U nas zapłacisz kartą
Depilacja po cesarskim cięciu - Jak zadbać o skórę po operacji?
Terapia blizny po cesarskim cięciu
Przy terapii blizny po cesarskim cięciu wskazana jest wizyta u fizjoterapeuty uroginekologicznego, który oceni jej ruchomość oraz napięcie tkanek położonych dookoła. Najlepsze rezultaty osiąga się w pracy z blizną świeżą – poniżej 2 lat . To w tym okresie następuje najbardziej intensywna przebudowa kolagenu tworzącego tkankę bliznowatą, a dzięki stałym interwencjom fizjoterapeutycznym można wpłynąć na orientację jego włókien.
Uwalnianie blizny następuje zwykle etapowo i rozpoczyna się od łagodnych technik manualnych wokół blizny oraz rozluźniania tkanek położonych powierzchownie, przechodząc do coraz bardziej intensywnych metod pracy bezpośrednio na bliźnie oraz w tkankach położonych głębiej. Większość terapeutów w swojej pracy wykorzystuje:
- techniki rozluźniania mięśniowo-powięziowego ,
- techniki wisceralne (rozluźnianie powięzi narządów wewnętrznych),
- drenaż limfatyczny ,
- kinesiotaping ,
- techniki terapii manualnej miednicy ,
- techniki terapii blizny .
Aby zmiękczyć i rozluźnić bliznę, w niektórych gabinetach stosuje się zabiegi oparte na właściwościach fali radiowej (Indiba, TR-therapy). W przypadku pewnej grupy pacjentek zasadna będzie również korekta wzorca oddechowego oraz dodatkowe ćwiczenia rozciągające nadmiernie napięte mięśnie w okolicy cięcia.
Po prawidłowo przeprowadzonej fizjoterapii powinna być wyczuwalna znacząca poprawa w postaci rozluźnienia powłok brzusznych i zmniejszonych niedogodności ze strony blizny. Możliwa jest natomiast bolesność i tkliwość brzucha przez pierwsze 2-3 dni po terapii , związana z uruchomieniem nieswoistej reakcji zapalnej, niezbędnej do procesu gojenia się tkanek.
Blizna po cesarskim cięciu
Myśli każdej przyszłej mamy krążą wokół urodzenia zdrowego Maluszka. Emocje po porodzie opadają i wtedy kobiety zaczynają dostrzegać zmiany, które powstały w wyniku cesarskiego cięcia. Główne uczucia towarzyszące młodym mamom to strach, co je czeka po ściągnięciu opatrunku, innym zaś towarzyszy wstyd, że ich brzuch nie wygląda już tak estetycznie jak przed porodem. Mamy! Nie martwcie się! Istnieją sposoby na rehabilitację blizny po cesarskim cięciu, które w łatwy sposób zminimalizują jej kolor i widoczność. Odpowiednia pielęgnacja blizny pozwoli Ci znowu cieszyć się wspaniałym wyglądem. Szczęśliwa mama to szczęśliwe dziecko!
Jak wygląda blizna po cesarskim cięciu?
Wielkość blizny i jej rozmieszczenie zależy w głównej mierze od rodzaju cięcia. Rozróżniamy cięcia majtkowe, klasyczne (przez środek brzucha) i pochwowe.
Wraz z rozwojem medycyny blizny pooperacyjne, również te po cesarskim cięciu, są znacznie mniejsze. Blizna po CC jest blizną o podłużnym kształcie, przypominającą półksiężyc. Blizny są zwykle zaczerwienione, mogą być płaskie bądź delikatnie wypukłe.
Blizna po cesarskim cięciu ma zwykle grubość ok. 3,5 mm, gdyż ma to zapobiec ewentualnemu rozejściu się blizny. Najczęściej wykonywanym cięciem jest cięcie tuż nad wzgórkiem łonowym (cięcie majtkowe), przez co bliznę łatwo możemy zakryć bielizną i staje się ona niewidoczna. Długość takiego cięcia to zwykle od 10 do 15 cm.
