U nas zapłacisz kartą
Wyprysk potnicowy - Definicja, Objawy i Metody Leczenia
Jak wygląda wyprysk potnicowy?
Wyprysk potnicowy umiejscowiony jest na skórze dłoni i stóp, przede wszystkim bocznych powierzchniach palców rąk oraz na łuku stopy. Pojawiające się wykwity w postaci symetrycznych, swędzących, napiętych i głęboko osadzonych pęcherzyków (o średnicy do około 3 mm) wypełnionych treścią ropną, mogą utrzymywać się na skórze nawet do trzech tygodni. Po tym czasie zaczynają wysychać, a w ich miejscu powstają nadżerki lub pęknięcia skóry. Nawracające zmiany skórne sprawiają, że skóra staje się grubsza. Charakterystycznym objawom wyprysku potnicowego może towarzyszyć powiększenie węzłów chłonnych oraz uczucie mrowienia na przedramieniu.
U około 80 proc. osób wyprysk potnicowy pojawia się tylko na dłoniach. Towarzyszy mu uczucie swędzenia, pieczenia i bolesności. Choroba może mieć przebieg ostry lub przewlekły. W fazie przewlekłej można zaobserwować łuszczenie się, pękanie, a niekiedy lichenizację skóry. Powikłaniem nawracającego wyprysku potnicowego jest zniekształcenie paznokci.
„Skóra jest bezpośrednim odbiorcą stresu. Stres może też pogorszyć łuszczycę, trądzik różowaty i wypryski”. Dermatolożka o wpływie stresu na skórę
Diagnostyka wyprysku potnicowego
Diagnostykę wyprysku potnicowego przeprowadza dermatolog. Lekarz rozpoznaje wyprysk potnicowy na podstawie przeprowadzonego wywiadu oraz obserwacji zmian skórnych. Diagnostyka różnicowa obejmuje alergiczne kontaktowe zapalenie skóry, atopowe zapalenie skóry, rumień wielopostaciowy, rzadziej liszajec pęcherzowy, zakażenie opryszczką czy pęcherzycę zwykłą. Wykluczenie chorób o podobnym obrazie klinicznym polega m.in. na przeprowadzeniu testów alergicznych. W celu zdiagnozowania przyczyny dermatozy pobiera się wycinek do oceny histopatologicznej, a także wykonuje się badanie mykologiczne, jeśli objawy choroby pojawiają się również na stopach.
Leczenie wyprysku potnicowego obejmuje działania profilaktyczne oraz terapię farmakologiczną. Aby zapobiec powstawaniu wyprysku potnicowego należy:
- unikać czynników wyzwalających chorobę, w tym mydeł i detergentów,
- nosić rękawiczki ochronne podczas wykonywania czynności z użyciem środków potencjalnie uczulających,
- myć ręce letnią (nie gorącą) wodą i środkami czyszczącymi niezawierającymi mydła,
- nie rozdrapywać pęcherzyków, aby nie doprowadzić do wtórnego nadkażenia bakteryjnego,
- obcinać paznokcie na krótko,
- w miarę możliwości unikać sytuacji stresowych.
Do domowych sposobów na wyprysk potnicowy należy stosowanie okładów z roztworu nadmanganianu potasu oraz białego octu. Nie należy zapominać o nawilżaniu skóry w celu złagodzenia jej suchości i świądu oraz odbudowania bariery naskórkowej. Środek nawilżający lub emolient należy nałożyć jak najszybciej po umyciu rąk, aby zapobiec parowaniu wody. Warto też stosować preparaty z aloesem, który działa chłodząco i odkażająco. W przypadku wyprysku potnicowego pojawiającego się na stopach można przydadzą się kąpiele stóp w naparze z szałwi.
Jak leczyć wyprysk potnicowy?
Leczenie wyprysku potnicowego polega na wdrożeniu terapii występujących chorób skóry np. stosowaniu leków przeciwgrzybiczych oraz eliminacji czynników wywołujących zmiany skórne. Większość preparatów, które stosowane są w leczeniu wyprysku potnicowego, to leki dostępne na receptę np. glikokortykosteroidy o działaniu miejscowym na skórę oraz doustne leki przeciwhistaminowe, które redukują świąd i związany z alergią stan zapalny.
Jeżeli na skórze powstaną duże, nadkażone pęcherze, to może być konieczne ich przecięcie i oczyszczenie zainfekowanej skóry oraz zastosowanie miejscowo antybiotyku.
Jak jeszcze leczyć wyprysk potnicowy? Możemy znaleźć różne domowe metody na leczenie wyprysku potnicowego, jednak nie należy ich stosować bez wcześniejszej konsultacji z lekarzem. Trzeba pamiętać, że istotny wpływ na przebieg leczenia oraz ryzyko nawrotu choroby ma odpowiednia higiena skóry, a także unikanie stosowania kosmetyków, które mogą podrażniać skórę i wywoływać reakcje alergiczne.
