U nas zapłacisz kartą
Pryszcz u niemowlaka - przyczyny, leczenie i porady dla rodziców
Czym jest ropień zęba u dziecka?
- okołowierzchołkowy – proces patologiczny dotyczy miazgi zęba oraz tkanek wokół niej,
- podokostnowy – proces zapalny dotyczy wyrostka zębodołowego, może dojść także do odwarstwienia okostnej,
- podśluzówkowy – proces chorobowy dotyczy tkanek pod błoną śluzową jamy ustnej, może być zlokalizowany na dziąśle brzeżnym lub brodawce międzyzębowej.
Ropień na dziąśle u dziecka jest wynikiem infekcji bakteryjnej. W jamie ustnej człowieka bytują drobnoustroje, które w prawidłowych warunkach nie są chorobotwórcze i nie stanowią zagrożenia dla zdrowia. Bakterie zaczynają się intensywnie namnażać i atakować uszkodzone tkanki, gdy dojdzie do osłabienia odporności, urazu lub choroby zębów. Skutkiem tego jest infekcja, proces zapalny i ropień. U dziecka najczęstszymi przyczynami choroby są:
- próchnica zębów,
- stan zapalny miazgi,
- nieprawidłowa higiena jamy ustnej lub jej brak,
- uraz dziąsła (np. podczas szczotkowania zębów),
- nieleczenie ubytków w zębach mlecznych.
Profilaktyka ropnia dziąsła u dziecka
Pojawieniu się ropnia na dziąśle u dziecka można i należy zapobiegać. Szczególną uwagę trzeba zwrócić na codzienną higienę jamy ustnej. Zęby szczotkuje się miękką szczoteczką przynajmniej dwa razy dziennie, a jeżeli to możliwe – po każdym posiłku. Z dzieckiem należy zgłaszać się na regularne kontrole stomatologiczne, nawet jeżeli nie ma ono jeszcze zębów stałych, a każdy ubytek niezwłocznie wyleczyć.
Warto zwrócić także uwagę na nawyki żywieniowe. Słodkie i gazowane napoje należy zastąpić niesłodzoną herbatą lub wodą. Konieczne jest wykluczenie z jadłospisu słodyczy. Zamiast nich lepiej podać dziecku owoc lub świeże warzywa. Dieta powinna być bogata w produkty zawierające wapń, fosfor, magnez oraz witaminy A, E, D i C.
1. P. Piekoszewska-Ziętek, A. Turska-Szybka, D. Olczak-Kowalczyk, Infekcje zębopochodne – przegląd piśmiennictwa, [w:] „Nowa stomatologia” 2016, 21(2), s. 120–134.
2. M. Prokop-Franaszek, M. Gackowska, T. Gołda, Ropnie tkanek przyzębia i ropnie zębopochodne – diagnostyka, różnicowanie i leczenie, „Implantoprotetyka”, 2007, t. VIII, nr 3.
Na co rodzic powinien zwracać uwagę, oglądając skórę dziecka?
Oglądając zmiany skórne u dziecka warto zwrócić uwagę na ich umiejscowienie. Ważna jest również liczba wykwitów (pojedyncze, liczne), ich rozmieszczenie (symetryczne jak np. w łuszczycy, asymetryczne np. w grzybicy skóry gładkiej, jednostronne np. w półpaścu, uogólnione, zwane erytrodemią, np. w atopowym zapaleniu skóry), a także ich kolor (zmiany czerwone są zwykle związane ze stanem zapalnym).
Dotykając zmiany skórne, należy sprawdzić ich rodzaj (zmiany płaskie lub wyniosłe — wypukłe) oraz powierzchnię (gładkie, szorstkie np. łuski, strupy).
Dziecko należy zbadać także w obrębie owłosionej skóry głowy, obejrzeć paznokcie, a także błony śluzowe jamy ustnej oraz narządów płciowych.
Zwróć uwagę, czy dziecko nie skarży się na świąd skóry, ból lub nie jest nadmiernie wrażliwe na bodźce dotykowe (tzw. przeczulica).
- Plamki: mogą mieć czerwone lub różowe zabarwienie np. w przebiegu chorób infekcyjnych (płonica, różyczka, odra)
- Plamy (większe od plamek): np. zmiany wrodzone — niektóre naczyniaki
- Grudki: np. w przebiegu łuszczycy, wyprysku
- Guzki (większe od grudek, sięgające głębszych warstw skóry): np. zmiany wrodzone — niektóre naczyniaki
- Blaszki: powstają wskutek łączenia się pojedynczych wykwitów, np. blaszki łuszczycowe
- Zmiany pęcherzowe (pęcherzyki — małe, pęcherze — większe): zawierają przezroczysty płyn, np. w przebiegu opryszczki
- Krosty: zawierają mętną treść (ropę) np. w przebiegu chorób bakteryjnych
- Nadżerka: powierzchowny ubytek naskórka, np. oparzenie słoneczne, urazy
- Owrzodzenia: ubytek głębszy, sięgający skóry właściwej, np. w przebiegu chorób naczyniowych
- Pęknięcia: linijne przerwanie ciągłości skóry, powstałe wskutek jej pogrubienia, np. w przebiegu przewlekłego wyprysku dłoni