U nas zapłacisz kartą
Trądzik różowaty - Objawy, Przyczyny i Metody Leczenia - Wikipedia
Trądzik różowaty – jak się go pozbyć?
Trądzik różowaty jest schorzeniem przewlekłym, które wymaga odpowiedniego leczenia. Wybór metody zależy od postaci choroby i stopnia nasilenia zmian.
W najczęstszej postaci tj. rumieniowej z widocznymi naczynkami krwionośnymi, stosuje się zwykle leczenie miejscowe. Głównie wykorzystuje się preparaty zawierające metronidazol, kwas azelainowy, sulfacetamid sodowy oraz nadtlenek benzoilu. Miejscowe środki farmaceutyczne pozwalają zwykle zminimalizować postęp choroby. W przypadku nadkażeń bakteryjnych miejscowo stosuje się również erytromycynę, klindamycynę lub tetracyklinę.
Podobne metody stosuje się również w innych postaciach choroby, choć niekiedy w przypadku zmian grudkowo-krostkowych istnieją wskazania do ogólnego leczenia trądziku różowatego. Wówczas stosuje się antybiotyki doustne: tetracykliny lub makrolidy.
Jeśli stosowane metody nie przynoszą oczekiwanych rezultatów lekarz może zalecić stosowanie retinoidów (izotretynoiny) lub skorzystanie z terapii laserowej.
Należy pamiętać, że skóra z trądzikiem różowatym wymaga specjalnej pielęgnacji, dlatego zaleca się stosowanie dermokosmetyków do skóry wrażliwej oraz unikanie kosmetyków drażniących i czynników wyzwalających zmiany.
Trądzik różowaty – odmiany
Trądzik różowaty jest przypadłością, której przyczyny nie są w stu procentach znane. Zwykło się uznawać, że występuje on u osób z tak zwaną predyspozycją do zachorowania na trądzik różowaty. Jest to skłonność do silnych reakcji na zewnętrzne bodźce, objawiająca się nagłym, silnym zaczerwienieniem twarzy. Jednocześnie wyróżnia się najbardziej prawdopodobne przyczyny trądziku:
- Predyspozycje genetyczne – nie da się dokładnie ocenić prawdopodobieństwa pojawienia się trądziku różowatego, jednak uważa się, że ryzyko wystąpienia objawów wzrasta, gdy rodzice lub dziadkowie zmagali się z tą przypadłością. Nie oznacza to jednak, że trądzik różowaty nie może pojawić się u osoby nieobciążonej genetycznie. I przeciwnie – gdy u rodziców dziecka pojawiło się to schorzenie, nie ma pewności, że pojawi się również u dziecka.
- Zaburzenia pracy naczyń krwionośnych przy jednoczesnym nadmiernym ukrwieniu – gdy ściany naczyń krwionośnych są kruche i nieelastyczne, nie wytrzymują naporu krwi i rozszerzają się, a potem nie powracają do pierwotnych rozmiarów (lub trwa to długo). To przyczynia się do powstania rumienia (zwłaszcza w centralnej części twarzy, czyli tam, gdzie występuje najwięcej gruczołów łojowych). Nadmierne ukrwienie może doprowadzić do stałych zmian w skórze twarzy.
- Zaburzenia hormonalne – nadprodukcja estrogenów, czyli hormonów płciowych, wpływa na rozluźnianie mięśni naczyń krwionośnych. Prowadzi to zwiększenia rumienia i pojawiania się na powierzchni skóry widocznych, rozszerzonych naczyń.
- Stany zapalne gruczołów łojowych i nadprodukcja łoju – w obrębie gruczołów łojowych powstają stany zapalne, które mają charakter nawrotowy. Wpływa to na przyrost tkanki łącznej i widoczne zgrubienie skóry, które mogą prowadzić do nieodwracalnej guzowatości. Dodatkowo pojawiają się wypryski i rozszerzone pory, a skóra jest przetłuszczona.
- Rumień może pojawiać się na twarzy w wyniku stresu, zmiennych warunków atmosferycznych, skoków temperatury, gorących kąpieli, sauny, spożywania alkoholu, gorących lub pikantnych potraw, promieniowania UV, drażniących lub rozgrzewających kosmetyków czy przegrzania w wyniku wysiłku fizycznego.
Czy możliwe jest całkowite wyleczenie trądziku różowatego?
Trudno jest osiągnąć całkowite wyleczenie zmian skórnych w przebiegu trądziku różowatego, choć za pomocą odpowiedniego leczenia można uzyskać długotrwałą remisję. Stosując odpowiednie leczenie preparatami miejscowymi, lekami doustnymi, zabiegi chirurgiczne (rhinophyma) lub laserowe można zminimalizować postęp choroby. Trądzik różowaty należy leczyć, ale nie ma preparatów, które raz na zawsze zwalczą chorobę. Celem terapii jest zmniejszenie i/lub usunięcie istniejących objawów, a następnie zapobieganie pojawieniu się nowych zmian.
U pacjentów z trądzikiem różowatym przeciwwskazane są takie zabiegi, jak: złuszczanie z użyciem kwasów owocowych, kwasu trójchlorooctowego, kwasu salicylowego. Powodują one przekrwienie skóry, co nasila i utrwala rumień, a także intensywne płatowe złuszczanie, któremu towarzyszy niemiłe uczucie pieczenia i palenia skóry. Niewskazane są także zabiegi rozgrzewające. Przy pielęgnacji skóry należy unikać tarcia, ucisku, a także stosowania kosmetyków bogatych w substancje aktywne, które zamiast wpływać dobroczynnie na skórę, wywołują podrażnienie lub uczulają.
Trądzik różowaty – leczenie domowe, higiena i pielęgnacja
Domowe leczenie trądziku różowatego zajmuje ważne miejsce w ogólnej terapii. Powinno opierać się przede wszystkim na odpowiedniej pielęgnacji, higienie i diecie, a także wyeliminowaniu lub zminimalizowaniu szkodliwych czynników zewnętrznych. Aby zmniejszyć lub zatrzymać objawy trądziku należy:
- stosować kosmetyki z silnym filtrem przeciwsłonecznym (promieniowanie UV przyczynia się do powstawania rumienia i nagrzewania twarzy),
- unikać kąpieli słonecznych i wizyt w solarium,
- myć twarz dwa razy dziennie łagodnymi dermokosmetykami i letnią wodą,
- zadbać o nawilżenie skóry,
- unikać długich, gorących kąpieli i sauny,
- nie stosować peelingów mechanicznych i rozgrzewających kosmetyków,
- nie używać silnych, drażniących kosmetyków,
- zmniejszyć czynniki wywołujące stres,
- nie przegrzewać twarzy w wyniku wysiłku fizycznego,
- chronić twarz przed mrozem i wiatrem (stosować kremy ochronne i osłaniać twarz).
