U nas zapłacisz kartą
Co to jest łuszczyca i jak ją leczyć?
Rodzaje łuszczycy
Do najczęstszych rodzajów łuszczycy zalicza się:
- łuszczycę zwyczajną, która charakteryzuje się obecnością typowych zmian skórnych,
- łuszczycę krostkową, która występuje w dwóch postaciach – uogólnionej (jest to jedna z najcięższych postaci łuszczycy) i postaci miejscowej (łuszczyca krostkowa dłoni i stóp),
- łuszczycę uogólnioną (tzw. erytrodermia łuszczycowa), przy której zmiany skórne obejmują całą powierzchnię ciała, a dodatkowo występuje gorączka,
- łuszczycę stawową, która najczęściej dotyczy stawów międzypaliczkowych dalszych, może prowadzić do trwałego inwalidztwa.
Oprócz stawów, łuszczyca nie zajmuje innych narządów wewnętrznych. W łuszczycy stawowej często występują też zmiany łuszczycowe w obrębie paznokci (tzw. objaw naparstkowania).
Powiązane produkty
krem, łuszczyca, rogowacenie, suchość, cukrzyca, dla diabetyków, dla alergików, bez konserwantów, bez parabenów
wyrób medyczny, krem, łuszczyca, egzema, suchość, azs (atopowe zapalenie skóry), alergia, podrażnienie, świąd
krem, alergia, łuszczyca, podrażnienie, egzema, atopowe zapalenie skórykrem, stan zapalny, świąd, zaczerwienienie, łuszczyca, bez sls, bez sztucznych barwników, dla alergików, bez barwników, bez parabenów, bez peg
maść, alergia, atopowe zapalenie skóry, egzema, łuszczyca, stan zapalny, suchość, świąd, zaczerwienienie, bez barwników, bez konserwantów, bez parabenów, bez peg, bez sls, bez sztucznych barwników, dla alergików
balsam, azs (atopowe zapalenie skóry), łuszczyca, nadwrażliwość, suchość, trądzik, dla alergikówbalsam, łuszczyca, nawilżenie, niacynamid, pantenol, suchość, trądzik, nadwrażliwość, azs (atopowe zapalenie skóry), trądzik różowaty, dla alergików
Objawy łuszczycy
Objawy łuszczycy są zależne od postaci schorzenia. Niektóre odmiany łuszczycy mogą ze sobą współistnieć dając zróżnicowany obraz kliniczny choroby. Na początku rozwoju łuszczycy zwykłej charakterystycznym objawem są czerwone lub czerwonobrunatne grudki pokryte srebrną łuską. Oprócz innych typowych symptomów łuszczycy, takich jak świąd czy kropelkowe krwawienie po zadrapaniu zmiany, czasem obecne są również objawy ogólne: gorączka, obrzęk skóry czy ból.
Pierwszym krokiem w rozpoznaniu łuszczycy jest przeprowadzenie dokładnego wywiadu lekarskiego, dzięki któremu można uzyskać informacje o rodzinnym występowaniu łuszczycy. Aby zdiagnozować chorobę konieczne jest obejrzenie skóry i paznokci pacjenta, a w razie wątpliwości pobranie wycinka skóry do badania histopatologicznego.
Łuszczycę można pomylić z innymi schorzeniami, dlatego konieczna jest diagnostyka różnicowa z atopowym zapaleniem skóry (AZS), łojotokowym zapaleniem skóry, grzybicą skóry, paznokci i owłosionej skóry głowy, łupieżem Gilberta oraz toczniem rumieniowatym. Po zdiagnozowaniu choroby, pacjent powinien trafić pod opiekę nie tylko dermatologa, ale i reumatologa, kardiologa czy diabetologa, a w razie potrzeby także i psychiatry.
Opcje leczenia łuszczycy
Choć łuszczycy nie da się wyleczyć całkowicie i trwale, istnieją skuteczne sposoby na łagodzenie występujących w jej przebiegu objawów. Specjaliści zalecają nierzadko wdrożenie farmakoterapii – stosowanie leków miejscowo, ogólnie lub w ramach terapii skojarzonej, w zależności od specyfiki danego przypadku. Duże znaczenie ma wówczas stopień nasilenia zmian, ich rozległość oraz częstotliwość nawrotu. Leczenie miejscowe ma na celu usunięcie łusek oraz zahamowanie nadmiernej proliferacji naskórka i stanu zapalnego. W takim procesie wykorzystywane są następujące środki:
- dziegcie (pochodne węgla kamiennego), głównie w formie maści i past,
- preparaty keratolityczne zawierające 5–10% kwasu salicylowego lub mocznika,
- cygnolina w stężeniach od 0,5 do 2%, stosowana głównie w tzw. leczeniu minutowym,
- glikokortykosteroidy, o silnych właściwościach przeciwzapalnych, antyproliferacyjnych i immunomodulujących,
- analogi witaminy D3 (kalcypotriol, takalcytol), przynoszące mniej działań niepożądanych niż miejscowo stosowane kortykosteroidy.
