U nas zapłacisz kartą
Troska o Bolący Pryszcz na Szyi - Przyczyny, Leczenie i Porady
Ból i powiększenie węzłów chłonnych szyi - przyczyny, leczenie
Powiększone węzły chłonne na szyi (limfadenopatia szyjna) to objaw wielu chorób. Przyczyną powiększonych węzłów chłonnych na szyi są najczęściej infekcje, choroby autoimmunologiczne oraz nowotwory złośliwe. Do kryteriów dodatkowych pozwalających ustalić, dlaczego węzły chłonne są powiększone, zalicza się bezbolesność lub ból węzłów chłonnych, ich twardość i ruchomość. Leczenie ukierunkowane jest na schorzenie podstawowe.
Limfadenopatia to medyczne określenie stosowane w odniesieniu do powiększonych węzłów chłonnych. W warunkach prawidłowych średnica tych struktur nie przekracza 2 cm, jednak rozmiar większości jest znacznie mniejszy. Rozmieszczenie węzłów chłonnych obejmuje całe ciało, jednak ręcznie badać można jedynie węzły chłonne szyjne, węzły chłonne pod pachami, węzły chłonne pachwinowe oraz nadobojczykowe.
Można wyróżnić trzy typy limfadenopatii szyjnej:
- limfadenopatia miejscowa (zlokalizowana) – np. węzły szyjne są powiększone w wyniku zakażenia miejscowego,
- limfadenopatia uogólniona – np. powiększenie węzłów chłonnych to konsekwencja zakażenia ogólnoustrojowego,
- limfadenopatia dermatopatyczna – jako skutek współistniejących chorób skóry.
Wziąwszy pod uwagę czas trwania limfadenopatii szyjnej wyróżniamy:
- limfadenopatię ostrą – węzły chłonne są powiększone do 2 tygodni,
- limfadenopatię podostrą – jeżeli czas ten wynosi od 2 do 6 tygodni,
- limfadenopatie przewlekłą – jeśli powiększone węzły chłonne nie powróciły do prawidłowych rozmiarów po upływie 6 tygodni.
Dlaczego boli szyja i kark? Przyczyny bólu związane z układem mięśniowo-szkieletowym
Ból w szyi najczęściej dotyczy tkanek miękkich. W większości takich przypadków, ból w karku to najczęściej objawy przewiania lub przeciążenia, np. wynikającego z długotrwałego przebywania w niewygodnej pozycji. Zapalenie mięśni (efekt przewiania) jest wyjątkowo nieprzyjemne, ale nie stwarza znacznego zagrożenia. Nie znaczy to jednak, że ból szyi i głowy może być ignorowany. Czasami może bowiem wskazywać na poważne schorzenia. Skąd bierze się ból karku? Przyczyny są różne, ale wśród najczęstszych należy wymienić następujące czynniki:
- nadwyrężenie – do wystąpienia bólu może przyczynić się długotrwałe przebywanie w nieergonomicznej pozycji, zwłaszcza z głową jednostronnie podpartą z boku. Odczuwany jest wówczas ból przy skręcaniu głowy. Do nadwyrężenia mięśni i kręgosłupa może też doprowadzić przetrenowanie, ćwiczenie z pominięciem rozgrzewki (pojawia się m.in. ból szyi przy dotyku), niewłaściwa pozycja podczas pracy przy biurku, spanie na źle dobranej poduszce. Odczuwany jest wówczas ból karku po nocy i po spaniu,
- urazy i kontuzje – do urazu w obszarze szyi może doprowadzić silne szarpnięcie, np. podczas gwałtownego hamowania, upadek i uderzenie. Ból pojawia się wówczas gwałtownie, niczym postrzał i wzmaga się podczas próby wykonania ruchu. Szczególnie niepokojący, bo wskazujący na poważny uraz, jest jednocześnie występujący ból głowy i karku,
- zapalenie nerwu szyjnego – do jego wystąpienia doprowadza przewianie szyi i karku, często towarzyszy temu przykurcz mięśni i skurcz szyi,
- ucisk nerwów w szyi – jest to tzw. zespół korzeniowy, którego objawem jest rwący nerwoból, promieniujący do barku,
- brak aktywności fizycznej – siedzący tryb życia doprowadza do osłabienia siły mięśniowej i zmniejszenia podatności mięśni na rozciąganie. Objawia się to jako ból karku i głowy z tyłu. W takiej sytuacji, łatwo o naciągnięcie mięśni, nawet przy niewielkim wysiłku,
- kręcz szyi – objawem jest ból i przymusowe odchylanie szyi w jednym kierunku. Schorzenie to często powoduje ból karku u dziecka, bowiem dotyczy przede wszystkim najmłodszych, ale nie tylko,
- dyskopatia szyjna – przepuklina krążka kręgowego może być przyczyną silnego bólu, nasilającego się podczas wykonywania ruchów, często pojawia się ból karku promieniujący do głowy,
- nadmierny stres – silny stres może powodować nieprzyjemny ucisk w karku. Jest to jeden z objawów globus histericus, czyli kuli histerycznej, dającej wrażenie narastania ciała obcego w gardle. w takiej sytuacji, często odczuwany jest ból szyi z przodu.
