U nas zapłacisz kartą
Jak skutecznie leczyć wyprysk kontaktowy?
Czym jest alergiczny wyprysk kontaktowy?
Alergiczne kontaktowe zapalenie skóry to choroba zapalna skóry wywoływana przez kontakt z alergenami. Powoduje zmiany na skórze takie jak zaczerwienienie, obrzęk, rumień i strupy. Powstają także grudki wysiękowe i drobne pęcherzyki, a w miejscu styczności z alergenem pęcherze (Kapuśniak, 2005, Świerczyńska-Krępa, 2022). Zmiany występują zwykle do 1-2 dni po kontakcie z czynnikiem uczulającym, początkowo jedynie w miejscu ekspozycji, ale z czasem mogą się rozprzestrzeniać (Kieć-Świerczyńska, 1998). Towarzyszy im intensywny świąd, a drapanie osłabia barierę skórną, wywołuje dodatkowe trudności i może prowadzić do przenoszenia alergenów na inne części ciała.
Kogo dotyczy alergiczny wyprysk kontaktowy? To powszechna dermatoza, występująca zarówno u kobiet jak i mężczyzn. Częściej zdarza się jednak u tych pierwszych, głównie z powodu alergii na nikiel, która występuje częściej właśnie u kobiet. ACD jest szczególnie powszechne w niektórych grupach zawodowych, np. wśród fryzjerów, kosmetyczek, sprzątaczy oraz pracowników przemysłu metalowego. Pacjenci z zaburzoną funkcją bariery naskórkowej (np. cierpiący na atopowe zapalenie skóry) mają większe ryzyko rozwoju wyprysku kontaktowego.
Przyczyny wyprysku kontaktowego alergicznego
Wyprysk kontaktowy alergiczny rozwija się w efekcie powtarzającego się kontaktu skóry z alergenami. Alergeny te mają zdolność pobudzania układu immunologicznego, który odpowiada syntezą przeciwciał w reakcji nadwrażliwości typu późnego. Oznacza to, że objawy alergii skórnej pojawiają się po kilkudziesięciu godzinach. Pierwszym etapem rozwoju reakcji alergicznej jest faza indukcji, czyli prezentowanie alergenu układowi odpornościowemu. Nasilenie odpowiedzi immunologicznej organizmu zależna jest od rodzaju alergenu, stanu skóry w miejscu kontaktu z alergenem, stężenia alergenu i czasu ekspozycji. W kolejnym etapie, określanym jako okres wylęgania dochodzi do pojawienia się objawów wyprysku kontaktowego. Każdy kolejny kontakt nawet z minimalnymi ilościami alergenu prowadzi do wystąpienia reakcji nadwrażliwości opóźnionej.
Alergenami kontaktowymi prowadzącymi do wystąpienia alergicznego wyprysku kontaktowego jest bardzo dużo, a te najczęściej występujące to:
- metale przejściowe, cechujące się wysoką reaktywnością, zazwyczaj są to takie metale jak nikiel, chrom, kobalt, pallad, metale te mogą występować w biżuterii, ponadto na kontakt z nimi narażone są osoby zatrudnione w rozmaitych gałęziach przemysłu,
- konserwanty stosowane w kosmetykach czy wyrobach przemysłowych,
- kosmetyki zawierające olejki eteryczne czy konserwanty,
- żywice epoksydowe,
- stosowane zewnętrznie leki, takie jak gentamycyna, neomycyna, chloramfenikol, balsam peruwiański.
Wyprysk kontaktowy – leczenie i profilaktyka
Podstawą profilaktyki oraz leczenia wyprysku kontaktowego jest unikanie styczności skóry z substancją wywołującą alergię lub podrażnienie skóry. Jest to możliwe m. in. dzięki wykonaniu skórnych testów płatkowych. W przebiegu alergicznego wyprysku kontaktowego leczenie sprowadza się przede wszystkim do stosowania leków przeciwzapalnych i przeciwalergicznych. Miejscowo stosowane są glikokortykosteroidy w postaci kremów i maści, zaś farmakoterapia ogólna to stosowane doustnie leki przeciwhistaminowe. Ciężki przebieg schorzenia może wiązać się z koniecznością zastosowania glikokortykosteroidów doustnych. W przypadku ostrego przebiegu wyprysku z silnym wysiękiem, konieczne jest stosowanie preparatów odkażających, np. kwasu bornego do wykonania okładów lub nadmanganianu potasu w formie leczniczych kąpieli. Natomiast w przebiegu przewlekłego wyprysku kontaktowego z nadmiernym rogowaceniem skóry warto sięgnąć po preparaty złuszczające na bazie mocznika czy kwasu salicylowego.
Gdy pojawia się wyprysk kontaktowy niealergiczny, leczenie sprowadza się do miejscowego stosowania glikokortykosteroidów, a także odpowiedniej pielęgnacji skóry, bazującej na emolientach.
Bibliografia:
- Langner A., Postepowanie terapeutyczne w wyprysku, Przew Lek 2000, 78 – 92
- Kręcisz B. i in., Alergiczne kontaktowe zapalenie skóry, Alergia 2014, 1: 19 – 24
Czym jest wyprysk kontaktowy?
Wyprysk kontaktowy jest chorobą zapalną skóry spowodowaną przez chemikalia działające drażniąco lub substancje uczulające. Wywołuje charakterystyczne zmiany skórne: rumień, obrzęk, strupy i pęcherzyki (Świerczyńska-Krępa 2022). Oprócz tego, kontaktowemu zapaleniu skóry towarzyszy intensywny świąd, a drapanie prowadzi do dodatkowych trudności i może pogorszyć stan pacjenta.
