U nas zapłacisz kartą
Zadrapanie na twarzy - Jak zadbać o skórę i przyspieszyć proces gojenia?
Jak przyspieszyć regenerację skóry?
1. Preparaty stosowane miejscowo
Klasyczny plaster może być zastąpiony przez hydrokoloidy. Stwarzają one optymalne warunki do gojenia się rany: zapewniają odpowiednią wilgotność w przypadku ran suchych, pochłaniają nadmierny wysięk w przypadku ran mokrych oraz chronią rany przed czynnikami zewnętrznymi. Dzięki tym właściwościom opatrunki hydrokoloidowe przyspieszają odbudowę tkanki i zmniejszają ryzyko powstawania blizn . Tego rodzaju opatrunki mogą być stosowane na rany powierzchniowe, takie jak drobne otarcia, skaleczenia oraz na rany głębokie, np. na odleżyny czy owrzodzenia. Nie znajdują one zastosowania w przypadku ran nadkażonych i ropiejących.
W przypadku ran poważniejszych należy przede wszystkim zadbać o odpowiedni dostęp tlenu i substancji odżywczych do komórek w obrębie zranienia. Należy dbać także o odpowiednie nawilżenie środowiska rany. W tym celu można stosować przeróżne kremy nawilżające, np. z allantoiną, z witaminami. Na trudno gojące się rany można nakładać preparaty, które przyspieszają oczyszczanie [1-5]. Nie każda rana musi być jednocześnie raną trudno gojącą się.
2. Dieta i preparaty witaminowe
W przypadku większych ran, np. ran operacyjnych ważne jest uzupełnienie w organizmie ilości witaminy C. Witamina ta uczestniczy w powstawaniu kolagenu, który stanowi swego rodzaju rusztowanie dla komórek. Bez witaminy C tworzenie nowej tkanki łącznej między komórkami jest utrudnione, a brak kolagenu pozbawia skórę sprężystości i elastyczności. Witaminę C można dostarczyć z dietą lub suplementować w postaci specjalnych preparatów.
Ponadto przed operacjami warto wzbogacić dietę o kwasy omega-3, olej lniany, witaminę A i E oraz witaminę B5 [1-5].
Powiązane artykuły:
Dr n.med. Oliwia Jakubowicz
specjalista dermatologii i wenerologii
- Jan Fibak: Chirurgia. Warszawa: PZWL, 2010.
- Wojciech Noszczyk. Chirurgia. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2007.
- W.H.C. Burgdorf, G. Plewig, H.H. Wolff, M. Landthaler. Braun-Falco Dermatologia. Lublin: Wydawnictwo Czelej, 2011.
- Guidelines for the best care of chronic wounds, 2006, Wound Rep Reg 14:645-711.
- Eming SA, Smola H, Krieg T. 2002. Treatment of chronic wounds: state of the art and future concepts. Cell Tissues Organs172: 105-117.
Dlaczego koty drapią?
Drapanie jest dla kotów naturalnym zachowaniem -w ten sposób koty usuwają martwe części pazurów i znaczą teren za pomocą feromonów znajdujących się na spodach ich łapek.
Dobrze wychowane koty nie używają pazurów w kontaktach ze swoimi opiekunami ani w zabawie, ani podczas pieszczot. Nasze koty zwykle zachowują się wobec nas bardzo delikatnie, co nie znaczy, iż nie przytrafia im się niechcący wbić pazura w nasze ciało. Na przykład podczas znanego wszystkim kociarzom udeptywania kolan, czyli rytmicznego ugniatania, zwanego fachowo mlecznym krokiem.
Niestety nawet te przypadkowe zadrapania przez kota mogą być głębokie. Na szczęście pazury naszych pupili są gładkie i stosunkowo cienkie, nie szarpią więc mocno skóry, co sprzyja ich zasklepianiu.
Wbrew obiegowej opinii w większości przypadków rany zadane przez kocie pazury goją się stosunkowo dobrze i rzadko pozostają po nich widoczne blizny. Rzecz jasna istnieją wyjątki, szczególnie w przypadku dużych uszkodzeń skóry zadanych przez agresywne zwierzęta.
Zadrapanie przez kota może mieć szczególnie negatywne skutki w przypadku dzieci. Nie tylko ze względu na ból i ryzyko chorób, ale również psychiczne skutki takiego zdarzenia. Kontakt z agresywnym kotem może skutkować rozwinięciem się u dziecka lęku przed kotami, tzw. aiulurofobii.
Gojenie ran
Gojenie się ran to złożony proces, w który zaangażowane są komórki skóry, krwi, układ odpornościowy oraz szereg krążących w organizmie substancji. Proces gojenia rany rozpoczyna się praktycznie zaraz po jej powstaniu. W pierwszym etapie rana lub skaleczenie wypełnia się skrzepem krwi. Ten skrzep to tzw. „biologiczny opatrunek”, który chroni ranę przed nadmiernym odwodnieniem i wnikaniem do niej drobnoustrojów. Strup, który może powstać nad skrzepem stanowi swoistą barierę ochronną, pod którą gromadzą się komórki żerne czyli makrofagi, które oczyszczają ranę z obumarłych komórek. Rany małe goją się całkowicie, bez pozostawienia blizny, z kolei rany duże lub głębokie goją się z pozostawieniem blizny [1-5].
Wśród czynników opóźniających proces gojenia rany wymienić należy: zakażenie rany, obecność w ranie tkanki martwiczej, wysuszenie rany lub nadmierny wysięk w ranie, niedostateczne ukrwienie obszaru rany, rozległość rany, uszkodzenie rany np. przez nieodpowiednie antyseptyki, zły stan organizmu, np. niedożywienie, stres, osłabiona odporność, niedobory witamin, niedokrwienie, zakażenia ogólnoustrojowe, przewlekłe choroby współwystępujące, np. cukrzyca, nowotwory, niektóre przyjmowane leki, np. chemioterapia, sterydy, leki obniżające krzepliwość krwi [1-5].
JAKIE CZYNNIKI ODGRYWAJĄ WAŻNĄ ROLĘ W GOJENIU?
Przede wszystkim istotne jest wzięcie pod uwagę lokalizacji blizny. Niektóre części ciała goją się trudniej od innych.
W związku z tym rana znajdująca się na plecach lub na tułowiu powoduje ryzyko rozszerzenia się brzegów rany, przerostu lub bliznowca.
Gojenie ran znajdujących się na kolanach i kostkach wymaga dużo czasu. Trzeba koniecznie uważnie obserwować takie rany i dbać o nie regularnie w celu prawidłowego gojenia.
Podłoże genetyczne odgrywa również bardzo ważną rolę. Trzeba zawsze sprawdzać, jak ewoluowały poprzednie blizny, żeby ocenić ryzyko nieprawidłowego gojenia. Nie należy też zapominać, że gojenie nie kończy się na zamknięciu się rany – jest liczone w miesiącach i różni się u każdego.
