U nas zapłacisz kartą
Walka z Pęcherzami na Dłoniach - Przyczyny, Leczenie i Profilaktyka
Domowe sposoby na pęcherze
Leczenie pęcherzy skórnych
Nie wolno usuwać pęcherza, należy poczekać, aż sam zniknie. Jeśli pęknie, trzeba założyć jałowy opatrunek i starannie dbać o jego higienę, aby nie dopuścić do zakażenia rany.
Jednak są eksperci, którzy warunkują samodzielne przekłucie pęcherza od jego wielkości. Dla większości osób pozostawienie nabrzmiałego pęcherza jest mało praktyczne, dlatego część specjalistów doradza, aby nakłuwać duże pęcherze powodujące ból, a nie przebijać małych i bezbolesnych.
Nakłucie dużego pęcherza w obciążonym miejscu jest po prostu konieczne. Poza tym pęcherz wcześniej czy później samoistnie pęknie, dlatego lepiej zrobić to zawczasu w możliwie higienicznych warunkach.
Filcowa ochrona. Aby ochronić bolesny pęcherz bez jego nakłuwania należy osłonić go kawałkiem filcu z wyciętym pośrodku okienkiem – środkowa część nad pęcherzem powinna pozostać otwarta. Reszta filcu chroni przed dodatkowymi urazami i tarciem podczas codziennych czynności. Jeśli skóra jest czysta i sucha, taki opatrunek nie powinien przeszkadzać.
Sterylizowanie przyrządów. Przed nakłuciem lub nacięciem pęcherza, w pierwszej kolejności należy obmyć jego i sąsiadującą skórę, a następnie wysterylizowaną igłą, szpilką lub żyletką zrobić mały otwór wystarczający do usunięcia płynu.
Najlepiej sterylizować alkoholem lub ogniem. Wybrany przyrząd trzyma się w płomieniu zapałki, aż rozżarzy się do czerwoności (przed nakłuciem trzeba poczekać aż wystygnie).
Nie wolno usuwać skórki pokrywającej pęcherz, co jest największym i najczęstszym błędem. Odwarstwiony naskórek pokrywający pęcherz tworzy naturalny opatrunek ochronny. Jeśli się go usunie, odkryte dno pęcherza zaczerwieni się i zacznie boleć. Tymczasem pozostawiona warstwa naskórka szybko twardnieje i sama odpada, co znacznie skraca okres gojenia.
Antybiotyki stosowane miejscowo skutecznie niszczą bakterie, problem w tym, że także zdrowe komórki.
Co wywołuje uczulenie na rękach? Objawy i łagodzenie alergii na dłoniach
Uczulenie na rękach może się pojawić w wyniku działania rozmaitych czynników, ale najczęściej odpowiadają za nią alergeny zawarte w detergentach, płynach do zmywania, farbie drukarskiej, oleju napędowym i metalach, takich jak kobalt, chrom i nikiel.
Alergia na rękach stanowi dość częsty problem, gdyż dłonie są najbardziej narażoną na kontakt z czynnikami alergizującymi częścią ciała. Uczulenie na rękach ma przeważnie postać drobnych, czerwonych wyprysków, które zlewają się w większe plamy. Zmianom skórnym towarzyszy zazwyczaj silne swędzenie, pieczenie dłoni i ból. Dolegliwości mogą obejmować tylko palce lub całą wewnętrzną bądź zewnętrzną stronę dłoni.
Zobacz film: Alergia - choroba cywilizacyjna. Źródło: DeFacto
Uczulenie na rękach – objawy
Bez względu na czynnik sprawczy alergia na dłoniach ma zawsze podobny przebieg. Uczulenie na rękach ma przeważnie postać drobnych, czerwonych wyprysków, które zlewają się w większe plamy. Niekiedy mogą się pojawić pęcherze wykazujące tendencję do sączenia. Zmianom skórnym towarzyszy zazwyczaj silne swędzenie, pieczenie dłoni i ból. Skóra na rękach staje się wysuszona i pomarszczona. Uczuleniu nierzadko towarzyszy obrzęk. Swędząca wysypka wyzwala u chorych konieczność drapania, które nie łagodzi świądu. Zdarza się, że dodatkowo podrażnia skórę, prowadząc do powstania otarć, uszkodzeń lub piekących owrzodzeń. Stanowią one wrota wnikania do organizmu szkodliwych czynników chorobotwórczych, które zaostrzają stan zapalny. W późniejszym czasie skóra na dłoniach staje się grubsza, zmienia się jej koloryt – jest ciemniejsza, z możliwymi bliznami, wyraźnie zaznaczają się jej naturalne bruzdy. Dla niektórych chorych objawy te stanowią przyczynę dużego dyskomfortu psychicznego.
Przy ustalaniu sposobu terapii konieczne jest przeprowadzenie testów skórnych, które określą, jaki czynnik odpowiada za reakcję alergiczną. Standardowy test zawiera 20 alergenów: niektóre metale, składniki gumy, żywice, leki do stosowania zewnętrznego, konserwanty i substancje zapachowe. Dopiero dokładna identyfikacja alergenu stanowi podstawę do opracowania leczenia. Osoby z alergią na rękach powinny stosować leki antyhistaminowe (cetyryzyna, hydroksyzyna, feksofenadyna, loratadyna). W niektórych przypadkach niezbędne jest podanie leków immunosupresyjnych, które obniżają aktywność układu odpornościowego, a w ostateczności glikokortykosteroidów. Przy zakażeniach wtórnych konieczna jest antybiotykoterapia. Należy ograniczyć ekspozycję na czynnik wyzwalający uczulenie. Warto chronić zmiany skórne specjalistyczną odzieżą. Zastosowanie ma tutaj dermasilk, czyli bielizna i odzież lecznicza z modyfikowanej przędzy jedwabnej.
Bąble na skórze z płynem surowiczym
Obejmuje skórę i błony śluzowe. Powodowana jest pojawieniem się w układzie krążenia oraz w przestrzeniach międzykomórkowych naskórka nieprawidłowych przeciwciał, skierowanych przeciwko białkom tzw. desmogleiny (Dsg 1 i Dsg3). Wyróżnia się kilka postaci pęcherzycy, z których najcięższą jest „zwykła”.
W jej przebiegu występują kolejno po sobie takie objawy, jak:
- nadżerka w obrębie błon śluzowych jamy ustnej, z czasem coraz bardziej bolesna,
- ekspansja nadżerki na błony śluzowe krtani, spojówek, narządów płciowych, odbytu,
- wystąpienie dużych i bolesnych bąbli na ciele, wypełnionych surowicą, z tendencją do samoistnego pękania,
- powstawanie sączących nadżerek na skórze, w miejscu rozerwanych pęcherzy,
- narastające pieczenie i świąd,
Tego typu zmiany skórne rozlewają się na coraz większej powierzchni, mogą obejmować też twarz i owłosioną skórę głowy.
