U nas zapłacisz kartą
Alergia na miód u dorosłych - Przyczyny, Objawy i Sposoby Leczenia
Uczulenie na produkty pochodzenia pszczelego
Nie tylko miód wywołuje reakcje alergiczne, ale także inne produkty pochodzenia pszczelego. Zaliczamy do nich:
- propolis, czyli kit pszczeli - to substancja żywiczna, którą pszczoły zbierają z pąków drzew. Jest dla nich budulcem, ale także działa antybakteryjnie. Z propolisu produkuje się maści, kremy i nalewki. U osób uczulonych na miód wywołuje takie same reakcje alergiczne, czyli wysypkę, świąd czy problemy żołądkowe,
- pyłek pszczeli - to zebrany i formatowany przez pszczoły pyłek kwiatowy, który może uczulać osoby z alergią na miód. Wywołuje takie same objawy, jak przy uczuleniu na miód,
- pierzga - pokarm pszczół, który jest mieszaniną pyłku kwiatowego transportowanego do ula z miodem i śliną pszczół. Najczęściej wykorzystywana jest do sporządzania naparów, ale może wywołać reakcję alergiczną (swędzenie skóry, uszu, gardła, wysypkę),
- mleczko pszczele - to wydzielina, którą karmione są larwy pszczół. Działa antybakteryjnie i wzmacniająco. Najczęściej przyjmowane jest w postaci płynnej, tabletek lub syropów. Nie należy go stosować w przypadku uczulenia na produkty pszczele. Typowymi objawami jego nietolerancji są wymioty, biegunka, nudności i ból brzucha.
Bibliografia
- B. Kędzia, E. Holderna-Kędzia „Alergenne działanie miodu pszczelego”, Acta Agrobotanica, 59(1), 2006
- J. Matysiak, Z. J. Kokot „Alergia na jad pszczeli u pszczelarzy”, Alergia Astma Immunologia-przegląd kliniczny, 22(1), 5-11, 2017
- A. Tichonow, I. Bondarenko, L. Jarnych i inni „Miód naturalny w medycynie i farmacji (Pochodzenie, właściwości, zastosowanie, preparaty lecznicze)” monografia pod redakcją akademika Ukraińskiej Akademii Nauk A. I. Tichonowa, 2017 r.,
- „Pyłek kwiatowy w produktach pszczelich”, praca zbiorowa, Alergoprofil, 11(2) 2015, s. 41-44
- H. Szajewska, P. Socha, A. Horvath, A. Rybak i inni „ Zasady żywienia zdrowych niemowląt. Zalecenia PTGHiŻD”
- W. Kowalczyk, K. Lis, Z. Bartuzi „Diagnostyka alergii na jad pszczoły miodnej”, Alergia Astma Immunologia 2022, 27 (1): 12-22.
Diagnostyka alergii na miód - testy i ocena objawów
Jeśli podejrzewasz, że możesz mieć alergię na miód, ważne jest przeprowadzenie odpowiednich testów diagnostycznych. Proces ten zwykle rozpoczyna się od wywiadu medycznego, podczas którego lekarz zbiera informacje na temat objawów, historii choroby i ewentualnych ekspozycji na miód lub produkty pszczelarskie.
Jednym z podstawowych testów w diagnostyce alergii na miód są testy skórne. Polegają one na wprowadzeniu małej ilości miodu lub jego składników pod skórę i obserwacji reakcji organizmu. Jeśli pojawi się zaczerwienienie, obrzęk lub inne objawy, może to świadczyć o alergii.
Alternatywnie, lekarz może zlecić badanie krwi w celu wykrycia przeciwciał odpowiedzialnych za reakcje alergiczne na miód. Tego rodzaju testy mogą dostarczyć dodatkowych informacji o typie alergii i jej nasileniu.
W niektórych przypadkach konieczne może być przeprowadzenie próby prowokacyjnej pod ścisłym nadzorem medycznym. Polega ona na stopniowym wprowadzaniu małych dawek miodu i obserwacji reakcji organizmu. Należy jednak pamiętać, że tego rodzaju test wiąże się z ryzykiem wystąpienia poważnych objawów alergicznych i dlatego powinien być wykonywany wyłącznie w odpowiednich warunkach klinicznych.
Alergia na miód – objawy u dzieci i dorosłych
Miód jest znany jako pokarm potencjalnie alergizujący i może powodować reakcje od łagodnych objawów, takich jak kaszel, do ciężkich, takich jak anafilaksja. W zależności od predyspozycji osobniczych uczulenie na miód może objawiać się na różne sposoby.
Najczęściej objawy alergii na miód manifestują się zaburzeniami dermatologicznymi i gastrycznymi. Rzadziej obserwuje się zaburzenia ze strony układu oddechowego. W szczególnych przypadkach może dojść do natychmiastowej, gwałtownej reakcji, znanej jako wstrząs anafilaktyczny.
