U nas zapłacisz kartą
Co oznaczają duże czerwone plamy na skórze?
Czym są czerwone plamy na skórze, co oznaczają i jak je leczyć?
Czerwone plamy na skórze pojawiają się zwykle, kiedy organizm ma kontakt z alergenem. Występują w różnych miejscach, np. na brzuchu, na twarzy, na dłoniach lub na nogach. Nierzadko jednak zaczerwienienie na skórze ma związek z różnymi chorobami. Czerwonych plam można pozbyć się, uwzględniając ich przyczynę, a także objawy dodatkowe, takie jak swędzenie skóry, podrażnienie czy przesuszenie. Sprawdź, czym są czerwone plamy na skórze, jakie przyczyny możemy wyróżnić i jak je leczyć!
Czerwone plamy na skórze są przypadłością, na którą powinniśmy zwrócić szczególną uwagę. Warto rozważyć, czy wywołała je alergia, a może jednak infekcja. Nie da się ukryć, że istnieje wiele typów plam. Na ciele możemy zobaczyć proste kropki, czerwone wybroczyny lub poważne zaczerwienienia świadczące o ospie czy atopowym zapaleniu skóry.
Czerwone plamy na ciele – najczęstsze przyczyny
Czerwone plamy na ciele to często plamy rumieniowe. Powstają one na skutek napływania krwi do znajdujących się pod skórą naczyń krwionośnych. Przyczyną pojawienia się ograniczonej plamy na ciele o kolorze czerwonym, może być m.in.:
- miejscowe podrażnienie skóry,
- kontaktowa reakcja alergiczna,
- atopowe zapalenie skóry,
- nadmierna ekspozycja na słońce,
- uraz,
- niewydolność żylna.
Plamy czerwone pojawiają się w różnych miejscach np. na dłoniach, klatce piersiowej, plecach, kończynach, wskazując na wiele różnych jednostek chorobowych. Często ich przyczyną jest stan zapalny w obrębie skóry, który może mieć różne podłoże. Samodzielna diagnostyka plam na skórze nie jest możliwa, choć niektóre objawy współtowarzyszące zmianom zabarwienia skóry, mogą ułatwić znalezienie przyczyny problemu.
Przykładowo: nieswędzące czerwone plamy mogą być jednym z objawów psychosomatycznych, które pojawiają się na skutek nadmiernego obciążenia naszego układu nerwowego przewlekłym stresem. Rumień emocjonalny pojawia się przede wszystkim na twarzy, szyi i dekolcie. Plamy rumieniowe na twarzy i szyi mogą także wskazywać na zaburzenia hormonalne, które są jednym z objawów menopauzy, a także nadciśnienie tętnicze. Szybko znikające czerwone plamy może wywoływać zmienna temperatura, która powoduje rozszerzenie się naczyń krwionośnych.
Wykwity pierwotne
Plama
Fot. 1. Plamy (bielactwo nabyte), w centrum widoczna nadżerka pokryta strupem
Fot. 2. Plamy rumieniowe
Plama to zmiana zabarwienia skóry na ograniczonej powierzchni, leżąca w poziomie skóry, tj. niewyczuwalna przy dotyku. Plamy mogą mieć różną wielkość, kolor i lokalizację. Mogą też towarzyszyć im różne objawy – świąd, pieczenie, łuszczenie się skóry, nadmierne ucieplenie skóry w okolicy plamy. Jeśli plamy występują na całym ciele, mówimy o wysypce (lub osutce) i opisujemy jej cechy charakterystyczne, np. wysypka drobnoplamista (kiedy plamy są niewielkie). Plamy mogą się zlewać się w większe ogniska, a także ulegać ewolucji – zmiana skórna, która początkowo była np. grudką lub pęcherzem może się zmienić w plamę.
1. Plamy z zaburzeń ukrwienia
- plamy rumieniowe: małe, najczęściej liczne wykwity, mogące się zlewać i tworzyć zmiany o charakterze wielokolistym, obrączkowatym. Obserwuje się je często w przebiegu chorób zakaźnych (orda, różyczka, płonica) i w wysypkach (osutkach) polekowych
- rumienie są wykwitami większymi od plam rumieniowych. Mogą mieć charakter przelotny, czyli chwilowy, ustępujący bez leczenia – związane są ze zwiększonym przepływem krwi przez naczynia skórne (np. rumień emocjonalny, rumień wywołany przez związki naczyniorozszerzające) lub trwały – najczęściej w wyniku przekrwienia związanego ze stanem zapalnym, np.: odczyn fototoksyczny i fotoalergiczny, róża
- erytrodermia jest uogólnionym stanem zapalnym skóry. Skóra jest zaczerwieniona jednolicie na większej powierzchni, obrzęknięta z nadmiernym złuszczaniem naskórka. Częstymi objawami towarzyszącymi są świąd, niekiedy powiększenie węzłów chłonnych, podwyższona temperatura, dreszcze, złe samopoczucie.
Leczenie plam na tułowiu
Pielęgnacja skóry
Plamy skórne nie zawsze wymagają intensywnego leczenia. Istnieją schorzenia, których nie da się całkiem wyleczyć. Są też takie, które nie wymagają dodatkowego leczenia wewnętrznego. Wówczas dostaniemy od dermatologa poradę jak pielęgnować skórę. Jeżeli lekarz stwierdzi, że odbarwienia są wynikiem bielactwa, to pozostaje nam stosowanie kremów ochronnych i unikanie promieni słonecznych. W przypadku uczuleń na niektóre kosmetyki najlepiej przejść na proste kremy i unikać kolorowych kosmetyków. Warto też zadbać o odpowiednie środki piorące. W sklepach dostaniemy bez problemu hipoalergiczne płyny do prania i płatki mydlane.
Kiedy plamy na skórze lub na tułowiu występują u niemowląt i małych dzieci zazwyczaj lekarz przepisuje leki na wysypkę. Może to być maść łagodząca podrażnienia. Trzeba też pilnować regularnej zmiany pieluszek, nawilżania ciała po kąpieli i używania zasypki.
Na skórze jasnej, wrażliwej na słońce pojawiają się czerwone plamy skórne. Podstawowa pielęgnacja takiego naskórka polega na stosowaniu kremów ochronnych z silnym filtrem. W razie wystąpienia poparzeń słonecznych warto schładzać skórę wodą. Można też stosować panthenol lub balsamy po opalaniu z alantoiną.
Leczenie schorzeń wewnętrznych
Jeżeli lekarz stwierdzi, że brązowe kropki czy ciemne plamy na ciele mają przyczyny inne niż skórne, to zapewne poda nam jakieś leki doustne. Przy zakażeniach są to antybiotyki lub leki sterydowe. Jeśli wybroczyny okażą się oznaką nowotworu skóry, to trzeba też zastosować bardziej inwazyjne metody leczenia np. krioterapię, usuwanie wybroczyn czy naświetlania.
Czerwone plamy na nogach albo sine przebarwienia na tułowiu mogą oznaczać jakiś rodzaj stanu zapalnego żył. Wówczas przyjmujemy środki przeciwzapalne i leki wzmacniające ścianki naczyń. Poza tym warto brać witaminę C, która uodparnia i poprawia wytwarzanie kolagenu przez organizm.
