Pryszcze na głowie we włosach u dorosłych - Przyczyny, leczenie i porady pielęgnacyjne
Pryszcze na głowie – kogo dotyczy problem?
Chociaż temat pryszczy kojarzy się głównie z okresem dojrzewania, zmiany tego rodzaju mogą pojawić się u osób w różnym wieku. Zapalenie mieszków włosowych jest wywołane przez bakterię, która atakuje bez względu na wiek. Z kolei skłonność do trądziku w różnych częściach ciała wynika w dużej mierze z zaburzeń hormonalnych, pojawiających się nie tylko u młodzieży, ale także u kobiet po porodzie – osiągnięcie ponownej równowagi w gospodarce hormonalnej może nastąpić wiele miesięcy po rozwiązaniu.
Pryszcz podskórny lub ropny pojawiający się na skórze głowy najczęściej wynika z zaniedbań higienicznych. Ma to na ogół związek z noszeniem czapek ze sztucznych materiałów, które nie odprowadzają wilgoci z powierzchni głowy, a ponadto nie zapewniają jej odpowiedniej wentylacji. A ciepło i wilgoć sprzyjają namnażaniu się bakterii, powodują wzmożoną aktywację gruczołów potowych i łojowych. Dochodzi wówczas do nagromadzenia się w porach skóry zbyt dużej ilości sebum, a w konsekwencji do ich zablokowania.
Ponadto przyczynami tworzenia się bolących pryszczy na głowie mogą być:
- zbyt rzadkie mycie skóry głowy,
- pielęgnacja niedopasowana do rodzaju skóry,
- łuszczyca,
- łupież tłusty – powodujący bardzo silne przetłuszczanie się skóry głowy,
- nadmierny wysiłek fizyczny, który powoduje częste pocenie się,
- przewlekły stres – produkowany w sytuacjach stresowych kortyzol prowadzi do wydzielania nadmiaru łoju, który znajduje ujście w zmianach trądzikowych,
- zbyt duża zawartość cukru w diecie – do grupy „winowajców” można zaliczyć nie tylko słodycze, ale także wysokoprzetworzoną żywność,
- zapalenie mieszków włosowych,
- korzystanie z publicznych basenów i saun lub korzystanie z cudzych ręczników,
- zaburzenia hormonalne,
- grzybica,
- zakażenie bakteryjne, np. gronkowcem złocistym.
Bolący pryszcz na głowie – czy to czyrak? Jak go rozpoznać?
Niekiedy na skórze głowy pojawia się zmiana podskórna w postaci wyraźnie wyczuwalnego guzka. Zazwyczaj towarzyszy jej opuchlizna, zaczerwienienie, a jej dotyk powoduje ból. Na pierwszy rzut wygląda ona jak zwykły pryszcz, jednak nasilone dolegliwości bólowe zazwyczaj wskazują na to, że problemem jest czyrak. Zgodnie z definicją jest to bakteryjne zapalenie mieszka włosowego oraz otaczających go tkanek. W pierwszym stadium guzek znajduje się wyłącznie pod skórą, a po mniej więcej 5 dniach przekształca się w charakterystyczną krostę, zwieńczoną czopem martwiczym. Opuchlizna i towarzyszący jej ból wskazują na stan zapalny, który należy leczyć poprzez stosowanie miejscowych okładów, np. z ichtiolu. Ponieważ do powstania czyraka prowadzi zakażenie bakteryjne, konieczna może okazać się antybiotykoterapia.
Zmiany skórne w postaci czyraków są efektem obniżonej odporności, a ich powstawaniu sprzyjają również choroby przewlekłe, takie jak: cukrzyca, atopowe zapalenie skóry, otyłość czy alkoholizm. Czyrak ma zazwyczaj łagodny przebieg, a treść ropna wypływa samoistnie. Gdy ropień wydostanie się na zewnątrz, dolegliwości bólowe zazwyczaj mijają, a opuchlizna się zmniejsza. Lekarze przestrzegają przed wyciskaniem zmian występujących na głowie, ponieważ może to prowadzić do rozprzestrzeniania się bakterii.
Czy swędząca skóra głowy i krostki to ospa wietrzna?
Silnie swędzące krosty na głowie mogą wskazywać na rozwój ospy wietrznej, Jest to choroba powodowana przez wirus VZV i najczęściej atakuje dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym.
Do typowych jej objawów należą wykwity skórne, ze szczególną intensywnością lokujące się na twarzy oraz owłosionej skórze głowy. Stosunkowo łatwo jest je rozpoznać, jako że choroba przechodzi specyficzny cykl rozwoju.
W kolejnych stadiach zmiany mają postać:
- czerwonych plam,
- twardych i zbitych grudek,
- wypełnionych ropą pęcherzy,
- krost z charakterystycznym czubkiem,
- zasychających strupów.
U małych dzieci przebieg choroby zazwyczaj jest łagodny i ogranicza się do wykwitów skórnych oraz lekkich objawów ogólnoustrojowych. Osoby dorosłe chorują na ospę znacznie rzadziej, ale w ich przypadku istnieje duże ryzyko groźnych powikłań, z zapaleniem płuc na czele.