U nas zapłacisz kartą
Obrazy rogowiaka kolczystokomórkowego
Czy możliwe jest całkowite wyleczenie rogowiaka kolczystokomórkowego skóry?
Rogowiak kolczystokomórkowy przebiega w cyklu wielomiesięcznym. Wzrost guza trwa od 6 miesięcy do roku, a następnie dochodzi do jego samoistnego ustępowania. Odmiany ustępujące samoistnie określono jako raka Fergusona-Smitha. Natomiast wykryto również odmianę rogowiaka, która nie ma tendencji do samoistnego ustępowania. To tzw. rak Grzybowskiego, sporadycznie występująca postać mnoga rogowiaka. Zmiany utrzymują się przez całe życie. Niektóre guzki zanikają, ale w ich miejsce tworzą się kolejne.
Powstawanie zmian nowotworowych wiąże się z kontaktem ze szkodliwymi substancjami działającymi w środowisku lub z lekami immunosupresyjnymi. Nie stwierdzono natomiast transformacji nowotworowej. Nie mają one podłoża genetycznego i dotykają zazwyczaj osoby w bardziej zaawansowanym wieku, niż odmiana Fergusona-Smitha. Odmiana Grzybowskiego wykazuje również mniejszą tendencję do owrzodzeń i rozpadu.
Rogowiak kolczystokomórkowy – co to za choroba
Rogowiak kolczystokomórkowy to stan rzekomonowotworowy. Choć niektórzy specjaliści traktują go jako stan przednowotworowy lub łagodniejszą postać raka kolczystokomórkowego. Histologicznie (w badaniu pod mikroskopem) i klinicznie wykazuje podobieństwo do raka kolczystokomórkowego. Rogowiak kolczystokomórkowy wywodzi się z komórek mieszka włosowego. Choroba ta charakteryzuje się szybkim wzrostem – rozwinąć się może w ciągu kilku miesięcy – i samoistnym ustępowaniem.
Specjaliści wyróżnili liczne postacie rogowiaka. Jeśli chodzi o zmiany pojedyncze, to mogą to być:
- rogowiak kolczystokomórkowy kraterowaty (klasyczny wygląd),
- rogowiak kolczystokomórkowy olbrzymi (zmiana duża lub bardzo duża, nie zanika z czasem i wręcz przeciwnie – poszerza się),
- rogowiak kolczystokomórkowy tarczkowaty (zmiana bardziej płaska z niewielkimi cechami rogowacenia),
- rogowiak kolczystokomórkowy wieloguzkowy (z cechami martwicy i regresji w części środkowej oraz guzków w okolicy podstawy guza),
- rogowiak kolczystokomórkowy podpaznokciowy (zniszczenie płytki paznokciowej i wału paznokciowego, może naciekać kości, rzadko kiedy cofa się samoistnie),
- rogowiak kolczystokomórkowy agregacyjny (w pobliżu ogniska pierwotnego tworzą się nowe wykwity),
- rogowiak kolczystokomórkowy błon śluzowych (rzadka zmiana, występuje w obrębie błon śluzowych jamy ustnej i w spojówkach oka),
- rogowiak kolczystokomórkowy okolic okołoodbytniczych i krocza (rzadka zmiana, dotyczy śluzówek narządów płciowych i odbytu),
Z kolei zmiany mnogie dzieli się na:
- rogowiaka kolczystokomórkowego typu multiplex persistent (rzadka zmiana, najczęściej dotyczy dłoni, spojówek, oka i prącia),
- rogowiaka kolczystokomórkowego wtórnego (powstaje w miejscach urazów, wyciętych blizn, zmian po chorobach),
- rogowiaka kolczystokomórkowego typu Ferguson-Smith (rozwija się głównie w miejscach narażonych na działanie światła UV),
- rogowiaka kolczystokomórkowego związanego z innymi chorobami (występuje w przebiegu niektórych chorób genetycznych i autoimmunologicznych),
- rogowiaka kolczystokomórkowego typu Grzybowskiego (mnogie rogowiaki w liczbie do kilku tysięcy, o średnicy kilku milimetrów, dotyczą często osób zakażonych wirusem HPV).
Objawy rogowiaka kolczystokomórkowego
Typowe umiejscowienie guza na otwartych częściach ciała i kończynach, zwłaszcza na powierzchniach prostowników, głównie u osób starszych. Guz ma wygląd zaokrąglonego lub owalnego egzofitycznego węzła na szerokiej podstawie, czerwonawy, czasem z cyjanotycznym odcieniem koloru lub koloru normalnej skóry, średnicy 2-3 cm lub większej. Centralna część guza jest wypełniona masami napalonymi, strefą brzeżną w formie wysokiej rolki. Po fazie aktywnego wzrostu zwykle występuje faza stabilizacji, podczas której guz nie zmienia się, następnie po 6-9 miesiącach - faza spontanicznej regresji z zanikiem węzła guza i tworzeniem atroficznej blizny. W niektórych przypadkach faza stabilizacji nie występuje, a guz może osiągnąć gigantyczny rozmiar - do 10-20 cm średnicy - i przekształcić się w raka płaskokomórkowego. Opisano również rogowiaka kolczystokomórkowego o niezwykłej lokalizacji - subungual, na błonach śluzowych warg, policzkach, twardym podniebieniu, spojówce, nosie.
Z regresją rogowiaka kolczystokomórkowego, możliwe w stadiach I-II. Zrogowaciały korek zmniejsza się, struktura warstwy podstawowej jest znormalizowana, zanikają objawy hiperproliferacji naskórka, a duża liczba fibroblastów z końcowym tworzeniem blizn pojawia się w nacieku.
Wielokrotny rogowiak kolczystokomórkowy można zaobserwować zarówno w postaci kolejno pojawiających się guzków, jak i w widelcu jednocześnie występującym kilku ognisk. Dzięki opcji nerwu, elementy pojawiają się stopniowo w różnych obszarach skóry, ale szczególnie na twarzy i kończynach. Są one reprezentowane przez grudki i węzły z westernizacją w centrum. Wypełniony napalonymi masami, ustąpił przez kilka miesięcy z powstawaniem atroficznych blizn. W drugim wariancie jednocześnie pojawia się wiele dużych grudek grudkowych o średnicy 2-3 mm.
Rak kolczystokomórkowy skóry - przyczyny, objawy i leczenie
Rak kolczystokomórkowy to nowotwór skóry. Na jego rozwój (podobnie jak na raka podstawnokomórkowego) wpływ mają m.in. uwarunkowania genetyczne, ekspozycja na promieniowanie słoneczne. Na ten typ nowotworu częściej chorują ludzie rasy białej, w podeszłym wieku oraz osoby, które przeszły leczenie obniżające odporność.
Jakie są najczęstsze czynniki ryzyka zachorowania na raka kolczystokomórkowego skóry? To m.in. nieprawidłowa ochrona przed promieniowaniem UV, jasna karnacja.
- Jakie jest ryzyko zachorowania na raka kolczystokmórkowego?
- Objawy raka kolczystokomórkowego
- Przyczyny raka kolczystokomórkowego
- Diagnostyka raka kolczystokomórkowego
- Leczenie raka kolczystokomórkowego
- Rak kolczystokomórkowy - rokowanie i powikłania
- Zapobieganie rakowi kolczystokomórkowemu
- Rak kolczystokomórkowy - zalecenia
