U nas zapłacisz kartą
Jak skutecznie pozbyć się trądziku różowatego
Trądzik różowaty – obraz kliniczny przebiegu choroby
Wyróżniamy 4 główne postaci trądziku różowatego:
STADIUM I
STADIUM II
Grudkowo-krostkowa – podstawą rozpoznania tej odmiany są grudki lub krosty na podłożu rumieniowym, zlokalizowane w obrębie twarzy (najczęściej na policzkach, czole i brodzie). Zmiany mogą przypominać zwykły trądzik, jednak różni je od siebie brak zaskórników, których nie ma w Rosacea . Oba trądziki mogą współistnieć razem, dlatego istotne jest przeprowadzenie dokładnego wywiadu, aby rozpoznać schorzenie i wdrożyć odpowiednią terapię.
STADIUM III
Przerostowa – oprócz wykwitów i rumienia, pojawiających się w dwóch wyżej wymienionych postaciach, przewlekły obrzęk skóry i tkanki podskórnej prowadzi do przerostu (zgrubienia) tkanki łącznej, która staje się porowata z tendencją do formowania się zmian guzowatych oraz zniekształcenia miękkich części twarzy. W zależności od lokalizacji ma różne nazwy:
- czoło – mentophyma,
- uszy – otophyma,
- podbródek – gnathophyma,
- powieki – blepharophyma.
Jednak najczęstsza postać (rhinophyma) dotyczy nosa i występuje prawie wyłącznie u mężczyzn.
STADIUM IV
Oczna – diagnozowana u ponad 50% chorych na trądzik różowaty. Często może wyprzedzać zmiany skórne. Występuje podrażnienie i przekrwienie spojówek, światłowstręt, zaczerwienienie powiek, suchość, wrażenie obecności ciała obcego w oku. Odmiana ta może mieć przebieg łagodny lub umiarkowany. W przypadku dużego nasilenia się objawów może dojść nawet do ślepoty.
Wariant ziarniniakowaty – to nietypowa i rzadka odmiana trądziku różowatego. Charakteryzuje się powstawaniem żółto-brunatnych guzków lub grudek, szczególnie w dolnych częściach powiek czy policzków. Zmiany te mogę występować na podłożu skóry niezmienionej lub na podłożu zapalnym.
Trądzik różowaty - objawy
W przypadku trądziku różowatego występują różne objawy i mają różne nasilenie u poszczególnych pacjentów. Zwykle choroba przebiega z okresami zaostrzeń i remisji. Wyróżnia się dwie główne postaci trądziku różowatego. Charakterystyczny dla pierwszej postaci jest rumień występujący w środkowej części twarzy (głównie na nosie i przylegających do nosa częściach policzków). Natomiast w drugiej postaci, zwanej także postacią przerostową (guzkową), główny objaw to przerost tkanki widoczny jako nieregularne pogrubienie skóry. Najczęstszym objawem jest przerost dotyczący nosa – na nosie pojawiają się zgrubienia. Rzadziej zajęte miejsca obejmują podbródek, czoło i policzki. Typowe cechy towarzyszące obejmują znaczny przerost gruczołów łojowych i tłustą skórę.
- pieczenie skóry w dotkniętych obszarach, które jest powszechne w trądziku różowatym. Produkty do pielęgnacji skóry mogą dodatkowo podrażniać skórę i nasilać objawy.
- obrzęk – obrzęk twarzy może wystąpić podczas epizodu zaczerwienienia lub po nim i może się utrzymywać nawet przez kilka dni
- suchość skóry, często z szorstkością i łuszczeniem
Co powoduje zaostrzenie objawów trądziku różowatego?
- narażenie na ekstremalne temperatury
- ekspozycja na słońce
- gorące napoje
- ostre potrawy
- alkohol
- ćwiczenia fizyczne
- podrażnienie związane ze stosowaniem kosmetyków lub leków na skórę
- stany emocjonalne, zwłaszcza gniew, wściekłość i zakłopotanie
- niektóre leki, takie jak kwas nikotynowy i leki rozszerzające naczynia krwionośne.
Co robić w razie wystąpienia objawów?
Jeżeli pacjent zaobserwuje powyższe zmiany chorobowe, powinien się udać do dermatologa w celu dokładnej oceny zmian i wdrożenia odpowiedniego leczenia.
