U nas zapłacisz kartą
Zdjęcia figówki gronkowcowej - Piękno natury w detalu
Jakie są przyczyny figówki?
Jak już wiesz, figówka to choroba wywołana przez zakażenie gronkowcem złocistym. To bezpośrednia przyczyna rozwoju tej dolegliwości. Trzeba jednak pamiętać, że opisywana tu choroba nie rozwinie się u każdego nosiciela tej bakterii. Okazuje się, że bakteria zwykle nie jest szkodliwa dla osób zdrowych.
Ryzyko wystąpienia objawów figówki zwiększa się natomiast u pacjentów z obniżoną odpornością, w tym u tych:
- z różnymi chorobami towarzyszącymi, np. z cukrzycą,
- zakażonych wirusem HIV oraz chorujących na AIDS,
- z niedoborami witaminowymi,
- z chorobami skórnymi, w tym atopowym zapaleniem skóry,
- stosujących w ostatnim czasie antybiotyki albo miejscowe kortykosteroidy,
- po przeszczepach.
Miejsca, gdzie można najłatwiej zarazić się bakterią, to m.in. publiczne baseny, kąpieliska czy siłownie. Wśród przyczyn figówki wymienia się również zabiegi depilacyjne albo golenie owłosionych partii ciała z wykorzystaniem niedostatecznie oczyszczonych czy starych ostrzy albo maszynek do golenia.
Objawy gronkowca złocistego
Gronkowiec może lokalizować się w różnych miejscach organizmu, dlatego objawy zakażenia zależą od miejsca bytowania bakterii.
- Objawy gronkowca złocistego w nosie i gardle
Gronkowiec złocisty często wywołuje zakażenia górnych dróg oddechowych. Może prowadzić do anginy, czyli zapalenia migdałków podniebiennych, które daje objawy takie jak: osłabienie, uczucie rozbicia, wysoka temperatura. Gardło staje się czerwone, wrażliwe, boli, pojawia się na nim ropny nalot, owrzodzenia lub drobne pęcherzyki. Często anginie towarzyszy również katar, kłopoty z przełykaniem i mówieniem. Węzły chłonne żuchwy i szyi są powiększone. Osoby dorosłe skarżą się na ból promieniujący do ucha, u dzieci pojawia się biegunka lub wymioty. Gronkowce są przyczyną ok. 30 proc. przypadków anginy, pozostałe przypadki są wywoływane przez paciorkowce. Gronkowiec złocisty w zatokach może wywołać zapalenia zatok , które objawia się silnym katarem, osłabieniem i wysoką temperaturą.
- Objawy gronkowca złocistego w płucachi jelitach
Gronkowiec złocisty może prowadzić do zapalenia płuc, które charakteryzuje się gromadzeniem się ropnej plwociny w płucach, kaszlem, wysoką temperaturą, uczuciem osłabienia i rozbicia, bólami mięśni. Gronkowiec złocisty w jelitach wywołuje nudności, wymioty, biegunki, bóle brzucha i mdłości.
Bakterie gronkowca złocistego bytują na skórze, w którą wnikają przy skaleczeniu lub zadrapaniu, czego efektem może być: zapalenie mieszków włosowych, czyraki, ropne wypryski, guzki czy figówka gronkowcowa.
Jak wyglądają czyraki i jak je leczyć?
Figówka - co to za choroba skóry?
Przewlekłe, ropne zapalenie mieszków włosowych to inaczej figówka gronkowcowa. Określenie to nawiązuje do bakterii będącej bezpośrednią przyczyną tej dolegliwości.
Chorobę wywołuje gronkowiec złocisty (Staphylococcus aureus), rodzaj bakterii, która u człowieka może pojawić się w nosie, gardle oraz na skórze. Gronkowce wyróżniają się kulistym kształtem i układają się w grona i właśnie od tego zjawiska pochodzi ich nazwa.