Ze względu na dwie możliwe przyczyny kontaktowego zapalenia skóry – tj. substancje uczulające oraz drażniące – chorobę dzieli się na dwa główne rodzaje, odpowiednio: wyprysk alergiczny lub niealergiczny (czyli z podrażnienia). Oprócz tego wyróżnia się także wyprysk zawodowy oraz fotoalergiczny lub fototoksyczny (Lewandowska 2013).
Kto może zachorować na kontaktowe zapalenie skóry? Właściwie każdy: choroba może występować niezależnie od wieku, płci czy grupy etnicznej. Jednakże na poziomie globalnym istnieją pewne różnice w powszechności choroby w zależności od grupy. Np. badania ujawniły, że częstotliwość występowania wyprysku kontaktowego wśród dzieci w wieku 0-7 lat w Chinach wynosi 0,5%, podczas gdy w ogólnej europejskiej populacji jest to 15% (Li, Li 2021). Kontaktowe zapalenie skóry jest powszechniejsze wśród osób, których praca wymaga codziennego stosowania drażniących chemikaliów, np. fryzjerów, personelu medycznego czy sprzątaczy (Kieć-Świerczyńska i in. 2009). Długotrwały kontakt z substancjami podrażniającymi lub alergenami może spowodować, że wyprysk kontaktowy nabierze przewlekłego charakteru i przejdzie w postać ciężką, co utrudni jego diagnozę i odróżnienie od innych rodzajów egzemy, np. atopowego zapalenia skóry.
Co wywołuje alergiczne kontaktowe zapalenie skóry?
Mechanizm powstawania zapalenia skóry w wyprysku alergicznym obejmuje limfocyty T, czyli komórki odpowiedzialne za odpowiedź odpornościową organizmu. Gdy na powierzchni skóry pojawia się antygen, limfocyty T rozpoznają go, a następnie wydzielają cytokiny, które aktywują układ odpornościowy i wywołują zapalenie skóry (Oakley, 1997).
Wyprysk kontaktowy występuje głównie po ekspozycji na alergen na skórze, a nie z pokarmu. Nawet niewielka ilość alergenu może wywołać reakcję zapalną. Do najczęściej uczulających kontaktowo substancji należą:
- Guma (w tym „guma naturalna” – lateks). W jej skład wchodzą m.in. przyspieszacze wulkanizacji (np. tiuramy) oraz antyutleniacze. Są to związki często wywołujące uczulenie kontaktowe. Grupy zawodowe o wysokim ryzyku alergii na tiuramy to producenci gumy, pracownicy ochrony zdrowia, osoby pracujące w kontakcie z mięsem lub rybami oraz sprzątacze (Shah i Chowdhury, 2011).
- Konserwanty. To obok środków zapachowych najczęstsze składniki kosmetyków, które mogą wywoływać alergię kontaktową. Konserwantami o największym potencjale alergizującym są timerosal i formaldehyd, nieco rzadziej stany zapalne wywołują fenoksyetanol i Katon CG (Metylochloroizotiazolinon). Najmniej negatywnych reakcji powodują parabeny, choć i one mogą uczulać. Badania pokazują, że częstość występowania nadwrażliwości na konserwanty rośnie (Kieć-Świerczyńska i in., 2006). Dlatego czytaj etykiety i świadomie wybieraj kosmetyki, które zawierają łagodne, bezpieczne i nieuczulające konserwanty – najlepiej te, które są zatwierdzone przez międzynarodowe instytucje certyfikujące takie jak ECOCERT, Są to np. potassium sorbate, sodium benzoate czy sodium levulinate.
- Substancje zapachowe. Środki zapachowe znajdziesz głównie w kosmetykach, ale także w chemii gospodarczej czy nawet artykułach spożywczych. Szacuje się, że w przemyśle perfumeryjnym używa się ok. 3000 różnych aromatów, a pojedyncze produkty mogą zawierać nawet 300 związków! Potencjał uczulający mają zarówno aromaty syntetyzowane, jak i te pochodzenia naturalnego – choć silniejsze działanie alergizujące mają zapachy syntetyczne (Kieć-Świerczyńska i in., 2004). Na etykietach produktów substancje zapachowe znajdziesz pod różnymi nazwami: w kosmetykach do ciała jest to kompozycja zapachowa – Parfum, a w pastach czy płynach do higieny jamy ustnej: Aroma (w zależności od rodzaju kosmetyku). Z kolei w kosmetykach spoza UE możesz spotkać się z nazwą Fragrance. Najbardziej uczulające skłądniki kompozycji, które producent ma obowiązek zaznaczyć osobno, to m.in. Limonene i Linalool. Pamiętaj: zawsze dokładnie sprawdzaj etykiety, zwłaszcza jeśli masz wrażliwą skórę!
- Nikiel. To jeden z najczęstszych alergenów kontaktowych: nawet do 60 milionów Europejczyków jest uczulonych na nikiel. Ze względu na powszechność występowania tego pierwiastka w przedmiotach codziennego użytku, bardzo trudno ograniczyć z nim kontakt (Śpiewak i Piętowska, 2006). Nikiel znajdziesz m.in. w biżuterii, zegarkach, guzikach dżinsów, monetach, kluczach, nożyczkach czy sztućcach. Natomiast nie powinno go być w kosmetykach. Zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego z 2009 roku nikiel figuruje w wykazie substancji zakazanych w produktach kosmetycznych. Jednak wciąż może znaleźć się w nich w śladowych ilościach.
- Barwniki. To kolejna grupa związków o silnym potencjale uczulającym. Najczęściej znajdują się w produktach przeznaczonych do pielęgnacji i farbowania włosów, a także do makijażu permanentnego. Szczególną uwagę należy zwrócić na parafenylenodiaminę (paraphenylenediamine – PPD) (Kacalak-Rzepka i in., 2010).