Trądzik różowaty - diagnoza
Lekarz ustala rozpoznanie na podstawie wywiadu oraz badania pacjenta. Charakterystyczne dla trądziku różowatego jest występowanie wykwitów rumieniowych i grudkowo-krostkowych umiejscowionych głównie w środkowej części twarzy, tzw. wzmożonej reakcji naczynioruchowej (zaczerwienienie pod wpływem bodźców fizycznych i psychicznych), współistnienia objawów łojotoku. Decydujący w rozpoznaniu choroby jest rumień utrzymujący się w centralnej części twarzy. Biopsja skóry rzadko jest konieczna.
Istnieje wiele metod leczenia trądziku różowatego. Leczenie jest dobierane przez lekarza dermatologa dla konkretnego pacjenta, w zależności od objawów trądziku różowatego, jego przebiegu, stanu skóry, czynników zaostrzających, chorób towarzyszących, przyjmowanych leków i odpowiedzi na leczenie.
Trądzik różowaty – leczenie niefarmakologiczne
Trądzik różowaty - leczenie miejscowe
W leczeniu miejscowym stosuje się metronidazol w postaci żelu lub kremu.
Ponadto stosuje się kwas azelainowy, iwermektynę oraz nadtlenek benzoilu.
Lekami redukującymi zaczerwienie twarzy są brymonidyna i oksymetazolina.
Do stosowanych miejscowo antybiotyków należą: iwermektyna, erytromycyna, klindamycyna.
Trądzik różowaty – leczenie laserem
Leczenie jest zawsze zlecane przez lekarza, istnieje szereg przeciwwskazań, m.in. ciąża i laktacja, bielactwo, niewyrównana cukrzyca, poważne przewlekłe choroby układu sercowo-naczyniowego (w tym rozrusznik serca), choroby autoimmunologiczne, padaczka, tendencja do powstawania bliznowców. Zabiegi naświetlania są bezbolesne, ale mogą powodować działania niepożądane, takie jak rumień lub uczucie ściągnięcia skóry.
Trądzik różowaty – leczenie ogólne
W nasilonych postaciach trądziku różowatego lekarz może zlecić – oprócz leczenia miejscowego – także leczenie ogólne, czyli doustne.
Do leków stosowanych ogólnie (doustnie) należą antybiotyki, głównie doksycyklina, a także limecyklina, chlorowodorek tetracykliny, oksytetracyklina, azytromycyna.
Trądzik różowaty – pielęgnacja gabinetowa
Ważną częścią terapii trądziku jest właściwa współpraca pacjenta z kosmetologiem oraz dermatologiem. Te dwie składowe pozwolą zapobiec zaostrzeniom objawów choroby, umożliwić ich złagodzenie i wydłużyć okres remisji. Zabiegi pielęgnacyjne w gabinecie kosmetologicznym powinny działać wyciszająco, kojąco, ochronnie, przeciwzapalnie, nawilżająco i regenerująco. W przypadku rumienia świetnie sprawdzą się zabiegi mezoterapii bezigłowej , jonoforezy czy sonoforezy z dodatkiem witaminy C, która uszczelni naczynia krwionośne i zadziała przeciwzapalnie. Terapia światłem LED , np. światłem zielonym) jest idealna do leczenia napadowego rumienia . Z kolei źródło światła IPL (Intense Pulse Light) usuwa rumień , zapobiega powstawaniu nowych zmian naczyniowych oraz niszczy namnażające się bakterie . Na efekty trzeba poczekać kilka tygodni od pierwszego zabiegu.
Do częstszych i zarazem skutecznych zabiegów przeprowadzanych w gabinecie zaliczamy peelingi chemiczne , które możemy włączyć podczas remisji choroby, aby wydłużyć ten okres. Należą do nich:
- kwas azelainowy – o działaniu przeciwzapalnym i przeciwbakteryjnym,
- kwas laktobionowy – działa łagodząco, nawilżająco, antyoksydacyjnie, wzmacnia barierę naskórkową, skutecznie zmniejsza rumień .
Stosowane mogą być również zabiegi oczyszczające i pielęgnacyjne :
- peeling kawitacyjny,
- infuzja tlenowa,
- oksybrazja.
Metody skojarzone , jak np. zabieg z wykorzystaniem kwasu fitowego w połączeniu z witaminą C oraz retinolem H10 (pozbawionym właściwości drażniących charakterystycznych dla poprzedniej generacji retinoidów), zakończonym maską łagodzącą z kwasem hialuronowym i pantenolem uspokoi i wygładzi skórę, wyrówna jej koloryt, a dodatkowo zadziała antyoksydacyjnie i przeciwstarzeniowo.
