U nas zapłacisz kartą
Skuteczne tabletki na nadmierne owłosienie dostępne bez recepty
Hirsutyzm, nadmiarne owłosienie – jak leczyć?
Z problemem nadmiernego owłosienia zmaga się zarówno wiele kobiet, jak i mężczyzn. Często wiąże się to z zaburzeniami hormonalnymi. Niestety, tradycyjne metody depilacji przynoszą dość krótkotrwałe rezultaty oraz mogą powodować podrażnienia czy wrastanie włosów. Najlepszym rozwiązaniem w walce z nadmiernym owłosieniem jest połączenie osiągnięć medycyny i kosmetologii, dzięki którym można osiągnąć trwałe skutki.
Hirsutyzm to nadmierne owłosienie typu męskiego u kobiet. Jest najczęściej objawem innych jednostek chorobowych. W tym przypadku włoski są ciemne i grube. Najczęściej występują w miejscach charakterystycznych dla owłosienia męskiego – m.in. na twarzy (nad górną wargą, na brodzie), w okolicy mostka i wokół brodawek sutkowych, na plecach, na brzuchu, ale także na innych obszarach ciała. Choroba występuje dość często –nadmierne owłosienie dotyczy od 5 do 10% kobiet.
Hirsutyzm idiopatyczny nie wiąże się z podwyższonym poziomem androgenów, czyli hormonów męskich, naturalnie występujących w niskim stężeniu u kobiet. W niektórych przypadkach nie udaje się stwierdzić konkretnego podłoża problemu, co oznacza, że mamy do czynienia z formą idiopatyczną. Hirsutyzm wtórny jest efektem innych zaburzeń, w tym hormonalnych, i często stanowi ich istotny objaw.
Nadmierne owłosienie występuje najczęściej w okresie dojrzewania, może pojawić się jednak również później, na przykład w wieku dojrzałym po menopauzie, gdy łatwo dochodzi do nadmiaru androgenów.
Nadmierne owłosienie (hipertrychoza): przyczyny, objawy i leczenie
Nadmierne owłosienie to dodatkowe owłosienie, które może pojawić się w określonych obszarach ciała lub na całym ciele. Jeśli nadmierne owłosienie występuje u kobiet w miejscach, w których normalnie występuje tylko u mężczyzn (m. in. nad górną wargą, na klatce piersiowej, podbrzuszu), to mówimy o hirsutyzmie. Jeśli natomiast nadmierne owłosienie ma charakter uogólniony – występuje na całym ciele, to jest to hipertrychoza, która może występować zarówno u kobiet, jak i mężczyzn. Leczenie zależy od przyczyny nadmiernego owłosienia.
Nadmierne owłosienie to odpowiednio nasilone dodatkowe owłosienie, które może występować na całym ciele lub w niektórych okolicach, które mogą różnić się u kobiet i u mężczyzn. Należy pamiętać, że owłosienie jest sprawą indywidualną i nie ma norm, które dokładnie określałyby, jakiego typu włosy, w jakiej liczbie są prawidłowe, a jakie nie. Istnieją natomiast skale, w których można ocenić nasilenie owłosienia i na tej podstawie stwierdzić, czy mogą one świadczyć o nieprawidłowościach lub nie.
Nadmierne owłosienie (hipertrychoza) - objawy
- wrodzone uogólnione nadmierne owłosienie 1 (zespół Ambras)
- wrodzone uogólnione nadmierne owłosienie 2 (ten typ przez niektórych autorów został opisany jako atawizm, czyli nawrót do sierści typu zwierzęcego)
- włóknistość dziąseł z nadmiernym owłosieniem
- zespół Cantu.
Uogólniona hipertrychoza nabyta jest najczęstszą nabytą postacią nadmiernego owłosienia. Rozwija się ona na podłożu genetycznie uwarunkowanego przerostu mieszków włosowych na całym ciele, nawet przy prawidłowych poziomach androgenów. Chorobą zazwyczaj dotknięte bywają dzieci obu płci.
Do hipertrychozy ograniczonej zalicza się dwie najczęstsze postaci: włosy wyrastające ze znamienia melanocytowego (obecne już przy urodzeniu) oraz tzw. znamię Beckera, w którym najpierw pojawia się nadmierna pigmentacja skóry (ciemnienie), a nadmierne owłosienie staje się widoczne w okresie pokwitania.
Przyczyną uogólnionej hipertrychozy mogą też być niektóre leki. Leki mogą przekształcać włosy meszkowe we włosy dojrzałe, natomiast nie mogą pobudzać wzrostu nowych włosów. Do leków przyczyniających się do hipertrychozy zalicza się: ACTH, glikokortykosteroidy, androgeny, cyklosporynę, danazol, diazoksyd, gonadotropiny, interferon-α, minoksydyl, doustne środki antykoncepcyjne.
U pacjentów z różnymi typami porfirii występuje skłonność do nadmiernego owłosienia, zwłaszcza na skroniach i policzkach. Zaburzenia endokrynologiczne, w tym akromegalia i niedoczynność tarczycy, również mogą powodować nadmierne owłosienie. Hipertrychoza może występować też u kobiet z jadłowstrętem psychicznym lub zapaleniem skórno-mięśniowym.
Czasem nadmierne owłosienie, zwłaszcza pojawiające się na głowie i szyi, z tendencją do szerzenia się na tułów i kończyny może być objawem nowotworu złośliwego. Mówi się wtedy o zespole paranowotworowym. Zwykle dochodzi do tego, kiedy nowotwór jest zaawansowany i daje już przerzuty. Leczenie nowotworu powoduje ustąpienie nadmiernego owłosienia. Ten typ hipertrychozy może być także wrodzony.
Jak leczy się hirsutyzm?
Hirsutyzm leczony jest na dwa sposoby: farmakologicznie oraz mechanicznie. Podstawę farmakoterapii stanowią doustne leki antykoncepcyjne, które regulują pracę układu hormonalnego. Usuwanie owłosienia mechanicznie łączy się z licznymi depilacjami. Skuteczną i długotrwałą formą usuwania nadmiernego owłosienia jest depilacja laserowa, którą możemy wykonać w wielu gabinetach kosmetycznych, pod czujnym okiem wykwalifikowanego kosmetologa. Dobór odpowiedniego lasera oraz odpowiednio dobrana częstotliwość wykonywania zabiegów niweluje niechciane włoski, a nam oszczędza mozolnej depilacji w warunkach domowych.
Z hirsutyzmem można skutecznie walczyć. Zarówno terapia lekami, jak i skuteczna depilacja bardzo korzystnie wpływają na psychikę osób dotkniętych hirsutyzmem. Nadmierne owłosienie szczególnie na twarzy jest często krępujące, a takie zabiegi pomogą pozbyć się niechcianych włosków. Pamiętajmy jednak, że często hirsutyzm jest problemem nie tylko wizualnym, ale również zdrowotnym. W związku z tym, jeśli zauważymy u siebie jakiekolwiek objawy mogące wskazywać na hirsutyzm, należy bezwzględnie udać się do lekarza rodzinnego, a ten skieruje nas do innych specjalistów w celu szczegółowej diagnostyki.
Do wybranego specjalisty można umówić się bez wychodzenia z domu poprzez portal LekarzeBezKolejki.pl.
Bibliografia:
- Otlewska A., Hackemer P., Menzel F. (2018). Hirsutyzm. Pediatria i Medycyna Rodzinna, 14(4): 392-395,
- Żana B., Jonas A. Diagnostyka i leczenie hirsutyzmu u dziewcząt. (2009). Ginekologia Polska, 80: 374-378.
