U nas zapłacisz kartą
Beta blokery a wypadanie włosów - Przyczyny, Skutki i Sposoby Zapobiegania
Przyczyna 4. Leki
Częstym problemem jest też polekowe wypadanie włosów. Najpoważniejszym przykładem jest tutaj łysienie u pacjentów onkologicznych, którzy przechodzą radio- lub chemioterapię. Chemioterapia prowadzi do wypadania włosów, ponieważ oddziałuje na cały organizm. Radioterapia powoduje łysienie, jeśli naświetlana jest górna część ciała.
Polekowe wypadanie włosów może jednak pojawić się również w wyniku mniej radykalnych terapii. Dość często powodują je między innymi:
- Leki przeciwzakrzepowe (np. heparyna),
- Leki przeciwdrgawkowe,
- Leki immunosupresyjne,
- Beta-blokery (stosowane głównie w leczeniu choroby wieńcowej, niewydolności serca czy w nadciśnieniu tętniczym),
- Leki na obniżenie lipidów (przyjmowane przy miażdżycy, za wysokim stężeniu cholesterolu we krwi).
Łysienie nie pojawia się oczywiście u każdej osoby przyjmującej te leki, ale jeśli występuje, warto zainwestować w zabiegi odżywiające i wzmacniające włosy (np. mezoterapię), a jeśli problem jest bardzo nasilony, porozmawiać z lekarzem o zmianie leków.
Remedium na problemy kardiologiczne
Beta-blokery wykorzystuje się w terapii schorzeń układu sercowo-naczyniowego. Są to leki, które mają zastosowanie między innymi u chorych z zaburzeniami rytmu serca, chorobą wieńcową, niewydolnością serca i nadciśnieniem tętniczym. W wielu badaniach została potwierdzona skuteczność stosowania beta-blokerów i ich wpływ na wydłużenie życia pacjentów po zawale lub z niewydolnością serca. W chorobie wieńcowej leki te poprawiają tolerancję wysiłku i redukują występowanie bólu dławicowego. Działanie beta-blokerów przynosi zatem istotne korzyści przez normowanie akcji serca oraz obniżanie wysokiego ciśnienia.
Wiele badań dowodzi skuteczności stosowania beta-blokerów u pacjentów, u których konieczne jest przeprowadzenie zabiegów chirurgicznych. Operacje powodują zwiększenie poziomu stresu u pacjentów, a to powoduje uwalnianie hormonów – adrenaliny i noradrenaliny. W takiej sytuacji spowolnienie pracy serca i obniżenie ciśnienia może mieć korzystny wpływ na ryzyko zawału serca, udaru mózgu czy zaburzeń rytmu serca.
W badaniach wykazano, że beta-blokery mogą zmniejszać ryzyko migotania przedsionków czy zawału serca u takich pacjentów. Należy jednak pamiętać, że beta-blokery mogą powodować większe prawdopodobieństwo spadku ciśnienia lub tętna w okresie okołooperacyjnym.
Beta-blokery w sporcie, nauce a nawet w polityce!
Wielu ludzi – nawet jeśli nie mają zaburzeń natury psychicznej – źle toleruje sytuacje stresogenne. Mogą nimi być zawody sportowe, wystąpienia publiczne czy okresy napięcia nerwowego związane z czynnikami sporadycznie mającymi miejsce w codziennym życiu. W takich przypadkach można spotkać się ze stosowaniem niektórych beta-blokerów w celu osiągnięcia efektu uspokajającego, jaki daje wyciszenie podekscytowania, tremy i wyeliminowanie wspomnianego drżenia rąk. Warto zauważyć, iż w przypadku sportowców blokery beta-receptorów są objęte monitorowaniem w kierunku stosowania dopingu, który łamie zasady fair-play. Ma to także służyć ochronie zdrowia zawodników ze względu na możliwe działania niepożądane.
Choć leków zaliczanych do beta-blokerów jest dużo, należy zwrócić uwagę na istotne zagrożenia przy ich stosowaniu oraz najistotniejsze przeciwwskazania. Z oczywistych względów będą to interakcje z innymi lekami, w tym między innymi z blokerami wapnia albo innymi lekami antyarytmicznymi. Istnieje przeciwwskazanie do stosowania amiodaronu wraz z beta-blokerami. Te interakcje powodują nasilenie kardiodepresyjnego działania.
