U nas zapłacisz kartą
Skuteczne sposoby na łysienie u kobiet - Przyczyny, leczenie i porady
Pozostałe przyczyny powstawania zakoli u kobiet
Przerzedzenie włosów z przodu głowy doprowadzić może do tzw. zakoli. Linia włosów jest wówczas cofnięta, a wysokie czoło jest często wstydliwym problemem dla kobiet. Najczęstsza przyczyna wypadania włosów to ich osłabienie spowodowane stosowaniem dużej ilości lakieru do włosów, a także częste farbowanie. Osłabić włosy może także używanie gorącego nawiewu suszarki oraz częste prostowanie pofalowanych pukli. Niektóre fryzury także mogą przyczynić się do osłabienia włosów i zalicza się do nich ciasne upięcia.
Takie fryzury powodują zmęczenie skóry głowy i nasilają proces wypadania włosów. Jednym z istotnych czynników jest stres, który osłabia organizm i układ odpornościowy. Nieodpowiednio zbilansowana dieta, niedobór witamin i minerałów również mogą być jedną z przyczyn łysienia. Niektóre leki mogą zwiększyć wypadanie włosów i osłabić je. Mowa głównie o sterydach, antybiotykach i lekach stosowanych w leczeniu nowotworów. Duża ilość zachorowań ma swoje źródło w genetyce.
Co to jest łysienie androgenowe typu męskiego?
Łysienie (łac. alopecia) to choroba dermatologiczna, której towarzyszy szybsza utrata włosów niż w przypadku ich fizjologicznego wypadania. Może być spowodowane zaburzeniami endokrynologicznymi związanymi ze zwiększoną produkcją dihydrotestosteronu, co ma miejsce w tytułowym rodzaju łysienia. Zdarza się również, że za utratą włosów „typu męskiego” stoi stosowane leczenie, które odpowiada za tzw. łysienie androgenowe indukowane lekami.
Jak klasyfikuje się łysienie androgenowe?
Obecnie typuje się ok. 500 postaci klinicznych łysienia, które klasyfikuje się jako:
- łysienie niebliznowaciejące (odwracalne, w którym mieszki włosowe zostają zachowane),
- łysienie bliznowaciejące (nieodwracalne, w którym dochodzi do utraty mieszków włosowych zastępowanych przez tkankę łączną).
Istnieje również inny podział z uwzględnieniem:
- łysienia rozlanego, które dotyczy równomiernego przerzedzenia się włosów na całej lub znaczącej powierzchni owłosionej skóry głowy,
- łysienia ogniskowego, które dotyczy ograniczonych powierzchni (mogą być pojedyncze lub mnogie).
Mając na uwadze wcześniej przytoczoną klasyfikację łysienie androgenowe umieszcza się w grupie łysienia rozlanego i niebliznowaciejącego.
Jakie badania wykonać na łysienie androgenowe u kobiet?
W diagnostyce łysienia androgenowego wykorzystuje się badania trychologiczne np. trichoskopię i trichogram. Uzupełniająco, choć o wiele rzadziej wykonuje się również ocenę histopatologiczną wycinka owłosionej skóry głowy, który jest pobierany z okolicy czołowej lub ciemieniowej. Istotne znaczenie mają opisane poniżej badania z krwi przy łysieniu.
Badania laboratoryjne w łysieniu androgenowym u kobiet
W ramach diagnostyki łysienia androgenowego sprawdza się szereg innych parametrów z krwi. Są to:
• morfologia krwi obwodowej ,
• poziom żelaza i ferrytyny,
• panel hormonalny, który obejmuje testosteron, prolaktynę, progesteron.
W przypadku kobiet istotne jest wykonanie badań w kierunku schorzeń tarczycy – określenie poziomu m.in. TSH, fT3, fT4, a także anty-TPO i anty-TG.
Jak powinno wyglądać leczenie łysienia plackowatego?
