U nas zapłacisz kartą
Choroba skóry - Pęcherzyca – Objawy, Przyczyny i Metody Leczenia
Jakie są sposoby leczenia?
Wybór terapii pemfigoidu pęcherzowego powinien zależeć od wieku, stanu ogólnego pacjenta, chorób współistniejących i przyjmowanych przez niego leków.
Leczenie miejscowe
Pęcherze powinny zostać sterylnie przerwane i zdezynfekowane. Dokonuje się tego jedynie w gabinecie zabiegowym. Zabieg powinien być wykonany przez pielęgniarkę lub lekarza lekarza i zawsze zgodnie z konsultacją specjalisty dermatologa. Zewnętrznie stosuje się leki glikokortykosteroidowe.
Bywa, że takie leczenie zewnętrzne jest wystarczające.
Leczenie ogólne
Leczeenie jest prowadzone przez dermatologa. W leczeniu stosuje się doustnie glikokortykosteroidy (prednizon), których dawki zmniejsza się stopniowo w zależności od aktywności choroby.
Korzystne jest także kojarzenie kortykosteroidów z sulfonami (dapson) lub antybiotykami (tetracykliną lub ertromycyną).
W przypadku niezbyt nasilonych zmian skórnych można stosować jedynie antybiotyki- tetracyklinę lub erytromycynę w skojarzeniu z amidem kwasu nikotynowego. Leczenie takie w ciągu nawet 8 tygodni może powodować częściowe lub całkowite ustąpienie zmian.
W przypadkach opornych na leczenie wskazane są leki immunosupresyjne (azatiopryna, mykofenolan mofetylu) w skojarzeniu z glikokortykosteroidami i po wykluczeniu współistnienia nowotworu złośliwego.
Pęcherzyca – co to za choroba? Trzy rodzaje pęcherzycy
- Pęcherzyca zwykła – klasyczna postać pęcherzycy z początku atakuje z reguły błony śluzowe w okolicy jamy ustnej i nosowo-gardłowej, spojówek, a także przełyku oraz strun głosowych. Następnie pęcherze pojawiają się również na skórze, zwłaszcza na dłoniach, rękach, tułowiu, klatce piersiowej, szyi i karku, pod pachami, w pachwinach, na wargach i wokół ust, a także na owłosionej skórze głowy. Cechą charakterystyczną pęcherzycy jest fakt, że rany i rozwarstwienia naskórka powstają już podczas samego pocierania zdrowej skóry. Naskórek traci wówczas ciągłość i tworzą się płytkie rany. Zmiany zazwyczaj goją się samoistnie i nie pozostawiają blizn, o ile nie wda się w nie zakażenie i stan zapalny. Proces gojenia jest czasochłonny, tym bardziej że rany bardzo łatwo się odnawiają. Chorobie towarzyszy ból i pieczenie uszkodzonego naskórka.
- Pęcherzyca liściasta – przypomina nieco opryszczkę skórną lub rumień. Należy do odmian łagodniejszych, ponieważ u chorych na pęcherzycę liściastą zmiany skórne są jedynie powierzchowne i nie sięgają do głębszych warstw naskórka. Pęcherze pojawiają się zazwyczaj najpierw na owłosionej skórze głowy, a następnie rozprzestrzeniają się także na okolice twarzy, warg, szyi i karku, piersi i/lub plecy. Pęcherze powodują dotkliwe swędzenie.
- Pęcherzyca paranowotworowa to trudna do leczenia i rzadka postać pęcherzycy, która pojawia się u osób uprzednio leczonych na choroby nowotworowe. Pęcherze i owrzodzenia występują na ustach, wewnątrz jamy ustnej, a także w przełyku.
Bezpośrednią przyczyną pęcherzycy jest obecność w organizmie przeciwciał pemphigus, które w związku z komórkami tworzącymi naskórek (tzw. keratocystami) powodują proces akantolizy, czyli utraty łączliwości komórek poszczególnych warstw naskórka. Choroba powstaje najprawdopodobniej na podłożu genetycznym, choć jej dokładne przyczyny nie są znane. Tym samym nie istnieje profilaktyka pęcherzycy. W medycynie znane są przypadki osób, u których pęcherzyca ujawniła się pod wpływem zażywania niektórych leków lub nawet po wystąpieniu oparzeń skóry czy wystawieniu ciała na działanie światła słonecznego.
