Jak wygląda łuszczyca we włosach - Objawy, leczenie i porady
Rodzaje łuszczycy
Szacuje się, że 9 na 10 osób z łuszczycą ma jej zwyczajną odmianę. Choroba ta występuje jednak w wielu innych rodzajach – niektóre wymagają hospitalizacji.
Łuszczyca zwyczajna
Jest najczęściej występującym typem (zwie się ją również pospolitą) – aż 80-90% chorych ma właśnie tę odmianę. Można ją rozpoznać po wyglądzie zmian chorobowych – łuszczyca zwyczajna charakteryzuje się zmianami wypukłymi, okrągłymi lub owalnymi, pokrytymi białą (srebrzystą) łuską. Obszary zmian na skórze są wyraźnie oddzielone od zdrowej skóry.
Ten typ łuszczycy występuje najczęściej na zewnętrznych częściach nóg, ramion, na kolanach i łokciach, plecach oraz na głowie, choć można go spotkać również na twarzy, dłoniach, stopach oraz na brzuchu. Zmiany skórne, spowodowane przez łuszczycę zwyczajną, możemy całkowicie zniwelować, stosując odpowiednio dobrane preparaty.
fot. Adobe Stock
Łuszczyca plackowata
Zmiany, które się przy niej pojawiają, są duże i zlewają się. Ogniska są okrągłe lub owalne. Mogą dochodzić nawet do 20 cm średnicy.
Łuszczyca kropelkowata (grudkowa)
W tym przypadku zmiany skórne to niewielkie punkty w kształcie kropelek, które pojawiają się na czubku głowy, kończynach, ale także na tułowiu.
Co ciekawe, pojawienie się tego typu łuszczycy może mieć związek z infekcjami gardła (zmiany na skórze może spowodować np. paciorkowe zapalenie gardła). Często grudki można zaobserwować także tam, gdzie skóra uległa urazom mechanicznym.
Łuszczyca krostkowa
Jeśli na skórze obserwujemy nie małe kropelki, ale krostki wypełnione ropą, to może to być objaw łuszczycy krostkowej. Ten typ występuje u zaledwie kilku procent chorych na łuszczycę – niewielkie krostki mogą pojawiać się pod wpływem stresu, przyjmowania niektórych leków, ale przyczyną ich występowania jest także zakażenie.
Łuszczyca – leczenie
Jak leczyć łuszczycę? Niestety na to schorzenie nie ma lekarstwa. Kuracja polega więc na łagodzeniu przebiegu choroby oraz uśmierzaniu miejscowego bólu na przykład za pomocą dobranych przez specjalistę maści na łuszczycę.
Podstawą skutecznego leczenia łuszczycy jest jednak przede wszystkim jej poprawne rozpoznanie. Wiele osób myli łuszczycę z egzemą (atopowym zapaleniem sk ó ry, czyli AZS), nad którą z kolei da się zapanować.
Dbanie o cerę przy atopowym zapaleniu skóry na początku może wydawać się trudnym zadaniem. Wystarczy jednak, że zmienisz swoje nawyki, a Twoja skóra szybko Ci się odwdzięczy. Pamiętaj, żeby po każdej kąpieli delikatnie osuszać ciało ręcznikiem. Ruchy pocierające mogą Cię niepotrzebnie podrażnić.
Równie ważne w rytuale pielęgnacyjnym osób z AZS jest odpowiednie natłuszczanie skóry oraz wzmocnienie jej naturalnej bariery ochronnej. Usuń ze swojej kosmetyczki produkty silnie perfumowane, z silikonami i alkoholem w składzie. Postaw na jak najbardziej naturalne produkty. Żel pod prysznic NIVEA NATURALLY GOOD z kwiatem bawełny i bio olejkiem delikatnie oczyści skórę i przygotuje ją do dalszej pielęgnacji. W jego składzie znajdziesz aż 98% składników pochodzenia naturalnego. O odżywienie zadba z kolei Rozpieszczający Balsam do Ciała z 100% naturalnym awokado z tej samej serii.
