U nas zapłacisz kartą
Obrazy rogowiaka kolczystokomórkowego
Diagnostyka raka kolczystokomórkowego
Rozpoznanie tego typu raka musi być potwierdzone badaniem histopatologicznym, dlatego z podejrzanej zmiany pobiera się wycinek lub, jeżeli zmiana jest odpowiednio mała, wycina się ją w całości. Diagnoza stawiana jest po uzyskaniu oceny mikroskopowej wycinka.
Zawsze powinien być oceniony stan regionalnych węzłów chłonnych. Jeżeli istnieje podejrzenie przerzutów do węzłów chłonnych znajdujących się najbliżej zmiany nowotworowej, wykonuje się USG tych węzłów i biopsję.
U chorych z zaawansowanymi zmianami konieczne jest przeprowadzenie diagnostyki w celu wykluczenia rozsiewu choroby. Wykonuje się wówczas RTG klatki piersiowej, USG jamy brzusznej i USG regionalnych węzłów chłonnych oraz w przypadku wątpliwości, inne, bardziej szczegółowe badania.
Rak kolczystokomórkowy skóry - przyczyny, objawy i leczenie
Rak kolczystokomórkowy to nowotwór skóry. Na jego rozwój (podobnie jak na raka podstawnokomórkowego) wpływ mają m.in. uwarunkowania genetyczne, ekspozycja na promieniowanie słoneczne. Na ten typ nowotworu częściej chorują ludzie rasy białej, w podeszłym wieku oraz osoby, które przeszły leczenie obniżające odporność.
Jakie są najczęstsze czynniki ryzyka zachorowania na raka kolczystokomórkowego skóry? To m.in. nieprawidłowa ochrona przed promieniowaniem UV, jasna karnacja.
- Jakie jest ryzyko zachorowania na raka kolczystokmórkowego?
- Objawy raka kolczystokomórkowego
- Przyczyny raka kolczystokomórkowego
- Diagnostyka raka kolczystokomórkowego
- Leczenie raka kolczystokomórkowego
- Rak kolczystokomórkowy - rokowanie i powikłania
- Zapobieganie rakowi kolczystokomórkowemu
- Rak kolczystokomórkowy - zalecenia
Rogowiak kolczystokomórkowy skóry
Rogowiak kolczystokomórkowy skóry jest guzem wykazującym szybki wzrost i samoistne ustępowanie. Guz rozwija się z mieszka włosowego. W etiologii mogą mieć znaczenie substancje, takie jak dziegcie i oleje mineralne, nie bez znaczenia jest również promieniowanie słoneczne, gdyż choroba pojawia się na skórze okolic nieosłoniętych. Udowodniono tło genetyczne niektórych postaci rogowiaka kolczystokomórkowego skóry. Wydaje się, że w jego rozwoju może też mieć znaczenie podłoże immunologiczne w postaci niedoborów odporności.
Rogowiak kolczystokomórkowy jest typowy dla osób w starszym wieku. Wykwity skórne najczęściej umiejscawiają się na skórze odsłoniętej. Typową lokalizacją guza jest twarz, jednak mogą to być również inne okolice, na przykład grzbiety dłoni. Guzek jest zazwyczaj pojedynczy i nie przekracza średnicy kilku centymetrów. W niektórych przypadkach zdarza się, że wzrost guza jest na tyle szybki, iż zmiana skórna osiąga bardzo duże rozmiary, doprowadzając do deformacji zajętej okolicy.
Leczenie raka kolczystokomórkowego
Leczenie większości przypadków raka kolczystokomórkowego polega na wycięciu zmiany z marginesem zdrowej skóry i pooperacyjnym badaniem histopatologicznym. Jest to tzw. biopsja wycinająca.
W przypadku powierzchownego raka skóry stosuje się leczenie miejscowe, polegające na nakładaniu kremu zawierającego imikwimod, na zmienioną chorobowo skórę. Dokładne szczegóły dotyczące stosowania preparatu przekazuje lekarz.
Jeżeli wymaga tego stan chorego, to operację uzupełnia się o plastykę lub przeszczep skóry w celu zamknięcia rany.
- krioterapia,
- laseroterapia,
- terapia fotodynamiczna.
W przypadku stwierdzenia przerzutów w regionalnych węzłach chłonnych wskazane jest ich usunięcie oraz wykonanie uzupełniającej radioterapii regionalnego spływu chłonki.
Pacjenci, u których operacja nie była doszczętna i nie da się poszerzyć jej zakresu oraz ci, którzy byli operowani z powodu wznowy miejscowej, poddawani są najczęściej radioterapii.
- chirurgię,
- radioterapię,
- chemioterapię.
Po zakończeniu leczenia wskazane są regularne i kontrolne badania, wykonywane zgodnie z zaleceniami lekarza.
