U nas zapłacisz kartą
Odpowiedzi na pytanie - "Jak złuszcza się skóra głowy w łuszczycy?"
Łuszczyca – leczenie miejscowe
Czynnikiem, który decyduje o wyborze sposobu leczenia, są objawy. Leczenie poszczególnych rodzajów łuszczycy nieco się od siebie różni. W leczeniu łuszczycy o stosunkowo niewielkim obszarze, jaki zajmują zmiany skórne, stosuje się maści i pasty na bazie pochodnych węgla kamiennego, preparaty keratolityczne zawierające kwas salicylowy, czy cygnolinę nanoszoną na zmiany łuszczycowe na kilka minut. Substancje te działają przeciwzapalnie i hamują namnażanie zmian.
W leczeniu ogólnym stosuje się również preparaty, które ograniczają stan zapalny (m.in. pochodne witaminy A), analogi witaminy D3 w postaci takalcytolu i kalcypotriolu oraz glikokortykosteroidy mające silne właściwości przeciwzapalne. Stosowane są wyłącznie pod kontrolą lekarza. Stosowanie leków tego typu przynosi dobre efekty.
Jeżeli łuszczyca występuje u danego Pacjenta ze względu na uwarunkowania genetyczne, trzeba liczyć się z faktem, że leczenie sprowadzać się będzie jedynie do stosowania preparatów, których działanie łagodzi stany zapalne. Jednak całkowite wyleczenie takiej łuszczycy skóry nie jest możliwe.
Łuszczyca skóry głowy – objawy. Jak odróżnić ją od łupieżu?
Objawy pojawiające się w przebiegu łuszczycy skóry głowy są dość charakterystyczne i obejmują:
- zaczerwienienie skóry – o charakterze globalnym lub też w formie plam (co istotne, granice zaczerwienienia przesuwają się czasem poza linię włosów – podrażnienie jest wówczas widoczne w górnej części czoła, na karku czy za uszami),
- obecność na skórze głowy obszarów ze złuszczającym się naskórkiem o srebrzystym odcieniu – jest to tak zwana „łuska” łuszczycowa,
- świąd, a niekiedy nawet ból skóry głowy,
- wzmożone wypadanie włosów, przybierające w niektórych przypadkach intensywną postać łysienia.
Co istotne, zmiany na skórze głowy mogą (ale nie muszą) pojawić się najpierw, ale również później w przebiegu łuszczycy – po zmianach na ciele i kończynach. Charakterystyczną cechą zarówno łuszczycy skóry głowy, jak i innych jej rodzajów jest to, że objawy ulegają zaostrzeniu pod wpływem kilku czynników, a w tym wzmożonego i przewlekłego stresu, infekcji, stosowania używek czy zaburzeń hormonalnych.
Powiązane badania:
Zalecamy zapoznać się z badaniami i artykułami należącymi do tego artykułu:
Jak diagnozuje się łuszczycę skóry głowy?
Mimo, iż symptomy łuszczycy owłosionej skóry głowy są wyraźne i dobrze znane dermatologom, to mogą przypominać również inne schorzenia – w tym łupież, łojotokowe zapalenie skóry głowy czy też grzybicę. To sprawia, że dla postawienia pewnego rozpoznania, u pacjenta wdraża się diagnostykę różnicową.
Diagnostyka łuszczycy skóry głowy, oprócz badania przedmiotowego (czyli dokładnego obejrzenia skóry głowy przez dermatologa z wykorzystaniem specjalnego narzędzia – dermatoskopu) oraz szczegółowego wywiadu, obejmuje również badania laboratoryjne – w tym badania mykologiczne (na obecność grzybów) oraz badanie histopatologiczne wycinka skóry głowy. Po tak kompleksowych testach lekarz jest w stanie wykluczyć zarówno łupież, jak i wzmożony łojotok czy grzybicę oraz rozpoznać łuszczycę.
Warto wiedziec:
Łuszczyca skóry głowy nie jest zaraźliwa, ale może być uciążliwym schorzeniem.
- Łuszczyca skóry głowy to choroba przewlekła, ale można ją skutecznie leczyć.
- Leczenie ma na celu złagodzenie objawów i spowolnienie rozwoju choroby.
- Dostępnych jest wiele metod leczenia, a lekarz dobierze odpowiednią terapię do indywidualnych potrzeb pacjenta.
Zadbaj o zdrowie swojej skóry głowy i skonsultuj się z lekarzem w celu uzyskania odpowiedniego leczenia łuszczycy!
Łuszczyca skóry głowy – leczenie miejscowe i ogólnoustrojowe
Metody leczenia łuszczycy (niezależnie od tego, czy jest to łuszczyca skóry głowy lub też łuszczyca na ciele) uzależnione są przede wszystkim od zaawansowania choroby. W postaci lekkiej, niepowodującej bólu czy ran, wdraża się zwykle leczenie miejscowe, polegające na wypełnieniu dwóch etapów:
- etap pierwszy leczenia łuszczycy obejmuje złuszczenie skóry – tak, aby pozbyć się całego martwego naskórka w postaci łusek. Do tego celu wykorzystywane są preparaty zawierające różne rodzaje substancji złuszczających – w tym kwas salicylowy, mocznik, chlorek sodu i inne,
- etap drugi uwzględnia stosowanie preparatów redukujących lub całkowicie hamujących proliferację (czyli namnażanie się komórek) naskórka, dzięki czemu na skórze nie tworzą się nowe łuski.
W większości przypadków taki schemat leczenia prowadzi do znaczącej poprawy lub nawet do remisji objawów. Jeśli terapia nie jest skuteczna, wdraża się leczenie immunosupresyjnymi preparatami doustnymi (które zmniejszają aktywność układu odpornościowego, co jednocześnie redukuje objawy choroby z uwagi na autoimmunologiczny charakter łuszczycy). Leczenie immunosupresyjne ma jednak wiele skutków ubocznych, dlatego terapią pierwszego wyboru jest zawsze leczenie miejscowe.
Aby jak najdłużej utrzymać chorobę w remisji, pacjentom poleca się unikanie czynników zaostrzających (czyli stresu, picia alkoholu i palenia papierosów, stosowania agresywnych kosmetyków do pielęgnacji skóry głowy), a także włączenie do diety bogatych źródeł kwasów omega-3 lub suplementację preparatów z kwasami omega.
