U nas zapłacisz kartą
Trądzik różowaty - Czerwona Twarz - Przyczyny, Objawy i Skuteczne Metody Leczenia
Kiedy udać się do lekarza?
W przypadku utrzymujących się objawów ze strony twarzy lub oczu należy zasięgnąć porady lekarza dermatolog w celu właściwej diagnozy i leczenia.
Według lekarzy trądzik różowaty jest spowodowany nieznanym czynnikiem. Wiele osób uważa, że rolę mogą odgrywać następujące czynniki:
- Nieprawidłowości w naczyniach krwionośnych Według specjalistów od skóry zaczerwienienie twarzy i pajączki są spowodowane anomaliami naczyń krwionośnych twarzy. Nie są pewni, co powoduje zapalenie naczyń krwionośnych.
- Roztocz skórny zwany Demodex folliculorum Roztocz ten żyje na skórze i zwykle jest nieszkodliwy. Z drugiej strony, osoby cierpiące na trądzik różowaty wydają się mieć więcej tych roztoczy niż inne. Nie jest jasne, czy roztocza powodują trądzik różowaty, czy też trądzik różowaty powoduje proliferację roztoczy.
- Bakterie Helicobacter pylori Te bakterie jelitowe zwiększają rozwój bradykininy, maleńkiego polipeptydu powodującego rozszerzenie naczyń krwionośnych. Według ekspertów bakteria ta może odgrywać rolę w rozwoju trądziku różowatego.
- Historia rodzinna Wielu pacjentów z trądzikiem różowatym ma bliskiego krewnego, co oznacza, że może występować czynnik dziedziczny lub genetyczny.
FAQ
Odpowiedzi na najczęściej zadawane pytania dotyczące trądziku różowatego.
Czy trądzik różowaty można wyleczyć?
Trądzik różowaty to zapalna choroba skóry, którą trudno jest wyleczyć całkowicie. Stosowane preparaty lecznicze ograniczają rozwój trądziku różowatego i zmniejszają widoczność zmian, ale istnieje wiele czynników wpływających na ich ponowne pojawienie się, dlatego ryzyko nawrotów jest stosunkowo wysokie.
Jak wyleczyć trądzik różowaty?
Leczenie przypadłości wymaga konsultacji z dermatologiem. W większości przypadków na trądzik różowaty stosuje się leki miejscowe, a czasem również preparaty doustne i laseroterapię. Ważne jest unikanie czynników wyzwalających nawroty choroby i odpowiednia pielęgnacja skóry.
Czy można mieć trądzik różowaty na plecach?
Nie, charakterystyczną cechą przypadłości jest występowanie zmian w określonych partiach twarzy: trądzik różowaty na brodzie, policzkach, nosie i czole.
Z jakimi chorobami współistnieje trądzik różowaty?
Trądzik różowaty może współistnieć przede wszystkim z chorobami autoimmulogicznymi, takimi jak: cukrzyca, celiakia, reumatoidalne zapalenie stawów, choroby tarczycy i inne schorzenia wpływające na zaburzenia hormonalne. Ponadto trądzik różowaty występuje często z nadciśnieniem, alergiami i chorobami metabolicznymi i gastroenterologicznymi.
Czy możliwy jest trądzik różowaty u nastolatków?
Przyjmuje się, że trądzik różowaty rozwija się zwykle dopiero po 25. roku życia (najczęściej u koniet w okolicach 40.). U nastolatków powszechny jest trądzik pospolity, tzw. młodzieńczy.
Leczenie trądziku różowatego
Niestety, nie jest to dobra wiadomość dla chorych, ale nie da się całkowicie wyleczyć trądziku różowatego. Wykorzystując dobrze dobrane środki miejscowe, leki doustne, zabiegi chirurgiczne lub laserowe, można w pewnym stopniu ograniczyć rozwój choroby i chronić się przed pojawianiem się kolejnych zmian na skórze.
Warto w tym miejscu dodać, że leczenie trądziku różowatego powinno odbywać się pod regularną opieką dermatologa. Przeprowadzanie jakichkolwiek zabiegów eliminujących objawy na własną rękę lub zabiegów upiększających może przynieść znacznie więcej szkód niż korzyści.
U pacjentów z trądzikiem różowatym niewskazane są zabiegi złuszczające z użyciem kwasów owocowych, kwasu trójchlorooctowego czy salicylowego, ponieważ utrwalają rumień. Podobnie z zabiegami rozgrzewającymi. Przeciwwskazane są również wszelkie formy pielęgnacji skóry, które polegają na tarciu lub uciskaniu zmian chorobowych.
Leczenie trądziku różowatego można podzielić na trzy podstawowe grupy. Jest to leczenie miejscowe, doustne oraz za pomocą właściwej pielęgnacji skóry, w tym odpowiedni dobór kosmetyków.
- Leczenie miejscowe trądziku różowatego polega na stosowaniu odpowiednich kremów lub żeli, których zadaniem jest pozbycie się zmian zapalnych, czyli grudek i krostek. Czasami w razie konieczności, lekarz zaleca miejscowe stosowanie odpowiednio dobranych antybiotyków. Wykorzystuje się metronidazol 0,75% i 1% w postaci żelu lub kremu. Dobre działanie wykazuje również kwas azelainowy, który usuwa głównie zmiany zapalne - grudki i krosty. 10% sulfacetamid sodowy z 5% siarką oraz nadtlenek benzoilu, który przyspiesza eliminację zmian grudkowo-krostkowych i może być zalecany u pacjentów z postacią guzowatą oraz odmianą ziarniniakową trądziku różowatego. Działanie łagodzące rumień mają wyciągi z roślin, m.in. miłorzębu, kasztanowca oraz arniki górskiej. W aptece dostępne są produkty zawierające specjalnie opracowane składniki łagodzące objawy trądziku różowatego. W leczeniu ważne jest również odpowiednie przygotowanie skóry przed ekspozycją na słońce. Na kwadrans przed wyjściem na słońce należy nanieść na twarz krem z filtrami, które blokują szkodliwe promieniowanie UVB/UVA. SPF powinien być nie mniejszy niż 30, a najlepiej gdy będzie to 50. W aptekach znajdują się preparaty ze specjalnym filtrem IR, które są przeznaczone szczególnie do cery naczynkowej i nadwrażliwej.