- S. Jabłońska, S. Majewski, Choroby skóry i choroby przenoszone drogą płciową, Wydawnictwo PZWL, Warszawa, 2013
- Baran W., Szepietowski J., Reich A., Leczenie chorób skóry i chorób przenoszonych drogą płciową, Wydawnictwo PZWL, Warszawa, 2008
- Adamski Z., Kaszuba A., Dermatologia dla kosmetologów, Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego, Poznań, 2008
Jakie są metody leczenia wyprysku potnicowego?
Wyprysk potnicowy to choroba trudno poddająca się leczeniu. Najczęściej leczenie rozpoczyna się od stosowania silnie działających miejscowo glikokortykosteroidów. Doustne leki przeciwhistaminowe pomagają zmniejszyć świąd. W często nawracającej chorobie opcję terapeutyczną stanowi fototerapia PUVA. W przypadku stwierdzenia grzybicy stóp lub innych czynników przyczynowych należy wdrożyć odpowiednie leczenie.
Wyprysk potnicowy to choroba, w której alergeny mogą być zarówno pochodzenia zewnętrznego, jak i wewnętrznego. Nikiel, kobalt i niektóre leki mogą powodować wystąpienie lub zaostrzenie zmian, więc unikanie ekspozycji na nie może zapobiec rozwojowi wyprysku potnicowego. Niemniej w większości przypadków trudno wykryć czynnik przyczynowy i profilaktyka nie jest możliwa. W przypadku odczynów na zakażenia grzybicze zmiany w obrębie dłoni cofają się po wyleczeniu grzybicy stóp.
Zobacz także
Wyprysk pieniążkowaty Wyprysk pieniążkowaty jest szczególną odmianą wyprysku kontaktowego. W części przypadków zmiany chorobowe związane są z nadwrażliwością komórkową na alergeny bakteryjne, zwłaszcza paciorkowcowe. Do czynników zaostrzających zmiany skórne należą nadmierne kąpiele i stosowanie wysuszających mydeł.
Objawy chorób skóry (wykwity skórne) Wykwity skórne to zmiany na skórze, które są objawami chorób skóry. W poszczególnych chorobach wykwity mają charakterystyczny wygląd – kolor, kształt, postać, lokalizację i na tej podstawie dermatolog zwykle jest w stanie ustalić rozpoznanie. Zmiany skórne się mogą zmieniać w czasie oraz ustępować z pozostawieniem blizny lub bez niej. Do wykwitów należą: plama, grudka, guzek, guz, pęcherzyk, pęcherz, krosta, bąbel, a także nadżerka, przeczos, pęknięcie i rozpadlina, łuska, strup, owrzodzenie oraz blizna.
Kontaktowe zapalenie skóry (wyprysk kontaktowy) – przyczyny
- Alergiczne kontaktowe zapalenie skóry
- nikiel, np. biżuteria, wykończenia odzieży (zamki, guziki), okulary
- chrom (metale, cement, skóra garbowana)
- kobalt (metale, cement)
- formaldehyd (odzież, lakier do paznokci, tworzywa sztuczne)
- substancje zapachowe (perfumy, olejki eteryczne, kosmetyki)
- balsam peruwiański (perfumy)
- konserwanty (podłoże leków stosowanych miejscowo, kosmetyki)
- przyśpieszacze wulkanizacji i przeciwutleniacze gumy (rękawiczki lateksowe, bielizna, buty, lycra, oleje techniczne)
- leki (neomycyna, benzokaina)
- barwniki (farby do włosów i tkanin)
- kalafonia (kleje, papier, pokosty)
- lanolina (kremy)
- monomery akrylu (cement ortopedyczny).
Czynniki ryzyka rozwoju alergicznego kontaktowego zapalenie skóry nie są znane, ale wydaje się, że duże znaczenie ma predyspozycja genetyczna.
- Kontaktowe zapalenie skóry z podrażnienia
Powstaje w wyniku kontaktu skóry ze stężoną substancją drażniącą (np. silne kwasy albo zasady, wybielacze) albo w wyniku przewlekłego działania mniej stężonej substancji powodującej wysuszenie skóry i uszkodzenie naskórka.
Substancje drażniące:- mydła i detergenty
- alkohole i środki odkażające
- kwasy i ługi
- rozpuszczalniki organiczne, smary, oleje techniczne, benzyna, olej napędowy
- żywice i kleje
- farby, tusze i werniksy
- cement, beton, gips
- środki owadobójcze i grzybobójcze
- nawozy sztuczne
- włókna szklane.
- Fotoalergiczne lub fototoksyczne kontaktowe zapalenie skóry
Przyczyny fototoksycznego kontaktowego zapalenie skóry, to np. dziegieć, furokumaryny (np. psolareny stosowane leczniczo lub zawarte w owocach, zwłaszcza w limonkach i jarzynach), czerwień bengalska (stosowana w okulistyce), niesteroidowe leki przeciwbólowe i przeciwzapalne, pochodne kwasu propionowego (np. ibuprofen).
Przyczyny fotoalergicznego kontaktowego zapalenia skóry, to np. kosmetyki z filtrem UV, substancje zapachowe, środki odkażające, leki przeciwgrzybicze.
