Czy trądzik różowaty powoduje swędzenie?
Trądzik różowaty - objawy
W przypadku trądziku różowatego występują różne objawy i mają różne nasilenie u poszczególnych pacjentów. Zwykle choroba przebiega z okresami zaostrzeń i remisji. Wyróżnia się dwie główne postaci trądziku różowatego. Charakterystyczny dla pierwszej postaci jest rumień występujący w środkowej części twarzy (głównie na nosie i przylegających do nosa częściach policzków). Natomiast w drugiej postaci, zwanej także postacią przerostową (guzkową), główny objaw to przerost tkanki widoczny jako nieregularne pogrubienie skóry. Najczęstszym objawem jest przerost dotyczący nosa – na nosie pojawiają się zgrubienia. Rzadziej zajęte miejsca obejmują podbródek, czoło i policzki. Typowe cechy towarzyszące obejmują znaczny przerost gruczołów łojowych i tłustą skórę.
- pieczenie skóry w dotkniętych obszarach, które jest powszechne w trądziku różowatym. Produkty do pielęgnacji skóry mogą dodatkowo podrażniać skórę i nasilać objawy.
- obrzęk – obrzęk twarzy może wystąpić podczas epizodu zaczerwienienia lub po nim i może się utrzymywać nawet przez kilka dni
- suchość skóry, często z szorstkością i łuszczeniem
Co powoduje zaostrzenie objawów trądziku różowatego?
- narażenie na ekstremalne temperatury
- ekspozycja na słońce
- gorące napoje
- ostre potrawy
- alkohol
- ćwiczenia fizyczne
- podrażnienie związane ze stosowaniem kosmetyków lub leków na skórę
- stany emocjonalne, zwłaszcza gniew, wściekłość i zakłopotanie
- niektóre leki, takie jak kwas nikotynowy i leki rozszerzające naczynia krwionośne.
Co robić w razie wystąpienia objawów?
Jeżeli pacjent zaobserwuje powyższe zmiany chorobowe, powinien się udać do dermatologa w celu dokładnej oceny zmian i wdrożenia odpowiedniego leczenia.
Trądzik różowaty – co to jest?
Trądzik różowaty (acne rosacea), to przewlekła choroba zapalna skóry twarzy, której dokładne przyczyny nie są jeszcze w pełni zrozumiałe. Choć u większości pacjentów promieniowanie ultrafioletowe nasila objawy trądziku różowatego. Dolegliwość charakteryzuje się falami nawrotów i remisji, co oznacza, że objawy mogą nasilać się, a następnie ustępować, ale zwykle nie znikają całkowicie.
Trądzik różowaty dotyczy niemal wyłącznie osób dorosłych po 25. roku życia. Znacznie częściej występuje u kobiet, szczególnie o jasnej karnacji. Typowe objawy to zaczerwienienie (rumień), poszerzone naczynia krwionośne, grudki i krosty zlokalizowane na policzkach, nosie, brodzie i czole. U niektórych pacjentów mogą również wystąpić objawy oczne.
Choroba może mieć wpływ nie tylko na wygląd skóry, ale również na samopoczucie i jakość życia pacjentów. Często towarzyszy jej uczucie niepewności z powodu trudności w maskowaniu objawów oraz frustracji związanej z przewlekłych charakterem dolegliwości.
Walka z trądzikiem różowatym wymaga całkowicie innego podejścia niż zwalczanie trądziku pospolitego. Dlatego w przypadku pojawienia się objawów zalecane jest skonsultowanie się ze specjalistą, który postawi właściwą diagnozę i będzie wiedział, jak leczyć trądzik różowaty.
Trądzik różowaty – odmiany
Trądzik różowaty jest przypadłością, której przyczyny nie są w stu procentach znane. Zwykło się uznawać, że występuje on u osób z tak zwaną predyspozycją do zachorowania na trądzik różowaty. Jest to skłonność do silnych reakcji na zewnętrzne bodźce, objawiająca się nagłym, silnym zaczerwienieniem twarzy. Jednocześnie wyróżnia się najbardziej prawdopodobne przyczyny trądziku:
- Predyspozycje genetyczne – nie da się dokładnie ocenić prawdopodobieństwa pojawienia się trądziku różowatego, jednak uważa się, że ryzyko wystąpienia objawów wzrasta, gdy rodzice lub dziadkowie zmagali się z tą przypadłością. Nie oznacza to jednak, że trądzik różowaty nie może pojawić się u osoby nieobciążonej genetycznie. I przeciwnie – gdy u rodziców dziecka pojawiło się to schorzenie, nie ma pewności, że pojawi się również u dziecka.
- Zaburzenia pracy naczyń krwionośnych przy jednoczesnym nadmiernym ukrwieniu – gdy ściany naczyń krwionośnych są kruche i nieelastyczne, nie wytrzymują naporu krwi i rozszerzają się, a potem nie powracają do pierwotnych rozmiarów (lub trwa to długo). To przyczynia się do powstania rumienia (zwłaszcza w centralnej części twarzy, czyli tam, gdzie występuje najwięcej gruczołów łojowych). Nadmierne ukrwienie może doprowadzić do stałych zmian w skórze twarzy.
- Zaburzenia hormonalne – nadprodukcja estrogenów, czyli hormonów płciowych, wpływa na rozluźnianie mięśni naczyń krwionośnych. Prowadzi to zwiększenia rumienia i pojawiania się na powierzchni skóry widocznych, rozszerzonych naczyń.
- Stany zapalne gruczołów łojowych i nadprodukcja łoju – w obrębie gruczołów łojowych powstają stany zapalne, które mają charakter nawrotowy. Wpływa to na przyrost tkanki łącznej i widoczne zgrubienie skóry, które mogą prowadzić do nieodwracalnej guzowatości. Dodatkowo pojawiają się wypryski i rozszerzone pory, a skóra jest przetłuszczona.
- Rumień może pojawiać się na twarzy w wyniku stresu, zmiennych warunków atmosferycznych, skoków temperatury, gorących kąpieli, sauny, spożywania alkoholu, gorących lub pikantnych potraw, promieniowania UV, drażniących lub rozgrzewających kosmetyków czy przegrzania w wyniku wysiłku fizycznego.
Czy możliwe jest całkowite wyleczenie trądziku różowatego?
Trudno jest osiągnąć całkowite wyleczenie zmian skórnych w przebiegu trądziku różowatego, choć za pomocą odpowiedniego leczenia można uzyskać długotrwałą remisję. Stosując odpowiednie leczenie preparatami miejscowymi, lekami doustnymi, zabiegi chirurgiczne (rhinophyma) lub laserowe można zminimalizować postęp choroby. Trądzik różowaty należy leczyć, ale nie ma preparatów, które raz na zawsze zwalczą chorobę. Celem terapii jest zmniejszenie i/lub usunięcie istniejących objawów, a następnie zapobieganie pojawieniu się nowych zmian.
U pacjentów z trądzikiem różowatym przeciwwskazane są takie zabiegi, jak: złuszczanie z użyciem kwasów owocowych, kwasu trójchlorooctowego, kwasu salicylowego. Powodują one przekrwienie skóry, co nasila i utrwala rumień, a także intensywne płatowe złuszczanie, któremu towarzyszy niemiłe uczucie pieczenia i palenia skóry. Niewskazane są także zabiegi rozgrzewające. Przy pielęgnacji skóry należy unikać tarcia, ucisku, a także stosowania kosmetyków bogatych w substancje aktywne, które zamiast wpływać dobroczynnie na skórę, wywołują podrażnienie lub uczulają.
