U nas zapłacisz kartą
Czopy łojowe we włosach - Przyczyny, Objawy i Skuteczne Metody Leczenia
Budowa gruczołów łojowych
Gruczoł łojowy powstaje z głębokiego wpuklenia pochewki zewnętrznej włosa. Zbudowany jest z rozgałęzionych pęcherzyków z sześciennymi komórkami macierzystymi, które ulegają dzieleniu. Następnie część komórek potomnych rozpoczyna intensywną syntezę lipidów, której towarzyszy później degeneracja organelli. Po tym cała komórka ulega apoptozie. Dlatego gruczoł łojowy uważa się za gruczoł holokrynowy. Oznacza to, że całe komórki zostają przekształcone w wydzielinę. Kanał wyprowadzający gruczołu łojowego jest zbudowany z nabłonka wielowarstwowego płaskiego.
Zagęszczenie gruczołów łojowych na ludzkim ciele szacuje się na 100–800 na cm². Zlokalizowane są głównie w bliskiej okolicy włosa. Podeszwy stóp i wewnętrzna powierzchnia dłoni zawierają ich najmniej. Największe nagromadzenie gruczołów łojowych jest na środkowej części twarzy, ramionach, klatce piersiowej, plecach i skórze głowy. Szczególnie duże gruczoły łojowe występują w skórze nosa, policzków i małżowin usznych. Mogą być również w obrębie skóry nieowłosionej, wówczas ich odcinki wydzielnicze uchodzą bezpośrednio na powierzchnię skóry. Dotyczy to gruczołów łojowych na sutkach (gruczoły Montgomery'ego), powiekach (gruczoły Meiboma), wargach, napletku i okolicy odbytu.
Czym są gruczoły łojowe? Budowa i przerost gruczołu łojowego
Gruczoły łojowe to gruczoły pęcherzykowe wydzielające łój skórny, który natłuszcza skórę i włosy. Jego produkcja podlega regulacji hormonalnej i znacznie zwiększa się w okresie dojrzewania. Szczególnie duże gruczoły łojowe występują w skórze nosa, policzków i małżowin usznych.
Gruczoły łojowe to przydatki skóry wydzielające łój, który pełni funkcję ochronną – stanowi barierę antybakteryjną i przeciwgrzybiczą. Najczęstszym ich zaburzeniem jest przerost, który oznacza nadmierną aktywność gruczołów i jednocześnie zwiększoną produkcję łoju. Stan ten staje się przyczyną wzmożonego przetłuszczania skóry, co predysponuje do rozwoju trądziku. Gruczoły dzieli się na rozwojowe, związane z mieszkiem włosa (stanowią 90% wszystkich gruczołów łojowych) i niezależne od włosów, tzw. wolne.
Wpływ łojotoku na wypadanie włosów
W pierwszej kolejności weryfikujemy jak duży jest nadmiar sebum/łoju u pacjenta i na co ten nadmiar ma wpływ.
W 70% łojotok ma podstawowy wpływ na wypadanie włosów, wręcz powoduje to wypadanie w bardzo ekstremalnym stopniu! Dlatego kupno preparatu przeciw wypadaniu na własna rękę nie rozwiąże tej sytuacji. Schorzenie może usunąć jedynie dobór odpowiednich preparatów z zawartością najlepszej jakości surowców, to powinien być mądry i sprawdzony wybór.
Przy łojotoku dochodzi do silnego zaczopowania mieszków włosowych, przez to brak dostępu krwi, tlenu do cebulki, mieszka, a także mechaniczne wypychanie zdrowego włosa. We wnętrzu mieszka dochodzi do zjawiska krystalizacji zalegającego tam wciąż sebum co czyni wnętrze mieszka niemożliwym do wypuszczenia nowego włosa. Łojotok się pogłębia, proces krystalizacji łoju również wraz z kolejnymi pustymi mieszkami, które nie są w stanie wyprodukować włosa. Bez oczyszczenia skóry głowy, głębokiego detoksu, udrożnienia ujść mieszków włosowych łysienie będzie postępowało. Czas odgrywa ważną rolę, im później włącza się domową kurację trychologiczną czy zabiegi gabinetowe tym odrost nowych włosów może być mniej zadowalający.
Łojotok w ostatnich latach stał się bardzo popularnym i dotkliwym schorzeniem. Główna przyczyna to geny i hormony, jednak w ostatnim czasie możemy uznać łojotok za chorobę cywilizacyjną. Jego podstawową przyczyną staje się stres w życiu codziennym, środowisko, w którym żyjemy, żywność, którą na co dzień spożywamy oraz niewłaściwa pielęgnacja. Daletego też dzielimy łojotok na wrodzony (predyspozycje genetyczne) oraz na nabyty (czynniki zewnętrzne). Określenie rodzaju łojotoku w trakcie badania trychologicznego jest niezbędne do ustalenia przebiegu kuracji i wdrożenia wszelkich niezbędnych działań mających na celu przywrócenie naturalnych właściwości skóry oraz możliwości właściwego wzrostu włosa oraz zahamowanie rozwoju innych schorzeń o podłożu łojotokowym. Ważna jest wczesna interwencja, gdyż nieleczony łojotok prowadzi do łysienia.
Łojotok – objawy i skutki braku leczenia
Wydzielanie łoju u każdego przebiega inaczej. Bywa tak, że przetłuszczanie występuje tylko w konkretnej sferze lub gruczoły nadmiernie pracują na całym ciele. Skóra głowy zazwyczaj wymaga mycia co 2-3 dni. O nadmiernym przetłuszczaniu skóry głowy mówimy wówczas, gdy skóra wymaga mycia częściej niż raz dziennie.
Do objawów nadmiernej aktywności gruczołów łojowych na skórze głowy należą:
- wyraźne pokrycie łojem skóry i włosów,
- nieprzyjemny zapach,
- brak świeżości i odbicia od nasady krótko po myciu,
- przylgnięcie włosów do głowy,
- zaczopowania mieszków włosowych,
- łupież tłusty,
- stan zapalny,
- świąd,
- zaczerwienienie,
- wypadanie włosów.
Nieleczony łojotok prowadzi do łojotokowego zapalenia skóry . Jest to jedno z najczęstszych schorzeń dermatologicznych – szacuje się, że dotyka około 3% populacji [3]. To stan, w którym na skutek zaburzonego mikrobiomu skóry dochodzi do powstania stanu zapalnego, wykwitów rumieniowo-złuszczających i tłustych strupów. Za przyczynę powstawania ŁZS uważa się nadmierną kolonizację grzyba z rodzaju Malassezia . Drożdżak ten stanowi naturalną florę skóry, jednak w sprzyjających warunkach (nadmierne wydzielanie łoju) dochodzi do patologicznego wzrostu i zaburzenia równowagi mikrobiologicznej, co skutkuje uciążliwymi objawami, takimi jak: duży świąd, ból skóry głowy, tłuste łuski.
