U nas zapłacisz kartą
Rak kolczystokomórkowy skóry - Przyczyny, Objawy i Metody Leczenia
Leczenie raka kolczystokomórkowego skóry
Wybór metody leczenia raka kolczystokomórkowego zależy od umiejscowienia zmiany pierwotnej. Leczenie radykalne polega na usunięciu podczas zabiegu chirurgicznego zmiany z marginesem zdrowych tkanek.
Rak kolczystokomórkowy skóry poddaje się dobrze leczeniu promieniami jonizującymi (radioterapia). W przypadku niskiego ryzyka nawrotu choroby dopuszcza się metody leczenia miejscowego: laseroterapię, krioterapię, ekektrokoagulację lub zastosowanie 5-fluorouracylu.
U niektórych pacjentów z przerzutowym lub miejscowo zaawansowanym rakiem kolczystokomórkowym skóry można stosować terapię celowaną przeciwciałami monoklonalnymi lub immunoterapię.
– Zaawansowany rak skóry wymaga już postępowania wielospecjalistycznego, może potrzebować radioterapii czy leczenia systemowego. Obecnie mamy mało skuteczne leki starszej generacji oraz te nowsze, znacznie bardziej skuteczne wskazane w leczeniu raka kolczystokomórkowego. W tym wskazaniu zarejestrowany jest nowy skuteczny lek – cemiplimab. Jest to lek bezpieczny, a immunoterapia bardzo dobrze działa u pacjentów w wieku
podeszłym – tłumaczy prof. Piotr Rutkowski, kierownik Kliniki Nowotworów Tkanek Miękkich, Kości i Czerniaków w Narodowym Instytucie Onkologii im. Marii Skłodowskiej Curie – Państwowym Instytucie Badawczym w Warszawie.
Rak SCC – rokowania
Rokowanie w przypadku raka kolczystokomórkowego skóry jest pomyślne w okresie bez przerzutów. Jak podkreślają eksperci w tej grupie chorych udaje się osiągnąć nawet 90% wyleczeń. Liczba wyleczeń zmniejsza się do 40-50% w przypadku przerzutów do okolicznych węzłów chłonnych.
Raki skóry – rozpoznanie
Rozpoznanie raka skóry ustala się na podstawie oglądania zmiany skórnej, także pod dermatoskoptem oraz badania histopatologicznego wyciętej zmiany lub rzadziej – fragmentu zmiany pobranego do badania. Lekarz zbada też węzły chłonne w okolicy, w której znajduje się nowotwór.
- terapię fotodynamiczną – metodę nieinwazyjną, pozwalającą na niszczenie tkanki nowotworowej, bez zbędnych uszkodzeń tkanki zdrowej, polega na wykorzystaniu reakcji fototoksycznej, do której dochodzi w wyniku zastosowania substancji fotouczulającej i światła o odpowiedniej dla danej substancji długości fali, jest użyteczna w przypadku stanów przedrakowych (zwłaszcza rogowacenia słonecznego), w pewnych odmianach raka podstawnokomórkowego i wczesnych raka kolczystokomórkowego. Zaletami terapii fotodynamicznej są: selektywność, oszczędzenie zdrowej otaczającej skóry, zadowalające wyniki kosmetyczne, wielokrotność stosowania, zastosowanie w każdym wieku, niezależnie od obciążeń ogólnych pacjenta i w dowolnej okolicy ciała
- 5% maść 5-fluorouracylową lub imikwimod – w przypadku drobnych i powierzchownych ognisk
- radioterapię (obecnie rzadko stosowaną), jest to najlepsza metoda leczenia u osób, które nie mogą być poddane zabiegowi chirurgicznemu lub kriochirurgicznemu ze względu na stan ogólny bądź warunki miejscowe, oraz u osób niewyrażających zgody na leczenie tymi metodami
- chemoradioterapiaę, czyli podawanie leków uwrażliwiających na działanie radioterapii, a następnie radioterapię
- laser CO2
- interferon α-2 oraz rekombinowany interferon β we wstrzyknięciach doogniskowych w przypadku leczenia raków podstawnokomórkowych, metoda ta jednak jest żmudna, droga i długookresowa,
- leki systemowe, czyli działające na cały organizm.
Rak podstawnokomórkowy skóry
Rak podstawnokomórkowy skóry (carcinoma basocellulare) to najczęściej występująca postać raka skóry, stanowi około 75% przypadków. W zdecydowanej większości jego lokalizacja obejmuje skórę głowy i szyi.
Rozwija się w skórze powiek, czoła, nosa, policzków, nigdy na stopach, dłoniach czy błonach śluzowych. Rak przydatków skóry występuje równie często u mężczyzn, jak i kobiet, najczęściej po 60 roku życia.
Cechą charakterystyczną raka podstawnokomórkowego skóry jest brak przerzutów odległych oraz miejscowa złośliwość. Eksperci wyróżniają dwie odmiany tej choroby – pierwsza rozwija się wolno, nie nacieka w głąb, a leczenie daje dobre efekty. Druga odmiana raka podstawnokomórkowego skóry jest bardziej agresywna, ma zdolność do naciekania, niszczenia tkanek, jest wrzodziejąca i często nawraca, co utrudnia wyleczenia.