U nas zapłacisz kartą
Skuteczne tabletki na nadmierne owłosienie dostępne bez recepty
Nadmierne owłosienie. Wszystko, co musisz wiedzieć, a wstydziłaś się zapytać
Hirsutyzm może dotknąć każdą kobietę. Objawia się nadmiernym owłosieniem - na twarzy, piersiach, podudziach. Zanim zaczniesz usuwać pojawiające się w nietypowych miejscach ciemne włosy i skonsultuj się z ginekologiem. Być może nie jest to defekt kosmetyczny, a efekt zaburzeń hormonalnych, które trzeba leczyć.
Spis treści
Czy zawsze nadmierne owłosienie oznacza hirsutyzm? O bardziej nasilonym owłosieniu na twarzy decydują predyspozycje rodzinne, a dokładniej – pochodzenie etniczne. Jeśli twoi przodkowie pochodzą z południowej Europy (np. z Włoch, Sycylii) lub Azji (np. z Gruzji), ciemne włoski – również w okolicy twarzy – nie powinny cię niepokoić, bo są one charakterystyczne dla kobiet mieszkających w tych rejonach. Ale nadmierne owłosienie nie musi być odziedziczone po ojcu czy matce, może też wynikać z zaburzeń hormonalnych.
Rozwijamy nasz serwis dzięki wyświetlaniu reklam.
Blokując reklamy, nie pozwalasz nam tworzyć wartościowych treści.
Wyłącz AdBlock i odśwież stronę.
Czym jest hirsutyzm?
Hirsutyzm jest to występowanie nadmiernego owłosienia na ciele kobiet, które charakterystyczne jest dla płci męskiej. Cechą nadmiernego owłosienia są włosy grube, szorstkie oraz mocno wysycone pigmentem. Obszary ciała, które najczęściej dotknięte są nadmiernym owłosieniem u kobiet to: warga górna, wewnętrzne części ud, klatka piersiowa, plecy oraz brzuch. Hirsutyzm może być dziedziczny, objawiać się w ciąży lub być spowodowany innymi zaburzeniami hormonalnymi, lub nowotworowymi.
W obecnych czasach kobiety bardzo dbają o usuwanie nadmiernego owłosienia ciała. W sytuacji, gdy zmagamy się z hirsutyzmem, ilość niechcianych włosków na ciele jest tak duża, że wymaga ogromnego nakładu czasu i pracy, aby się ich pozbyć. Kobiety dotknięte nadmiernym owłosieniem często są wycofane społecznie, a także zmagają się z zaburzeniami lękowymi oraz depresją. Obniżenie jakości życia spowodowane hirsutyzmem może negatywnie wpłynąć na rozwój emocjonalny oraz doprowadzić do ciężkich zaburzeń psychicznych. Jeśli zauważymy u siebie lub osób nam bliskich zmiany w zachowaniu, należy niezwłocznie udać się do psychologa lub psychiatry. Taka konsultacja pomoże w pokonaniu zaburzeń lękowych oraz pokieruje nasze myśli i uczucia na właściwe tory działania.
Hirsutyzm – skala
Przy pomocy skali Ferrimana-Gallweya określa się się stopień owłosienia w dziewięciu androgenozależnych miejscach w skali od 0 do 4. Ocenia się owłosienie na:
- wardze górnej,
- podbródku,
- klatce piersiowej,
- górnej i dolnej części brzucha,
- górnej i dolnej części pleców,
- ramionach,
- udach.
Hirsutyzm stwierdza się, jeśli lekarz określi stan pacjentki na 8 lub więcej punktów . Jest to badanie bardzo subiektywne, a każdy lekarz może inaczej określić punktację. Dlatego też wykonuje się także badania laboratoryjne, w których wykrywa się stężenia:
- testosteronu,
- prolaktyny,
- 17-hydroksyprogesteronu,
- stosunku lutropiny/folitropiny.
Dodatkowo bada się tarczycę i jajniki, a lekarz może zlecić również obrazowanie rezonansem magnetycznym lub tomografem komputerowym .
Hirsutyzm - koniecznie do ginekologa
Jeśli niepokoją cię pojawiające się na twarzy i ciele ciemne włoski, zapewne myślisz o wizycie u kosmetyczki. Zanim jednak się do niej wybierzesz, odwiedź ginekologa, bo tylko on rozpozna przyczynę problemu i zastosuje odpowiednie leczenie.
Na początku lekarz zapyta cię o pochodzenie, występowanie nadmiernego owłosienia w rodzinie (rodzice, rodzeństwo), wagę (sprawdzi BMI, pacjentki otyłe mają nadmiar testosteronu i jego metabolitów), przyjmowane leki. Przeprowadzi też dokładny wywiad ginekologiczny – m.in. zapyta, czy miesiączki są regularne, obfite, jak długo trwają, czy byłaś w ciąży (ile razy), czy miałaś kłopoty z zajściem w ciążę i podejmowane były próby leczenia.
Ostrożnie z depilacją
W kosmetologii jest wiele metod przeciwdziałania hirsutyzmowi, jednak do tej pory nie znaleziono takiej, która trwale usuwa nadmierne owłosienie. Golenie maszynką (np. okolic intymnych) nie zdaje egzaminu, bo włosy odrastają ciemniejsze i grubsze. Dodatkowo często skutkiem tej metody jest zapalenie mieszków włosowych i powstawanie krostek.
Depilacja za pomocą żeli czy wosków także nie daje dobrych rezultatów, bo włosy odrastają po kilku lub kilkunastu dniach. Poza tym składniki tych preparatów mogą podrażniać delikatną skórę. Usuwanie włosów za pomocą elektrolizy czy laseroterapii daje efekty na dłużej, jednak warto pamiętać, że stosowanie tych metod w konsekwencji może prowadzić do tworzenia się mikroblizn na skórze.
Następnie ginekolog sprawdzi, czy przyczyną problemu jest PCOS (wykona USG przezpochwowe, oceniając wielkość jajników, ich strukturę, ilość pęcherzyków, grubość osłonki białej itd. Badanie może wskazać też podejrzenie nowotworu jajników, czy wrodzony przerost kory nadnerczy (zrobi USG brzucha, w badaniu stwierdza się powiększone nadnercza – prawe i lewe).
Następnym etapem badań (w przypadku stwierdzenia, jak i wykluczenia PCOS lub wrodzonego przerostu nadnerczy) jest konsultacja endokrynologiczna (o ile ginekolog nie ma tej specjalności). Badania hormonalne krwi robi się w wyznaczonych dniach cyklu, oceniając poziom testosteronu i jego pochodnych. Jeśli nie dają one odpowiedzi, endokrynolog bada też poziom hormonów wydzielanych przez tarczycę (może wcześniej wykonać USG tarczycy) i przysadkę mózgową.
