U nas zapłacisz kartą
Pryszcz u niemowlaka - przyczyny, leczenie i porady dla rodziców
Na co rodzic powinien zwracać uwagę, oglądając skórę dziecka?
Oglądając zmiany skórne u dziecka warto zwrócić uwagę na ich umiejscowienie. Ważna jest również liczba wykwitów (pojedyncze, liczne), ich rozmieszczenie (symetryczne jak np. w łuszczycy, asymetryczne np. w grzybicy skóry gładkiej, jednostronne np. w półpaścu, uogólnione, zwane erytrodemią, np. w atopowym zapaleniu skóry), a także ich kolor (zmiany czerwone są zwykle związane ze stanem zapalnym).
Dotykając zmiany skórne, należy sprawdzić ich rodzaj (zmiany płaskie lub wyniosłe — wypukłe) oraz powierzchnię (gładkie, szorstkie np. łuski, strupy).
Dziecko należy zbadać także w obrębie owłosionej skóry głowy, obejrzeć paznokcie, a także błony śluzowe jamy ustnej oraz narządów płciowych.
Zwróć uwagę, czy dziecko nie skarży się na świąd skóry, ból lub nie jest nadmiernie wrażliwe na bodźce dotykowe (tzw. przeczulica).
- Plamki: mogą mieć czerwone lub różowe zabarwienie np. w przebiegu chorób infekcyjnych (płonica, różyczka, odra)
- Plamy (większe od plamek): np. zmiany wrodzone — niektóre naczyniaki
- Grudki: np. w przebiegu łuszczycy, wyprysku
- Guzki (większe od grudek, sięgające głębszych warstw skóry): np. zmiany wrodzone — niektóre naczyniaki
- Blaszki: powstają wskutek łączenia się pojedynczych wykwitów, np. blaszki łuszczycowe
- Zmiany pęcherzowe (pęcherzyki — małe, pęcherze — większe): zawierają przezroczysty płyn, np. w przebiegu opryszczki
- Krosty: zawierają mętną treść (ropę) np. w przebiegu chorób bakteryjnych
- Nadżerka: powierzchowny ubytek naskórka, np. oparzenie słoneczne, urazy
- Owrzodzenia: ubytek głębszy, sięgający skóry właściwej, np. w przebiegu chorób naczyniowych
- Pęknięcia: linijne przerwanie ciągłości skóry, powstałe wskutek jej pogrubienia, np. w przebiegu przewlekłego wyprysku dłoni
Zobacz film: Próchnica
Pierwsze objawy ropnia na dziąśle u dziecka to przede wszystkim ból i tkliwość błony śluzowej, zaczerwienienie dziąsła oraz wyraźny obrzęk, który może być widoczny także na twarzy np. na policzku po stronie chorego zęba. Pojawia się również niewielki pęcherzyk wypełniony ropą, który może samoistnie pęknąć. Niekiedy obecne są ogólne objawy infekcji i stanu zapalnego: osłabienie, pogorszenie samopoczucia, wzrost temperatury ciała. Dziecko, u którego rozwinął się ropień dziąsła, jest niespokojne, rozdrażnione i niechętne do spożywania pokarmów, ponieważ przeżuwanie sprawia mu dyskomfort i ból.
Ropień u dziecka zlokalizowany bliżej tkanki zębowej charakteryzuje się silnym, rozpierającym i pulsującym bólem, który niekiedy promieniuje do skroni lub ucha. Dziąsło nad zębem jest zaczerwienione i opuchnięte.
Jakie są objawy ropnia okołomigdałkowego?
- wysoka gorączka,
- dreszcze,
- ból głowy,
- trudności z całkowitym otwarciem jamy ustnej (szczękościsk),
- problemy z przełykaniem (w tym również śliny),
- nieprzyjemny zapach z ust,
- jednostronny obrzęk twarzy, okolicy kąta żuchwy lub szyi (często bolesny przy dotyku),
- kurcz szyi po stronie infekcji (chory utrzymuje pochyloną głowę, stara się nią nie ruszać gwałtownie),
- powiększenie węzłów chłonnych po stronie ropnia,
- ból ucha po stronie ropnia (spowodowany upośledzeniem wentylacji ucha środkowego i promieniowaniem bólu),
- zmiana głosu na „kluskowaty”.
W badaniu pacjenta uwagę zwraca charakterystyczny szczękościsk. Zazwyczaj migdałek po stronie ropnia jest znacznie powiększony, co powoduje przesunięcie języczka na stronę zdrową. Błona śluzowa jest zaczerwieniona, okolica migdałka obrzęknięta, może być widoczne wyraźne uwypuklenie, jeśli ropień osiągnął znaczne rozmiary. Z powodu dokuczliwego bólu gardła utrudniającego przełykanie, pacjent może wykazywać objawy odwodnienia. Czasem, jeśli szerokość otwartej jamy ustnej na to pozwala, laryngolog może spróbować zbadać ropień palcem.
Czym jest ropień zęba u dziecka?
- okołowierzchołkowy – proces patologiczny dotyczy miazgi zęba oraz tkanek wokół niej,
- podokostnowy – proces zapalny dotyczy wyrostka zębodołowego, może dojść także do odwarstwienia okostnej,
- podśluzówkowy – proces chorobowy dotyczy tkanek pod błoną śluzową jamy ustnej, może być zlokalizowany na dziąśle brzeżnym lub brodawce międzyzębowej.
Ropień na dziąśle u dziecka jest wynikiem infekcji bakteryjnej. W jamie ustnej człowieka bytują drobnoustroje, które w prawidłowych warunkach nie są chorobotwórcze i nie stanowią zagrożenia dla zdrowia. Bakterie zaczynają się intensywnie namnażać i atakować uszkodzone tkanki, gdy dojdzie do osłabienia odporności, urazu lub choroby zębów. Skutkiem tego jest infekcja, proces zapalny i ropień. U dziecka najczęstszymi przyczynami choroby są:
- próchnica zębów,
- stan zapalny miazgi,
- nieprawidłowa higiena jamy ustnej lub jej brak,
- uraz dziąsła (np. podczas szczotkowania zębów),
- nieleczenie ubytków w zębach mlecznych.
Czy możliwe jest całkowite wyleczenie?
Niestety, tak jak w przypadku każdej alergii, również w odniesieniu do alergicznego wyprysku kontaktowego nie istnieje skuteczne leczenie przyczynowe. Aktualne metody postępowania pozwalają jedynie zmniejszyć stan zapalny skóry oraz dolegliwości świądowe, ale ponowny kontakt z alergenem może je znowu wywołać. Raz rozpoznana alergia kontaktowa będzie się utrzymywać przez całe życie chorego.
W celu uniknięcia wysiewu kolejnych zmian skórnych konieczne jest przede wszystkim unikanie kontaktu skóry z uczulającym alergenem. Można na przykład zastąpić metalowe elementy w ubrankach plastikowymi. Po zakończeniu leczenia wskazana jest odpowiednia pielęgnacja skóry z użyciem preparatów bezzapachowych i bez dodatku środków konserwujących.