U nas zapłacisz kartą
Beta blokery a wypadanie włosów - Przyczyny, Skutki i Sposoby Zapobiegania
Wypadanie włosów po chemioterapii
Chemioterapia jest jednym z najpowszechniej stosowanych sposobów walki z chorobami nowotworowymi. Stosowane w niej substancje o działaniu cytostatycznym blokują proces podziałów komórkowych powodując tym samym śmierć szybko dzielących się komórek nowotworowych.
Niestety, leki te wykazują działanie niespecyficzne, czyli oddziałują także na wszystkie tkanki organizmu, których komórki podlegają szybkim podziałom – w tym komórki szpiku kostnego, przewodu pokarmowego i nabłonków.
W wielu wypadkach skutkuje to szerokim spektrum efektów ubocznych chemioterapii – do których należy także łysienie lub w najlepszym wypadku znaczne przerzedzenie owłosienia. Globalne działanie cytostatyków - poprzez zahamowanie podziałów komórek w mieszkach włosowych - powoduje wypadanie nie tylko włosów na głowie, ale również brwi, rzęs oraz włosów na ciele.
Obecnie nie ma skutecznych metod zapewniających ochronę przed utratą włosów w trakcie chemioterapii. Pacjentom onkologicznym pozostaje najczęściej zakup peruki lub stosowanie nakryć głowy aż do zakończenia terapii.
Wraz z ustaniem stosowania silnych leków zdrowe komórki wznawiają podziały, a tym samym już nawet po około 2 miesiącach włosy zaczną odrastać. Właściwe tempo wzrostu włosów, zwłaszcza po wyniszczającej kuracji, jest cechą indywidualną.
Czasami także odcień, kształt i faktura odrastających pukli może różnić się od tych pierwotnych, co uwarunkowane jest ogólną kondycją organizmu, czynnikami genetycznymi oraz rodzajem stosowanego leczenia.
Beta-blokery: remedium czy zagrożenie?
Leki β-adrenolityczne już od lat 60-tych ubiegłego wieku są nieodłącznym elementem terapii wielu chorób. Ich działanie polega na blokowaniu receptorów adrenergicznych β1 lub β2. Leki te mogą mieć działanie nieselektywne – blokując zarówno receptory β1 i β2 oraz selektywne – blokujące jedynie receptory β1. Jakie właściwości mają β-adrenolityki czy też β-sympatykolityki, a potocznie – beta-blokery?
Stosowanie β1-blokerów ma wpływ na pracę mięśnia sercowego, a w przypadku β2-blokerów: na naczynia i oskrzela. Niektóre beta-blokery mają także wpływ na receptory alfa oraz inne, dodatkowe działania. W tej dużej grupie terapeutycznej znajdziemy już aż III generacje produktów. Najnowsze leki – karwedilol i nebiwolol mają najmniej niepokojących działań niepożądanych.
Wypadanie włosów – dlaczego włosy wypadają?
Piękne i zadbane włosy to jeden z najważniejszych atrybutów urody. Jedni są obdarzeni przez naturę pięknymi i bujnymi włosami, inni – stale narzekają na swoją fryzurę. I jedni, i drudzy narażeni są w jednakowym stopniu na pogorszenie kondycji włosów generowane działaniem wielu czynników zdrowotnych czy środowiskowych. Jako paradoks postrzegać można fakt, że w dobie dostępu do doskonałej jakości kosmetyków i zabiegów pielęgnujących włosy, coraz większa liczba osób uskarża się na różnorodne problemy z włosami – ich matowienie, łamliwość, zbyt powolny wzrost czy nadmierne wypadanie. Jacy są główni winowajcy problemów z włosami? I czy można zapobiec ich negatywnemu wpływowi na wygląd i zdrowie włosów?
Czy można nagle odstawić beta-blokery?
W szczególnym przypadku może być również konieczne przerwanie leczenia beta-blokerami. Jednak taką decyzję może podjąć wyłącznie lekarz. Jeśli pacjent przyjmujący beta-bloker czuje pogorszenie samopoczucia lub z innych względów uważa, że farmakoterapia powinna być zmodyfikowana, pod żadnym pozorem nie może samodzielnie “odstawić” takiego leku.
Nagłe przerwanie stosowania beta-blokerów może doprowadzić do stanu zagrożenia życia. Po „wyczerpaniu się” ostatniej dawki może dojść do tachykardii, pogorszenia stanu zdrowia wskutek wzrostu ciśnienia tętniczego czy zaburzeń rytmu serca. Objawami niepokojącymi, które mogą poprzedzać nawet zatrzymanie krążenia będą między innymi uczucie kołatania serca, dyskomfort i ból w klatce piersiowej, drżenie rąk oraz zaburzenia lub utrata przytomności. W przypadku nagłego “odstawienia” beta-blokerów u niektórych osób może również wzrosnąć ryzyko niedokrwiennego udaru mózgu.
