U nas zapłacisz kartą
Alergia podczas miesiączki - Przyczyny, Objawy i Metody Leczenia
Wtórny brak miesiączki
Wtórny brak miesiączki jest to sytuacja, kiedy nie występuje miesiączka u kobiety, która wcześniej miesiączkowała. Aby taki stan zdiagnozować od ostatniego krwawienia powinno minąć, co najmniej 6 miesięcy.
- zaburzeniami czynności osi podwzgórze-przysadka-jajnik,
- atrezją macicy,
- jako konsekwencja zespołu policystycznych jajników (PCOS).
Zespół policystycznych jajników
Najczęstszą przyczyną wtórnego braku miesiączki jest zespół policystycznych jajników (PCOS).
PCOS to zaburzenie hormonalne, które charakteryzuje się:
- nieregularnymi cyklami miesiączkowymi,
- zaburzeniami owulacji,
- hirsutyzmem (nadmiernym owłosieniem),
- trądzikiem.
Diagnostyka zespołu policystycznych jajników obejmuje m.in. wykonanie badań hormonalnych, USG ginekologicznego, w którym obserwuje się występowanie wielotorbielowatych jajników.
O konieczności wykonania badań diagnostycznych zawsze decyduje lekarz, który na podstawie wywiadu i badania pacjentki na wizycie może podjąć decyzję o konieczności rozszerzenia diagnostyki.
Ponieważ u pacjentek dotkniętych zespołem policystycznych jajników często współistnieje otyłość – kobietom, które w danym momencie planują ciąże zaleca się aktywność fizyczną i utratę ok 10 proc. masy ciała.
Odpowiednio zbilansowana dieta o dopasowanej do potrzeb pacjentki kaloryczności w wielu przypadkach jest podstawą terapii. Zmniejszenie masy ciała często prowadzi do pojawienia się owulacyjnych cykli. W konsekwencji umożliwia pacjentce zajście w ciążę bez leczenia farmakologicznego.
Jeśli redukcja wagi nie spowoduje regulacji cyklu miesiączkowego, a cykle nadal będą nieregularne, bezowulacyjne – lekarz może zdecydować o rozpoczęciu leczenia farmakologicznego, które będzie miało na celu stymulację owulacji.
fZaburzenia miesiączkowania – przyczyny, objawy i leczenie zaburzeń miesiączkowania
Zaburzenia miesiączkowania są jedną z najczęstszych przyczyn, z jaką kobiety zgłaszają się do lekarza ginekologa. Przyczyny zaburzeń miesiączkowania są różne i często mogą być złożone.
- Cykl miesiączkowy – co to jest?
- Rodzaje zaburzeń miesiączkowania
- Pierwotny brak miesiączki
- Wtórny brak miesiączki
- Rzadkie miesiączki
- Częste miesiączki
- Skąpe miesiączki
- Obfite miesiączki
- Plamienia między miesiączkami
- Leczenie zaburzeń miesiączkowania
- Rokowanie i powikłania zaburzeń miesiączkowania
- Zalecane postępowanie przy zaburzeniach miesiączkowania
Menopauza – leki i suplementy
Uderzenia gorąca i inne objawy menopauzy są znane większości kobiet w tym okresie. Spora ich część szuka więc skutecznego preparatu, który złagodzi te symptomy. Polskie Towarzystwo Menopauzy i Andropauzy zaleca stosowanie leku Klimadynon. Zawiera on kłącze pluskwicy groniastej. Inne tabletki z tą substancją to Remifenin. Warto podkreślić, że oba preparaty to leki, a nie suplementy diety. Są przebadane pod kątem skuteczności i bezpieczeństwa. Ostrożność powinny zachować jedynie kobiety mające problem z wątrobą.
Wiele pacjentek chwali sobie również preparaty zawierające czerwoną koniczynę, np. Duo-FeM. Łagodzi on uderzenia gorąca, nadmierną potliwość i inne objawy. Ekstraktowi z koniczyny przypisuje się też właściwości obniżające poziom cholesterolu we krwi. Kolejnymi preparatami pochodzenia roślinnego są m.in. Soyfem lub Menostop. Zawierają one wyciąg z soi. Głównym składnikiem aktywnym nasion soi są izoflawony. Są one stosowane, kiedy pojawiają się zaburzenia snu, uderzenia gorąca i wahania nastroju.