Leki stosowane w terapii pęcherzycy – kortykosteroidy i immunosupresanty
Kortykosteroidy są najczęściej stosowanym lekiem w leczeniu pęcherzycy. Są one skuteczne w redukcji stanu zapalnego i łagodzeniu objawów takich jak zaczerwienienie, obrzęk i świąd. Kortykosteroidy mogą być stosowane miejscowo (na skórę), doustnie lub przez iniekcje. Drugą grupą leków są immunosupresanty , które hamują aktywność układu immunologicznego, co pomaga zmniejszyć objawy pęcherzycy. Leki te obejmują cyklosporynę, azatioprynę i metotreksat. Wszystkie te leki muszą być przepisywane przez lekarza i używane pod jego nadzorem, ponieważ mogą powodować poważne skutki uboczne.
Pęcherzyca choroba to poważne schorzenie autoimmunologiczne, które prowadzi do powstawania pęcherzy i owrzodzeń na skórze i błonach śluzowych. W ciągu ostatnich lat naukowcy zaczęli eksplorować nowe metody leczenia pęcherzycy, w tym terapie biologiczne i badania kliniczne.
Terapie biologiczne to nowoczesne metody leczenia, które wykorzystują organizmy lub ich składniki do walki z chorobą. Takie terapie są skierowane przeciwko konkretnym celom molekularnym związanym z chorobą, co może znacznie zwiększyć ich skuteczność i zmniejszyć skutki uboczne. Terapie biologiczne są obiecującym kierunkiem w leczeniu pęcherzycy, choć są jeszcze potrzebne dalsze badania, aby ocenić ich pełne potencjałe i bezpieczeństwo.
Badania kliniczne są niezbędne do oceny skuteczności i bezpieczeństwa nowych terapii. Wiele badań klinicznych dotyczących pęcherzycy jest obecnie prowadzonych na całym świecie, a pacjenci z diagnozą pęcherzycy często mają możliwość wzięcia udziału w tych badaniach. Udział w badaniach klinicznych może dać pacjentom dostęp do najnowszych terapii i pomóc w przyspieszeniu postępu nauki.
Choć nowe kierunki w leczeniu pęcherzycy są obiecujące, ważne jest, aby pacjenci byli dobrze poinformowani o potencjalnych korzyściach i ryzyku związanym z nowymi terapiami. Komunikacja z lekarzem i zrozumienie wszystkich dostępnych opcji leczenia to klucz do zarządzania pęcherzycą.
Metody leczenia pęcherzycy – przegląd dostępnych terapii
Pęcherzyca to autoimmunologiczna choroba skóry , która jest charakteryzowana przez występowanie pęcherzy na skórze i błonach śluzowych. Pierwszym krokiem w leczeniu pęcherzycy jest zazwyczaj leczenie ogólne, które obejmuje stosowanie kortykosteroidów i leków immunosupresyjnych.
Jednak, w zależności od ciężkości choroby i reakcji pacjenta na leczenie, lekarz może zastosować inne metody terapii. Immunoterapia , na przykład, polega na stymulowaniu układu immunologicznego, aby zwalczać chorobę. Terapia światłem , tzw. fototerapia, jest innym podejściem, które może być stosowane w leczeniu pęcherzycy. Wykorzystuje ona ultravioleta B (UVB) lub psoralen i ultravioleta A (PUVA) do spowolnienia wzrostu komórek skóry.
Terapia biologiczna jest również dostępna dla pacjentów z pęcherzycą. Leki biologiczne, takie jak rituximab, są skierowane na specyficzne cząsteczki w układzie immunologicznym, które są odpowiedzialne za powstawanie pęcherzycy.
- Immunoterapia : stymulacja układu immunologicznego do walki z chorobą.
- Terapia światłem : wykorzystanie UVB lub PUVA do spowolnienia wzrostu komórek skóry.
- Terapia biologiczna : leki biologiczne skierowane na specyficzne cząsteczki w układzie immunologicznym.
