Skąd się biorą pryszcze - Przyczyny i sposoby radzenia sobie z nimi
Autor
Polecane artykuły
Łupież — przyczyny i profilaktyka
Borowina (torf) - właściwości i działanie zdrowotne, przeciwwskazania
Kubeczki menstruacyjne. Dlaczego warto stosować? Ekologiczna alternatywa
3 sposoby na ujędrnienie skóry na wiosnę
Serum z witaminą C - poznaj 9 powodów, dla których warto je stosować
Przebarwienia na twarzy - dlaczego powstają? Jak je usunąć?
Maść na pryszcze z kwasem azelainowym
Maść na pryszcze z kwasem azelainowym ma właściwości przeciwbakteryjne, przeciwzapalne i komedolityczne, a więc bardzo zbliżone do właściwości maści na pryszcze z nadtlenkiem benzoilu. Jednak kwas azelainowy ma jedną cechę, która go odróżnia od wspomnianego związku, a mianowicie — stosowany na skórę przez długi czas będzie miał działanie wybielające.
Ponadto substancja ta nie działa na skórę tak jak nadtlenek benzoilu i nie wysusza skóry aż tak mocno. Z tego względu jest to produkt odpowiedni dla osób z cerą delikatną, skłonną do podrażnień. Maść na pryszcze z kwasem azelainowym należy nakładać na skórę dwa razy dziennie, a więc rano i wieczorem. W aptekach maści te są dostępne w formie żelu na pryszcze o stężeniu 15 proc. kwasu azelainowego lub w formie kremu na pryszcze o stężeniu 20 proc. Jeżeli zależy nam na efekcie wybielającym i chcemy pozbyć się ze skóry np. przebarwień, należy zdecydowanie wybrać produkt o wyższym stężeniu, dzięki czemu szybciej zobaczymy efekty stosowaniea preparatu.

Tak powstaje pryszcz
Bakterie uwalniają enzymy (lipazy) rozkładające obojętne tłuszcze łoju na mniejsze cząstki (wolne kwasy tłuszczowe). Właśnie te kwasy tłuszczowe powodują powstawanie stanów zapalnych. Wzrasta liczba zakażonych komórek i wydzieliny wypełnającej woreczek. Jest tam coraz mniej miejsca, przez co nasila się nacisk na ścianki mieszka włosowego zablokowanego czopem rogowym. W pewnym momencie ścianki nie wytrzymują nacisku, pękają, a zawartość rozlewa się na otaczającą tkankę. Powstaje ostry stan zapalny, tworzą się krosty.
Trądzik pospolity może mieć różne etapy. Pierwsza odmiana trądziku charakteryzuje się zaskórnikami utrzymującymi się przez miesiące, a nawet lata, w okresie dojrzewania. Rozróżnia się zaskórniki otwarte i zamknięte. W zaskórnikach zamkniętych ujście mieszka jest zatkane, spod skóry prześwituje biaława grudka, czop łojowo-rogowy. Często dochodzi do zakażeń i nagromadzenia się ropy, ponieważ zawartość mieszka nie może się wydostać na zewnątrz. W zaskórnikach otwartych ujście się nie domyka, widoczny jest czarny punkt. Nie ma on nic wspólnego z brudem, jak się powszechnie uważa. Czarny kolor spowodowany jest utlenianiem się czopu rogowo-tłuszczowego. Kolejnym etapem trądziku jest jest acne papulopustolosa. W zaskórniku powstały już zmiany zapalne, grudki i krosty. Ten etap może ciągnąć się latami. Prawie każda krosta pozostawia wklęsłą (rzadziej także wypukłą) bliznę. Jeśli trądzik się pogarsza, rozwija się raczej rzaska forma acne conglobata. W wyniku stanu zapalnego wokół mieszka tworzą się guzkowate nacieki i ropne, a po ich ustąpieniu pozostają blizny wklęsłe i wypukłe.