U nas zapłacisz kartą
Alergia na miód u dorosłych - Przyczyny, Objawy i Sposoby Leczenia
Alergia na miód – naprawdę rzadki rodzaj nadwrażliwości
Alergia na miód jest jedną z rzadziej spotykanych alergii pokarmowych. Choć miód uważany jest za pokarm potencjalnie alergizujący, samych przypadków alergii na miód odnotowuje się naprawdę niewiele. Rzeczywista częstotliwość występowania alergii na miód nie jest znana, ale szacuje się ją na
Bardzo często alergia na miód towarzyszy osobom borykającym się z sezonowym zapaleniem błon śluzowych i spojówek, za które odpowiedzialne są pyłki roślin. Pacjenci z alergią na miód prawie zawsze mają również stwierdzone alergie pokarmowe.
W 1999 roku tureccy lekarze Karakaya i Kalyoncu przeprowadzili badania dotyczące alergii na miód na reprezentatywnej grupie studentów. Badaniu poddano 4 331 zupełnie zdrowych osób oraz 3810 młodych ludzi cierpiących na choroby dróg oddechowych (także o podłożu alergicznym). W grupie zdrowych studentów u nikogo nie wykazano alergii. Wśród osób borykających się z chorobami dróg oddechowych, uczulenie na miód potwierdzono zaledwie w siedmiu przypadkach (0,18 proc.).
Wspomniany turecki duet lekarzy badaniami zagadnienia alergii na miód zajmował się już wcześniej. Na przestrzeni lat 80. i 90. XX wieku, lekarze z Ankary starali się ustalić, jaki odsetek społeczeństwa może być uczulony na miód. Szukali także korelacji między innymi chorobami a nadwrażliwością na miód. W swoich poprzednich badaniach Karakaya testom poddał 275 osób z nadwrażliwością na pyłki roślin i z sezonowym zapaleniem błon śluzowych nosa oraz spojówek. W rezultacie w wybranej grupie znalazł dwie osoby z nadwrażliwością (0,73 proc.)
Alergia na miód najczęściej współistnieje z nadwrażliwością na pyłki brzozy brodawkowatej, leszczyny pospolitej, oliwki europejskiej, słonecznika zwyczajnego, bylicy piołun, złocienia maruny, mniszka lekarskiego, nawłoci pospolitej, ambrozji bylicolistnej, tymotki siewnej i życicy trwałej.
Uczulenie na miód – objawy
Jak rozpoznać, że mam alergię na miód? Same objawy są dość typowe dla uczuleń – problematyczne może się okazać raczej wywnioskowanie, że to właśnie miód spowodował ich wystąpienie.
Najczęściej pojawiają się symptomy o charakterze dermatologicznym: obrzęk powiek i ust, miejscowa lub ogólna pokrzywka i świąd. Mogą również wystąpić objawy gastryczne, takie jak ból brzucha, biegunka i wymioty. Rzadziej dochodzi do reakcji ze strony układu oddechowego – kataru, kaszlu, duszności. Należy przy tym pamiętać, że każdy z wymienionych objawów wystąpi u mniej niż 1 osoby na 1000, cierpiącej już z powodu innych alergii.
Jeśli zdiagnozowano u ciebie alergię na miód – jeszcze nie wszystko stracone. Jeśli objawy nie są nasilone, możesz spróbować kuracji odczulającej. Polega ona na podawaniu w kontrolowanych warunkach (np. w gabinecie zabiegowym lub w domu, ściśle według zaleceń lekarza) bardzo małych dawek miodu. Najczęściej jest to miód wielokwiatowy z najbliższej okolicy, zawiera on bowiem prawdopodobnie te pyłki, na które twój organizm reaguje uczuleniem.
Odczulanie za pomocą miodu należy rozpocząć na ok. 2 miesiące przed okresem pylenia roślin mogących powodować alergie. Wychodzi się od niewielkiej dawki (nie więcej, niż łyżeczka), która będzie zwiększana wraz z biegiem kuracji, w tempie odpowiadającym oswajaniu się organizmu z alergenem. Zamiast spożywania miodu płynnego, można wybrać inną formę odczulania – np. żucie tzw. miodu sekcyjnego, czyli czystego plastra wypełnionego świeżym, nieodwirowanym miodem.
Co ciekawe, miód może służyć jako pomoc osobom uczulonym na inne alergeny – z uwagi na swoje właściwości odkażające i olejki eteryczne, sprawdza się w leczeniu objawów takich jak katar sienny czy astma – o ile nie są one spowodowane przez pyłki.
Uczulenie na miód jest zjawiskiem bardzo rzadkim. Spośród popularnych zamienników cukru, znacznie częściej reakcje alergiczne wywołują ksylitol oraz sztuczne słodziki (np. aspartam). Różne odmiany miodu wywierają określony, pozytywny wpływ na organizm i znajdują zastosowanie nie tylko w kuchni, ale także w medycynie naturalnej i kosmetologii. Jeśli jednak podejrzewasz, że to właśnie miód wywołuje u ciebie nieprzyjemne objawy – podziel się tymi wątpliwościami ze swoim lekarzem.
Diagnostyka alergii na miód - testy i ocena objawów
Jeśli podejrzewasz, że możesz mieć alergię na miód, ważne jest przeprowadzenie odpowiednich testów diagnostycznych. Proces ten zwykle rozpoczyna się od wywiadu medycznego, podczas którego lekarz zbiera informacje na temat objawów, historii choroby i ewentualnych ekspozycji na miód lub produkty pszczelarskie.
Jednym z podstawowych testów w diagnostyce alergii na miód są testy skórne. Polegają one na wprowadzeniu małej ilości miodu lub jego składników pod skórę i obserwacji reakcji organizmu. Jeśli pojawi się zaczerwienienie, obrzęk lub inne objawy, może to świadczyć o alergii.
Alternatywnie, lekarz może zlecić badanie krwi w celu wykrycia przeciwciał odpowiedzialnych za reakcje alergiczne na miód. Tego rodzaju testy mogą dostarczyć dodatkowych informacji o typie alergii i jej nasileniu.
W niektórych przypadkach konieczne może być przeprowadzenie próby prowokacyjnej pod ścisłym nadzorem medycznym. Polega ona na stopniowym wprowadzaniu małych dawek miodu i obserwacji reakcji organizmu. Należy jednak pamiętać, że tego rodzaju test wiąże się z ryzykiem wystąpienia poważnych objawów alergicznych i dlatego powinien być wykonywany wyłącznie w odpowiednich warunkach klinicznych.