Uwaga: kiedy zmiany zajmują więcej niż 10% powierzchni ciała, a leczenie miejscowe nie przynosi oczekiwanych rezultatów, wdrożone może zostać leczenie ogólne – wskazaniem do jego rozpoczęcia jest też łuszczyca krostkowa, erytrodemia łuszczycowa oraz łuszczyca stawowa.
Elementy leczenia ogólnego:
- fototerapia,
- fotochemioterapia,
- stosowanie metotreksatu,
- podawanie cyklosporyny A,
- stosowanie retinoidów,
- wykorzystywanie leków biologicznych.
Czy wiesz, że: istnieją również domowe sposoby leczenia łuszczycy skórnej? Metody te powinny natomiast stanowić jedynie uzupełnienie zalecanej przez dermatologa terapii. W przebiegu tej choroby bardzo ważna jest pielęgnacja ciała za pomocą odpowiednich dermokosmetyków, m.in. płynów zawierających dziegieć czy środków złuszczających zrogowaciały naskórek.
Przebieg łuszczycy
Łuszczycę rozpoznaje się na podstawie obecności charakterystycznych zmian skórnych w typowych lokalizacjach (kolana, łokcie, owłosiona skóra głowy). W sytuacjach wątpliwych lekarz może zalecić wykonanie biopsji i ocenę histopatologiczną wycinka.
Ta choroba skóry przebiega z okresami zaostrzeń objawów i remisji, czyli ustępowania symptomów. Niekiedy okres bez objawów choroby może trwać nawet kilka lat. Odpowiednia pielęgnacja skóry osoby chorej na łuszczycę jest podstawą leczenia choroby i zapobiega powstawaniu nowych wykwitów skórnych. Należy pamiętać także, aby unikać silnego stresu, urazów, infekcji czy rozwoju procesów zapalnych np. próchnicy, gdyż są to czynniki wyzwalające zmiany.
Łuszczyca w ciąży
Przebieg łuszczycy u kobiet w ciąży może być mocno zróżnicowany. Według dostępnych danych w literaturze medycznej szacuje się, że u około 30–40% kobiet będących w ciąży dochodzi do złagodzenia objawów choroby, a u około 20% ciężarnych obserwuje się nasilenie objawów. U pozostałych 40–50% kobiet w ciąży zmiany przebiegają bez zmian ich charakteru i nasilenia. Za czynniki sprzyjające łagodzeniu objawów łuszczycy u kobiet w ciąży uznaje się wzrost stężenia estrogenu i progesteronu oraz zmniejszenie odpowiedzi odpornościowej organizmu.
Należy też pamiętać, że ciąża jest przeciwwskazaniem do niektórych leków standardowo stosowanych w leczeniu łuszczycy (m.in. przeciwwskazane są retinoidy, metotreksat oraz tazaroten). Pozostałe leki (cygnolina, dziegcie, kortykosteroidy, takrolimus, pimekrolimus i cyklosporyna) powinny być stosowane pod ścisłym nadzorem lekarza.
Łuszczyca a inne choroby
Obecny w organizmie stan zapalny, który towarzyszy łuszczycy, może prowadzić do zmian w układzie sercowo-naczyniowym, nadciśnienia tętniczego, cukrzycy, zaburzeń metabolicznych, niealkoholowego stłuszczenia wątroby i wielu innych chorób współistniejących. Osoby z łuszczycą często cierpią też na depresję, która nasilana jest brakiem akceptacji objawów choroby.
Łuszczyca – jak ją rozpoznać i leczyć?
Łuszczyca to choroba, która dotyczy ok. 2–4% populacji. Rozwija się u osób w każdym wieku i niezależnie od płci, niemniej na pojawienie się zmian chorobowych wpływa szereg czynników: środowiskowych, genetycznych oraz immunologicznych. Cechą charakterystyczną łuszczycy są płaskowyniosłe grudki o czerwonym i czerwonobrunatnym zabarwieniu, pokryte białosrebrzystymi łuskami. Co istotne, takie zmiany mogą pojawić się na całym ciele, natomiast najczęściej obserwuje się je m.in. na łokciach i kolanach, w okolicy lędźwiowo-krzyżowej, na tułowiu, paznokciach oraz w fałdach skórnych. I choć łuszczycy nie da się wyleczyć całkowicie i trwale, istnieją sposoby na łagodzenie towarzyszących jej objawów.
