U nas zapłacisz kartą
Skąd biorą się pryszcze podskórne - Przyczyny, leczenie i porady pielęgnacyjne
Pryszcze podskórne: jak powstają? Jak je leczyć?
Pryszcze podskórne miał kiedyś każdy. Niektóre z nich znikają, inne rosną i bolą każdego dnia coraz bardziej. Dopiero ocena stopnia nasilenia tego problemu daje odpowiedź, czy zmiany skórne w postaci cyst, torbieli i guzków świadczą o czymś poważniejszym. Sprawdź, jak rozpoznać pryszcze podskórne i o jakich chorobach może świadczyć ich powstawanie.
Spis treści
Pryszcze podskórne - jak je rozpoznać? W końcu pryszcz pryszczowi nierówny, dlatego pierwszą rzeczą, jaką należy uczynić, to lepiej poznać swoje pryszcze. Ocenić ich wielkość, stopień zaawansowania, a przede wszystkim miejsce położenia. Najprościej podzielić pryszcze na te znajdujące się pod skórą i te "na powierzchni". Pryszcze podskórne wyglądają jak wybrzuszenia, wypustki o różnym kształcie i kolorze. Z kolei pryszcze na powierzchni to zwykle te, które już wyszły spod skóry i mają ropną końcówkę.
Rozwijamy nasz serwis dzięki wyświetlaniu reklam.
Blokując reklamy, nie pozwalasz nam tworzyć wartościowych treści.
Wyłącz AdBlock i odśwież stronę.
Kaszaki - skąd się biorą i jak je bezpiecznie usunąć?
Kaszak powstaje w wyniku długotrwałego zatkania ujścia gruczołu łojowego i przypomina podskórną krostę. W większości przypadków kaszaki nie sprawiają żadnych problemów i same zanikają, jednak niektóre guzki wymagają konsultacji z lekarzem. Jeśli masz tendencje do powstawania kaszaków, sprawdź, jak się ich pozbyć i czy możesz im zapobiegać.
- Co to jest kaszak i jak wygląda?
- Umów się do dermatologa
- Gdzie najczęściej pojawiają się kaszaki?
- Przyczyny powstawania kaszaków
- Leczenie i usuwanie kaszaków
- Czy da się zapobiegać powstawaniu kaszaków?
Rodzaje tłuszczaków
Chociaż na pierwszy rzut oka wszystkie tłuszczaki wydają się być podobne, różnią się one ze względu na umiejscowienie, możliwe do osiągnięcia rozmiary oraz wiek pacjenta, w którym się rozwijają.
Lipoma
To pojedynczy guz, o wyraźnie zaznaczonej granicy, znajdujący się tuż pod skórą. Łatwo go wyczuć palcami. Lipoma nie ma tendencji do złośliwienia.
Lipoblastoma
To rzadki nowotwór niemowląt i małych dzieci, rozwijający się z embrionalnej białej tkanki tłuszczowej. Chociaż zwykle takie zmiany są łagodne, mogą czasem przemienić się w guza mieszanego: liposarcoma, który obejmuje również tkankę mięśniową. Lipoblastoma rośnie powoli i nie wywołuje bólu 2 .
Zimowiak (hibernoma)
To tłuszczak rozwijający się u niemowląt i małych dzieci z brunatnej tkanki tłuszczowej - gromadzi się ona na karku i odpowiada za regulację temperatury ciała dziecka. Jak większość tłuszczaków, zimowiak jest guzem o łagodnym charakterze 3 .
Tłuszczak wrzecionowatokomórkowy (ang. spindle cell lipoma, SCL)
Rozwija się głównie u mężczyzn w wieku 50-70 lat w okolicach grzbietu, karku, barków, czasem na twarzy (czoło, policzki) lub wewnątrz jamy ustnej (język, przełyk, gardło, krtań). Znane są również przypadki umiejscowienia guza na piersi, a nawet w okolicach intymnych. Zwykle jest to tylko jedna zmiana, chociaż zdarzają się również pacjenci z kilkoma tłuszczakami z komórek wrzecionowatych (to wariant prawdopodobnie uwarunkowany genetycznie). Ten typ tłuszczaka rośnie powoli i osiąga średnicę do 13 cm. 4
Angiolipoma
Ten rodzaj guza może atakować mięśnie szkieletowe. Zwykle u pacjenta rozwija się kilka takich narośli, mają one słabo zaznaczone brzegi i powodują ból. Około połowy przypadków rozpoznano na kończynach dolnych, ale angiolipoma może się też pojawić na rękach, szyi i korpusie 5 . Myolipoma. Ten tłuszczak jest mieszanką dojrzałych komórek tkanki tłuszczowej i prawidłowo namnożonych komórek mięśniowych gładkich. Może on rozwinąć się w przestrzeni zaotrzewnowej, biodrze, w ścianie jamy brzusznej lub też innych miejscach w tułowiu. Myolipoma jest guzem, który może osiągnąć imponujące rozmiary: znany jest przypadek pacjenta z tłuszczakiem o średnicy 60 cm! 6
Pryszcze podskórne: czym są?
