U nas zapłacisz kartą
Czy można być uczulonym na człowieka?
Alergiczne pchle zapalenie skóry
To rodzaj alergii najczęściej występujący u kotów. Występuje ona w odpowiedzi na białka występujące w pchlej ślinie. Dostaje się ona do kociego krwioobiegu w momencie, w którym pchła gryzie zwierzę i pije jego krew. Nawet jedno ukąszenie może spowodować silny świąd, w rezultacie którego zwierzę zaczyna drapać oraz lizać się intensywnie. W skrajnych przypadkach prowadzi to do utraty włosów oraz silnego zaczerwienia skóry. Może powodować to wtórne infekcje bakteryjne, a nawet ropne zapalenia skóry. Opisane zmian najczęściej zlokalizowane są w okolicy oraz u podstawy ogona zwierzęcia.
Po zastosowaniu odpowiednich preparatów ochrony przeciw pasożytom zewnętrznym oraz kąpieli kota. lekarz weterynarii może zdecydować się na zastosowanie kortykosteroidoterapii w celu wyciszenia uciążliwych objawów alergii.
Uczulenie na miód: po czym rozpoznać alergię na miód?
Uczulenie na miód to jedna z najrzadziej diagnozowanych alergii. Czynnikami wywołującymi uczulenie na miód nie jest zresztą. sam miód! Co więcej, objawy uczulenia na miód są tak powszechne, że rzadko kojarzymy je akurat z reakcjami alergicznymi. Jakie są zatem dokładne przyczyny alergii na miód i po czym można ją rozpoznać?
Uczulenie na miód: czy można mieć alergię na produkt powszechnie uważany za zdrowy i niezwykle korzystnie wpływający na działanie organizmu człowieka? Okazuje się, że można. Jednak badania nad tym rodzajem alergii wykazały, że winowajcą nie jest sam miód, ale niektóre składniki, których pszczoły używają do produkcji miodu.
I tutaj warto przypomnieć, że miód to słodki produkt wytwarzany głównie przez pszczoły miodne (Apis mellifera), ale też przez niektóre owady, np. osy. Pamiętajmy o tym koniecznie, ponieważ do wytwarzania swojego miodu osy używają także nektaru roślin, które są dla człowieka trujące. Dlatego też miód os jest często przyczyną ciężkich zatruć pokarmowych.
Jak zatem powstaje miód pszczół miodnych, z jakich przyczyn niektórzy z nas nie mogą go jeść i jakie są typowe reakcje alergiczne przy uczuleniu na miód?
Spis treści
Jak często występuje alergia na miód?
Uczulenie na miód nie należy do powszechnie spotykanych alergii. Najczęściej dotyka osób borykających się z innymi rodzajami uczuleń – wśród ludzi zdrowych nie występuje niemal wcale, natomiast wśród chorych cierpiących na różne przewlekłe dolegliwości ze strony układu oddechowego (np. astma, sezonowe zapalenie błon śluzowych – tzw. katar sienny) – miód uczula mniej niż 2 na 1000 osób.
Nieco częściej reakcję alergiczną na miód wykazują chorzy z nietolerancjami pokarmowymi – ok. 2% w przypadku dorosłych oraz niecałe 6% w przypadku dzieci poniżej 1. roku życia. W skali społeczeństwa alergia na miód jest problemem marginalnym, choć uciążliwym dla tych, którzy zmuszeni są do unikania produktów pszczelich.
Jeśli odczuwasz typowe objawy alergii pokarmowych i podejrzewasz kilka produktów, sprawdź najpierw te pozostałe – uczulenie na miód to jedna najrzadziej spotykanych nadwrażliwości, a zatem jest bardzo mało prawdopodobne, iż znajdziesz się w gronie pechowców niemogących się cieszyć jego smakiem.
Sam miód nie ma właściwości uczulających – alergię mogą wywołać drobinki, które w naturalny sposób przedostają się do niego, przeważnie w niewielkich ilościach. Poszukiwanie tych składników miodu, które powodują występowanie reakcji alergicznych, rozpocząć należy od pyłku kwiatowego – to on odpowiada za większość uczuleń, podobnie jak pyłki drzew i traw. Alergię wziewną na pyłki wykazuje ok. 12% społeczeństwa i należy ona do najczęściej występujących w Polsce uczuleń. Nie u każdego przybiera ona taką samą postać – większość chorych odczuwa objawy w postaci sezonowego kataru czy obrzęku spojówek. Tylko u niewielu osób uczulenie przybiera poważniejszą formę. Do roślin miododajnych, których pyłki mogą mieć właściwości uczulające, należą przede wszystkim słonecznik, nawłoć, mniszek lekarski, złocień oraz bylica.
Uczulenie na miód: jak powstaje miód?
Miód pszczeli powstaje z nektaru kwiatów – to tzw. miód nektarowy, albo soku z żywych części roślin - to tzw. miód spadziowy. Trzecim rodzajem są miody mieszane: nektarowo-spadziowe lub spadziowo-nektarowe, które, jak nazwy wskazują, mają większą lub mniejszą zawartość jednego lub drugiego składnika.
W procesie tworzenia się miodu największe znaczenie ma… pożytek. Tak właśnie nazywana jest roślina będąca w przekonaniu pszczoły najlepszym źródłem nektaru lub spadzi. Kiedy pszczoła – zwiadowczyni go odnajdzie, wraca do ula i odpowiednim tańcem informuje pszczoły-zbieraczki, w którym kierunku się udać, aby ten pożytek znaleźć, a także jakiego rodzaju jest to pożytek i jak go jest dużo.
Pszczoły-zbieraczki zbierają nektar lub spadź – zwane nakropem - do specjalnego zbiornika, tzw. wola miodowego i po powrocie do ula oddają go pszczołom-robotnicom. Uwalniając nektar lub spadź z wola oddają także przy tym swoje własne, cenne dla nas enzymy pszczele.
Następnie nakrop magazynowany jest w komórkach plastra, w których dojrzewa, a gdy jest gotowy pszczoły pokrywają go tzw. zasklepem. Chroni on miód przed zawilgotnieniem, zepsuciem i różnego rodzaju zanieczyszczeniemi.
Podczas dojrzewania nakrop jest cały czas przenoszony z miejsca na miejsce, a więc wzbogacany w pszczele enzymy. To dlatego dojrzały miód zawiera zamiast sacharozy cukry proste: glukozę i fruktozę, a także więcej kwasów organicznych i substancji bakteriostatycznej – inhibiny.
To właśnie dzięki inhibinie miód ma właściwości bakteriobójcze i uważany jest za jeden z najlepszych produktów wzmacniających odporność naszego organizmu. Inhibina bowiem hamuje namnażanie się i rozwój drobnoustrojów chorobotwórczych.
