U nas zapłacisz kartą
Jak leczyć łysienie androgenowe u kobiet?
Diagnostyka łysienia androgenowego
Trichoskopia
Najbardziej popularną metodą diagnostyczną w przypadku łysienia androgenowego jest trichoskopia. Jest to nieinwazyjne badanie polegające na oglądaniu w dużym powiększeniu ujść mieszków włosowych oraz innych struktur trichologicznych na granicy różnych warstw skóry.
Dzięki użyciu dermatoskopu, specjalista oglądający skórę głowy jest w stanie osiągnąć 10-krotne powiększenie, a używając wideodermoskopu może uzyskać jeszcze wyższe parametry.
Pozwala mu to na dokładną ocenę łodyg włosów, naczyń okalających mieszki włosowe, czy samych mieszków. W ten sposób można ocenić, jakie są proporcje włosów łamiących się, dystroficznych (o zaburzonym wzroście, bardziej szorstkich, gorzej układających się), a także wypadających.
Trychogram
Zdecydowanie bardziej inwazyjnym działaniem niż trichoskopia jest trychogram. Ocenia on ilość wyrwanych włosów z naszej głowy, co oznacza, że trycholog pozbawi nas podczas tego badania co najmniej 100 włosów wyrwanych z różnych obszarów naszej głowy.
Badania laboratoryjne
Oprócz oglądania włosów pod mikroskopem, warto wykonać też badania w krwi, w celu wykrycia chorobowego podłoża łysienia. Być może ma ono związek z zaburzeniami hormonalnymi, niedoczynnością tarczycy lub cukrzycą i odpowiednie leczenie pomoże zahamować wypadanie włosów.
Polecanymi badaniami przy łysieniu androgenowym są:
- morfologia krwi,
- badanie glukozy na czczo,
- żelazo i ferrytyna (przyczyną wypadania włosów może być anemia),
- hormony: TSH, Ft4, prolaktyna, testosteron, androstendion, progesteron, DHEA-S, estradiol,
- przeciwciała przeciwjądrowe ANA,
- trójglicerydy, cholesterol całkowity oraz HDL i LDL,
- wapń,
- witamina D3.
Jakie rodzaje zabiegów leczenia łysienia androgenowego wyróżniamy?
Mezoterapia igłowa
Mezoterapia igłowa polega na podawaniu substancji aktywnych bezpośrednio do skóry za pomocą niewielkich igieł. W przypadku łysienia androgenowego, koktajle do mezoterapii mogą zawierać witaminy i minerały takie jak np. krzemionka organiczna, aminokwasy oraz peptydy, które mają za zadanie:
- pobudzić wzrost włosów,
- poprawić kondycję skóry głowy,
- zahamować proces łysienia.
Terapia osoczem bogatopłytkowym
Terapia osoczem bogatopłytkowym polega na pobraniu krwi pacjenta, jej obróbce w celu otrzymania osocza bogatego w płytki krwi, a następnie wstrzyknięciu go w skórę. Płytki krwi zawierają liczne czynniki wzrostu, które stymulują procesy naprawcze i regeneracyjne w skórze, pobudzając tym samym wzrost włosów i poprawiając ich kondycję.
Ostrzykiwanie fibryną bogatopłytkową
W przeciwieństwie do osocza, fibryna bogatopłytkowa jest bardziej skoncentrowana, powstaje poprzez oddzielenie fibryny od osocza krwi. Jednak podobnie jak osocze bogatopłytkowe, fibryna bogatopłytkowa pochodzi z ludzkiej krwi. Zawiera ona czynniki wzrostu oraz inne substancje biologicznie aktywne, które wspomagają procesy regeneracyjne, stymulując wzrost włosów.
Mikronakłucia 4.0
Mikronakłucia 4.0 to zabieg, który polega na mechanicznym uszkadzaniu skóry głowy za pomocą mikroigiełek, co stymuluje procesy naprawcze i regeneracyjne w skórze. W efekcie dochodzi do zwiększenia produkcji kolagenu i elastyny oraz aktywacji mieszka włosowego, co może przyczynić się do poprawy gęstości i jakości włosów. Jednocześnie podczas zabiegu wprowadzany jest w skórę głowy, indywidualnie dobrany odżywczy koktajl, który wspomaga procesy naprawcze.
Wspomniane wyżej zabiegi mogą być stosowane wraz z innymi metodami leczenia łysienia androgenowego. Oczywiście ich wybór należy skonsultować ze specjalistą.
Co powoduje łysienie androgenowe u kobiet?
Łysienie androgenowe typu żeńskiego jest to choroba dziedziczna . Częściej występuje po okresie menopauzy, ale pierwsze objawy mogą również wystąpić w okresie menopauzalnym i w ciąży. Badania dowodzą, że główną przyczyną łysienia androgenowego u kobiet są zaburzenia hormonalne . Obserwuje się wówczas we krwi podwyższony poziom androgenów, mający najczęściej podłoże genetyczne, a przede wszystkim podwyższony poziom testosteronu, który pod wpływem enzymu 5-alfa reduktazy przekształca się w dihydrotestosteron. Jego nadmiar w surowicy skutkuje niszczeniem mieszków włosowych, a konsekwencją tego procesu jest wypadanie włosów oraz zahamowanie cyklu wzrostu nowych włosów.
W niektórych przypadkach objawy wskazujące na łysienie androgenowe mogą być wynikiem jednego z objawów innych chorób współistniejących lub złych nawyków, takich jak:
- choroby tarczycy,
- nowotwory nadnerczy,
- nowotwory jajników,
- zespół Cushinga,
- zespół policystycznych jajników,
- zaburzenia hormonalne w okresie menopauzy,
- palenie papierosów,
- nieodpowiednia dieta,
- nadmierne odchudzanie powodujące utratę witamin i minerałów wzmacniających włosy.
Niektóre leki antykoncepcyjne zawierające składniki wykazujące aktywność androgenową mogą również podnosić stężenie tych hormonów we krwi, co może mieć znaczenie przy rozwoju tej choroby.
Łysienie androgenowe u kobiet – jakie daje objawy?
Utrata włosów u kobiet i mężczyzn przebiega nieco inaczej. W przypadku „płci pięknej” obserwuje się przerzedzenie włosów o charakterze centralnym, które może być obecne m.in. w okolicy czołowej. Na powierzchni skóry – w związku z miniaturyzacją mieszków – obecne są „żółte kropki”. Są one efektem wypełnienia ujść mieszków przez keratynę i łój.
Typy łysienia androgenowego u kobiet
Wyróżnia się 3 podstawowe typy łysienia androgenowego u kobiet. Są to:
• typ Hamiltona – łysienie dotyka okolicy wierzchołkowej i występuje przesunięcie linii czołowo-skroniowej ku tyłowi (rzadki typ łysienia u kobiet),
• typ Ludwiga – obejmuje utratę włosów w okolicy centralnej, czołowej i ciemieniowej,
• typ Olsena – dotyczy okolicy centralnej i czołowej – to przerzedzenie włosów typu „szerokiego przedziałka” prowadzące do objawu „choinki”.
Warto podkreślić fakt, że w łysieniu androgenowym u kobiet i mężczyzn występują włosy o różnej grubości tzw. heterogenność grubości łodyg, co wynika z faktu miniaturyzacji mieszków włosowych przez DHT.
