U nas zapłacisz kartą
Jak wygląda nowotwór złośliwy - Natura i Objawy Choroby
Czy można zagłodzić nowotwór?
Obecnie zagłodzenie nowotworu nie jest uznaną metodą leczniczą i nie ma podstaw do stosowania głodówek jako metody walki z nowotworem.
W teorii, zagłodzenie nowotworu jako metoda terapii polega na zastosowaniu strategii żywieniowych lub farmakologicznych w celu ograniczenia dostępu nowotworu do substancji odżywczych, które są niezbędne do jego wzrostu i rozmnażania. Jedną z koncepcji jest ograniczenie dostępu do glukozy, ponieważ nowotwory często charakteryzują się wysokim zapotrzebowaniem na ten właśnie cukier. Inne podejścia koncentrują się na ograniczeniu dostępu do innych substancji odżywczych, takich jak aminokwasy, które są niezbędne do syntezy białek i wzrostu nowotworu. Istnieją również badania nad terapiami, które starają się zakłócić proces angiogenezy, czyli tworzenia nowych naczyń krwionośnych, które dostarczają substancje odżywcze do nowotworu. Żadna z tych metod nie jest korzystna dla organizmu, a wręcz przeciwnie może prowadzić do rozwoju lub pogłębienia się niedożywienia, gdyż głodząc nowotwór, głodzimy cały organizm, co może zaburzać proces leczenia i wpłynąć na efekty prowadzonej terapii.
Zgodnie z obecną wiedzą należy również stanowczo podkreślić, że nie ma wiarygodnych danych klinicznych wskazujących na ryzyko przyspieszenia wzrostu nowotworu i rozwoju choroby wskutek stosowania wsparcia żywieniowego. Wiadomo natomiast, że głodówka nie hamuje rozwoju nowotworu, ale istotnie pogarsza stan chorego — w rezultacie śmierć z powodu niedożywienia może nastąpić szybciej aniżeli z powodu samej choroby.
Wsparcie żywieniowe u chorego na nowotwór złośliwy powinno być kompletne i uwzględniać wszystkie niezbędne składniki (białko, węglowodany, tłuszcze, witaminy, składniki mineralne i wodę) w odpowiedniej ilości i proporcji. Jeśli pacjent nie jest w stanie pokryć swojego zapotrzebowania tradycyjną dietą lekarz zalecić może uzupełnienie diety doustnymi preparatami odżywczymi należącymi do kategorii żywności specjalnego przeznaczenia medycznego. Podstawowe wskazania do ich stosowania przy sprawnym odruchu połykania to obecność niedożywienia i ryzyko jego rozwoju. Doustne preparaty odżywcze produkowane są z wysokiej jakości surowców, dodatkowo nie zawierają cholesterolu i glutenu. U pacjenta z chorobą nowotworową mogą być używane wszystkie typy doustnych preparatów odżywczych (tak zwane ONS – oral nutritional supplements) w zależności od indywidualnej sytuacji klinicznej. Dostępne na rynku doustne preparaty odżywcze różnią się składem, przeznaczeniem i postacią, należy je stosować pod nadzorem lekarza, można również zapytać dietetyka czy pielęgniarkę o te preparaty. Przykładem płynnego preparatu wysokobiałkowego i wysokoenergetycznego jest Nutridrink Protein, który zawiera największą ilość białka w najmniejszej na rynku objętości (125 ml). Preparatem przeznaczonym dla pacjentów onkologicznych z niedożywieniem lub ryzykiem niedożywienia jest również Nutridrink Protein Omega 3, który poza dużą ilością białka i energii, zawiera również m.in. kwasy tłuszczowe omega-3 i witaminę D. Należy przestrzegać pacjentów o ryzyku związanym ze stosowaniem niezbilansowanych diet alternatywnych (np. diety głodówkowe, eliminacyjne), suplementów alternatywnych (np. amigdaliny, dużych dawek witaminy C), co może się przełożyć na pogorszenie stanu odżywienia, rozwój licznych powikłań, a w konsekwencji odroczenie lub przerwanie terapii.
Co to jest PET?
