U nas zapłacisz kartą
Atopowe zapalenie skóry - Kody ICD-10, Diagnoza i Terapia
Przyczyny atopowego zapalenia skóry
Nie jest do końca jasne, jakie są przyczyny atopowego zapalenia skóry, niemniej uznaje się, że na rozwój tej choroby wpływają zarówno czynniki genetyczne, jak i środowiskowe oraz funkcjonowanie układu odpornościowego. Pojawienie się AZS jest najprawdopodobniej wynikiem interakcji między genami odpowiedzialnymi za wrodzoną podatność, czynnikami zakaźnymi, środowiskiem osobniczym, zaburzeniami w funkcjonowaniu bariery skórnej oraz odpowiedzią immunologiczną ze strony układu odpornościowego.
Źródła AZS:
- czynniki genetyczne,
- zaburzenia immunologiczne,
- defekt bariery naskórkowej,
- czynniki psychosomatyczne,
- czynniki środowiskowe.
Czy wiesz, że: kluczowe znaczenie w mechanizmie immunologicznym rozwoju AZS mają komórki Langerhansa (KL) obecne w naskórku, komórki dendrytyczne w skórze właściwej, immunoglobuliny E (IgE) oraz limfocyty T?
Genetyczne podłoże AZS
Jednak kluczowe znaczenie mają niewątpliwie czynniki genetyczne. Obserwuje się bowiem, że istnieje duży związek między atopią, zwłaszcza AZS, u rodziców a występowaniem i ciężkością wczesnego atopowego zapalenia skóry u ich dzieci. W przypadku choroby u obojga rodziców ryzyko pojawienia się AZS u dziecka wynosi aż 80%, natomiast w przypadku jednego rodzica – mniej więcej 40%.
Uwaga: dziedziczenie atopowego zapalenia skóry jest wielogenowe.Czynniki środowiskowe wpływające na AZS
Warunki klimatyczne
Wśród czynników środowiskowych wpływających na rozwój AZS wpływają m.in. warunki klimatyczne, które oddziałują na barierę skórno-naskórkową poprzez stopień wilgotności powietrza, temperaturę i nasłonecznienie. Klimat związany jest też z modelem rozwoju fauny i flory poszczególnych regionów i może w związku z tym określać rozwój potencjalnych alergenów.
Atopowe zapalenie skóry - zasady pielęgnacji
Podstawą w radzeniu sobie z atopowym zapaleniem skóry jest delikatna higiena i codzienna pielęgnacja skóry, która sprawi, że bariera ochronna skóry zostanie odbudowana, a skóra przestanie swędzieć. Ważna jest systematyczność i konsekwencja. Istotne jest, aby utrzymywać właściwą rutynę pielęgnacyjną również w okresach poprawy skóry, aby działać prewencyjnie i wydłużać okresy pomiędzy zaostrzeniami. Poniżej kilka ważnych zasad:
- Bierz prysznic zamiast kąpieli, bo zbyt długie przebywanie w wodzie może wysuszać skórę.
- Pamiętaj, żeby woda była letnia – gorąca woda również wysusza skórę.
- Do mycia stosuj łagodne żele lub olejki do skóry atopowej, zmniejszające swędzenie skóry. Zapomnij o zwykłych mydłach i płynach do kąpieli.
- Po myciu delikatnie osusz skórę ręcznikiem – nie trzyj jej.
- Na jeszcze lekko wilgotną skórę nałóż balsam emolientowy do skóry atopowej, który odbuduje barierę ochronną skóry i zmniejszy swędzenie.
- W przypadku intensywnego swędzenia skóry zawsze miej przy sobie spray przeciwświądowy do skóry atopowej – szczególnie nocą, przy łóżku.
- Ubranie i pościel pierz w specjalnych proszkach dla alergików lub atopików.
Maści i kremy na atopowe zapalenie skóry
Maści na bazie glikokortykosteroidów są skuteczne w leczeniu zaostrzeń zmian skórnych. Niestety nie nadają się do stosowania przewlekłego – w długotrwałej terapii niosą ze sobą ryzyko wystąpienia skutków ubocznych (ścieńczenie i zanik skóry, rozstępy).
Atopowe zapalenie skóry a budowa i funkcje skóry
Skóra jest jednym z największych narządów pod względem powierzchni w naszym organizmie - przeciętnie zajmuje ona od 1,5 do 2 m². W budowie skóry wyróżniamy trzy podstawowe warstwy:
- naskórek
- skórę właściwą
- tkankę podskórną
Każda z nich zbudowana jest z innego rodzaju komórek. W warstwie najbardziej zewnętrznej - naskórku - dominują ciasno przylegające do siebie keratynocyty.
Atopowe zapalenie skóry u dzieci i niemowląt - objawy
Charakterystyczną cechą atopowego zapalenia skóry jest uporczywy i bardzo nasilony świąd skóry, nierzadko wywołujący rozdrażnienie i niepokój dziecka, a także mogący powodować przebudzenia w trakcie snu lub nawet bezsenność.
Ponadto u dziecka z AZS stwierdza się bardzo suchą skórę i jej bardzo dużą wrażliwość na czynniki zewnętrzne oraz skłonność do podrażnień. Kontakt z czynnikami drażniącymi, takimi jak niewłaściwe preparaty do pielęgnacji, pot, uczulające alergeny, może zaostrzać zmiany skórne. Chorzy nie tolerują wełnianych ubrań. Umiejscowienie i rodzaj zmian skórnych zależą od wieku pacjenta i stopnia nasilenia procesu zapalnego skóry (faza ostrego lub przewlekłego stanu zapalnego).
W fazie ostrej obserwuje się ogniska rumieniowe, dość wyraźnie odgraniczone od skóry otoczenia, na których podłożu występują drobne grudki, pęcherzyki oraz nadżerki. Dla przewlekłego stanu zapalnego typowe są ogniska z pogrubiałą skórą i wzmożonym rysunkiem linii skórnych (tzw. lichenizacja), ponadto widuje się powierzchowne złuszczanie naskórka. We wczesnym dzieciństwie, do końca 2. roku życia, zmiany skórne mają charakter nieregularnych ognisk rumieniowo-wysiękowych i obecne są typowo na skórze twarzy (policzki, czoło, owłosiona skóra głowy) i dodatkowo na dalszych częściach kończyn oraz tułowiu.
W niektórych przypadkach może być zajęta skóra zgięć stawowych (łokciowych, podkolanowych, nadgarstków). Pomiędzy 3. a 11. rokiem życia ogniska lichenizacji obserwuje się głównie w obrębie powierzchni zgięciowych stawów, natomiast w grupie dzieci najstarszych, podobnie jak u dorosłych, mogą być zajęte grzbiety rąk. W każdym okresie życia w najcięższych przypadkach może dojść do zajęcia całej skóry chorego, co nazywamy erytrodermią.