U nas zapłacisz kartą
Po jakim czasie blizny znikają?
Blizna po oparzeniu 2 stopnia
Oparzenia klasyfikowane są wg. 3-stopniowej skali i różnią się pod względem charakteru obrażeń, a także sposobu bliznowacenia ran.
- Oparzenie 1 stopnia. Jest powierzchowne, uszkodzony naskórek regeneruje się w szybkim tempie, uraz nie pozostawia żadnych blizn.
- Oparzenie stopnia 2a. Uszkodzona zostaje tzw. błona podstawna naskórka, a także warstwy powierzchniowe skóry. W procesie gojenia nie pojawia się tkanka ziarninowa, w związku z czym trwały ślad po oparzeniu jest stosunkowo mało widoczny – jest nim blizna nieprzerostowa.
- Oparzenie stopnia 2b. Znacznie poważniejsze, prowadzące do uszkodzenia głębokich warstw ciała. Jeśli skóra zeszła po oparzeniu, w czasie gojenia wytwarza się tkanka ziarninowa. Głównie od skuteczności leczenia i pielęgnacji zależy, jak bardzo widoczny ślad pozostanie po urazie. Przy właściwie prowadzonej terapii efektem może być jedynie niewielka blizna nieprzerostowa. Jeśli jednak leczenie jest nieefektywne, wytwarza się nieprawidłowy przebieg włókien kolagenowych, a powstała blizna ma charakter przerostowy.
- Oparzenia stopnia 3. To pełne uszkodzenie wszystkich warstw skóry. W leczeniu niezbędne jest chirurgiczne wycinanie martwych tkanek oraz dokonywanie miejscowych przeszczepów skóry. Pozostałością zawsze są widoczne blizny przerostowe.
W praktyce najczęściej dochodzi do oparzeń 2. stopnia. Są one efektem takich zdarzeń losowych, jak oblanie się wrzątkiem, gorącym mlekiem lub żrącą substancją, czy dotknięcie żelazka. Trwałość i charakter blizny w tym przypadku w ogromnej mierze determinowane są sposobem postępowania, zarówno bezpośrednio po oparzeniu, jak też w późniejszej terapii. Im lepiej będzie prowadzone leczenie, tym większa szansa, że blizny będą nieprzerostowe, a z czasem zaczną zanikać.
Jak ukryć blizny po operacji?
Co jeszcze można stosować na blizny po operacji? Poza dostępnymi w aptekach preparatami do stosowania miejscowego, warto wypróbować mniej popularnych metod, jak na przykład terapia manualna, do której zaliczają się:
- drenaż limfatyczny,
- rozluźnianie mięśniowo-powięziowe,
- masaż głęboki.
Terapia manualna jest zalecana zwłaszcza kobietom, które przeszły operację cesarskiego cięcia. Zabiegi powinny być wykonywane przez wykwalifikowanego fizjoterapeutę.
Dodatkowo każdy z tych zabiegów powinien być wzbogacony o tzw. autoterapię, którą można nazwać domowym sposobem na blizny. Autoterapia polega na wykonywaniu w domowym zaciszu odpowiednich ruchów i chwytów, wyuczonych wcześniej przez fizjoterapeutę. Ćwiczenia w czasie gojenia się rany powinno się wykonywać dwa razy dziennie.
Skąd się biorą blizny po trądziku?
Blizny po trądziku są zmianami skórnymi, do których dochodzi w wyniku dewastacji skóry właściwej i zastąpieniu uszkodzonego obszaru tkanką łączną włóknistą.
Najczęściej pokrywają obszar twarzy, ale też dekoltu i pleców. Owe zmiany mają najczęściej nierówny kształt, rozmiar i głębokość. Mogą mieć formę zapadnięć lub specyficznych dołeczków.
