U nas zapłacisz kartą
Beta blokery a wypadanie włosów - Przyczyny, Skutki i Sposoby Zapobiegania
Wypadanie włosów – niedobory pokarmowe
Bardzo duży wpływ na kondycję włosów ma zbilansowana, urozmaicona dieta. Dlaczego włosy wypadają z powodu diety? Niedobór chociażby jednego ze składników odżywczych może odbić się negatywnie na wyglądzie włosów. Najczęściej zauważalną jest także nasilona kruchość i łamliwość paznokci oraz pogorszenie stanu skóry. Traci ona blask i jędrność, jest poszarzała i przesuszona, ze skłonnością do podrażnień i trądziku. Szczególnie dotkliwie doświadczają tego osoby na monoskładnikowych i niskokalorycznych dietach. Należy zwrócić szczególną uwagę na odpowiednią podaż następujących związków:
- nienasyconych kwasów tłuszczowych,
- białek i aminokwasów,
- witamin: z grupy B, C, D, A i E,
- minerałów: wapnia, magnezu, cynku, miedzi.
W codziennej diecie nie powinno zatem zabraknąć nabiału i chudych mięs, ryb, olejów roślinnych, orzechów i nasion, warzyw i owoców oraz pełnoziarnistych produktów zbożowych. Włosy doskonale wzmocnią także zioła – skrzyp czy pokrzywa. A jeśli nie mamy pewności, czy nasza dieta zapewni włosom wszystkie niezbędne składniki odżywcze, można sięgnąć po odpowiednie suplementy.
Leki, które powodują wypadanie włosów
Stosowanie określonych leków może sprzyjać wypadaniu włosów.
Łysienie polekowe najczęściej występuje u osób chorych onkologicznie, które poddawane są chemioterapii.
Do leków, których efekty uboczne obejmują wypadanie włosów, zalicza się również:
- interferony (stosowane w leczeniu m.in. stwardnienia rozsianego i wirusowego zapalenia wątroby typu C),
- fibraty (leki przeciwmiażdżycowe),
- androgeny (stosowane w terapii hormonalnej),
- beta-blokery (leki nasercowe),
- retinoidy (pochodne witaminy A, stosowane m.in. w terapii trądziku).
W większości przypadków włosy osłabione są tak długo, jak przyjmowane są leki. Po zakończeniu terapii stan włosów wraca do normy i możliwe jest ich całkowite odrośnięcie.
Do wypadania włosów może dojść również u kobiet, które zakończyły przyjmowanie antykoncepcji hormonalnej. Odstawienie pigułek, plastrów czy zastrzyków często wiąże się z czasowym wzrostem poziomu androgenów we krwi.
Terapie, które łączy ryzyko
Pomimo szerokiego zastosowania w wielu schorzeniach, leczenie beta-blokerami pociąga za sobą istotne ryzyko. Warto w tym zakresie zwrócić uwagę nie tylko na przeciwwskazania, ale także na objawy wynikające z nasilenia działania leku przy źle dobranych dawkach.
Silne działanie beta-blokerów na układ krążenia i wpływ, jaki mają na cały organizm wymaga bardzo precyzyjnego i zgodnego z zaleceniami lekarza dawkowania. Nieumyślne przedawkowanie beta-blokerów (wyłączając próby samobójcze) jest częstym powodem wezwania Zespołów Ratownictwa Medycznego. Starsi pacjenci, szczególnie z zaburzeniami pamięci, zażywający wiele leków kilka razy dziennie mogą pomylić się przy ich przyjmowaniu. Ryzyko wystąpienia bradykardii może doprowadzić nie tylko do omdlenia, ale również do stanu zagrożenia życia. Wielu pacjentów, którzy pomylili dawki i przyjęli większe ilości beta-blokerów jest hospitalizowanych na Szpitalnych Oddziałach Ratunkowych z powodu silnej, zagrażającej życiu bradykardii.
Wytyczne Europejskiej Rady Resuscytacji (ERC) 2021 przewidują algorytm postępowania u takich pacjentów. Określają one precyzyjnie postępowanie zarówno w przypadku bradykardii, jak również w przypadku wstrząsu anafilaktycznego, który dotyczy pacjentów przyjmujących beta-blokery. Chodzi o to, że u chorych przyjmujących β-blokery adrenalina może nie poprawić stanu klinicznego, dlatego w takich przypadku pomóc może podawany dożylnie glukagon.
Z kolei przy ciężkim zatruciu beta-blokerami, rekomendowanym postępowaniem według ERC jest terapia wysokimi dawkami insuliny. U pacjentów z ciężką bradykardią stosuje się także atropinę, a w przypadku niepokojących objawów takich jak wstrząs, omdlenie, niedokrwienie mięśnia sercowego czy w ciężkiej niewydolności serca – przezskórną elektrostymulację serca.
Co ciekawe, według niektórych badań podaż nieselektywnych beta-blokerów wiąże się z wystąpieniem nagłego wzrostu stężenia potasu. Stan ten nazywany jest hiperkaliemią i stanowi zagrożenie dla zdrowia i życia pacjenta. Aktualnie prowadzi się wiele badań, które mają doprecyzować tę korelację i być może hiperkaliemia dołączy do działań niepożądanych beta-blokerów.
Środki antykoncepcyjne a wypadanie włosów
Preparatami zażywanymi codziennie przez miliony kobiet na świecie są tabletki antykoncepcyjne. Pomimo niewątpliwej wygody i skuteczności tej metody regulacji poczęć, nie jest ona niestety wolna od efektów ubocznych, a wiele użytkowniczek zauważa u siebie m.in. nadmierne wypadanie włosów lub osłabienie ich struktury.
Dzieje się tak, ponieważ większość stosowanych preparatów zawiera w składzie 2 składniki hormonalne: estrogeny oraz progestageny.
O ile te pierwsze słyną z ochronnego oddziaływania na skórę, włosy i paznokcie, poprawiając ich wygląd, o tyle progestageny (nazywane też w skrócie gestagenami) wykazują aktywność androgeniczną.
Oznacza to, że związki te mogą oddziaływać na mieszki włosowe tak, jak męskie hormony – androgeny – osłabiające naturalny odrost włosów i stymulujące ich utratę. Przykłady gestagenów spotykane w dwuskładnikowych tabletkach antykoncepcyjnych to np.:
- lewonorgestrel,
- noretisteron,
- dezogestrel,
- gestoden,
- dienogest.
Szczególnie osoby o predyspozycjach genetycznych, przyjmujące preparaty oparte na działaniu progestagenów, mogą z czasem zaobserwować u siebie tzw. łysienie androgenowe. Ten typ utraty włosów widoczny jest najsilniej na czubku głowy – w postaci charakterystycznej (szczególnie dla mężczyzn) „łysinki” lub poszerzającego się przedziałka fryzury. Podobne objawy mogą wiązać się z silnym stresem u kobiet i wymagać zmiany stosowanego środka antykoncepcyjnego na np. jednoskładnikowy.
Wypadanie włosów może także wyraźnie nasilić się po odstawieniu leków antykoncepcyjnych – na stałe lub podczas robienia kilkumiesięcznej przerwy. Ten efekt uboczny nie występuje od razu, a kilka tygodni po zaprzestaniu spożywania preparatu i jest związany ze spadkiem poziomu estrogenów.
