U nas zapłacisz kartą
Przyczyny trądziku różowatego
Trądzik różowaty – co to jest?
Trądzik różowaty (acne rosacea), to przewlekła choroba zapalna skóry twarzy, której dokładne przyczyny nie są jeszcze w pełni zrozumiałe. Choć u większości pacjentów promieniowanie ultrafioletowe nasila objawy trądziku różowatego. Dolegliwość charakteryzuje się falami nawrotów i remisji, co oznacza, że objawy mogą nasilać się, a następnie ustępować, ale zwykle nie znikają całkowicie.
Trądzik różowaty dotyczy niemal wyłącznie osób dorosłych po 25. roku życia. Znacznie częściej występuje u kobiet, szczególnie o jasnej karnacji. Typowe objawy to zaczerwienienie (rumień), poszerzone naczynia krwionośne, grudki i krosty zlokalizowane na policzkach, nosie, brodzie i czole. U niektórych pacjentów mogą również wystąpić objawy oczne.
Choroba może mieć wpływ nie tylko na wygląd skóry, ale również na samopoczucie i jakość życia pacjentów. Często towarzyszy jej uczucie niepewności z powodu trudności w maskowaniu objawów oraz frustracji związanej z przewlekłych charakterem dolegliwości.
Walka z trądzikiem różowatym wymaga całkowicie innego podejścia niż zwalczanie trądziku pospolitego. Dlatego w przypadku pojawienia się objawów zalecane jest skonsultowanie się ze specjalistą, który postawi właściwą diagnozę i będzie wiedział, jak leczyć trądzik różowaty.
Jakie są objawy trądziku różowatego?
Zmiany skórne występujące przy trądziku różowatym najczęściej umiejscowione są w obrębie środkowej części twarzy – na policzkach, nosie, czole, podbródku. Rzadziej występują natomiast za uszami lub na owłosionej skórze głowy. Przebieg choroby charakteryzuje się przewlekłymi okresami zaostrzeń oraz remisji.
Trądzik różowaty objawia się poprzez:
- napadowe czerwienienie się skóry w obrębie twarzy – tzw. flushing, który utrzymuje się od 10 do 15 minut,
- rumień o charakterze utrwalonym,
- obecność krostek, guzków, grudek na skórze,
- suchość naskórka,
- towarzyszące kłucie i pieczenie skóry,
- ogniska obrzękowe – powstają z połączenia wykwitów na tle zapalnym.
Trądzik różowaty a inne schorzenia
Objawy towarzyszące trądzikowi różowatemu mogą przypominać również te, występujące w innych dermatozach:
- w toczniu rumieniowatym,
- w trądziku pospolitym,
- w lupoidzie prosówkowym.
Lekarz może zlecić więc wykonanie diagnostyki różnicowej, która opiera się na badaniach immunopatologicznych i histopatologicznych.
W przypadku tocznia rumieniowatego na naskórku występuje zmiany naciekowe powiązane z pogrubieniem warstwy rogowej naskórka w obrębie mieszków włosowych. Co ważne, nie występują zmiany w postaci krostek i grudek.
Trądzik pospolity najczęściej rozwija się u osób w młodym wieku i związany jest ze wzmożoną czynnością gruczołów łojowych. Przy trądziku pospolitym występują zmiany grudkowo-krostkowe, wykwity skórne, torbiele ropne. Natomiast nie objawia się on poprzez rumień i pajączki naczyniowe.
Lupoid prosówkowy rozsiany w obrębie twarzy cechuje się obecnością guzków, które pod wpływem delikatnego ucisku zmieniają swoją barwę, a także ulegają bliznowaceniu i rozpadowi.
Jak leczyć trądzik różowaty?
Leczenie trądziku różowatego powinno zostać dobrane na podstawie indywidualnych uwarunkowań pacjenta i współwystępujących objawów. Ważną kwestię stanowi również postać trądziku. Przyjmuje się, że postać rumieniową oraz grudkowo-krostkową można leczyć za pomocą leków miejscowych. Natomiast postać przerostowo-grudkowa może wymagać intensywnej terapii, a w wielu przypadkach również interwencji chirurgicznej.
U osób borykających się z przewlekłymi chorobami dermatologicznymi mogą występować następstwa psychologiczne, takie jak: spadek poczucia własnej wartości, lęki, stres, fobie społeczne, skłonność do ograniczania kontaktów społecznych. Warto wiedzieć, że trądzik różowaty zaliczany jest do chorób psychogennych, a duży odsetek pacjentów wymaga również opieki psychologa.
Uwaga: W leczeniu trądziku różowatego wykorzystywane są także lasery naczyniowe oraz terapia światłem LED.
Miejscowe leczenie trądziku różowatego
W leczeniu miejscowym wykorzystywane są leki zawierające:
- metronidazol (stężenie 0,75%, 1%),
- kwas azelainowy (stężenie 15%, 20%),
- sulfacetamid sodu (stężenie 10%),
- siarkę (stężenie 5%).
Metronidazol stosuje się raz lub dwa razy dziennie. Lek zmniejsza stany zapalne oraz zaczerwienienia. Charakteryzuje się niską częstotliwością występowania miejscowych reakcji skórnych. Do niepożądanych objawów podczas jego stosowania należy uczucie pieczenia i kłucia skóry.
Kremy i żele z kwasem azelainowym stosowane są zazwyczaj dwa razy dziennie. Charakteryzują się działaniem przeciwzapalnym oraz przeciwutleniającym. Nie są zalecane jednak do leczenia postaci rumieniowej ze względu na duże ryzyko występowania podrażnień skóry. Do niepożądanych objawów związanych z leczeniem kwasem azelainowym należą: swędzenie, pieczenie, kłucie, mrowienie skóry.
Sulfacetamid sodu i siarka występują wspólnie lub osobno w postaci żelu, płynu lub zawiesiny. Stosowane są również w leczeniu trądziku pospolitego oraz łojotokowego zapalenia skóry. Siarka może powodować reakcje alergiczne, takie jak obrzęk powiek i suchość skóry.