U nas zapłacisz kartą
Skuteczne tabletki na nadmierne owłosienie dostępne bez recepty
Jaki lekarz zajmuje się hirsutyzmem? Jakie badania są potrzebne?
Choć może się wydawać, że nadmierne owłosienie to problem dla ginekologa, w praktyce najlepiej udać się do lekarza endokrynologa lub ginekologa-endokrynologa. Do podjęcia leczenia niezbędne jest wykonanie kompleksowych badań. Tylko dzięki nim można zająć się przyczyną, a nie wyłącznie skutkiem. Do oceny samego hirsutyzmu służy skala Ferrimana-Gallweya, która określa, w jakich miejscach na ciele pojawia się owłosienie i jak intensywne jest. Ocenia się 9 okolic i przyznaje się punkty od 1 do 4, gdzie 1 to minimalne owłosienie, a 4 – przypominające męskie. Jeśli liczba punktów przekracza 8, stwierdza się hirsutyzm.
Następnym krokiem jest określenie poziomów hormonów płciowych, ale jeśli występują również inne niepokojące objawy, diagnostyka jest bardziej złożona. Najczęściej bada się:
- testosteron,
- progesteron,
- hormon luteinizujący,
- hormon folikulotropowy,
- hormon tyreotropowy (TSH),
- przeciwciała przeciwko tyreoperoksydazie (anty-TPO),
- tyroksynę.
Co więcej, nadmierne owłosienie może być symptomem wielu różnych chorób, dlatego przeprowadza się także badania obrazowe, takie jak USG – na przykład w celu stwierdzenia zespołu policystycznych jajników.
Co to jest hipertrychoza?
Hipertrychoza to uogólnione nadmierne owłosienie, czyli występujące na całym ciele. Nadmierny wzrost włosów jest spowodowany konwersją włosów mieszkowych typu vellus we włosy dojrzałe.
Przyczyną nadmiernego owłosienia u kobiet może być hirsutyzm. Jest to występująca u kobiet nadmierna ilość włosów dojrzałych na obszarach androgenowrażliwych (czyli obszarach ciała, na których wzrost włosów jest regulowany męskimi hormonami płciowymi), takich jak warga górna, klatka piersiowa, wewnętrzne powierzchnie ud, plecy i brzuch, układających się w męski typ owłosienia. Hirsutyzm może być wywołany zaburzeniami hormonalnymi – nadmiarem androgenów lub lekami, ale może być też idiopatyczny, czyli bez uchwytnej przyczyny. Więcej: Hirsutyzm
U kobiet może dojść także do wirylizacji, czyli zespołu objawów związany z bardziej nasilonym nadmiarem androgenów, w którym poza hirsutyzmem występuje: powiększenie łechtaczki, zmniejszenie piersi i macicy, obniżenie głosu, zwiększenie masy mięśniowej, trądzik, łysienie typu męskiego (zaczynające się od skroni i widoczne także na czubku głowy).
- choroby jajników – zespół policystycznych jajników (PCOS, najczęściej), guz wirylizujący jajnika
- choroby nadnerczy – guz nadnerczy produkujący androgeny, choroba lub zespół Cushinga, wrodzony przerost nadnerczy wywołany niedoborem tzw. 21-hydroksylazy lub 11β-hydroksylazy
- leki – androgeny, steroidy anaboliczne, danazol, antykoncepcja hormonalna z androgennym progestagenem
- hiperprolaktynemia
- zespół oporności na insulinę
- hirsutyzm idiopatyczny, czyli bez uchwytnej przyczyny.
Hirsutyzm – skala
Przy pomocy skali Ferrimana-Gallweya określa się się stopień owłosienia w dziewięciu androgenozależnych miejscach w skali od 0 do 4. Ocenia się owłosienie na:
- wardze górnej,
- podbródku,
- klatce piersiowej,
- górnej i dolnej części brzucha,
- górnej i dolnej części pleców,
- ramionach,
- udach.
