U nas zapłacisz kartą
Beta blokery a wypadanie włosów - Przyczyny, Skutki i Sposoby Zapobiegania
Środki antykoncepcyjne a wypadanie włosów
Preparatami zażywanymi codziennie przez miliony kobiet na świecie są tabletki antykoncepcyjne. Pomimo niewątpliwej wygody i skuteczności tej metody regulacji poczęć, nie jest ona niestety wolna od efektów ubocznych, a wiele użytkowniczek zauważa u siebie m.in. nadmierne wypadanie włosów lub osłabienie ich struktury.
Dzieje się tak, ponieważ większość stosowanych preparatów zawiera w składzie 2 składniki hormonalne: estrogeny oraz progestageny.
O ile te pierwsze słyną z ochronnego oddziaływania na skórę, włosy i paznokcie, poprawiając ich wygląd, o tyle progestageny (nazywane też w skrócie gestagenami) wykazują aktywność androgeniczną.
Oznacza to, że związki te mogą oddziaływać na mieszki włosowe tak, jak męskie hormony – androgeny – osłabiające naturalny odrost włosów i stymulujące ich utratę. Przykłady gestagenów spotykane w dwuskładnikowych tabletkach antykoncepcyjnych to np.:
- lewonorgestrel,
- noretisteron,
- dezogestrel,
- gestoden,
- dienogest.
Szczególnie osoby o predyspozycjach genetycznych, przyjmujące preparaty oparte na działaniu progestagenów, mogą z czasem zaobserwować u siebie tzw. łysienie androgenowe. Ten typ utraty włosów widoczny jest najsilniej na czubku głowy – w postaci charakterystycznej (szczególnie dla mężczyzn) „łysinki” lub poszerzającego się przedziałka fryzury. Podobne objawy mogą wiązać się z silnym stresem u kobiet i wymagać zmiany stosowanego środka antykoncepcyjnego na np. jednoskładnikowy.
Wypadanie włosów może także wyraźnie nasilić się po odstawieniu leków antykoncepcyjnych – na stałe lub podczas robienia kilkumiesięcznej przerwy. Ten efekt uboczny nie występuje od razu, a kilka tygodni po zaprzestaniu spożywania preparatu i jest związany ze spadkiem poziomu estrogenów.
Jakie działania niepożądane mają beta-blokery?
Beta-blokery, jak wszystkie inne leki, mogą powodować określone działania niepożądane. Decyzja o farmakoterapii zawsze zakłada ocenę bilansu korzyści i ryzyka związanych z przyjmowaniem leku.
Wśród działań niepożądanych związanych z przyjmowaniem beta-blokerów można z pewnością wymienić zwolnienie częstości rytmu serca. Jest to jeden z najczęściej występujących objawów, który prowadzić może do bradykardii. Poza tym zaburzeniem, może dojść także do bloku przedsionkowo-komorowego, jednak ta patologia może jedynie być potwierdzona w badaniu EKG.
Ponadto pacjenci przyjmujący beta-blokery często uskarżają się na zmęczenie, bóle głowy czy zaburzenia snu.
Wiele badań dowodzi, że podaż beta-blokerów może negatywnie wpływać na gospodarkę lipidową. Uważa się, że leki te zwiększają frakcję LDL i trójglicerydów, jednocześnie obniżając stężenie HDL.
U wielu pacjentów beta-blokery są niezbędne, jednak działania niepożądane mogą się pojawić. Ważne jest, by pacjent obserwował swój stan zdrowia oraz samopoczucie, a potencjalne, alarmujące objawy przekazywał na bieżąco swojemu lekarzowi.
Niewłaściwa pielęgnacja
Do osłabienia włosów i nadmiernego ich wypadania przyczynić się może ich niewłaściwa pielęgnacja. Stosowanie zbyt dużych ilości kosmetyków lub preparatów nie dostosowanych do rodzaju włosów, może osłabić strukturę włosa. Zwłaszcza formuły kosmetyków obfitujące w parabeny, silikony, konserwanty czy oleje mineralne wywierają niekorzystny wpływ na włosy. Włosom nie sprzyjają także częste zabiegi farbowania czy trwałej ondulacji czy codzienne zabiegi stylizujące z wykorzystaniem suszarki, lokówki czy prostownicy.
Jak rozpoznać, czy kosmetyki osłabiają nasze włosy? Jeśli po wprowadzeniu do pielęgnacji włosów nowego produktu, zauważymy pogorszenie stanu fryzury, można podejrzewać negatywny wpływ kosmetyku na włosy. Zawsze warto rozważyć wprowadzenie naturalnej pielęgnacji – do każdego typu włosów dopasować można domowej roboty maski, płukanki czy wcierki. Można poeksperymentować także z olejowaniem włosów. Taka domowa pielęgnacja na pewno nie zaszkodzi, a może zauważalnie poprawić wygląd włosów.
Wypadanie włosów w zatruciach
Wypadanie włosów obserwuje się u osób, u których doszło do zatrucia organizmu talem, arsenem lub rtęcią. Poważne zagrożenie – nie tylko dla włosów, ale dla całego organizmu – stanowią także ołów, kadm, tal i bar.
Na zatrucia najbardziej narażone są osoby, które pracują w przemyśle chemicznym, papierniczym, elektrotechnicznym, rafineriach ropy naftowej, elektrowniach węglowych czy metalurgii żelaza. Na kontakt z niekorzystnymi substancjami można zostać narażonym także w domu lub w ogrodzie, podczas remontu, nawożenia roślin czy stosowania trutek na gryzonie.
Niestety, metale ciężkie obecne są również w zanieczyszczonym powietrzu, w związku czym nie sposób całkowicie uniknąć kontaktu z nimi. Ich obecność we włosach można wykryć poprzez specjalistyczne badania – analizę pierwiastkową włosa.
Mechanizm łysienia i wypadania włosów na skutek stresu nie został jeszcze całkowicie poznany i opisany. Niemniej jednak, zależność pomiędzy długotrwałym napięciem emocjonalnym a stanem włosów jest niezaprzeczalnym faktem.
Jedna z teorii, która wyjaśnia, jak stres wpływa na wypadanie włosów, wskazuje na zaburzenia gospodarki hormonalnej oraz układu odpornościowego, do jakich dochodzi na skutek długotrwałego napięcia. Mają one negatywnie oddziaływać na cykl wzrostu oraz produkcji włosów. Mieszki włosowe zostają osłabione, a na skórze głowy obserwuje się proces łysienia.
Wypadanie włosów, którego przyczyną jest stres, ma charakterystyczny przebieg – na skórze głowy lub ciała (łysienie psychogenne często nie ogranicza się jedynie do skóry głowy) obecne są nieregularne, niewielkie ogniska łysienia.
Specyficznym typem łysienia psychogennego jest trichotillmania. Chorzy, którzy doświadczają tego zaburzenia, rozładowują napięcie emocjonalne poprzez autoagresję, objawiającą się wyrywaniem włosów (często jest to działanie nieświadome).
