U nas zapłacisz kartą
Skuteczne tabletki na nadmierne owłosienie dostępne bez recepty
Hirsutyzm, nadmiarne owłosienie – jak leczyć?
Z problemem nadmiernego owłosienia zmaga się zarówno wiele kobiet, jak i mężczyzn. Często wiąże się to z zaburzeniami hormonalnymi. Niestety, tradycyjne metody depilacji przynoszą dość krótkotrwałe rezultaty oraz mogą powodować podrażnienia czy wrastanie włosów. Najlepszym rozwiązaniem w walce z nadmiernym owłosieniem jest połączenie osiągnięć medycyny i kosmetologii, dzięki którym można osiągnąć trwałe skutki.
Hirsutyzm to nadmierne owłosienie typu męskiego u kobiet. Jest najczęściej objawem innych jednostek chorobowych. W tym przypadku włoski są ciemne i grube. Najczęściej występują w miejscach charakterystycznych dla owłosienia męskiego – m.in. na twarzy (nad górną wargą, na brodzie), w okolicy mostka i wokół brodawek sutkowych, na plecach, na brzuchu, ale także na innych obszarach ciała. Choroba występuje dość często –nadmierne owłosienie dotyczy od 5 do 10% kobiet.
Hirsutyzm idiopatyczny nie wiąże się z podwyższonym poziomem androgenów, czyli hormonów męskich, naturalnie występujących w niskim stężeniu u kobiet. W niektórych przypadkach nie udaje się stwierdzić konkretnego podłoża problemu, co oznacza, że mamy do czynienia z formą idiopatyczną. Hirsutyzm wtórny jest efektem innych zaburzeń, w tym hormonalnych, i często stanowi ich istotny objaw.
Nadmierne owłosienie występuje najczęściej w okresie dojrzewania, może pojawić się jednak również później, na przykład w wieku dojrzałym po menopauzie, gdy łatwo dochodzi do nadmiaru androgenów.
Jakie są metody leczenia nadmiernego owłosienia (hipertrychozy)?
Przed leczeniem należy ustalić przyczynę hipertrychozy. Nierzadko wskazana jest konsultacja endokrynologa. W leczeniu hipertrychozy znalazły szerokie zastosowanie takie metody leczenia, jak: epilacja woskiem, depilacja chemiczna, elektroliza, termoliza, laseroterapia. W razie hipertrychozy wtórnej, czyli wywołanej inną chorobą, należy leczyć chorobę podstawową, jeżeli to możliwe.
Zobacz także
Choroby włosów Wypadanie włosów może być objawem różnych chorób. Oprócz utraty nadmiernej liczby włosów, włosy mogą stać się suche, cienkie, pozbawione blasku i matowe. Utrata włosów może być efektem przebytej choroby, stresu, niedokrwistości z niedoboru żelaza, nieodpowiedniej diety, przyjmowania niektórych leków (np. cytostatyków, leków immunosupresyjnych, witaminy A, β-blokerów). Do nadmiernego wypadania włosów przyczynia się także nieprawidłowa pielęgnacja – m.in. niewłaściwe czesanie i szczotkowanie włosów, prostowanie włosów, trwała ondulacja. Prawidłowo dziennie dochodzi do utraty 60–100 włosów.
Wybrane treści dla Ciebie
Kandydoza skóry Najczęstsza lokalizacja wyprzeń drożdżakowych dotyczy fałdów skórnych (pachowe, pachwinowe, szpara międzypośladkowa, okolica podsutkowa, pępek, fałdy brzuszne u osób otyłych) oraz okolicy pieluszkowej u niemowląt. Stwierdza się ogniska zapalne, wyraźnie odgraniczone od skóry zdrowej, sączące, nierzadko pokryte białawym nalotem.
Łysienie bliznowaciejące Łysienie bliznowaciejące to rodzaj łysienia prowadzący do trwałej i nieodwracalnej utraty włosów. Klasyfikacja opiera się na obrazie klinicznym i wyniku badania histopatologicznego.
Jaki lekarz zajmuje się hirsutyzmem? Jakie badania są potrzebne?
Choć może się wydawać, że nadmierne owłosienie to problem dla ginekologa, w praktyce najlepiej udać się do lekarza endokrynologa lub ginekologa-endokrynologa. Do podjęcia leczenia niezbędne jest wykonanie kompleksowych badań. Tylko dzięki nim można zająć się przyczyną, a nie wyłącznie skutkiem. Do oceny samego hirsutyzmu służy skala Ferrimana-Gallweya, która określa, w jakich miejscach na ciele pojawia się owłosienie i jak intensywne jest. Ocenia się 9 okolic i przyznaje się punkty od 1 do 4, gdzie 1 to minimalne owłosienie, a 4 – przypominające męskie. Jeśli liczba punktów przekracza 8, stwierdza się hirsutyzm.
Następnym krokiem jest określenie poziomów hormonów płciowych, ale jeśli występują również inne niepokojące objawy, diagnostyka jest bardziej złożona. Najczęściej bada się:
- testosteron,
- progesteron,
- hormon luteinizujący,
- hormon folikulotropowy,
- hormon tyreotropowy (TSH),
- przeciwciała przeciwko tyreoperoksydazie (anty-TPO),
- tyroksynę.
Co więcej, nadmierne owłosienie może być symptomem wielu różnych chorób, dlatego przeprowadza się także badania obrazowe, takie jak USG – na przykład w celu stwierdzenia zespołu policystycznych jajników.
Czy da się leczyć hirsutyzm metodami naturalnymi?
W walce z nadmiernym owłosieniem stosuje się różne metody. Depilacja woskiem czy golenie przynoszą niestety krótkotrwałe rezultaty, choć nie jest prawdą, że włoski odrastają mocniejsze i grubsze. Jednakże te techniki nie pozwalają na trwale usunięcie owłosienia i nie są skutecznym i trwałym rozwiązaniem problemu. Co więcej, stosowanie wody utlenionej jedynie je rozjaśnia, ale nadal pozostają widoczne.
Z hirsutyzmem zmagają się wyłącznie kobiety, natomiast istnieją także choroby, które wiążą się z nadmiernym owłosieniem i występują u obu płci.
Hypertrichoza
To również schorzenie polegające na nadmiernym owłosieniu, jednak w tym wypadku występuje ono na całym ciele, nie tylko na obszarach charakterystycznych dla mężczyzn. Mogą z jego powodu cierpieć zarówno mężczyźni, jak i kobiety, zdarza się także występowanie wraz z hirsutyzmem. Włosy mogą rosnąć również w nietypowych miejscach, na przykład na spodzie stóp.
Wrodzone uogólnione nadmierne owłosienie (typ 1 i 2)
Podłoże tych zaburzeń jest genetyczne – dziedziczone jest autosomalnie dominująco. Może się objawić już u noworodków. W przypadku pierwszego wariantu mówimy o występowaniu ciemnych, krętych włosów na górnej części tułowia oraz na twarzy, natomiast typ drugi wiąże się z ich nierównomiernym umiejscowieniem na skórze.
