U nas zapłacisz kartą
Skuteczne tabletki na nadmierne owłosienie dostępne bez recepty
Hirsutyzm – przyczyny
Nadmierny wzrost owłosienia w typowo męskich miejscach spowodowany jest nadmiarem androgenów u kobiet. W kobiecym organizmie hormony takie jak testosteron , androstendion i dihydrotestosteron wytwarzane są w jajnikach i nadnerczach w niskich stężeniach. Ilość wolnych androgenów we krwi jest także regulowana przez receptory SHBG (sex hormone binding globulin).
Zaburzenia owłosienia mogą być spowodowane chorobami takimi jak:
- zespół policystycznych jajników,
- wrodzony przerost nadnerczy,
- nowotwory jajnika, nadnerczy
- choroby układu hormonalnego, np. hiperprolaktynemia, niedoczynność tarczycy, akromegalia,
- dysgenezje gonad,
- otyłość.
Na wzrost poziomu androgenów mogą również wpływać leki, np.
- kortykosteroidy,
- steroidy anaboliczne,
- metoklopramid,
- metyldopa,
- fenotiazyna,
- cyklosporyna,
- fenytoina,
- streptomycyna.
Istnieje także hirsutyzm idiopatyczny , w którym nadmierne owłosienie występuje przy prawidłowym poziomie androgenów, regularnych cyklach miesiączkowych i prawidłowym obrazie jajników w badaniu USG. Przyczyną powstawania może być nadmierna aktywność enzymu 5α- reduktazy , która przekształca testosteron do jego bardziej aktywnej formy – dihydrotestosteronu. Może także wystąpić nadmierna wrażliwość mieszków włosowych na androgeny, co skutkuje wzrostem włosów.
Czym jest hirsutyzm?
Hirsutyzm jest to występowanie nadmiernego owłosienia na ciele kobiet, które charakterystyczne jest dla płci męskiej. Cechą nadmiernego owłosienia są włosy grube, szorstkie oraz mocno wysycone pigmentem. Obszary ciała, które najczęściej dotknięte są nadmiernym owłosieniem u kobiet to: warga górna, wewnętrzne części ud, klatka piersiowa, plecy oraz brzuch. Hirsutyzm może być dziedziczny, objawiać się w ciąży lub być spowodowany innymi zaburzeniami hormonalnymi, lub nowotworowymi.
W obecnych czasach kobiety bardzo dbają o usuwanie nadmiernego owłosienia ciała. W sytuacji, gdy zmagamy się z hirsutyzmem, ilość niechcianych włosków na ciele jest tak duża, że wymaga ogromnego nakładu czasu i pracy, aby się ich pozbyć. Kobiety dotknięte nadmiernym owłosieniem często są wycofane społecznie, a także zmagają się z zaburzeniami lękowymi oraz depresją. Obniżenie jakości życia spowodowane hirsutyzmem może negatywnie wpłynąć na rozwój emocjonalny oraz doprowadzić do ciężkich zaburzeń psychicznych. Jeśli zauważymy u siebie lub osób nam bliskich zmiany w zachowaniu, należy niezwłocznie udać się do psychologa lub psychiatry. Taka konsultacja pomoże w pokonaniu zaburzeń lękowych oraz pokieruje nasze myśli i uczucia na właściwe tory działania.
Autor
Redakcja LekarzeBezKolejki.pl - W skład zespołu redakcyjnego portalu LekarzeBezKolejki.pl wchodzą wykwalifikowani farmaceuci. Ich bogate doświadczenie zawodowe i gruntowna wiedza nabyta na studiach farmaceutycznych umożliwiają tworzenie wiarygodnych i rzeczowych tekstów zgodnie z zasadami medycyny opartej na dowodach naukowych (EBM). Treści te są zawsze oparte na solidnych źródłach, takich jak aktualne badania naukowe czy specjalistyczne publikacje. Zespół łączy profesjonalizm z pasją do ciągłego rozwijania się i chęcią dzielenia się wiedzą, co przekłada się na atrakcyjne i wciągające materiały edukacyjne dla użytkowników.