Z kolei niesteroidowe leki przeciwzapalne mogą osłabiać działanie beta-blokerów. Stosowanie niektórych beta-blokerów może ograniczać także przewlekła obturacyjna choroba płuc, nieleczona marskość wątroby, zaburzenia wątroby lub nerek. Beta-blokery są bezwzględnie przeciwwskazane u chorych z astmą oskrzelową, objawowym niedociśnieniem tętniczym, bradykardią oraz ciężką niewyrównaną niewydolnością krążenia.
Stosowanie beta-blokerów wymaga także monitorowania ciśnienia i tętna. Ponieważ leki te mogą znacząco obniżyć ich wartości, warto przed rozpoczęciem terapii mierzyć ciśnienie by określić, na jakim poziomie u danego pacjenta ono występuje.
Przy terapii beta-blokerami należy także zachować szczególną ostrożność u chorych przyjmujących jednocześnie leki przeciwcukrzycowe, ponieważ w efekcie może dojść do nasilenia działania hipoglikemicznego. Dlatego przy równoległym stosowaniu leków z tych grup należy stale kontrolować poziom glukozy we krwi.
Kiedy zgłosić się do trychologa?
Wypadanie włosów to najczęstszy (chociaż oczywiście niejedyny) problem, z jakim pacjenci zgłaszają się do trychologa.
Kiedy warto zdecydować się na wizytę?
- Gdy zauważasz, że tracisz znacznie więcej włosów, niż zwykle (znajdujesz duże ilości włosów na szczotce lub grzebieniu, na ubraniach lub w łazienkowych odpływach).
- Gdy zauważasz, że Twoje włosy stały się zdecydowanie rzadsze.
- Gdy zauważasz, że na skórze głowy pojawiają się miejsca, w których włosy są rzadsze lub zanikają (np. na czubku głowy lub na skroniach).
- Gdy zauważasz, że na skórze głowy pojawiają się niejednolite, rozproszone łysiny (skóra w tych miejscach może dawać objawy bólowe lub swędzieć).
- Gdy jedno z Twoich rodziców (lub innych, bliskich krewnych) zmaga się z łysieniem i chcesz uniknąć genetycznej utraty włosów.
Jakie objawy, poza wypadaniem włosów, wymagają konsultacji trychologicznej? Odwiedź specjalistę, jeżeli:
- stan skóry głowy lub włosów wzbudza Twój niepokój,
- odczuwasz świąd, pieczenie lub jakikolwiek inny dyskomfort w obrębie skóry głowy,
- twoje włosy i skóra głowy nadmiernie się przetłuszczają,
- zaobserwowałeś pojawienie się łupieżu (suche, białe łuski widoczne są na skórze głowy, pomiędzy włosami, na ubraniach),
- na skórze głowy pojawiły się rumieniowate plamy, pokryte tłustymi łuskami (objaw ten może świadczyć o łojotokowym zapaleniu skóry głowy),
- na skórze głowy zauważyłeś okrągłe, ciemnoczerwone lub różowe grudki pokryte srebrzystą łuską (może być to objaw łuszczycy),
- chcesz profilaktycznie zadbać o swoje włosy lub skórę głowy lub sprawdzić ich kondycję i uzyskać poradę dotyczącą prawidłowej pielęgnacji,
- otrzymałeś skierowanie od innego specjalisty, np. dermatologa.
Pilnej konsultacji trychologicznej wymagają stany nagłe, pojawiające się „z dnia na dzień”. Pamiętaj, że kiepska kondycja włosów i skóry głowy to często znacznie więcej, niż problem estetyczny. Wiele z wymienionych objawów może świadczyć o poważnych chorobach i dolegliwościach, które wymagają specjalistycznego leczenia.
Jakie leki wpływają na wypadanie włosów?
Lekami najczęściej powodującymi nadmierne wypadanie włosów mogą być np.:
- cytostatyki stosowane w chemioterapii,
- niektóre środki antykoncepcyjne,
- retinoidy wykorzystywane w dermatologii,
- leki przeciwzakrzepowe,
- środki obniżające stężenie lipidów,
- leki immunosupresyjne – stosowane w chorobach autoimmunologicznych lub przeszczepach narządów,
- beta-blokery stosowane w schorzeniach kardiologicznych.
Wypadanie włosów zazwyczaj rozpoczyna się z pewnym opóźnieniem – nawet po kilku miesiącach - od zadziałania szkodliwego czynnika. To dlatego na polekową utratę owłosienia najbardziej narażone są osoby w trakcie długotrwałej terapii lub przyjmujące na stałe daną substancję.
