U nas zapłacisz kartą
Skuteczne tabletki na nadmierne owłosienie dostępne bez recepty
Hirsutyzm – skala
Przy pomocy skali Ferrimana-Gallweya określa się się stopień owłosienia w dziewięciu androgenozależnych miejscach w skali od 0 do 4. Ocenia się owłosienie na:
- wardze górnej,
- podbródku,
- klatce piersiowej,
- górnej i dolnej części brzucha,
- górnej i dolnej części pleców,
- ramionach,
- udach.
Hirsutyzm stwierdza się, jeśli lekarz określi stan pacjentki na 8 lub więcej punktów . Jest to badanie bardzo subiektywne, a każdy lekarz może inaczej określić punktację. Dlatego też wykonuje się także badania laboratoryjne, w których wykrywa się stężenia:
- testosteronu,
- prolaktyny,
- 17-hydroksyprogesteronu,
- stosunku lutropiny/folitropiny.
Dodatkowo bada się tarczycę i jajniki, a lekarz może zlecić również obrazowanie rezonansem magnetycznym lub tomografem komputerowym .
Jakie są metody leczenia nadmiernego owłosienia (hipertrychozy)?
Przed leczeniem należy ustalić przyczynę hipertrychozy. Nierzadko wskazana jest konsultacja endokrynologa. W leczeniu hipertrychozy znalazły szerokie zastosowanie takie metody leczenia, jak: epilacja woskiem, depilacja chemiczna, elektroliza, termoliza, laseroterapia. W razie hipertrychozy wtórnej, czyli wywołanej inną chorobą, należy leczyć chorobę podstawową, jeżeli to możliwe.
Zobacz także
Choroby włosów Wypadanie włosów może być objawem różnych chorób. Oprócz utraty nadmiernej liczby włosów, włosy mogą stać się suche, cienkie, pozbawione blasku i matowe. Utrata włosów może być efektem przebytej choroby, stresu, niedokrwistości z niedoboru żelaza, nieodpowiedniej diety, przyjmowania niektórych leków (np. cytostatyków, leków immunosupresyjnych, witaminy A, β-blokerów). Do nadmiernego wypadania włosów przyczynia się także nieprawidłowa pielęgnacja – m.in. niewłaściwe czesanie i szczotkowanie włosów, prostowanie włosów, trwała ondulacja. Prawidłowo dziennie dochodzi do utraty 60–100 włosów.
Wybrane treści dla Ciebie
Kandydoza skóry Najczęstsza lokalizacja wyprzeń drożdżakowych dotyczy fałdów skórnych (pachowe, pachwinowe, szpara międzypośladkowa, okolica podsutkowa, pępek, fałdy brzuszne u osób otyłych) oraz okolicy pieluszkowej u niemowląt. Stwierdza się ogniska zapalne, wyraźnie odgraniczone od skóry zdrowej, sączące, nierzadko pokryte białawym nalotem.
Łysienie bliznowaciejące Łysienie bliznowaciejące to rodzaj łysienia prowadzący do trwałej i nieodwracalnej utraty włosów. Klasyfikacja opiera się na obrazie klinicznym i wyniku badania histopatologicznego.
Hirsutyzm – leczenie
Terapia hirsutyzmu ma na celu zdiagnozowanie przyczyny wystąpienia tego objawu oraz jej eliminację. Wprowadza się leczenie farmakologiczne, chirurgiczne lub mechaniczne usuwanie owłosienia.
Hirsutyzm – leczenie chirurgiczne
Leczenie chirurgiczne stosuje się w przypadku wystąpienia guzów wydzielających androgeny lub zaburzających ich gospodarkę we krwi pacjentki.
Hirsutyzm – leczenie farmakologiczne
- Doustna antykoncepcja to standard w leczeniu. Leki wpływają na gospodarkę hormonów luteinizującego i folikulotropowego, a ich wytwarzanie zostaje obniżone. Dzięki temu następuje spadek wytwarzania androgenów w organizmie, a w wątrobie wzrasta ilość receptorów SHGB. Testosteron nie jest przekształcany do dihydrotestosteronu.
- Antyandrogeny , np. octan cyproteronu – blokują receptory androgenowe, przez co nie wykazują one działania w organizmie kobiety.
- Spironolakton – oprócz działania moczopędnego wykazuje także działanie antyandrogenne. Obniża stężenie testosteronu przez blokowanie 5α-reduktazy, wiąże się z receptorami SHBG. Należy pamiętać, że lek obniża ciśnienie.
- Flutamid – wykazuje działanie antyandrogenne, jest silniejszy niż spironolakton. Przy jego stosowaniu należy badać markery wątrobowe (może prowadzić do uszkodzeń wątroby) oraz stosować antykoncepcję (może wpływać na feminizację męskich płodów).
- Inhibitory 5α-reduktazy , np. finasteryd – stosowane w rozroście gruczołu krokowego oraz łysieniu androgenowym u mężczyzn, wykazuje działanie antyandrogenowe u kobiet.
Przyczyny hirsutyzmu
W zależności od podłoża hirsutyzm wtórny może być spowodowany przez:
- guzy jajników lub zespół policystycznych jajników,
- guzy kory nadnerczy, zespół Cushinga, zespół nadnerczowo-płciowy (wrodzony przerost nadnerczy), otyłość połączona z cukrzycą typu 2,
- zaburzenia endokrynne, takie jak niedoczynność tarczycy, hiperprolaktynemia czy akromegalia,
- stosowanie określonych leków – np. anabolików czy glikokortykosteroidów,
- wahania hormonalne po menopauzie – szacuje się, że nawet 3 na 4 kobiety po przekwitaniu mogą być dotknięte tym problemem,
- nadreaktywność mieszków włosowych na androgeny, nawet wtedy, gdy ich stężenie jest prawidłowe.
Może się także zdarzyć, że problem ma podłoże dziedziczne, zwłaszcza wtedy, gdy mówimy o podwyższonym poziomie testosteronu, dla którego trudno znaleźć konkretną przyczynę. Z kolei hirsutyzm idiopatyczny nie ma przyczyn ogólnoustrojowych.