- Leczenie ogólne trądziku różowatego to działanie celowane w usunięcie objawów choroby,a więc zwalczanie niedokwaśności soku żołądkowego, leczenie Helicobacter pylori, zaburzeń hormonalnych czy schorzeń, które je wywołują. W przypadku grudek i krostek, lekarz przepisuje antybiotyki tetracyklinowe (np. tetracyklina, doksycyklina, limecyklina). Jeśli istnieją przeciwwskazania do przyjmowania tetracyklin zaleca się makrolidy: erytromycynę, azytromycynę, klarytromycynę. U osób, u których zawodzą tradycyjne metody leczenia trądziku różowatego, niekiedy wdraża się terapię retinoidami, ale metoda ta jest obarczona wieloma działaniami niepożądanymi. Zalicza się do nich, np. wysuszenie błony śluzowej ust i nosa, krwawienie z nosa, wypadanie włosów,a także zaburzenia funkcji wątroby oraz zaburzenia lipidowe. Jednak efekty terapeutyczne takiej kuracji są zadowalające.
- Leczenie chirurgiczne trądziku różowatego jest rzadko wdrażane. Tylko w przypadku znacznych zmian degeneracyjnych skóry nosa, czyli występowania rhinophyma. Zmiany skórne usuwane są zazwyczaj za pomocą lasera lub noża chirurgicznego. Na ogół do pozbycia się zmian skórnych potrzebne są dwie sesje zabiegu laserowego.
Trądzik różowaty - objawy i leczenie. Jak wygląda początek choroby?
Niezwykle ważne jest uwrażliwienie społeczeństwa na pierwsze, często niepozorne zmiany skórne, jak nawracający rumień twarzy. Niestety pacjenci na początku choroby nie zdają sobie sprawy z konieczności leczenia i nie szukają pomocy u dermatologa, a właśnie wczesne rozpoznanie trądziku różowatego oraz rozpoczęcie właściwego postępowania i terapii to szansa na uniknięcie zaostrzeń – ekspert kampanii „Róż się do lekarza” dermatolog dr hab. Aleksandra Batycka-Baran z Katedry i Kliniki Dermatologii, Wenerologii i Alergologii Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu.
Początek trądziku różowatego może przebiegać jako napadowe czerwienienie skóry twarzy („okres prerosacea”). Między epizodami występowania rumienia skóra wygląda prawidłowo.
Trądzik różowaty – odmiany
Trądzik różowaty jest przypadłością, której przyczyny nie są w stu procentach znane. Zwykło się uznawać, że występuje on u osób z tak zwaną predyspozycją do zachorowania na trądzik różowaty. Jest to skłonność do silnych reakcji na zewnętrzne bodźce, objawiająca się nagłym, silnym zaczerwienieniem twarzy. Jednocześnie wyróżnia się najbardziej prawdopodobne przyczyny trądziku:
- Predyspozycje genetyczne – nie da się dokładnie ocenić prawdopodobieństwa pojawienia się trądziku różowatego, jednak uważa się, że ryzyko wystąpienia objawów wzrasta, gdy rodzice lub dziadkowie zmagali się z tą przypadłością. Nie oznacza to jednak, że trądzik różowaty nie może pojawić się u osoby nieobciążonej genetycznie. I przeciwnie – gdy u rodziców dziecka pojawiło się to schorzenie, nie ma pewności, że pojawi się również u dziecka.
- Zaburzenia pracy naczyń krwionośnych przy jednoczesnym nadmiernym ukrwieniu – gdy ściany naczyń krwionośnych są kruche i nieelastyczne, nie wytrzymują naporu krwi i rozszerzają się, a potem nie powracają do pierwotnych rozmiarów (lub trwa to długo). To przyczynia się do powstania rumienia (zwłaszcza w centralnej części twarzy, czyli tam, gdzie występuje najwięcej gruczołów łojowych). Nadmierne ukrwienie może doprowadzić do stałych zmian w skórze twarzy.
- Zaburzenia hormonalne – nadprodukcja estrogenów, czyli hormonów płciowych, wpływa na rozluźnianie mięśni naczyń krwionośnych. Prowadzi to zwiększenia rumienia i pojawiania się na powierzchni skóry widocznych, rozszerzonych naczyń.
- Stany zapalne gruczołów łojowych i nadprodukcja łoju – w obrębie gruczołów łojowych powstają stany zapalne, które mają charakter nawrotowy. Wpływa to na przyrost tkanki łącznej i widoczne zgrubienie skóry, które mogą prowadzić do nieodwracalnej guzowatości. Dodatkowo pojawiają się wypryski i rozszerzone pory, a skóra jest przetłuszczona.
- Rumień może pojawiać się na twarzy w wyniku stresu, zmiennych warunków atmosferycznych, skoków temperatury, gorących kąpieli, sauny, spożywania alkoholu, gorących lub pikantnych potraw, promieniowania UV, drażniących lub rozgrzewających kosmetyków czy przegrzania w wyniku wysiłku fizycznego.
