Przyczyny nadmiernego wypadania włosów - W poszukiwaniu zdrowego włosowego równowagi

Leczenie łysienia androgenowego

Skoro już wiemy, jakie są przyczyny i objawy łysienia androgenowego u kobiet, czas zastanowić się nad możliwościami jego leczenia. Istnieje kilka podejść terapeutycznych, które mogą pomóc w walce z tą postacią łysienia u kobiet. Należy jednak pamiętać, że każdy przypadek jest inny, dlatego warto skonsultować się z dermatologiem i trychologiem, aby ustalić najlepszy plan działania.

  • Suplementacja hormonalna : W przypadku, gdy nadmiar androgenów jest przyczyną problemu, lekarz może zalecić odpowiednią suplementację hormonalną, która może pomóc w przywróceniu równowagi hormonalnej.
  • Pielęgnacja włosów : Ważna jest odpowiednia pielęgnacja włosów, zwłaszcza w przypadku łysienia androgenowego u kobiet. Istnieją specjalne szampony wzmacniające przeciw wypadaniu włosów i preparaty, które mogą stymulować wzrost włosów i poprawić kondycję skóry głowy. W jednym z naszych artykułów przeczytasz co zrobić, żeby włosy szybciej rosły .
  • Leki : Istnieją również pewne leki, takie jak minoksydyl, które mogą być stosowane miejscowo na skórę głowy i pomóc w hamowaniu nadmiernego wypadania włosów u kobiet oraz stymulowaniu wzrostu tych nowych.

W trakcie ciąży organizm kobiety doświadcza znacznego wzrostu poziomu hormonów, zwłaszcza estrogenów. Hormony te wpływają na włosy, powodując, że większa liczba włosów niż zwykle pozostaje w fazie aktywnego wzrostu, co powoduje, że włosy są gęstsze i zdrowsze. Jest to często uważane za „efekt lśniących włosów ciąży”.

Niektóre kobiety mogą doświadczyć nadmiernego wypadania włosów po ciąży, co może być nieco niepokojące. Jednak ważne jest zrozumienie, że jest to, iż tracą włosy, zazwyczaj jest stanem przejściowym i samoistnie ustępuje w ciągu kilku miesięcy. W większości przypadków włosy stopniowo wracają do swojego stanu przedciążowego.

Aby zmniejszyć wypadanie włosów po ciąży, kobiety mogą zastosować kilka prostych kroków. Warto zadbać o odpowiednią dietę bogatą w składniki odżywcze , które wspierają zdrowie włosów, takie jak biotyna, żelazo i cynk. Regularne stosowanie łagodnych szamponów i odżywek, które wspomagają wzrost włosów i pielęgnują skórę głowy, również może być pomocne.

Wypadanie włosów u kobiet

Wśród przypadków nadmiernego wypadania włosów u kobiet możemy wyróżnić trzy zasadnicze typy, mające różną genezę. Pierwszym z nich jest łysienie plackowate. Powstają wówczas na skórze głowy miejsca kompletnie pozbawione włosów. Przyczyny nadal nie są do końca znane, choć specjaliści skłaniają się ku teorii, iż to komórki układu odpornościowego niszczą cebulki włosów, niejako traktując je jako ciało obce. W wyniku tego procesu powstaje reakcja zapalna, powodująca wypadanie włosów. Często jednak samoistnie odrastają.

Drugim typem jest łysienie rozlane – w tym przypadku pacjentka traci włosy z całej powierzchni głowy, równomiernie. Bardzo często jest to konsekwencja niedoborów substancji odżywczych w organizmie. Przyczynami bywają także: choroby ogólnoustrojowe, zakażenia, stres, wysoka gorączka.

Trzeci typ to łysienie androgenowe, mające podłoże dziedziczne. Jest to najczęstszy w przypadku kobiet rodzaj łysienia. Zwykle dotyczy pacjentek, które ukończyły 30. rok życia, jeszcze częściej pojawia się w okresie okołomenopauzalnym. W cebulkach włosów następuje wówczas nadwrażliwość na dihydrotestosteron, męski hormon. W rezultacie włosy tracą jędrność, połysk, stają się osłabione i wypadają. Wyraźne ich przerzedzenie zwykle widoczne jest na czubku głowy.

Nadmierne wypadanie włosów miewa także charakter sezonowy. Niekorzystny wpływ mogą mieć tu zarówno czynniki kojarzone z miesiącami letnimi (wiatr, piasek, chlorowana woda, promieniowanie UV), jak i zimowymi (niska temperatura, śnieg).

Czym jest łysienie plackowate?

Łysienie plackowate, znane również jako łysienie plackowate alopecja areata, to jedna z form utraty włosów, która charakteryzuje się pojawieniem nagłych i okrągłych lub owalnych obszarów bezwłosych, np. na czubku głowy lub w innych częściach ciała. Choroba ta jest spowodowana przez autoimmunologiczną reakcję, w której układ odpornościowy organizmu atakuje własne mieszki włosowe, powodując zahamowanie wzrostu włosów.

W łysieniu plackowatym włosy mogą wypadać stopniowo lub bardzo szybko, pozostawiając nagie placki na skórze. Zazwyczaj nie towarzyszą temu żadne inne objawy, takie jak swędzenie czy zaczerwienienie skóry. Choroba ta może wystąpić u osób w każdym wieku, ale najczęściej pojawia się we wczesnym wieku dorosłym. Często dotyka ona zarówno mężczyzn, jak i kobiet.

Przyczyny łysienia plackowatego u kobiet nadal nie są w pełni zrozumiane, ale uważa się, że genetyka odgrywa istotną rolę. Może być również związane z czynnikami środowiskowymi i reakcjami autoimmunologicznymi organizmu. Chociaż łysienie plackowate samoistnie może ustąpić w niektórych przypadkach, w innych wymaga ono leczenia, aby stymulować wzrost włosów i kontrolować reakcję immunologiczną.

Leczenie łysienia plackowatego może obejmować stosowanie miejscowych leków sterydowych, minoksydylu lub terapię światłem laserowym. W bardziej zaawansowanych przypadkach, w których obszary bezwłose występują na większej powierzchni skóry, może być zalecana terapia za pomocą kortykosteroidów, immunosupresantów lub innych zaawansowanych technik, takich jak terapia fotodynamiczna.

Do wystąpienia tego rodzaju zapalanie potrzebne są określone czynniki indywidualne takie jak higiena osobista, skłonność do nadmiernego pocenia się czy diagnoza cukrzycy, która również może dawać o sobie znać poprzez zmiany skórne.

Czytaj dalej...

Mechanizmy reklamowe są wykorzystywane przez nas oraz naszych partnerów do budowania kontentu reklamowego w naszym serwisie lista partnerów może ulegać zmianie, jej aktualną wersję zawsze znajdziesz w tym miejscu.

Czytaj dalej...

Egzema może pojawić się już na wczesnym etapie życia, co ma związek z brakiem właściwej ochrony skóry w postaci prawidłowo wykształconego płaszcza lipidowego, a także brakiem odpowiedniej odporności organizmu.

Czytaj dalej...

metale przejściowe , cechujące się wysoką reaktywnością; zazwyczaj są to takie metale jak nikiel, chrom, kobalt, pallad; metale te mogą występować w biżuterii, ponadto na kontakt z nimi narażone są osoby zatrudnione w rozmaitych gałęziach przemysłu,.

Czytaj dalej...