U nas zapłacisz kartą
Tabletki na pokrzywkę - Skuteczne leki i naturalne metody łagodzenia objawów
Pokrzywka: przyczyny, objawy i leczenie pokrzywki
Pokrzywka daje dokuczliwe objawy, takie jak swędzenie skóry, czerwone bąble, opuchlizna i obrzęki. Często sposób jednak ustalić dokładnie, co jest ich przyczyną, dlatego leczenie pokrzywki stanowi istotny problem. Przeczytaj. co może doprowadzić do rozwoju pokrzywki, jak ją rozpoznać i jak skutecznie leczyć pokrzywkę.
Spis treści
Pokrzywka to wysypka, która objawia się zmianami skórnymi w postaci bąbli i/lub obrzęków. Pokrzywka może być ostra (trwa do 6 tygodni) i przewlekła (trwa więcej niż 6 tygodni). Ta ostatnia pojawia się częściej u osób w 4-5 dekadzie życia.
Alergia kontaktowa u dzieci: wysypka, pokrzywka, obrzękRozwijamy nasz serwis dzięki wyświetlaniu reklam.
Blokując reklamy, nie pozwalasz nam tworzyć wartościowych treści.
Wyłącz AdBlock i odśwież stronę.
Sposoby leczenia pokrzywki
Terapia pokrzywki musi być prowadzona przez lekarza i należy unikać samoleczenia.
- Unikanie czynnika wyzwalającego (np. alergenu, czynnika fizycznego itp.), jeśli został zidentyfikowany. W razie pokrzywki pokarmowej konieczne może być zastosowanie diety eliminacyjnej (ustąpienie zmian skórnych następuje po 2–3 tyg.).
- Unikanie czynników nasilających lub wywołujących pokrzywkę: leki (kwas acetylosalicylowy, inne NSLPZ, opioidy), alkohol, stres psychiczny.
- Leczenie choroby podstawowej, jeśli pokrzywka ma charakter wtórny, czyli jest spowodowana inną chorobą.
Leczenie farmakologiczne
Podstawowymi lekami wykorzystywanymi w terapii pokrzywki są leki przeciwhistaminowe, które zmniejszają świąd skóry i powodują zanikanie bąbli pokrzywkowych. Leki przeciwhistaminowe skuteczne w leczeniu pokrzywki to: bilastyna, cetyryzyna, desloratadyna, feksofenadyna, lewocetyryzyna, loratadyna i rupatadyna.
U pacjentów z pokrzywką wywoływaną wysiłkiem fizycznym (z anafilaksją lub bez niej) lekarz może zalecić zapobiegawczo leki przeciwhistaminowe w celu zmniejszenia częstości występowania lub nasilenia objawów. Pacjentom, u których wystąpiła reakcja anafilaktyczna lub obrzęk naczynioruchowy krtani, lekarz może zalecić noszenie przy sobie ampułkostrzykawki z adrenaliną lub autowstrzykiwacza z adrenaliną do samodzielnego podania w razie konieczności.
Alergia sama w sobie nie jest
chorobą, lecz mechanizmem
prowadzącym do choroby.
- Choroby alergiczne dotykają ponad 30% populacji z różnym nasileniem w zależności od ekspozycji na alergeny i stopnia nadwrażliwości.
- Alergia często pojawia się w pierwszych trzech miesiącach życia, ale bardzo rzadko w momencie narodzin, choć ma silne podłoże genetyczne.
- W niektórych przypadkach alergia nie utrzymuje się przez całe życie, niektórzy pacjenci mogą samoistnie wyrosnąć z choroby alergicznej.
Choroby alergiczne
Choroby alergiczne dotykają ponad 30% populacji z różnym nasileniem w zależności od ekspozycji na alergeny i stopnia nadwrażliwości.
Objawy alergicznego nieżytu nosa (ANN)
Klasyczne objawy ANN to swędzenie w nosie, kichanie, katar oraz niedrożność nosa.
Często występują również objawy ze strony oczu, alergiczne zapalenie błony śluzowej nosa i spojówek wiąże się ze świądem, zaczerwienieniem i łzawieniem oczu.
