U nas zapłacisz kartą
Co robić w przypadku uczulenia?
Alergia skórna – leczenie domowe
Gdy wystąpi alergia na twarzy, szybka reakcja na nią ma kluczowe znaczenie. Jednak bywa tak, że odległy termin wizyty lekarskiej uniemożliwia natychmiastowe wdrożenie kuracji. Pod ręką nie znajduje się żadna maść na uczulenie na twarzy. W takich przypadkach nie pozostaje nic innego jak leczenie domowe alergii skórnej.
Domowe sposoby
Domowe sposoby na uczulenie na twarzy opierają się o składniki, które niemal każdy ma w domu. Są to zielony ogórek oraz banan, rumianek, a także olejek arganowy czy olej kokosowy.
Z ogórka i banana można sporządzić kojącą i łagodzącą czerwone plamy maseczkę. Wystarczy zblendować połówkę banana oraz ćwiartkę ogórka. Powstałą naturalną „maść” na 40 minut nałożyć na skórę twarzy – wysypkę, a następnie spłukać letnią wodą.
Drugim domowym sposobem na uczulenie na twarzy jest rumianek. Należy zalać go wrzątkiem, przykryć i pozostawić do wystygnięcia. Następnie namoczyć gazę w naparze i przyłożyć do zmienionej alergicznie skóry.
Trzeci domowy sposób na uczulenie na twarzy to posmarowanie rumienia olejkiem arganowym lub olejem kokosowym, które natłuszczą wysypkę i zniwelują uczucie ściągnięcia. Warto jednak zerknąć na etykietę – czy dany olej jest naturalny i nie ma w składzie dodatkowych pozycji, które mogłyby pogłębić problem alergii.
Jak radzić sobie z uczuleniem?
Ignorowanie dolegliwości związanych z alergią znacząco obniża komfort życia. Szczególnie jeśli jest to uczulenie na twarzy, szyi czy dłoniach, a więc w widocznych miejscach, których nie sposób ukryć.
Ponadto ignorowanie objawów może doprowadzić do poważnych zaburzeń w organizmie. Nieleczona alergia na psa czy pyłki brzozy może doprowadzić bowiem do rozwoju astmy, nawracających infekcji dróg oddechowych i zapalenia zatok.
Być może zdarza ci się stosować wapń (zwany potocznie i błędnie – wapnem na alergię). Niestety minerał ten działa niczym placebo. Co ciekawe – w celu łagodzenia wysypki alergicznej stosuje się go w kilku zaledwie krajach centralnej i wschodniej Europy.
Nie jest to więc skuteczny sposób walki uczuleniem.
Leczenie alergii każdorazowo poprzedza szczegółowa diagnostyka. W tym celu wykonuje się najczęściej testy skórne oraz testy z surowicy. Pierwszy rodzaj badania służy wykrywaniu alergii IgE-zależnych. Badanie polega na aplikacji (po nakłuciu) odczynników zawierających alergeny na skórę na dłoniowej części przedramion, a niekiedy także na górną część pleców. Reakcja alergiczna w postaci zaczerwienienia lub pęcherza świadczy o nieprawidłowej reakcji organizmu.
Test z surowicy pozwala na oznaczenie przeciwciał anty-IgE. Analizę laboratoryjną przeprowadza się po pobraniu krwi.
Potwierdzenie alergii pozwala na podjęcie odpowiedniego leczenia. Pierwszym krokiem jest eliminacja alergenu z otoczenia. Np. w przypadku alergii na promieniowanie UV, co najczęściej objawia się wysypką od słońca, należy unikać ekspozycji na działanie promieni słonecznych.
W dalszej kolejności lekarz przepisuje środki przeciwhistaminowe i przeciwzapalne. Jeśli od lat borykasz się z alergią kontaktową lub wziewną, która utrudnia ci funkcjonowanie – rozważ terapię odczulającą. Polega ona na przyjmowaniu serii zastrzyków przez kilka lat. Odstępy pomiędzy iniekcjami wynoszą początkowo od jednego do dwóch tygodni, a wraz z czasem wykonywane są co kilka miesięcy aż do ustąpienia uczulenia.
Alergia skórna – leczenie. Jak przebiega?
Najwłaściwszym postępowaniem, które powinno poprzedzać leczenie objawowe alergii skórnej, jest szczegółowa diagnostyka. Poznanie problematycznych alergenów umożliwi ich późniejsze unikanie, dając nadzieję na wyeliminowanie przykrych dolegliwości. Poza badaniem przedmiotowym i wywiadem lekarz może skierować na badania:
- testy płatkowe naskórkowe wykrywające alergeny kontaktowe, pokarmowe i wziewne,
- próby prowokacyjne,
- oznaczanie swoistych przeciwciał IgE oraz ogólnej puli IgE.
W niektórych przypadkach możliwe jest poddanie się immunoterapii swoistej nazywanej powszechnie odczulaniem . Jest to bardzo czasochłonne leczenie trwające kilka lat, ale daje nadzieję na nabycie tolerancji immunologicznej na uczulający czynnik, co zapobiega wystąpieniu objawów alergii.
Leczenie objawowe polega na stosowaniu leków miejscowych w postaci maści, płynów i kremów oraz przeciwalergicznych leków doustnych. W leczeniu miejscowym najważniejszą rolę odgrywają kortykosteroidy . W ostrej fazie schorzenia stosuje się początkowo silniejsze leki, a w dalszej kolejności słabsze. Użycie konkretnej postaci leku zależne jest od rodzaju zmian. Na zmiany sączące stosuje się lekkie kremy, mleczka i aerozole. W leczeniu rogowaciejących, przesuszonych obszarów skóry zaleca się tłuste maści. Na owłosioną skórę głowy przeznaczone są leki w formie płynów. W terapii schorzeń alergicznych zaleca się wybór jak najniższej działającej dawki kortykosteroidów przez jak najkrótszy okres czasu. Długotrwałe leczenie tą grupą leków może prowadzić do uszkodzenia bariery naskórkowej, przebarwień, ścieńczenia skóry i rozstępów. Alternatywą dla sterydów jest nowsza grupa leków – inhibitory kalcyneuryny . To leki o działaniu immunosupresyjnym, do których należą takrolimus i pimekrolimus . Ponieważ nie wykazują one poważnych działań niepożądanych przy długotrwałym stosowaniu, mogą być nakładane na obszary szczególnie wrażliwe (twarz, okolice intymne), znalazły także zastosowanie w przewlekłym leczeniu atopowego zapalenia skóry. Czasem w przebiegu alergii skórnej dochodzi do wtórnego nadkażenia bakteryjnego lub grzybiczego, co powoduje konieczność wdrożenia antybiotykoterapii.