U nas zapłacisz kartą
Poparzenie Laserem - Przewodnik i Porady dotyczące Leczenia Zdjęć
Objawy oparzenia 3 stopnia
Jak wygląda oparzenie 3 stopnia? Skóra zostaje zniszczona na całej grubości, a w niektórych przypadkach oparzenie dochodzi nawet do kości. Charakterystyczne w pierwszym etapie rozwoju zmian są pęcherze oparzenia 3 stopnia.
Do objawów oparzenia 3 stopnia należą także:
- perłowo-biały kolor skóry, a w niektórych przypadkach brunatny,
- wysychanie części martwiczej,
- powstawanie białoszarych lub żółtych strupów,
- utrata wrażliwości skóry na dotyk,
- proces twardnienia skóry,
- łatwość w usuwaniu włosów z poparzonych miejsc,
- duży stopień bolesności,
- długi proces gojenia,
- zwęglenie skóry w najbardziej zaawansowanym stadium oparzenia.
Oparzenia 3 stopnia w niektórych przypadkach doprowadzają do choroby oparzeniowej, która jest zagrożeniem dla życia. Ta choroba polega na utracie osocza z krwi i zatruciu organizmu.
Poparzony odczuwa duży ból, a im większe i głębsze oparzenia, tym bardziej bolesne nasilenie choroby oparzeniowej. W końcowym etapie dochodzi do oddzielenia części obumarłych, wytworzeniu ziarniny i powstawaniu blizn na skórze.
Jakie są metody leczenia oparzenia skóry?
Leczenie oparzeń skóry zależy od stopnia ich zaawansowania (głębokości oparzeń, rozległości i rozwoju możliwych powikłań) i wieku pacjenta. Istnieją ściśle określone reguły kwalifikowania pacjentów do leczenia domowego lub szpitalnego w zależności od wieku pacjenta i stopnia zaawansowania procesu chorobowego. Przykładowo oparzenia w obrębie narządów płciowych, twarzy, rąk czy stóp są zawsze uznawane za ciężkie i stanowią wskazanie do hospitalizacji. W leczeniu oparzeń I stopnia zastosowanie mają preparaty chłodzące i glikokortykosteroidy stosowane miejscowo. W oparzeniach II stopnia, kiedy wytwarza się pęcherz, konieczne może być już usunięcie martwiczych tkanek, a w oparzeniach III stopnia istnieje konieczność oczyszczania i przeszczepienia skóry (lub zastosowywania nowoczesnych powłok zastępczych). Oparzenia IV stopnia wymagają zawsze interwencji chirurgicznej i leczenia szpitalnego.
W leczeniu szpitalnym postępowanie jest uzależnione od stanu klinicznego pacjenta i obejmuje przede wszystkim podawanie płynów drogą dożylną (w celu wyrównania zaburzeń wodno-elektrolitowych towarzyszących rozległym oparzeniom skóry), prawidłowe postępowanie z ranami chorego (w tym zapobieganie ich zakażeniu), leczenie przeciwbólowe. Leczenie odbywa się w ramach wyspecjalizowanych oddziałów leczenia oparzeń lub na oddziałach intensywnej opieki medycznej.
Co robić w przypadku oparzenia skóry?
Pierwsza pomoc w przypadku oparzeń obejmuje schładzanie oparzonych okolic zimną wodą. W oparzeniach I stopnia wystarczające jest zazwyczaj późniejsze stosowanie opatrunków ochronnych i miejscowych glikokortykosteroidów ograniczających reakcję zapalną. Takie oparzenia można leczyć w warunkach domowych. Oparzenia II stopnia mogą wymagać konsultacji lekarskiej, zwłaszcza jeśli dotyczą większych powierzchni ciała. Istnieją określone zasady regulujące konieczność leczenia szpitalnego w zależności od zajętej powierzchni ciała i wieku pacjenta. Pełne oszacowanie głębokości i rozległości oparzenia (rozpoznanie stopnia oparzenia), a zatem ustalenie dalszych wskazań do ewentualnej hospitalizacji, wymaga zgłoszenia się do lekarza (w cięższych przypadkach wezwania pogotowia ratunkowego).
Rozpoznanie oparzenia skóry ustala się na podstawie szczegółowych danych uzyskanych w trakcie wywiadu lekarskiego (dane zbierane od poszkodowanego, a czasem również od osób trzecich, np. świadków, rodziców dziecka) oraz oględzin skóry poszkodowanego. W przypadku cięższych oparzeń ustalenie głębokości martwicy nie jest od razu możliwe, ale do rozpoznania nie są konieczne żadne badania dodatkowe, takie jak biopsja skóry. W celu oceny ewentualnych zaburzeń ogólnoustrojowych lekarz podejmuje decyzję co do konieczności wykonania dodatkowych badań laboratoryjnych. Konieczne może być pobranie posiewu do badania bakteriologicznego.