U nas zapłacisz kartą
Beta blokery a wypadanie włosów - Przyczyny, Skutki i Sposoby Zapobiegania
Kiedy zgłosić się do trychologa?
Wypadanie włosów to najczęstszy (chociaż oczywiście niejedyny) problem, z jakim pacjenci zgłaszają się do trychologa.
Kiedy warto zdecydować się na wizytę?
- Gdy zauważasz, że tracisz znacznie więcej włosów, niż zwykle (znajdujesz duże ilości włosów na szczotce lub grzebieniu, na ubraniach lub w łazienkowych odpływach).
- Gdy zauważasz, że Twoje włosy stały się zdecydowanie rzadsze.
- Gdy zauważasz, że na skórze głowy pojawiają się miejsca, w których włosy są rzadsze lub zanikają (np. na czubku głowy lub na skroniach).
- Gdy zauważasz, że na skórze głowy pojawiają się niejednolite, rozproszone łysiny (skóra w tych miejscach może dawać objawy bólowe lub swędzieć).
- Gdy jedno z Twoich rodziców (lub innych, bliskich krewnych) zmaga się z łysieniem i chcesz uniknąć genetycznej utraty włosów.
Jakie objawy, poza wypadaniem włosów, wymagają konsultacji trychologicznej? Odwiedź specjalistę, jeżeli:
- stan skóry głowy lub włosów wzbudza Twój niepokój,
- odczuwasz świąd, pieczenie lub jakikolwiek inny dyskomfort w obrębie skóry głowy,
- twoje włosy i skóra głowy nadmiernie się przetłuszczają,
- zaobserwowałeś pojawienie się łupieżu (suche, białe łuski widoczne są na skórze głowy, pomiędzy włosami, na ubraniach),
- na skórze głowy pojawiły się rumieniowate plamy, pokryte tłustymi łuskami (objaw ten może świadczyć o łojotokowym zapaleniu skóry głowy),
- na skórze głowy zauważyłeś okrągłe, ciemnoczerwone lub różowe grudki pokryte srebrzystą łuską (może być to objaw łuszczycy),
- chcesz profilaktycznie zadbać o swoje włosy lub skórę głowy lub sprawdzić ich kondycję i uzyskać poradę dotyczącą prawidłowej pielęgnacji,
- otrzymałeś skierowanie od innego specjalisty, np. dermatologa.
Pilnej konsultacji trychologicznej wymagają stany nagłe, pojawiające się „z dnia na dzień”. Pamiętaj, że kiepska kondycja włosów i skóry głowy to często znacznie więcej, niż problem estetyczny. Wiele z wymienionych objawów może świadczyć o poważnych chorobach i dolegliwościach, które wymagają specjalistycznego leczenia.
Beta-blokery w sporcie, nauce a nawet w polityce!
Wielu ludzi – nawet jeśli nie mają zaburzeń natury psychicznej – źle toleruje sytuacje stresogenne. Mogą nimi być zawody sportowe, wystąpienia publiczne czy okresy napięcia nerwowego związane z czynnikami sporadycznie mającymi miejsce w codziennym życiu. W takich przypadkach można spotkać się ze stosowaniem niektórych beta-blokerów w celu osiągnięcia efektu uspokajającego, jaki daje wyciszenie podekscytowania, tremy i wyeliminowanie wspomnianego drżenia rąk. Warto zauważyć, iż w przypadku sportowców blokery beta-receptorów są objęte monitorowaniem w kierunku stosowania dopingu, który łamie zasady fair-play. Ma to także służyć ochronie zdrowia zawodników ze względu na możliwe działania niepożądane.
Choć leków zaliczanych do beta-blokerów jest dużo, należy zwrócić uwagę na istotne zagrożenia przy ich stosowaniu oraz najistotniejsze przeciwwskazania. Z oczywistych względów będą to interakcje z innymi lekami, w tym między innymi z blokerami wapnia albo innymi lekami antyarytmicznymi. Istnieje przeciwwskazanie do stosowania amiodaronu wraz z beta-blokerami. Te interakcje powodują nasilenie kardiodepresyjnego działania.
Z kolei niesteroidowe leki przeciwzapalne mogą osłabiać działanie beta-blokerów. Stosowanie niektórych beta-blokerów może ograniczać także przewlekła obturacyjna choroba płuc, nieleczona marskość wątroby, zaburzenia wątroby lub nerek. Beta-blokery są bezwzględnie przeciwwskazane u chorych z astmą oskrzelową, objawowym niedociśnieniem tętniczym, bradykardią oraz ciężką niewyrównaną niewydolnością krążenia.
Stosowanie beta-blokerów wymaga także monitorowania ciśnienia i tętna. Ponieważ leki te mogą znacząco obniżyć ich wartości, warto przed rozpoczęciem terapii mierzyć ciśnienie by określić, na jakim poziomie u danego pacjenta ono występuje.