Zwykle pojawiają się z kilku powodów:
- niewłaściwe leczenie zmian skórnych, takich jak np. pryszcze, krosty, zaskórniki, ropnie, czy grudki,
- niepodjęcie żadnego działania zmierzającego do terapii schorzenia dermatologicznego, jakim jest trądzik,
- uwarunkowanie genetyczne - wiele osób dziedziczy blizny potrądzikowe po bliskich krewnych,
- niewłaściwe postępowanie - często za blizny po pryszczach odpowiedzialne jest takie zachowanie, jak: rozdrapywanie krost, wyciskanie ich. Na skutek takich czynności dochodzi do przeniesienia bakterii na dalszą powierzchnię skóry, finalnie wywołując stan zapalny.
W każdym tym przypadku źródłem problemu może byc trądzik. To powszechna choroba skóry, dotykająca wielu nastolatków i od 12% do 51% dorosłych w wieku od 20 do 49 lat.
Następstwem trądziku są często blizny, które dotyczą ponad 95% pacjentów z tym problemem (źródło: Janda K, Chwiłkowska M. „Trądzik pospolity…”).
Blizny mogą powstawać także po ustąpieniu stanów zapalnych skóry, np. jako powikłanie trądziku. Uszkodzenie skóry uruchamia kaskadę biologicznych procesów naprawczych. Mają one na celu odbudowę skóry, poprzez przywrócenie jej fizjologicznych właściwości decydujących o jej integralności.
Proces tworzenia się blizny jest częścią procesu gojenia się rany, który przebiega w trzech następujących po sobie etapach:
- faza zapalna,
- faza proliferacyjna,
- faza dojrzewania.
Blizny po krostach dzielą się na:
Co na blizny po oparzeniu?
W sytuacji gdy leki na blizny nie przynoszą rezultatu, sięgnąć można po metody bardziej inwazyjne.
- ostrzykiwanie sterydami,
- krioterapia, czyli mrożenie,
- mezoterapia – podawanie igłą substancji stymulujących wytwarzanie kolagenu,
- laseroterapia, czyli usuwanie blizn wiązką światła,
- zabiegi dermatochirurgiczne, polegające na wycięciu blizn i zeszyciu płatów skórnych,
- operacje plastyczne – przesunięcie całych płatów skórnych, praktykowane w przypadku blizn bardzo rozległych.
Dużą popularnością cieszy się współcześnie zwłaszcza usuwanie laserowe blizn po oparzeniach. Zabiegi te wykonywane są w gabinetach i klinikach medycyny estetycznej. Laserem usuwa się stare blizny po oparzeniu, a niekiedy też metoda ta rekomendowana jest na etapie leczenia, w celu zahamowania nieprawidłowych rozrostów.
Używane do tego celu są różne urządzenia, w tym przede wszystkim lasery frakcyjne CO2. Koszt jednego zabiegu jest bardzo zróżnicowany w zależności od miejscowości oraz konkretnej kliniki. Ceny wahają się w przedziale od 300 do 800 zł, sporadycznie drożej. Do tego należy doliczyć koszty konsultacji medycznej w granicach 150 do nawet 400 zł. Ilość zabiegów zależy od wielkości i charakteru blizny, niekiedy niezbędne jest odbycie nawet 4-6 sesji.
Uciążliwość zabiegów laserowych zależna jest od indywidualnego progu wytrzymałości na ból - dla części pacjentów są one niemal obojętne, dla innych mogą być bolesne.
Tatuaż na blizny po oparzeniu
Tatuaż stanowi jedną z metod zakrywania śladów po bliznach, również tych powstałych w wyniku oparzenia. To bardzo kreatywny sposób zakrywania blizn. Czy jest on bezpieczny?
Tatuaż na bliźnie po oparzeniu może zostać wykonany dopiero wtedy, gdy blizna całkowicie się już wygoi. Ten proces jest dość wydłużony w czasie, dlatego przed wykonaniem tatuażu lepiej skonsultować się z lekarzem.
Czy istnieją przeciwwskazania do wykonania tatuażu na bliźnie? Tak, jest nimi skłonność do keloidów, czyli bliznowaceń. Polega ona na patologicznym charakterze gojenia się skóry. Oznacza to tyle, że keloid może rozrosnąć się nawet po długim czasie od oparzenia. Nie należy zatem ruszać takiej tkanki, ponieważ tatuaż może spowodować jej ponowny przyrost.
