U nas zapłacisz kartą
Zgrubienie na nosie - Odkryj, co mogą pokazać zdjęcia
Rak nosa i rak zatok przynosowych – kto choruje?
Nowotwory nosa i zatok stanowią zaledwie 0,5 proc. wszystkich nowotworów. Są jednak istotnym problemem medycznym, gdyż ich rokowanie pozostaje niezadowalające, pomimo rozwoju metod diagnostycznych i leczniczych. Pacjenci często nie zwracają uwagi na pierwsze objawy i zgłaszają się do lekarza, w momencie, gdy na skuteczne leczenie jest stanowczo za późno.
Nowotwory zatok i nosa występują dwukrotnie częściej u mężczyzn niż u kobiet, a szczyt zachorowań przypada na 5–7 dekadę życia. Do grup o szczególnym ryzyku zachorowalności na raka płaskonabłonkowego jamy nosowej należą osoby, które mają związek z produkcją niklu i chromu (przemysł samochodowy, budowlany). Praca w przemyśle drzewnym z kolei wiąże się ściśle z wystąpieniem gruczolaka zatok.
Istotnym czynnikiem ryzyka raka nosa i zatok jest praca w destylarniach alkoholu izopropylowego, fabrykach tekstyliów i obuwia. Stwierdzono także związek pomiędzy infekcją wirusem brodawczaka ludzkiego (HPV) lub Epsteina-Barr (EBV), a rozwojem raka niezróżnicowanego i chłoniaków. Przyczyną raka zatok i nosa może być palenie tytoniu.
Ponadto szczególnie narażeni na raka nosa są mężczyźni – nowotwór atakuje ich częściej niż kobiety – zwłaszcza między 50. a 70. rokiem życia.
Rak nosa ( nowotwór nosa i zatok przynosowych) mogą powstawać w wyniku nieprawidłowego rozwoju komórek nabłonka wyściełającego jamę nosową oraz zatoki przynosowe. Zmiany zazwyczaj mają postać złośliwą i często są wykrywane w zaawansowanym stadium. Ma na to wpływ fakt, że rak nosa daje mało specyficzne objawy, przez co diagnoza jest stawiana zbyt późno.
Nowotwory nosa i zatok przynosowych, jak i te występujące w innych narządach, są złośliwe lub niezłośliwe. Obie grupy mogą wywodzić się z różnych tkanek, przez co wyróżniamy guzy: pochodzenia nabłonkowego, tkanek miękkich, kości i chrząstek, krwiolimfatyczne, neuroektodermalne, z komórek zapalnych.
Najczęstszym nowotworem pierwszej grupy jest rak płaskonabłonkowy zatok (85–90 proc. wszystkich w tej okolicy). Zbudowany jest on z komórek, różnicujących się w nabłonek płaski. Może wykazywać cechy rogowacenia lub nie. Zazwyczaj jest kruchym, przypominającym brodawki guzem, zmienionym krwotocznie lub martwiczo.
Na podstawie obrazu mikroskopowego wyróżnia się kilka jego podtypów, które charakteryzują się różnym stopniem agresywności. Najgorsza pod względem rokowanie jest tzw. postać bazaloidalna. Nowotwór ten najczęściej rozwija się w krajach azjatyckich, może jednak występować również w Europie.
Jak diagnozuje się zmiany skórne u kotów domowych?
Choroby skóry u kota domowego są bardzo różne, choć ich objawy bywają podobne. Zanim zacznie się leczenie, konieczne jest zatem postawienie właściwej diagnozy. Na przyczynę choroby wskazuje często lokalizacja zmian, ale przypuszczenia powinny zostać potwierdzone badaniami cytologicznymi, biopsją skóry, zeskrobiną oraz zastosowaniem lampy Wooda. Lekarz weterynarii może wykonać także badania włosów, morfologię oraz biochemię, a także testy moczu.
W zależności od zleconych badań może minąć kilka dni, zanim pojawią się wyniki. W tym czasie wprowadza się próbne leczenie mające złagodzić objawy, a lekarz weterynarii może ocenić, jak Twój kot reaguje na leki pierwszego wyboru. W celu dokładnej diagnozy oraz wyleczenia zmian skórnych wymagana jest więcej niż jedna wizyta! Problemy tego typu wymagają bowiem długotrwałej terapii, a włosy odrastają nawet kilkanaście tygodni.
Polecane karmy weterynaryjne dla kotów
Zdarza się, że problemy skórne są wtórną reakcją organizmu na inne choroby ogólnoustrojowe. Przykładowo białaczka lub FIV u kota obniżają ogólną odporność organizmu, co powoduje, że koty łatwiej zarażają się pasożytami lub chorują na grzybicę. Sprawdź także ten artykuł o najczęstszych chorobach u kotów.
Jakie jest rokowanie?
Rokowanie w przypadku rozpoznania raka podstawnokomórkowego jest wyśmienite, o ile podejmie się właściwe i umiejętnie przeprowadzone leczenie. Trzeba jednak pamiętać, że rak tego typu ma skłonność do odrastania (inaczej mówiąc nawrotu albo wznowy) w miejscu, gdzie znajdował się pierwotnie. Dlatego ważne jest skrupulatne oglądanie blizny i jej okolicy co kilka miesięcy. U osoby, u której rak podstawnokomórkowy już wystąpił, ryzyko pojawienia się takiego nowotworu w innej okolicy ciała jest zwiększone, dlatego należy starannie oglądać całą skórę. Ponadto opisano mnogie, wieloogniskowe występowanie raka podstawnokomórkowego w ramach rodzinnego zespołu znamion nabłonkowych (zespół Gorlina i Goltza).
Zobacz także
Badanie dermatoskopowe Niewątpliwie największą rolę w diagnostyce i wczesnym wykrywaniu nowotworów skóry odgrywa dermoskopia (dermatoskopia).
Objawy chorób skóry (wykwity skórne) Wykwity skórne to zmiany na skórze, które są objawami chorób skóry. W poszczególnych chorobach wykwity mają charakterystyczny wygląd – kolor, kształt, postać, lokalizację i na tej podstawie dermatolog zwykle jest w stanie ustalić rozpoznanie. Zmiany skórne się mogą zmieniać w czasie oraz ustępować z pozostawieniem blizny lub bez niej. Do wykwitów należą: plama, grudka, guzek, guz, pęcherzyk, pęcherz, krosta, bąbel, a także nadżerka, przeczos, pęknięcie i rozpadlina, łuska, strup, owrzodzenie oraz blizna.
Wybrane treści dla Ciebie
Badanie dermatoskopowe Niewątpliwie największą rolę w diagnostyce i wczesnym wykrywaniu nowotworów skóry odgrywa dermoskopia (dermatoskopia).