Pamiętaj, że higiena blizny pooperacyjnej jest bardzo ważnym elementem. W pierwszej dobie po cesarskim cięciu rana osłonięta jest opatrunkiem, której nie powinno się moczyć. Pozwoli to zasklepić się ranie. Natomiast, po zdjęciu opatrunku, potem szwów, zadbaj by rana i jej okolice były czyste, zapobiegniesz ewentualnemu zakażeniu rany. Dostępne preparaty aseptyczne np. płyny lub spraye antybakteryjne Ci w tym pomogą.
Pielęgnacja blizny po cesarskim cięciu
Blizna po cesarskim cięciu wymaga specjalnego podejścia. Umiejętne obchodzenie się z nią pozwoli zmniejszyć ślad i przywrócić skórze elastyczność.
Cesarskie cięcie to bardzo poważna operacja, a ślad, który po niej pozostaje, będzie towarzyszyć nam do końca życia. Z tego powodu należy wiedzieć jak z nią postępować z blizną, aby zmniejszyć dyskomfort związany z jej posiadaniem, tak by sama blizna kojarzyła pozytywnie, z dzieckiem, które przyszło na świat.
Cięcie cesarskie
Cięcie cesarskie to najczęstsza procedura zabiegowa wykonywana u kobiet na całym świecie. WHO zaleca jej stosowanie u 5 do 15% ciężarnych. Dane zarówno amerykańskie, jak i europejskie wskazują jednak na ciągły wzrost odsetka ciąż zakończonych cięciem cesarskim 1 . Przyczynami tego niekorzystnego trendu jest zarówno rozszerzanie wskazań medycznych, jak i wzrost liczby cięć cesarskich wykonywanych na życzenie ciężarnych kobiet. W Polsce (dane z 2021 roku) nawet 43% porodów odbywa się drogą cięcia cesarskiego i jest to jeden z najwyższych wskaźników w Europie, znacząco wyższy od średniego odsetka w innych krajach wynoszącego około 25%. Jest oczywistym, że cięcie cesarskie jest zabiegiem ratującym życie matki i płodu w obliczu zagrożenia jego dobrostanu. Wskazaniami medycznymi do cięcia cesarskiego są między innymi ciężkie choroby ciężarnych i powikłania przebiegu ciąży, takie jak: objawy niedotlenienia wewnątrzmacicznego, łożysko przodujące lub przedwcześnie oddzielone, zakażenie HIV czy nieprawidłowe położenie płodu. Cięcie cesarskie wykonywane z powyższych wskazań musi spełniać dwa zasadnicze warunki: powinno gwarantować szybkie ukończenie porodu i być bezpieczne dla matki i dziecka 1,2 .
Największe obawy neonatologów budzi zakończenie ciąży elektywnym cięciem cesarskim przed 39 t.c. u tzw. „późnych wcześniaków”. Elektywne cięcie cesarskie obciążone jest większymi powikłaniami okołoporodowymi w porównaniu do porodu drogami natury czy drogą cięcia cesarskiego wykonanego po rozpoczęciu czynności skurczowej. W tej samej grupie dojrzałości, u dzieci urodzonych drogą cięcia cesarskiego ze wskazań medycznych, obserwowano statystycznie mniej powikłań. Według American College of Obstetricians and Gynecologists decyzja o zakończeniu ciąży przed 39. tygodniem powinna być podjęta wyłącznie ze wskazań medycznych 7 . Prospektywne badanie De Luca i wsp. obejmujące 56 549 porodów noworodków o czasie i późnych wcześniaków wykazało ryzyko powikłań mniejsze w grupie dzieci o dojrzałości 38-40 t.c.8 W sytuacji bezwzględnych wskazań do zakończenia ciąży przed 37 t.c., tj. w grupie tzw. „późnych wcześniaków”, można rozważyć podawanie glikokortykoidów celem stymulacji dojrzewania płuc płodu lub ocenić zawartości surfaktantu w płynie owodniowym 9 . Jednak większość autorów zaleca odroczenie wykonania cięcia cesarskiego do 39 t.c. 10 „Późne wcześniaki”, ale także noworodki donoszone, urodzone drogą cięcia cesarskiego, narażone są na częstsze występowanie zaburzeń oddychania, przetrwałego krążenia płodowego i częściej wymagają intensywnych procedur medycznych. Wiąże się to z inaczej, niż u dzieci urodzonych siłami natury, przebiegającą adaptacją do życia pozamacicznego w pierwszych minutach życia i w „złotej” pourodzeniowej godzinie.