Polecane artykuły
Zaparcia w ciąży — jak sobie z nimi radzić? Sposoby leczenia zaparć w ciąży
Tabletka „dzień po” (antykoncepcja awaryjna) - jak działa i kiedy się ją stosuje? Wskazania i przeciwwskazania, działania niepożądane
Różne problemy żołądkowe u kobiet w ciąży
Test ciążowy - kiedy wykonać? Rodzaje testów ciążowych, ich czułość i wiarygodność
Najważniejsze zalecenia dotyczące badań prenatalnych
Czop śluzowy - jak wygląda, jaką rolę odgrywa i kiedy odchodzi?
Jaki lekarz zajmuje się hirsutyzmem? Jakie badania są potrzebne?
Choć może się wydawać, że nadmierne owłosienie to problem dla ginekologa, w praktyce najlepiej udać się do lekarza endokrynologa lub ginekologa-endokrynologa. Do podjęcia leczenia niezbędne jest wykonanie kompleksowych badań. Tylko dzięki nim można zająć się przyczyną, a nie wyłącznie skutkiem. Do oceny samego hirsutyzmu służy skala Ferrimana-Gallweya, która określa, w jakich miejscach na ciele pojawia się owłosienie i jak intensywne jest. Ocenia się 9 okolic i przyznaje się punkty od 1 do 4, gdzie 1 to minimalne owłosienie, a 4 – przypominające męskie. Jeśli liczba punktów przekracza 8, stwierdza się hirsutyzm.
Następnym krokiem jest określenie poziomów hormonów płciowych, ale jeśli występują również inne niepokojące objawy, diagnostyka jest bardziej złożona. Najczęściej bada się:
- testosteron,
- progesteron,
- hormon luteinizujący,
- hormon folikulotropowy,
- hormon tyreotropowy (TSH),
- przeciwciała przeciwko tyreoperoksydazie (anty-TPO),
- tyroksynę.
Co więcej, nadmierne owłosienie może być symptomem wielu różnych chorób, dlatego przeprowadza się także badania obrazowe, takie jak USG – na przykład w celu stwierdzenia zespołu policystycznych jajników.
Nadmierne owłosienie (hipertrychoza) - objawy
- wrodzone uogólnione nadmierne owłosienie 1 (zespół Ambras)
- wrodzone uogólnione nadmierne owłosienie 2 (ten typ przez niektórych autorów został opisany jako atawizm, czyli nawrót do sierści typu zwierzęcego)
- włóknistość dziąseł z nadmiernym owłosieniem
- zespół Cantu.
Uogólniona hipertrychoza nabyta jest najczęstszą nabytą postacią nadmiernego owłosienia. Rozwija się ona na podłożu genetycznie uwarunkowanego przerostu mieszków włosowych na całym ciele, nawet przy prawidłowych poziomach androgenów. Chorobą zazwyczaj dotknięte bywają dzieci obu płci.
Do hipertrychozy ograniczonej zalicza się dwie najczęstsze postaci: włosy wyrastające ze znamienia melanocytowego (obecne już przy urodzeniu) oraz tzw. znamię Beckera, w którym najpierw pojawia się nadmierna pigmentacja skóry (ciemnienie), a nadmierne owłosienie staje się widoczne w okresie pokwitania.
Przyczyną uogólnionej hipertrychozy mogą też być niektóre leki. Leki mogą przekształcać włosy meszkowe we włosy dojrzałe, natomiast nie mogą pobudzać wzrostu nowych włosów. Do leków przyczyniających się do hipertrychozy zalicza się: ACTH, glikokortykosteroidy, androgeny, cyklosporynę, danazol, diazoksyd, gonadotropiny, interferon-α, minoksydyl, doustne środki antykoncepcyjne.
U pacjentów z różnymi typami porfirii występuje skłonność do nadmiernego owłosienia, zwłaszcza na skroniach i policzkach. Zaburzenia endokrynologiczne, w tym akromegalia i niedoczynność tarczycy, również mogą powodować nadmierne owłosienie. Hipertrychoza może występować też u kobiet z jadłowstrętem psychicznym lub zapaleniem skórno-mięśniowym.
Czasem nadmierne owłosienie, zwłaszcza pojawiające się na głowie i szyi, z tendencją do szerzenia się na tułów i kończyny może być objawem nowotworu złośliwego. Mówi się wtedy o zespole paranowotworowym. Zwykle dochodzi do tego, kiedy nowotwór jest zaawansowany i daje już przerzuty. Leczenie nowotworu powoduje ustąpienie nadmiernego owłosienia. Ten typ hipertrychozy może być także wrodzony.
