarzy i owłosionej skórze głowy. Pęcherze mogą zajmować duże powierzchnie na ciele, powodując uogólniony stan zapalny skóry (erytrodermię).
Szczególną odmianą pęcherzycy jest pęcherzyca paraneoplastyczna, która współwystępuje z chorobami nowotworowymi. U pacjentów pojawiają się bolesne nadżerki na błonach śluzowych, dochodzi do zaburzeń połykania, występuje także wrzodziejące zapalenie jamy ustnej, bliznowaciejące zapalenie spojówek i zapalenie rogówki. Objawy tej odmiany pęcherzycy mogą wyprzedzać chorobę nowotworową.
Inne odmiany pęcherzycy to m.in. pęcherzyca łojotokowa, rumieniowa, opryszczkowata i bujająca.