Bardzo często osoby uczulone na miód, niedługo po jego spożyciu zauważają u siebie miejscową lub ogólną pokrzywkę, obserwują czerwonawe guzki na skórze lub wysypkę. Dodatkowo często odczuwają ogólny świąd ciała, stwierdzają również obrzęk naczynioruchowy ust, gardła, nosa i powiek. Nierzadko do objawów dermatologicznych dołączają nieomal równocześnie kłopoty gastryczne – bóle brzucha, wymioty i/lub biegunka.
Alergia na miód, według badań Helbinga, Klistala, Bauera i oraz Karakaya i Kalyoncu, może prowadzić również do wystąpienia zaburzeń w układzie oddechowym. Objawiają się one obrzękiem śluzówki w nosie, wyciekiem przezroczystej wydzieliny z nosa, obrzękiem gardła, dusznością, kaszlem, a także skurczem oskrzeli.
Co zrobić przy uczuleniu na miód?
Czy da się wyleczyć alergię na miód? W procesie leczenia można łagodzić objawy uczulenia, a jedynym sposobem ułatwiającym wyleczenie alergii jest odczulanie. Jakakolwiek kuracja powinna być zawsze przeprowadzana pod kontrolą lekarza i zgodnie z jego zaleceniami.
Co zrobić po zaobserwowaniu uczulenia na miód? Jeśli zauważymy niepokojące objawy po spożyciu miodu należy go przede wszystkim wyeliminować z diety.
Początkiem całego procesu leczenia uczulenia na miód jest wykonanie testów alergicznych. Nieprzyjemne objawy łagodzone są lekami przeciwalergicznymi (antyhistaminowymi), których zadaniem jest blokowanie substancji pośredniczących w przebiegu reakcji alergicznej.
Niektórzy stosują metodę, polegająca na odczulaniu za pomocą miodu, ale zawsze powinna być skonsultowana z lekarzem. Taką terapię należy przeprowadzić na miesiąc lub dwa przed okresem pylenia.
Spożycie miodu rozpoczynamy od minimalnych dawek, które stopniowo zwiększamy, ale tylko pod nadzorem lekarza.
Po osiągnięciu założonej maksymalnej dawki z powrotem przechodzimy do dawki początkowej. Pamiętajmy jednak, że ta terapia nie w każdym przypadku jest bezpieczna i nie może być przeprowadzana samodzielnie, bez nadzoru lekarza.
Alergia na miód – naprawdę rzadki rodzaj nadwrażliwości
Alergia na miód jest jedną z rzadziej spotykanych alergii pokarmowych. Choć miód uważany jest za pokarm potencjalnie alergizujący, samych przypadków alergii na miód odnotowuje się naprawdę niewiele. Rzeczywista częstotliwość występowania alergii na miód nie jest znana, ale szacuje się ją na
Bardzo często alergia na miód towarzyszy osobom borykającym się z sezonowym zapaleniem błon śluzowych i spojówek, za które odpowiedzialne są pyłki roślin. Pacjenci z alergią na miód prawie zawsze mają również stwierdzone alergie pokarmowe.
W 1999 roku tureccy lekarze Karakaya i Kalyoncu przeprowadzili badania dotyczące alergii na miód na reprezentatywnej grupie studentów. Badaniu poddano 4 331 zupełnie zdrowych osób oraz 3810 młodych ludzi cierpiących na choroby dróg oddechowych (także o podłożu alergicznym). W grupie zdrowych studentów u nikogo nie wykazano alergii. Wśród osób borykających się z chorobami dróg oddechowych, uczulenie na miód potwierdzono zaledwie w siedmiu przypadkach (0,18 proc.).
Wspomniany turecki duet lekarzy badaniami zagadnienia alergii na miód zajmował się już wcześniej. Na przestrzeni lat 80. i 90. XX wieku, lekarze z Ankary starali się ustalić, jaki odsetek społeczeństwa może być uczulony na miód. Szukali także korelacji między innymi chorobami a nadwrażliwością na miód. W swoich poprzednich badaniach Karakaya testom poddał 275 osób z nadwrażliwością na pyłki roślin i z sezonowym zapaleniem błon śluzowych nosa oraz spojówek. W rezultacie w wybranej grupie znalazł dwie osoby z nadwrażliwością (0,73 proc.)
Alergia na miód najczęściej współistnieje z nadwrażliwością na pyłki brzozy brodawkowatej, leszczyny pospolitej, oliwki europejskiej, słonecznika zwyczajnego, bylicy piołun, złocienia maruny, mniszka lekarskiego, nawłoci pospolitej, ambrozji bylicolistnej, tymotki siewnej i życicy trwałej.