To różnej wielkości podskórne ropne zmiany znajdujące się w głębokiej warstwie skóry, niemożliwe do wyciśnięcia, ponieważ ich ujście zasłonięte jest przez skórę. Czasem są rozsiane po twarzy i drobne. Częściej jednak mają formę cyst lub nawet twardych guzków. Guzki znajdują się głębiej niż cysty i są twarde. Cysty są nieco bardziej miękkie i czasem widocznie nabrzmiałe ropą, ponieważ znajdują płycej niż ropne guzki. Zmiany mogą mieć lekko siny lub czerwonawy odcień, czasem jedynie czerwoną obwódkę. Zarówno cysty, jak i guzki charakteryzują się tym, że przy dotknięciu bolą, chociaż przy mniejszych pryszczach ból może nie być wyczuwalny, szczególnie u odpornych osób. Nie należy ich wyciskać, ponieważ zostawiają trwałe, ciemne blizny. Przyjmuje się, że najczęściej podskórne pryszcze tworzą się w strefie T (czoło, nos, broda), podobnie jak inne zaskórniki. Nie jest to prawda. W rzeczywistości mogą wystąpić w bardzo wielu miejscach na ciele, przede wszystkim na policzkach i na czole tuż przy włosach, na skroniach, na szyi, w okolicach uszu, na plecach oraz na dekolcie. Kiedy pryszcz podskórny się pojawi, warto dać mu czas. Niektóre same wchłaniają się już po kilku dniach, a te mniejsze okazują się być zwykłymi pryszczami, które wychodzą na wierzch, przez co stają się o niebo prostsze do usunięcia. Jeśli jednak podskórne cysty i guzki nie znikają lub pojawiają się regularnie, należy się temu przyjrzeć. Czytaj też: Trądzik: objawy i skuteczne leczenie Trądzik zaskórnikowy: jak go wyleczyć? Pryszcze na pośladkach: jak powstają i jak się ich pozbyć?
- używanie kosmetyków zapychających pory, zbyt tłustych kremów
- skłonności genetyczne
- choroby, np. cukrzyca oraz inne choroby metaboliczne
- długotrwały stres (szczególnie, kiedy pryszcze występują w okolicy szyi i uszu)
Rodzajem pryszczy podskórnych można też nazwać łagodne czyraki, czyli ropne zmiany skórne wynikające z zapalenia mieszków włosowych. Są bardziej bolesne i większe od zwyczajnych pryszczy. Bolą bez dotykania, kiedy już urosną. Częste występowanie czyraków może świadczyć o chorobach nerek i wątroby, cukrzycy, osłabionej odporności organizmu, zarażeniu wirusem HIV. Jeśli zdiagnozujesz u siebie czyraka, koniecznie udaj się do lekarza dermatologa.
Leczenie i usuwanie kaszaków
W wielu przypadkach kaszaki nie wymagają żadnego leczenia. Po pewnym czasie guzek może sam pęknąć, a wydzielina ze środka wydostanie się na zewnątrz. Wówczas wystarczy odpowiednio zdezynfekować miejsce kaszaka i zabezpieczyć je przed zabrudzeniem.
Zdecydowanie trzeba powstrzymać się przed usuwaniem kaszaka samodzielnie - nie wolno go nakłuwać, nacinać ani wyciskać! Może wówczas dojść do zakażenia i konieczna będzie wizyta u lekarza oraz stosowanie antybiotyku.
Co zrobić z dużym kaszakiem?
Kaszaki o dużych rozmiarach mogą być uciążliwe i szansa, że znikną samoistnie, jest mała.
W takim przypadku najlepiej udać się na wizytę do dermatologa lub chirurga, który usunie zmianę w całości razem z torebką bądź samą jego zawartość po nacięciu. Zabieg jest przeprowadzany w znieczuleniu miejscowym i może być wykonany w warunkach ambulatoryjnych. Trzeba liczyć się jednak z tym, że po wycięciu kaszaka może pozostać niewielka blizna. Jeżeli kaszak jest zakażony i występuje stan zapalny, przed wykonaniem zabiegu niezbędne będzie leczenie antybiotykiem i/lub kortykosteroidem.
Pamiętaj, że wizytę u wybranego specjalisty możesz umówić bez wychodzenia z domu za pomocą portalu LekarzeBezKolejki.pl.
Inne metody usuwania kaszaków
W pozbywaniu się kaszaków przydatna jest też krioterapia, w której guzek ulega kilkukrotnemu zamrożeniu za pomocą ciekłego azotu, a następnie odpada. Kaszaki znajdujące się na narządach rodnych można usunąć za pomocą bardzo precyzyjnego lasera frakcyjnego. Obie metody są bezbolesne, nie powodują krwawienia ani nie pozostawiają blizn, jednak są bardziej kosztowne. Innymi sposobami mogą być elektrokoagulacja lub metoda z wykorzystaniem fal radiowych.
Domowe sposoby na kaszaki
Kaszaki w początkowej fazie wzrostu często same zanikają, szczególnie gdy kładziemy nacisk na odpowiednią higienę i regularne stosowanie peelingów. Wchłanianie się kaszaków można wspomóc przemywając go naparem z ziół o właściwościach ściągających, np. ze skrzypu polnego. Podobne właściwości mają maść cynkowa i maść ichtiolowa.
