U nas zapłacisz kartą
Skuteczne sposoby na łysienie u kobiet - Przyczyny, leczenie i porady
Sposoby leczenia łysienia androgenowego
Leczenie łysienia androgenowego można podzielić na zachowawcze, jak również chirurgiczne. Do tego pierwszego należeć będzie np. stosowanie miejscowych lub doustnych preparatów lub zabiegi u kosmetologa. Natomiast do chirurgicznych – przeszczep mieszków włosowych.
Preparaty miejscowe
Najbardziej znanym preparatem miejscowym używanym do leczenia łysienia androgenowego u kobiet jest minoksydyl. Był to początkowo lek podawany doustnie osobom chorym na nadciśnienie.
Zauważono wówczas, że daje on skutki uboczne w postaci zwiększenia gęstości włosów, zaczęto więc go podawać osobom mającym problemy z łysieniem. Jednak okazało się, że doustne dawki miały zbyt wiele niepożądanych działań ubocznych, dlatego stosuje się go tylko miejscowo na skórę głowy.
Początkowe dawki serwowane pacjentom wynosiły 2% minoksydylu w formie np. kremu, potem 5%. Po roku 2017, zaczęto wprowadzać też minoksydyl doustnie, w bardzo małych dawkach, gdyż dostrzeżono, że np. przy ilości 0,25 mg nie niesie on ze sobą aż tylu skutków ubocznych, a daje pożądany efekt gęstszej fryzury.
Środki antykoncepcyjne
Miejscowe stosowanie minoksydylu przynosi efekty, jednak czasem po przerwaniu kuracji, problem powraca. Konieczna może być wtedy regulacja hormonów za pomocą środków antykoncepcyjnych.
W przypadku łysienia androgenowego podaje się kobietom albo preparaty z zawartością estrogenów lub też mające w składzie octan cyproteronu.
Mezoterapia igłowa
Jedną z form wspomagającą leczenie łysienia androgenowego jest mezoterapia igłowa. Jest to inwazyjny zabieg wykonywany w gabinecie kosmetologicznym polegający na ostrzykiwaniu skóry głowy igłą, co z jednej strony pobudza krążenie i zwiększa dopływ krwi do mieszków włosowych, a z drugiej pomaga podać pod skórę różnego rodzaju substancje odżywcze m.in. witaminy, minerały, aminokwasy, koenzymy lub kwas hialuronowy.
Celem każdej mezoterapii skóry głowy jest regeneracja naskórka, pobudzenie włosów do wzrostu i wydłużenie fazy anagenu, a także poprawa grubości łodygi włosa (m.in. przez dostarczenie odpowiednich substancji odżywczych). Najlepsze efekty daje mezoterapia skojarzona z miejscowym stosowaniem minoksydylu.
Domowe sposoby na łysienie plackowate - naturalne metody łagodzenia objawów
Istnieje wiele domowych metod, które mogą pomóc w łagodzeniu objawów łysienia plackowatego. Oto kilka z nich:
- Masaż skóry głowy: Codzienny masaż skóry głowy może pobudzić krążenie krwi w tej okolicy, co może pomóc w odbudowie zdrowych mieszków włosowych.
- Dieta bogata w składniki odżywcze: Ważne jest spożywanie zdrowej i zrównoważonej diety, bogatej w witaminy, minerały i przeciwutleniacze, które mogą wspierać zdrowie skóry i włosów.
- Ziołowe środki: Niektóre ziołowe preparaty, takie jak olejek z rozmarynu lub pokrzywy, mogą mieć pozytywny wpływ na wzrost włosów i zdrowie skóry głowy. Jednak przed zastosowaniem takiego preparatu, zawsze warto skonsultować się z lekarzem.
Łysienie androgenowe – przyczyny
Łysienie androgenowe stanowi najczęstszą przyczynę wypadania włosów. Częstość jego występowania wzrasta wraz z wiekiem i może dotykać ponad 70% mężczyzn i 40% kobiet.
Schorzenie może mieć swoje źródło w wielu czynnikach, z których najistotniejszą rolę odgrywają predyspozycje genetyczne, wpływ androgenów i powstawanie mikrozapaleń.
Poprzez wpływ androgenów u osób z predyspozycją genetyczną następuje miniaturyzacja mieszka włosowego, gdyż metabolit testosteronu – dihydrotestosteron, powstający na skutek działania enzymu 5α-reduktazy, wpływa na receptory znajdujące się w mieszkach, skracając fazę wzrostu włosa [2,3].
Łysienie androgenowe – jak je zdiagnozować?
Przed przystąpieniem do leczenia konieczna jest dokładna diagnoza, aby poznać przyczynę tego procesu. Pozwoli to uniknąć błędów w doborze odpowiedniego leku, a także zwiększy efektywność leczenia.
Zarówno u mężczyzn, jak i kobiet lekarz przeprowadza szczegółowy wywiad w celu dokładnego rozpoznania specyfiki i przyczyn łysienia . Wykonane badanie przedmiotowe obejmuje ocenę lokalizacji i wzoru łysienia.
Badania laboratoryjne są wykonywane w celu diagnostyki różnicowej i są szczególnie istotne w przypadku kobiet, gdyż obraz kliniczny nie jest tak charakterystyczny, jak u mężczyzn. Diagnostyka obejmuje następujące badania:
- morfologia z rozmazem,
- poziom ferrytyny i żelaza,
- OB, CRP, białko całkowite,
- glukoza na czczo,
- TSH, FT4, przeciwciała przeciwko peroksydazie tarczycowej i tyreoglobulinie,
- progesteron, prolaktyna, estradiol, testosteron.
Badaniem diagnostycznym, które zaleca się wszystkim chorym, jest trichoskopia . Zostają nią objęte trzy okolice – czołowo-ciemieniowa, skroniowa i potyliczna. Specjalista ocenia:
- grubość włosów (znaczenie ma mniejsza grubość w okolicy czołowej w porównaniu z potyliczną i powyżej 10% cienkich włosów w okolicy czołowej),
- odsetek włosów meszkowych,
- przebarwienia okołomieszkowe,
- liczba jednostek włosa z pojedynczą łodygą,
- liczba żółtych kropek będących pustymi ujściami mieszków włosowych [2,3].