Zdaniem Izabeli Błażewicz, Wioletty Barańskiej-Rybak, Romana Nowickiego z Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego bakteria okresowo występuje u 10 proc. do nawet 30 proc. populacji, nie dając żadnych konkretnych objawów.
Według danych przedstawionych przez badaczy, takich jak: Kai-lv Sun i Jian-min Chang, figówka to dolegliwość charakterystyczna dla mężczyzn między 20. a 40. rokiem życia. Może też dotknąć inne grupy wiekowe oraz kobiety. Choroba pojawia się zwykle w obrębie owłosionej skóry twarzy, m.in. wąsów i brody, ale nie tylko.
Nieleczone zakażenie może postępować prowadząc do pogłębionej infekcji, która przenosi się nawet na spojówki i powieki.
Figówka brody w klasyfikacji ICD-10 znajduje się pod kodem L73.8 jako: „inne określone choroby mieszków włosowych”. Przy tej okazji warto wspomnieć, że znana jest też inna odmiana figówki prócz tej wywołanej przez gronkowiec, a mianowicie: figówka grzybicza. Została ona ujęta w ICD-10 jako jedna z odmian grzybicy owłosionej skóry głowy i brody pod kodem B35.0.
Z kolei w klasyfikacji ICD-11 figówka gronkowcowa figuruje pod kodem 1B75.4 i jest definiowana, jako: „przewlekłe zakażenie ropne wywołane przez Staphylococcus aureus obejmujące całą głębokość mieszków włosowych”.
Oficjalna definicja wskazuje również, że: „choroba występuje głównie u mężczyzn po okresie dojrzewania i zwykle obejmuje mieszki włosowe brody. U większości chorych figówka rozwija się w trzeciej lub czwartej dekadzie życia. W przebiegu choroby może dojść do rozległego zniszczenia mieszków włosowych i blizn”.
Jak można zarazić się gronkowcem?
Gronkowiec może przedostać się do organizmu człowieka kilkoma sposobami, lecz s amo wniknięcie bakterii nie oznacza jeszcze zachorowania – zazwyczaj układ odpornościowy człowieka sam potrafi poradzić sobie z patogenem. Do zachorowania dochodzi po przedostaniu się bakterii do krwiobiegu na skutek przerwania ciągłości naskórka, najczęściej w okresie osłabionej odporności – np. z powodu nadmiernego stresu, niedawno przebytej choroby lub w okresie jesienno-zimowym.
Na infekcje gronkowcem szczególnie narażone są :
- osoby z otwartymi ranami, oparzeniami i skaleczeniami,
- osoby z chorobami skóry np. łuszczycą,
- osoby z osłabioną odpornością (osoby starsze, osoby z chorobą nowotworową, chorzy w trakcie terapii immunosupresyjnej) oraz osoby chore na cukrzycę, przewlekłą niewydolność nerek, choroby obwodowe naczyń krwionośnych,
- kobiety w ciąży,
- dzieci (szczególnie niebezpieczny jest gronkowiec u niemowląt),
- pacjenci z cewnikiem lub kroplówką, osoby po przebytym zabiegu chirurgicznym, personel medyczny, odwiedzający chorych goście.
Papierowa skóra – tajemnicza choroba czy wymysł pacjenta? Czy można mieć alergię na dotyk?
Gronkowiec skórny – charakterystyka
Podobnie jak gronkowiec złocisty, gronkowiec skórny zlokalizowany jest na skórze i błonach śluzowych. Staphylococcus epidermitis jest jedną z najczęstszych przyczyn zakażeń wewnątrzszpitalnych . Ze względu na potencjalną zdolność do tworzenia się biofilmu i kolonizacji na różnych powierzchniach, na zarażenie narażone są osoby, u których stosuje się inwazyjną terapię do leczenia lub podtrzymania życia – zaintubowane, dializowane, mające założone cewniki, sztuczne zastawki czy implanty medyczne.
Dializa nerek, czyli metoda leczenia schyłkowej niewydolności nerek
