U nas zapłacisz kartą
Leczenie wyprysku atopowego - Skuteczne metody i porady
Wyprysk atopowy – jak rozpoznać i jak leczyć?
Choroby alergiczne określane są mianem epidemii XXI wieku. Szacuje się, iż w zależności od regionu Polski, płci oraz wieku cierpi na nie nawet 40% społeczeństwa. Spośród nich jednym z częstszych schorzeń (5-20% dzieci i 1-3% dorosłych) jest wyprysk atopowy
zwany również atopowym zapaleniem skóry, AZS, czy też egzemą.
Atopowe zapalenie skóry jest stanem zapalnym skóry uwarunkowanym nadwrażliwością organizmu na pewne alergeny (atopią). Choroba zaczyna się zazwyczaj we wczesnym dzieciństwie. U 85% maluchów pierwsze objawy pojawiają się przed 5 rokiem życia. Co więcej, schorzenie to charakteryzuje się także długotrwałym przebiegiem oraz tendencją do nawrotów nawet po długich okresach bezobjawowych.
Etiologia wyprysku atopowego nie została jeszcze do końca poznana. Niemniej jednak uważa się, iż zachorowanie jest w głównej mierze uwarunkowane dziedzicznymi nieprawidłowościami w budowie skóry i funkcji układu odpornościowego. Potwierdzają to dane statystyczne, z których wynika, iż w przypadku obojga chorych rodziców szansa na wystąpienie wyprysku u dziecka wynosi 70%. Chora matka, ojciec lub bliźniak dwujajowy szanse na zachorowanie zwiększają do 30%.
W wielu opracowaniach naukowych podkreśla się także rolę innych czynników mogących predysponować do wyprysku. Spośród nich najważniejsze wydają się przewlekły stres, brak karmienia piersią oraz długotrwałe narażenie na alergeny powietrznopochodne (głównie roztocza kurzu domowego). Nie bez znaczenia jest również dodatni wywiad w kierunku innych schorzeń atopowych.
AZS jest elementem tak zwanego marszu alergicznego, czyli kolejnego występowania po sobie alergii pokarmowej, wyprysku, alergicznego nieżytu nosa oraz astmy oskrzelowej. Jest to o tyle ważne, iż u prawie wszystkich dzieci z wczesnym AZS i alergią pokarmową można
spodziewać się wystąpienia astmy.
Wyprysk atopowy – przyczyny, objawy, leczenie
- Wyprysk atopowy jest przewlekłą i nawrotową chorobą skóry, która występuje u osób z predyspozycją genetyczną do alergii (np. w wyniku kontaktu z substancją drażniącą).
- Jest to jedna z najczęstszych chorób skóry u dzieci (rozwija się we wczesnym dzieciństwie), ale może również dotyczyć dorosłych.
- Objawy wyprysku atopowego mogą różnić się w zależności od wieku pacjenta. Najczęstszym symptomem jest zaczerwienienie, suchość, pękanie i łuszczenie skóry, czemu towarzyszy świąd.
- Objawy wyprysku atopowego mogą występować na różnych częściach ciała, w tym na twarzy, szyi, dłoniach, kolanach i łokciach.
- Leczenie wyprysku atopowego (atopowego zapalenia skóry) polega na łagodzeniu objawów – nie ma jednego skutecznego lekarstwa.
- Przy egzemie zastosowanie znajdują glikokortykosteroidy, leki przeciwhistaminowe i preparaty nawilżające skórę (emolienty), pozwalające na przywrócenie jej gładkości.
Nasza skóra pełni funkcję bariery ochronnej, która z reguły skutecznie broni nas przed przenikaniem drażniących substancji i alergenów. W przypadku osób o zwiększonej wrażliwości skóry, kontakt z nimi może prowadzić do zapalenia, znanego jako wyprysk atopowy. To schorzenie może znacząco wpłynąć na jakość życia pacjenta ze względu na uporczywe swędzenie. Jakie są przyczyny, objawy i sposoby leczenia wyprysku atopowego? Wyjaśniamy.
Wyprysk atopowy – rozpoznanie
Wyprysk atopowy rozpoznaje się zazwyczaj z wykorzystaniem kryteriów diagnostycznych Hannifina i Rajki. W celu postawienie diagnozy muszą być spełnione 3 z 4 kryteriów głównych oraz przynajmniej 3 kryteria mniejsze. Te pierwsze obejmują świąd skóry, przewlekły i nawrotowy charakter choroby, typową lokalizację zmian oraz dodatni wywiad osobniczy lub rodzinny w kierunku chorób atopowych.
Jeśli chodzi o kryteria mniejsze, to zalicza się do nich na przykład nietolerancję wełny, alergie pokarmowe, stożek rogówki, suchość skóry, biały dermografizm, objaw polakierowanych paznokci, wczesny wiek zachorowania, czy też łupież biały.
Biopsja skóry zazwyczaj nie jest wymagana. Konieczne jest za to różnicowanie wyprysku atopowego z innymi chorobami dermatologicznymi. Tak więc wykluczenia wymagają niedobory witaminowe oraz ziarniniak grzybiasty (najczęstszy chłoniak pierwotny skóry).