Czyrak a nowotwory
Nowotwory także przyczyniają się do wtórnego osłabienia odporności zwiększającego skłonność do infekcji skórnych, gdyż komórki nowotworowe wydzielają czynniki immunosupresyjne, zaburzające działanie układu odpornościowego. Do zdiagnozowania służą specjalistyczne badania, jednak wyjściowym badaniem jest morfologia krwi.
Czyraki mogą być powikłaniem chorób powodujących pogorszenie się kondycji skóry, np. AZS, łuszczycy, świerzbu. Skóra pacjentów chorych na AZS jest wysuszona, wrażliwa na podrażnienia, a przez to podatna na infekcje. Także w łuszczycy na skórze pojawiają się mikrouszkodzenia ułatwiające wnikanie bakterii. W przypadku świerzbu uszkodzenia powoduje nie tylko wywołujący chorobę pasożyt, lecz także sam chory ulegający przymusowi drapania. Diagnozę ułatwiają typowe dla tych chorób zmiany skórne.
Pryszcze podskórne: czym są?
To różnej wielkości podskórne ropne zmiany znajdujące się w głębokiej warstwie skóry, niemożliwe do wyciśnięcia, ponieważ ich ujście zasłonięte jest przez skórę. Czasem są rozsiane po twarzy i drobne. Częściej jednak mają formę cyst lub nawet twardych guzków. Guzki znajdują się głębiej niż cysty i są twarde. Cysty są nieco bardziej miękkie i czasem widocznie nabrzmiałe ropą, ponieważ znajdują płycej niż ropne guzki. Zmiany mogą mieć lekko siny lub czerwonawy odcień, czasem jedynie czerwoną obwódkę. Zarówno cysty, jak i guzki charakteryzują się tym, że przy dotknięciu bolą, chociaż przy mniejszych pryszczach ból może nie być wyczuwalny, szczególnie u odpornych osób. Nie należy ich wyciskać, ponieważ zostawiają trwałe, ciemne blizny. Przyjmuje się, że najczęściej podskórne pryszcze tworzą się w strefie T (czoło, nos, broda), podobnie jak inne zaskórniki. Nie jest to prawda. W rzeczywistości mogą wystąpić w bardzo wielu miejscach na ciele, przede wszystkim na policzkach i na czole tuż przy włosach, na skroniach, na szyi, w okolicach uszu, na plecach oraz na dekolcie. Kiedy pryszcz podskórny się pojawi, warto dać mu czas. Niektóre same wchłaniają się już po kilku dniach, a te mniejsze okazują się być zwykłymi pryszczami, które wychodzą na wierzch, przez co stają się o niebo prostsze do usunięcia. Jeśli jednak podskórne cysty i guzki nie znikają lub pojawiają się regularnie, należy się temu przyjrzeć. Czytaj też: Trądzik: objawy i skuteczne leczenie Trądzik zaskórnikowy: jak go wyleczyć? Pryszcze na pośladkach: jak powstają i jak się ich pozbyć?
- używanie kosmetyków zapychających pory, zbyt tłustych kremów
- skłonności genetyczne
- choroby, np. cukrzyca oraz inne choroby metaboliczne
- długotrwały stres (szczególnie, kiedy pryszcze występują w okolicy szyi i uszu)
Rodzajem pryszczy podskórnych można też nazwać łagodne czyraki, czyli ropne zmiany skórne wynikające z zapalenia mieszków włosowych. Są bardziej bolesne i większe od zwyczajnych pryszczy. Bolą bez dotykania, kiedy już urosną. Częste występowanie czyraków może świadczyć o chorobach nerek i wątroby, cukrzycy, osłabionej odporności organizmu, zarażeniu wirusem HIV. Jeśli zdiagnozujesz u siebie czyraka, koniecznie udaj się do lekarza dermatologa.
Diagnozowanie i badanie okolic szyi
Drętwienie i ból szyi wymaga rozpoznania, jednak w wielu przypadkach, dolegliwości są efektem nadwyrężenia. Można to łatwo sprawdzić. Samodzielna diagnoza polega na wykonaniu obrotu głową w kierunku przeciwnym do miejsca występowania bólu – jeżeli boli po lewej stronie, zwracamy głowę w prawo i odwrotnie – jeżeli boli po prawej stronie, zwracamy głowę w lewo. W sytuacji, gdy ruch jest niemożliwy, można podejrzewać naciągnięcie lub naderwanie mięśni.
Gdy konieczna jest wizyta u specjalisty, nie należy zwlekać. Jaki lekarz zajmie się bólem szyi? To zależy od podłoża problemu. Chory może zostać skierowany do:
- chirurga – gdy bolący kark jest następstwem wypadku lub innego urazu,
- ortopedy – gdy podejrzenie pada na problemy ze strukturą kostną i/lub z narządem ruchu,
- neurologa – w przypadku podejrzenia występowania schorzenia lub urazu w obszarze układu nerwowego,
- reumatologa – gdy problem może być spowodowany przez jedną licznych chorób reumatologicznych.
Jakie badania przeprowadzi lekarz?
W pierwszej kolejności, lekarz przeprowadzi wywiad z pacjentem, po którym wykona badanie szyi fizykalne. W zależności od podejrzewanej przyczyny, zleci wykonanie jednego lub kilku badań obrazowych i/lub laboratoryjnych:
- RTG,
- tomografia komputerowa,
- RM,
- USG,
- Doppler,
- badanie krwi (szczególnie gdy u pacjenta występuje powiększenie węzłów chłonnych).