Przy terapii beta-blokerami należy także zachować szczególną ostrożność u chorych przyjmujących jednocześnie leki przeciwcukrzycowe, ponieważ w efekcie może dojść do nasilenia działania hipoglikemicznego. Dlatego przy równoległym stosowaniu leków z tych grup należy stale kontrolować poziom glukozy we krwi.
Jak zahamować proces wypadania włosów?
Walka z wypadaniem włosów przyniesie efekt tylko jeśli zadziałamy od wewnątrz i od zewnątrz. Najważniejsza będzie dieta bogata w niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe (NNKT), prawidłowe nawodnienie organizmu, owoce i warzywa pełne cennych makro i mikroelementów czy też produkty bogate w witaminy z grupy B takie jak: zielone warzywa, orzechy, jaja, mięso, wątróbka i ryby. Istotny jest również odpowiedni rytm dobowy, który pozwoli na prawidłową regenerację organizmu.
Walka z wypadaniem od zewnątrz to odpowiednia pielęgnacja czyli przede wszystkim:
- regularne stosowanie peelingu skóry głowy,
- szampondobrany do potrzeb skóry głowy,
- serum lub wcierkao wysoko skoncentrowanych składnikach aktywnych.
Wypadanie włosów w zatruciach
Wypadanie włosów obserwuje się u osób, u których doszło do zatrucia organizmu talem, arsenem lub rtęcią. Poważne zagrożenie – nie tylko dla włosów, ale dla całego organizmu – stanowią także ołów, kadm, tal i bar.
Na zatrucia najbardziej narażone są osoby, które pracują w przemyśle chemicznym, papierniczym, elektrotechnicznym, rafineriach ropy naftowej, elektrowniach węglowych czy metalurgii żelaza. Na kontakt z niekorzystnymi substancjami można zostać narażonym także w domu lub w ogrodzie, podczas remontu, nawożenia roślin czy stosowania trutek na gryzonie.
Niestety, metale ciężkie obecne są również w zanieczyszczonym powietrzu, w związku czym nie sposób całkowicie uniknąć kontaktu z nimi. Ich obecność we włosach można wykryć poprzez specjalistyczne badania – analizę pierwiastkową włosa.
Mechanizm łysienia i wypadania włosów na skutek stresu nie został jeszcze całkowicie poznany i opisany. Niemniej jednak, zależność pomiędzy długotrwałym napięciem emocjonalnym a stanem włosów jest niezaprzeczalnym faktem.
Jedna z teorii, która wyjaśnia, jak stres wpływa na wypadanie włosów, wskazuje na zaburzenia gospodarki hormonalnej oraz układu odpornościowego, do jakich dochodzi na skutek długotrwałego napięcia. Mają one negatywnie oddziaływać na cykl wzrostu oraz produkcji włosów. Mieszki włosowe zostają osłabione, a na skórze głowy obserwuje się proces łysienia.
Wypadanie włosów, którego przyczyną jest stres, ma charakterystyczny przebieg – na skórze głowy lub ciała (łysienie psychogenne często nie ogranicza się jedynie do skóry głowy) obecne są nieregularne, niewielkie ogniska łysienia.
Specyficznym typem łysienia psychogennego jest trichotillmania. Chorzy, którzy doświadczają tego zaburzenia, rozładowują napięcie emocjonalne poprzez autoagresję, objawiającą się wyrywaniem włosów (często jest to działanie nieświadome).
Przyczyna 6. Stres
Silne, przeżycia emocjonalne lub chroniczny stres również mogą prowadzić do nadmiernego wypadania włosów. Taki mechanizm nie pojawia się u każdego, ale jeśli masz genetyczne skłonności do łysienia, wysoki poziom kortyzolu, nazywanego też hormonem stresu, przyspiesza i nasila problemy z wypadaniem włosów.
Łysienie, jak większość problemów estetycznych, tylko z pozoru nie ma poważnych konsekwencji, ponieważ może prowadzić do kompleksów, utraty pewności siebie i złego samopoczucia we własnym ciele. Na szczęście dostępne są metody radzenia sobie z tym problemem, takie jak: karboksyterapia skóry głowy, mezoterapia skóry głowy Dr Cyj Hair Filler czy XL Hair. W najpoważniejszych przypadkach rozwiązaniem jest przeszczep włosów. Nie musisz godzić się z kompleksami związanymi z łysieniem, ten problem naprawdę da się rozwiązać.
Należy do grona lekarzy, którzy swój zawód traktują jako powołanie. Wykonywanie zawodu lekarza jest jej pasją, dlatego nie pozwala sobie na stanie w miejscu i nieustannie poszerza swoją wiedzę, doskonali umiejętności oraz implementuje najnowsze rozwiązania.