Pokrzywka
Pokrzywka to częsta, niejednorodna grupa zaburzeń o bardzo zróżnicowanych przyczynach. Charakteryzuje się występowaniem szybko ustępujących bąbli utrzymujących się przez 1-24 godziny i/lub obrzęku naczynioruchowego utrzymującego się do 72 godzin.
Pokrzywka - przyczyny
- pokarmowa (ryby, mleko, jaja, orzechy, niektóre owoce, warzywa)
- leki (najczęściej penicylina i jej pochodne, kwas acetylosalicylowy,niesteroidowe leki przeciwzapalne, surowica przeciwtężcowa)
- na pyłki roślin
- naskórek i sierść zwierząt domowych
- składniki pożywienia (barwniki, konserwanty, przyprawy i inne)
- chemikalia
- jady owadów
- lateks (np. w wyniku noszenia rękawic lateksowych)
2) Choroby infekcyjne wywoływane przez bakterie, grzyby i pasożyty przewodu pokarmowego, a także zakażenia wirusowe (np. zapalenie wątroby, HIV).
3) Choroby tarczycy - u chorych na pokrzywkę przewlekłą częściej niż w ogólnej populacji obserwuje się obecność przeciwciał przeciwtarczycowych.
4) Choroby autoimmunologiczne - np. pokrzywka naczyniowa w przebiegu tocznia układowego.
5) Różne czynniki fizyczne, np. zimno, ucisk, gorąco, kontakt z wodą, promieniowanie słoneczne, wibracje, wysiłek prowokujący pocenie się (tzw. pokrzywka cholinergiczna). Do tej grupy zalicza się także dermografizm, czyli pokrzywkę wywoływaną poprzez potarcie bądź zadrapanie skóry.
Jak często występuje pokrzywka?
Ostrej pokrzywki doświadcza w ciągu życia 10–20% osób. Zdecydowaną większość stanowi ostra pokrzywka trwająca od kilku godzin do 6 tygodni. Pokrzywka może wystąpić w każdym wieku. Ostra pokrzywka częściej występuje u dzieci i młodych dorosłych, a przewlekła – u kobiet w wieku 20–40 lat.
Fot. 1. Pokrzywka - bąbel pokrzywkowy
Fot. 2. Pokrzywka cholinergiczna
Objawem pokrzywki jest pojawienie się na skórze bąbli pokrzywkowych, które są swędzące (niekiedy bolesne lub piekące), porcelanowobiałe lub różowe, dobrze ograniczone, otoczone przez zaczerwienioną skórę (rumień). Bąble są wyniosłe ponad powierzchnię skóry, szybko powstają i zwykle szybko ustępują (
Pokrzywce najczęściej towarzyszy świąd, a czasem nawet zmiany mogą być bolesne lub powodować tzw. parestezje – nieprzyjemne wrażenia, takie jak mrowienie, drętwienie, pieczenie.
W pokrzywce przewlekłej objawy mogą występować codziennie lub okresowo (np. raz w tygodniu lub miesiącu). Często opisuje się dobowy cykl zmian, ale przebieg choroby bywa bardzo różny. Samoistne remisje (wycofanie się objawów) często zdarzają się w ciągu 12 miesięcy od początku choroby, ale u znacznego odsetka chorych objawy występują, przynajmniej okresowo, przez wiele lat.
- zawroty głowy
- uczucie silnego osłabienia
- kołatanie serca
- chrypka
- uczucie braku powietrza
- nudności i wymioty
- obniżenie ciśnienia tętniczego.
Mogą one zwiastować pojawienie się wstrząsu anafilaktycznego.
Groźnym objawem jest także obrzęk naczynioruchowy, ponieważ w jego przebiegu może dojść do pojawienia się utrudnienia w oddychaniu, a nawet zgonu (najczęściej spowodowanym tak silnym obrzękiem, „opuchnięciem” tkanek gardła, że dochodzi do zamknięcia krtani i duszenia się chorego).