Jeśli chcesz przeczytać więcej o AZS i sposobach pielęgnacji przy tym zapaleniu skóry, przeczytaj nasze artykuły:
Przejrzyj także odpowiedzi na najczęściej zadawane pytania o łuszczycę.
Przyczyny łuszczycy
Typowe zmiany łuszczycowe mogą pojawić się na skórze osoby w każdym wieku, zdarza się, że to specyficzne zapalenie skóry rozpoznaje się już u niemowląt. Najczęściej jednak pierwsze objawy łuszczycy pojawiają się pomiędzy 20. a 40. rokiem życia (jest to tzw. I typ łuszczycy). II typ łuszczycy dotyczy osób po ukończeniu 50. roku życia.
Łuszczyca należy do grupy chorób o podłożu autoimmunologicznym i charakteryzuje się uogólnionym procesem zapalnym. Ważną rolę w rozwoju łuszczycy odgrywają czynniki genetyczne oraz bodźce środowiskowe takie jak stres, uraz, infekcje bakteryjne lub grzybicze.
Łuszczyca a dziedziczenie
Łuszczyca jest chorobą dziedziczną, co potwierdza fakt, że jeśli u obojga rodziców rozpoznano łuszczycę, prawdopodobieństwo rozwoju choroby u ich dziecka wynosi około 70%. W przypadku tylko jednego rodzica z łuszczycą dziecko ma około 20% szans, że rozwiną się u niego objawy łuszczycy. Niekiedy dochodzi do przeskoku jednego pokolenia, tzn. zostaje ominięte pierwsze pokolenie, a symptomy łuszczycy rozwijają się w kolejnym (wnuki). Łuszczyca może pojawić się także u osób bez obciążonego wywiadu rodzinnego, gdyż mogą zajść świeże mutacje.
Łuszczyca typu I, czyli objawiająca się pomiędzy 20-40. rokiem życia, dziedziczy się autosomalnie dominująco.
Czy łuszczyca jest zaraźliwa?
Łuszczyca nie jest chorobą zakaźną, zatem nie można się nią zarazić nawet w wyniku bezpośredniego kontaktu z osobą mającą objawy choroby.
Łuszczyca skóry głowy – leczenie miejscowe i ogólnoustrojowe
Metody leczenia łuszczycy (niezależnie od tego, czy jest to łuszczyca skóry głowy lub też łuszczyca na ciele) uzależnione są przede wszystkim od zaawansowania choroby. W postaci lekkiej, niepowodującej bólu czy ran, wdraża się zwykle leczenie miejscowe, polegające na wypełnieniu dwóch etapów:
- etap pierwszy leczenia łuszczycy obejmuje złuszczenie skóry – tak, aby pozbyć się całego martwego naskórka w postaci łusek. Do tego celu wykorzystywane są preparaty zawierające różne rodzaje substancji złuszczających – w tym kwas salicylowy, mocznik, chlorek sodu i inne,
- etap drugi uwzględnia stosowanie preparatów redukujących lub całkowicie hamujących proliferację (czyli namnażanie się komórek) naskórka, dzięki czemu na skórze nie tworzą się nowe łuski.
W większości przypadków taki schemat leczenia prowadzi do znaczącej poprawy lub nawet do remisji objawów. Jeśli terapia nie jest skuteczna, wdraża się leczenie immunosupresyjnymi preparatami doustnymi (które zmniejszają aktywność układu odpornościowego, co jednocześnie redukuje objawy choroby z uwagi na autoimmunologiczny charakter łuszczycy). Leczenie immunosupresyjne ma jednak wiele skutków ubocznych, dlatego terapią pierwszego wyboru jest zawsze leczenie miejscowe.
Aby jak najdłużej utrzymać chorobę w remisji, pacjentom poleca się unikanie czynników zaostrzających (czyli stresu, picia alkoholu i palenia papierosów, stosowania agresywnych kosmetyków do pielęgnacji skóry głowy), a także włączenie do diety bogatych źródeł kwasów omega-3 lub suplementację preparatów z kwasami omega.
