U nas zapłacisz kartą
Guzek na nosie - Przyczyny, leczenie i porady dotyczące usuwania guzków na nosie
Rak nosa – objawy. Jak rozpoznać nowotwór nosa?
- nasilające się trudności w oddychaniu przez nos, zwłaszcza po jednej stronie,
- niedrożność w jednym przewodzie nosowym,
- wyciek płynnej treści ropnej z nosa, niekiedy z krwią,
- nawracające krwawienia z jednego przewodu nosowego,
- zgrubienie bądź wybrzuszenie widoczne w okolicy policzka lub nosa,
- ruszanie się zdrowych zębów górnych, zwykle po jednej stronie,
- zgrubienie podniebienia twardego,
- na późniejszym etapie choroby – wytrzeszcz gałki ocznej, łzawienie, silne bóle zdrowych zębów.
Podstawowym elementem diagnostyki raka nosa jest badanie palpacyjne pozwalające na ocenę układu chłonnego, wziernikowanie nosa oraz USG układu chłonnego szyi. Zmiany zlokalizowane w przewodzie nosowym można wykryć podczas rynoskopii oraz badania endoskopowego. Za najważniejsze badanie uważa się jednak biopsję, podczas której pobiera się materiał do oceny histopatologicznej. W ramach diagnostyki wykonuje się też badanie tomografii komputerowej, która pozwala na ujawnienie ubytków i patologii w jamie nosowej i zatokach przynosowych.
Przyczyny pojawienia się polipów
Jednoznaczne określenie przyczyny polipowatego rozrostu u konkretnego pacjenta nie zawsze jest możliwe. Uznaje się jednak, iż bezpośrednią przyczyną powstania polipów w nosie i zatokach jest stan zapalny śluzówki. Czynnikiem sprzyjającym występowaniu polipów jest przedłużające się zapalenie błony śluzowej nosa i zatok, wywołane różnymi czynnikami. Najbardziej narażeni na rozwój polipów w nosie są pacjenci cierpiący na chroniczny nieżyt nosa i zatok oraz alergicy.
Zwiększone ryzyko występuje u chorych na astmę lub atopowe zapalenie skóry, chorych na alergiczne grzybicze zapalenie zatok, uczulonych na niesteroidowe leki przeciwzapalne, pacjentów z obniżoną odpornością, czy cierpiących na mukowiscydozę, a także zespół Churga i Strauss. Polipy nosa i zatok częściej stwierdza się u osób, u których podobne problemy wstąpiły w rodzinie.
Jak leczyć polipy w nosie i zatokach
W początkowym stadium rozwoju leczenie polipów nosa i zatok, polega na miejscowym lub doustnym podawaniu kortykosteroidów. Terapia miejscowa jest skuteczna w przypadku chociaż umiarkowanej drożności nosa, ponieważ konieczny jest dostęp leku do wszystkich polipów. Kortykosteroidy działają przeciwzapalnie, dzięki czemu niwelują obrzęk błony śluzowej i mogą przyczynić się do zmniejszenia, a nawet zaniku polipów. Niestety, objawy często nawracają po zakończeniu farmakoterapii. W większości przypadków najskuteczniejszą metodą leczenia jest usunięcie polipów nosa i zatok. Jeśli pacjent cierpi na przewlekłe zapalenie zatok z polipami i zmiany zatokowe są znacznie zaawansowane to zabieg usunięcia polipów wykonywany jest w znieczuleniu ogólnym, ponieważ konieczne jest dokładne otwarcie i oczyszczenie wszystkich zatok. Laryngolodzy z Kliniki MilleMedica wykorzystują w tym celu nowoczesne techniki, dzięki czemu zabieg jest bezpieczny dla pacjenta i szybko przynosi oczekiwaną ulgę. Doświadczeni specjaliści wykonują operację metodą endoskopową, przy użyciu zestawów chirurgicznych do mikrochirurgii wewnątrznosowej. Dzięki temu, operacja nie pozostawia żadnych blizn w obrębie twarzy, a narzędzia i powiększenie endoskopu umożliwia bezpieczne dotarcie do najdrobniejszych zakamarków jamy nosa.
Natomiast jeśli polipy dotyczą tylko jamy nosa lub pacjent chce jedynie uzyskać drożność nosa to możliwe jest wykonanie tzw. polipektomii w znieczuleniu miejscowym. Ważne jest, w tym wypadku, żeby pacjent, u którego zajęte są zatoki był świadomy, że taki zabieg jest u niego jedynie leczeniem doraźnym przywracającym oddychanie przez nos, natomiast nie jest to pełne leczenie zapalenia zatok z polipami.
Usuwanie polipów z nosa w znieczuleniu miejscowym w klinice MilleMedica trwa od 30 do 60 minut. Wykorzystuje się do tego specjalne narzędzia chirurgiczne, a dzięki możliwości wykorzystania narzędzi koagulujących, zabezpiecza się chorego przed ewentualnym krwawieniem pooperacyjnym. Po zabiegu czasami istniej konieczność założenia opatrunku tamującego krwawienie. W bardzo rzadkich przypadkach, silniejszego krwawienia, zakładana jest tamponada przednia, którą usuwa się po upływie ok 48h.