U nas zapłacisz kartą
Skuteczne leki na grzybicę pachwinową - Rozwiązania i Porady
Grzybica stóp rodzaje, umiejscowienie i objawy
W zależności od umiejscowienia zmian grzybiczych, ale także objawów im towarzyszących, wyróżniamy cztery rodzaje grzybicy w obrębie skóry stóp:
Grzybica międzypalcowa
Pomiędzy III i IV oraz IV a V palcami stopy obserwujemy najczęściej zaczerwienione zmiany, które mają tendencję do łuszczenia się. Skóra w tych przestrzeniach swędzi, piecze. Niekiedy wyczuwalny jest również charakterystyczny, nieprzyjemny zapach. Grzybica międzypalcowa stanowi punkt wyjścia do zakażeń płytki paznokciowej lub dalszych obszarów stopy.
Grzybica potnicowa
Najczęściej w obszarze podeszwowej części stóp tworzą się swędzące grudki i krostki, które mogą łączyć się w większe skupiska. Zdarza się, że pęcherzyki pękają, co stanowi ryzyko wtórnego zakażenie bakteryjnego, a tym samym wydłużenie i skomplikowanie procesu leczenia.
Grzybica złuszczająca
Skóra w określonych obszarach ma tendencję do nadmiernego rogowacenia, jest sucha i pęka. Świąd w tym przypadku nie jest uciążliwy. Tego typu zakażeniom towarzyszy często grzybica paznokci.
Grzybica wrzodziejąca
Zmiany skórne maja charakter owrzodzeń. Dotyka ona głównie osób chorych na cukrzycę. Jest najcięższą i najrzadszą postacią grzybicy stóp.
Grzybica stóp - przyczyny
Przyczyną rozwoju grzybicy stóp jest zakażenie grzybami z grupy dermatofitów. Nie u każdej osoby, u której dojdzie do bezpośredniego kontaktu z patogenem rozwiną się objawy. U dwóch osób ta sama infekcja może mieć odmienny przebieg i nasilenie. Do czynników usposabiających do rozwoju grzybicy należą:
- stosowanie miejscowo (w postaci remów lub maści) oraz ogólnie (doustnie) antybiotyków o szerokim zakresie działania przeciw drobnoustrojom, glikokortykosterydów oraz innych leków obniżających odporność,
- choroby wodzone lub nabyte związane z niedoborami odporności – infekcja wirusem HIV, białaczki, skojarzone niedobory odporności, zespół DiGeorge’a,
- choroby przewlekłe zaburzające przepływ krwi w drobnych naczyniach skóry stóp – przede wszystkim cukrzyca,
- niedostateczna higiena stóp lub przeciwnie – zbyt częste mycie, ścieranie naturalnej warstwy rogowej naskórka i tym samym powstawanie mikrouszkodzeń, stanowiących idealne wrota dla infekcji grzybiczej,
- noszenie obuwia, które nie zapewnia swobodnego przepływu powietrza między stopą a otoczeniem (np. gumowe kalosze),
- korzystanie z basenów, łaźni i saun bez klapek, tym samym narażanie się na bezpośredni kontakt z patogenem,
- wymiana obuwia lub skarpetek z osobą, która cierpi na grzybicę stóp.
Grzybica stóp - diagnostyka
Grzybica stóp może zostać zdiagnozowana przez dermatologa na podstawie zleconego przez niego badania mikologicznego, które polega na pobraniu zeskrobiny z chorobowo zmienionej skóry. Lekarz musi również wykluczyć inne choroby, które wywołują podobne dolegliwości. Może być to między innymi wyprzenie międzypalcowe, wypryski modzelowate i łuszczyca stóp.
Grzybica stóp wymaga specjalistycznego leczenia, dlatego przy pojawieniu się pierwszych objawów, należy udać się do lekarza w celu jej zdiagnozowania i wdrożenia odpowiedniej terapii. Im dłużej zwlekamy, tym choroba bardziej się rozprzestrzenia i zaostrza się jej postać. A nieleczona infekcja może utrzymywać się przez wiele lat. Zdarzają się wówczas okresy, gdy objawy stają się łagodniejsze. Ich okresowe zaostrzenie może natomiast mieć postać nasilonego stanu zapalnego, dochodzi wówczas do rozwoju zmian wysiękowych, pojawia się obrzęk i świąd.
Grzybica stóp jest leczona przy pomocy leków przeciwgrzybiczych. Terapia może obejmować zarówno preparaty stosowane miejscowo, jak i doustnie. O tym, która metoda będzie lepszym rozwiązaniem lub też czy należy połączyć stosowanie obu typów leków, decyduje lekarz w zależności od stopnia zaawansowania choroby.
U większości pacjentów, pierwsze objawy ustępują po około tygodniu, natomiast kolejne do 4 tygodni od rozpoczęcia leczenia. W przypadku zrogowaceń, zwykle stosowane są maści, choć w sprzedaży dostępne są również kremy, żele czy też płyny przeciwgrzybicze. Natomiast na miejsca z wyciekiem wydzieliny lepsze są aerozole.