Hirsutyzm stwierdza się, jeśli lekarz określi stan pacjentki na 8 lub więcej punktów . Jest to badanie bardzo subiektywne, a każdy lekarz może inaczej określić punktację. Dlatego też wykonuje się także badania laboratoryjne, w których wykrywa się stężenia:
- testosteronu,
- prolaktyny,
- 17-hydroksyprogesteronu,
- stosunku lutropiny/folitropiny.
Dodatkowo bada się tarczycę i jajniki, a lekarz może zlecić również obrazowanie rezonansem magnetycznym lub tomografem komputerowym .
Hirsutyzm, nadmiarne owłosienie – jak leczyć?
Z problemem nadmiernego owłosienia zmaga się zarówno wiele kobiet, jak i mężczyzn. Często wiąże się to z zaburzeniami hormonalnymi. Niestety, tradycyjne metody depilacji przynoszą dość krótkotrwałe rezultaty oraz mogą powodować podrażnienia czy wrastanie włosów. Najlepszym rozwiązaniem w walce z nadmiernym owłosieniem jest połączenie osiągnięć medycyny i kosmetologii, dzięki którym można osiągnąć trwałe skutki.
Hirsutyzm to nadmierne owłosienie typu męskiego u kobiet. Jest najczęściej objawem innych jednostek chorobowych. W tym przypadku włoski są ciemne i grube. Najczęściej występują w miejscach charakterystycznych dla owłosienia męskiego – m.in. na twarzy (nad górną wargą, na brodzie), w okolicy mostka i wokół brodawek sutkowych, na plecach, na brzuchu, ale także na innych obszarach ciała. Choroba występuje dość często –nadmierne owłosienie dotyczy od 5 do 10% kobiet.
Hirsutyzm idiopatyczny nie wiąże się z podwyższonym poziomem androgenów, czyli hormonów męskich, naturalnie występujących w niskim stężeniu u kobiet. W niektórych przypadkach nie udaje się stwierdzić konkretnego podłoża problemu, co oznacza, że mamy do czynienia z formą idiopatyczną. Hirsutyzm wtórny jest efektem innych zaburzeń, w tym hormonalnych, i często stanowi ich istotny objaw.
Nadmierne owłosienie występuje najczęściej w okresie dojrzewania, może pojawić się jednak również później, na przykład w wieku dojrzałym po menopauzie, gdy łatwo dochodzi do nadmiaru androgenów.
Czym jest hirsutyzm?
Hirsutyzm jest to występowanie nadmiernego owłosienia na ciele kobiet, które charakterystyczne jest dla płci męskiej. Cechą nadmiernego owłosienia są włosy grube, szorstkie oraz mocno wysycone pigmentem. Obszary ciała, które najczęściej dotknięte są nadmiernym owłosieniem u kobiet to: warga górna, wewnętrzne części ud, klatka piersiowa, plecy oraz brzuch. Hirsutyzm może być dziedziczny, objawiać się w ciąży lub być spowodowany innymi zaburzeniami hormonalnymi, lub nowotworowymi.
W obecnych czasach kobiety bardzo dbają o usuwanie nadmiernego owłosienia ciała. W sytuacji, gdy zmagamy się z hirsutyzmem, ilość niechcianych włosków na ciele jest tak duża, że wymaga ogromnego nakładu czasu i pracy, aby się ich pozbyć. Kobiety dotknięte nadmiernym owłosieniem często są wycofane społecznie, a także zmagają się z zaburzeniami lękowymi oraz depresją. Obniżenie jakości życia spowodowane hirsutyzmem może negatywnie wpłynąć na rozwój emocjonalny oraz doprowadzić do ciężkich zaburzeń psychicznych. Jeśli zauważymy u siebie lub osób nam bliskich zmiany w zachowaniu, należy niezwłocznie udać się do psychologa lub psychiatry. Taka konsultacja pomoże w pokonaniu zaburzeń lękowych oraz pokieruje nasze myśli i uczucia na właściwe tory działania.