Łysienie plackowate, znane także jako łysienie areatowe, to choroba autoimmunologiczna, w której układ odpornościowy atakuje własne mieszki włosowe, powodując utratę włosów na określonych obszarach skóry głowy lub ciała. Leczenie tej choroby może być trudne, ponieważ nie istnieje skuteczna metoda, która działa w każdym przypadku. Niemniej jednak istnieją różne opcje leczenia, które można rozważyć pod nadzorem lekarza. Oto ogólne zasady leczenia łysienia plackowatego:
Leczenie farmakologiczne:
- Lokalne kortykosteroidy: Lekarz może przepisać kremy, maści lub lotiony zawierające kortykosteroidy, które mają na celu zmniejszenie stanu zapalnego na skórze i hamowanie ataku układu odpornościowego na mieszki włosowe. Mogą być stosowane na obszarach dotkniętych łysieniem.
- Leki doustne: W niektórych przypadkach lekarz może zalecić leki doustne, takie jak prednizon, aby zmniejszyć stan zapalny w organizmie i kontrolować reakcję autoimmunologiczną. Jednak te leki mogą mieć skutki uboczne, dlatego są stosowane ostrożnie.
- Leki immunosupresyjne: W niektórych przypadkach stosuje się leki immunosupresyjne, takie jak cyklosporyna czy metotreksat, aby hamować reakcję układu odpornościowego.
Terapie fototerapeutyczne: Niektórzy pacjenci z łysieniem plackowatym mogą odpowiedzieć na terapie fototerapeutyczne, takie jak PUVA (psoralen i ultrafiolet A) lub terapie światłem laserowym.
Iniekcje sterydowe: Lekarz może zalecić iniekcje sterydowe bezpośrednio w dotknięte obszary skóry głowy, szczególnie jeśli obszar łysienia jest niewielki. To może pomóc w odrostu włosów na tych obszarach.
Leczenie immunomodulacyjne: W niektórych przypadkach lekarz może zalecić leki immunomodulacyjne, takie jak diphenylcyclopropenone (DPCP) lub squaric acid dibutyl ester (SADBE), które mają na celu modyfikowanie reakcji układu odpornościowego.
Dowiedz się więcej dzięki naszym szkoleniom:
Łysienie plackowate jest chorobą autoimmunologiczną, która jest często trudna do przewidzenia i nie zawsze można skutecznie zapobiegać jej wystąpieniu. Jednak istnieją pewne czynniki ryzyka i strategie, które mogą pomóc w zmniejszeniu ryzyka zachorowania na łysienie plackowate:
- Dbaj o ogólną kondycję zdrowotną: Zachowanie zdrowego stylu życia może pomóc w utrzymaniu równowagi układu odpornościowego. To obejmuje zdrową, zrównoważoną dietę, regularną aktywność fizyczną i unikanie nadmiernego stresu.
- Unikaj palenia papierosów: Palenie papierosów może mieć negatywny wpływ na układ odpornościowy i zwiększać ryzyko wystąpienia chorób autoimmunologicznych, w tym łysienia plackowatego. Zrezygnuj z palenia, jeśli palisz.
- Ogranicz stres: Stres może wpływać na układ odpornościowy i zwiększać ryzyko chorób autoimmunologicznych. Warto stosować techniki relaksacyjne, takie jak joga czy medytacja, aby zmniejszyć stres.
- Pozostań na bieżąco z badaniami lekarskimi: Regularne wizyty u lekarza pozwalają na wczesne wykrycie ewentualnych problemów zdrowotnych, w tym chorób autoimmunologicznych. W przypadku wystąpienia niepokojących objawów skonsultuj się z lekarzem.
- Unikaj urazów skóry: Urazy skóry, takie jak rany czy oparzenia, mogą być czynnikiem wyzwalającym dla wystąpienia łysienia plackowatego u osób podatnych na tę chorobę. Staraj się unikać urazów skóry i stosuj odpowiednią ochronę w przypadku potrzeby.
- Zdrowa dieta: Dieta bogata w składniki odżywcze, w tym witaminy i minerały, może pomóc w utrzymaniu ogólnego zdrowia i może mieć wpływ na funkcjonowanie układu odpornościowego. Jednak nie ma konkretnej diety, która jest znana jako zapobieganie łysieniu plackowatemu.
- Dietetyk lub suplementacja: W niektórych przypadkach zalecenia dotyczące diety lub suplementacji mogą być dostosowane do indywidualnych potrzeb, zwłaszcza w przypadku niedoborów witamin czy minerałów.