Badanie metodą emisyjnej tomografii pozytronowej (PET) to nowoczesna i bardzo dokładna technika obrazowania. Podobnie jak w przypadku scyntygrafii, do uzyskania obrazu konieczne jest podanie specjalnie znakowanego czynnika. Najczęściej w technice PET wykorzystuje się izotop fluoru sprzężony z glukozą (która jest dla większości komórek organizmu ludzkiego podstawową substancją metaboliczną). Po podaniu izotopu uzyskuje się obrazy regionów ciała o zwiększonej aktywności metabolicznej (czyli o większym zużyciu glukozy). Dzięki temu badaniu można zobrazować nawet bardzo małe ogniska nowotworu, ponieważ cechuje się on większym zużyciem glukozy niż prawidłowe tkanki. Trzeba jednak podkreślić, że także niektóre choroby nienowotworowe (np. zapalne) wiążą się z większą aktywnością metaboliczną (a więc ponadprzeciętnym gromadzeniem glukozy), co z kolei może być przyczyną fałszywego podejrzenia nowotworu złośliwego u osób zdrowych. Dlatego PET należy używać z rozwagą i w uzasadnionych przypadkach. Współcześnie używa się PET sprzężonych z TK – tak połączenie obu metod zwiększa przydatność uzyskiwanego wyniku.
Ryc. 6. Biopsja przezskórna raka płuca (strzałka wskazuje koniec igły)
Ostatnim krokiem na drodze do uzyskania rozpoznania nowotworu jest badanie mikroskopowe: komórek z guza (badanie cytologicznego) lub tkanek guza (badania histopatologiczne).
Badanie pojedynczych komórek (cytologia) ma wiele ograniczeń i nie zawsze pozwala na pełne rozpoznanie. Pomimo to wykonuje się je bardzo często ze względu na łatwość uzyskania materiału, niewielką uciążliwość dla pacjentów i bardzo małe ryzyko wystąpienia powikłań. Biopsja aspiracyjna cienkoigłowa (BAC) polega na wbiciu igły o średnicy 0,6 mm do podejrzanej zmiany i zaaspirowaniu za pomocą strzykawki komórek do badania. Tę biopsję (i inne rodzaje) można wykonywać pod kontrolą ultrasonografii (zwłaszcza gdy guz jest niewielki i trudno wyczuwalny palcami), aby dokładnie trafić końcem igły we właściwe miejsce. Źródłem komórek do badania cytologicznego mogą być również płyn lub wydzielina pobrane z ciała chorego (wyciek z brodawki piersi, płyn z jamy opłucnej [z klatki piersiowej], plwocina, popłuczyny oskrzelowe).
Objawy raka szyjki macicy
Rak szyjki macicy najczęściej przez wiele lat rozwija się bezobjawowo lub objawy są bardzo łagodne i niespecyficzne. Pierwsze niepokojące objawy świadczą zazwyczaj w zaawansowanym stadium choroby [2]. Wczesne symptomy raka szyjki macicy to m.in. wodniste krwiste upławy o nieprzyjemnym zapachu, krwawienie po stosunku, krwawienia między miesiączkami i pojawiające się po menopauzie, dłuższe i bardziej obfite niż zwykle krwawienia miesiączkowe, bóle w dolnej części brzucha i okolicy krzyżowo-lędźwiowej oraz miednicy.
Jeśli guz zlokalizowany jest tak, że powoduje ucisk na drogi moczowe, może spowodować ich niedrożności. Pojawia się wówczas zapalenie i niewydolność nerek, może dojść też do gromadzenia w nerkach płynów (wodonercza). To z kolei powoduje problemy z oddawaniem moczu, łącznie z zatrzymaniem moczu oraz obrzęki nóg.
Przy zaawansowanym raku szyjki macicy częste symptomy to osłabienie, utrata masy ciała i brak apetytu, bolesne parcie na mocz i stolec oraz nadciśnienie. W wielu przypadkach kobiety zgłaszają się do lekarza dopiero wtedy, gdy wystąpią te zaawansowane objawy. Leczenie jest wówczas nadal możliwe, ale rokowania są na ogół niepomyślne.
Wyróżnia się cztery stadia zaawansowania raka szyjki macicy. W stadium IVB raka szyjki macicy pojawia się rozsiew do odległych narządów – przerzuty raka do mózgu, płuc, kości i węzłów chłonnych.