Menopauza - kiedy objawy są łagodne, można sięgnąć po preparaty bez recepty. Jest to dobry wybór również dla tych kobiet, które nie chcą lub nie mogą stosować hormonalnej terapii zastępczej. Tabletki na menopauzę zawierające wyciągi roślinne mają niewiele przeciwwskazań i mało działań niepożądanych. Przy nasilonych objawach mogą jednak niewystarczająco łagodzić dokuczliwe dolegliwości. W takiej sytuacji, zalecaną metodą terapii są leki dostępne na receptę. Skuteczniej radzą sobie one z natężonymi symptomami klimakterium. Dodatkowo, zgodnie z aktualną wiedzą, hormonalna terapia zastępcza zmniejsza ryzyko złamań, związanych z osteoporozą. Niedobór estrogenów pojawiający się w wyniku menopauzy może bowiem prowadzić do spadku gęstości kości.
Rzadkie miesiączki
Jest to taka sytuacja, kiedy cykl miesiączkowy wydłuża się i trwa ponad 36 dni, ale miesiączki występują częściej, niż co 6 miesięcy.
- cykle bezowulacyjne (w zespole policystycznych jajników PCOS),
- choroby tarczycy,
- hiperprolaktynemia,
- niewydolność ciałka żółtego,
- wydłużenie fazy folikularnej,
- bardzo duża utrata masy ciała.
- które intensywnie ćwiczą,
- odchudzają się,
- nastąpiła u nich duża utrata masy ciała.
Kiedy poziom tkanki tłuszczowej w organizmie kobiety spada poniżej 17 proc. następuje zatrzymanie miesiączki m.in. na skutek spadku ilości estrogenów, które produkowane są w tkance tłuszczowej. Organizm przechodzi w stan magazynowania energii i niewielką ilość kcal, która dostarczana jest do organizmu przeznacza na utrzymanie funkcji niezbędnych do życia.
Jedną z dość częstych przyczyn zaburzeń miesiączkowania w postaci nieregularnych cykli miesiączkowych jest hiperprolaktynemia.
Hiperprolaktynemia jest stanem w którym organizm produkuje nadmiernie prolaktynę. Szacuje się, że nawet u 20 proc. kobiet zgłaszających się z powodu nieregularnych miesiączek przyczyną jest nadmierna produkcja prolaktyny.
Prolaktyna to hormon wydzielany głównie przez przedni płat przysadki mózgowej.
Możliwe przyczyny nadmiernego wydzielania prolaktyny:
- gruczolaki przysadki mózgowej,
- zmiany w centralnym układzie nerwowym,
- farmakoterapia, przyjmowane leki,
- choroby endokrynologiczne,
- przewlekła niewydolność nerek,
- niewydolność wątroby.
Postępowanie lecznicze w głównej mierze zależy od przyczyny, która spowodowała hiperprolaktynemię.
Częste miesiączki
O częstych miesiączkach mówimy wtedy, gdy cykl menstruacyjny skraca się nadmiernie i trwa poniżej 21 dni.
- z cyklami bezowulacyjnymi (z zespołem policystycznych jajników PCOS)
- u których nastąpiło wydłużenie fazy folikularnej
- z niewydolnością ciałka żółtego
Zarówno wydłużenie fazy folikularnej, jak i niewydolność ciałka żółtego powodują trudności z zajściem w ciążę.
W przypadku niewydolności ciałka żółtego poziomy hormonów są na zdecydowanie niższym poziomie, ale też szybko ulegają obniżeniu, w związku z czym błona śluzowa macicy nie jest w pełni przygotowana na przyjęcie zapłodnionej komórki, co w konsekwencji skutkuje niemożnością zajścia w ciążę.
Niekiedy, w związku z często występującymi krwawieniami dochodzi do anemii u kobiety. Wtedy należy wprowadzić leczenie farmakologiczne, w tym hormonalne, aby cykle się unormowały.