U nas zapłacisz kartą
Jak wygląda łuszczyca na rękach?
Łuszczyca – gdzie występuje?
Łuszczyca zwykle rozwija się w okolicach stawu łokciowego i wokół kolan. Wówczas, ze względu na miejsce występowania, mówimy o łuszczycy stawów.
Zmiany mogą wystąpić jednak w dowolnym miejscu na całym ciele, w tym na:
Mniej powszechnymi typami choroby jest łuszczyca paznokci, jamy ustnej i narządów płciowych.
Warto jednak pamiętać o tym, że nie każda czerwonawa plama skórna musi być zwiastunem łuszczycy. Problemy związane z rozległymi i bolesnymi zmianami mogą być wywołane również łojotokowym zapaleniem skóry twarzy czy trądzikiem neuropatycznym .
A co ze skalpem? Również w przypadku suchej i bolesnej skóry głowy, podrażnienie wcale nie musi wiązać się z nieuleczalną łuszczycą. Możesz borykać się z łupieżem pstrym , który jest całkowicie wyleczalny. Jeśli jesteś posiadaczką przesuszonej skóry skłonnej do powstawaniu łupieżu, pamiętaj o tym, żeby na co dzień wybierać jedynie delikatne kosmetyki do pielęgnacji włosów . Nawilżający Micelarny Szampon NIVEA® z esencją kwiatu lotosu ochroni naturalne pH skalpu oraz pozbędzie się zanieczyszczeń i sebum.
Łuszczyca – leczenie miejscowe. Jak złagodzić objawy?
Właściwa pielęgnacja skóry osób chorych na łuszczycę jest niezbędna podczas leczenia zmian chorobowych. Stanowi także profilaktykę przed zaostrzeniem choroby. W pielęgnacji skóry z objawami charakterystycznymi dla łuszczycy zaleca się regularne złuszczanie naskórka, nawilżanie oraz natłuszczanie. Pomocne bywają preparaty emolientowe, które tworzą warstwę ochronną na powierzchni skóry, dzięki czemu zapobiegają nadmiernej utracie wody ze skóry oraz zmniejszają świąd. Zaleca się używanie preparatów emolientowych co najmniej 3 razy na dobę. Do substancji łagodzących objawy łuszczycy zalicza się także mocznik, kwas glikolowy, kwas mlekowy, kwas hialuronowy, glicerynę oraz dekspantenol, który ma działanie nawilżające, łagodzące i przeciwzapalne. Mocznik ma działanie keratolityczne, przez co ułatwia usunięcie blaszek łuszczycowych.
W przypadku łuszczycy skóry głowy zaleca się stosowanie szamponów przeznaczonych dla osób z łuszczycą (najczęściej zawierających dziegcie). Podczas kuracji preparatami zawierającymi dziegcie należy unikać ekspozycji na promienie słoneczne. Warto pamiętać także, aby delikatnie myć skórę głowy, dzięki czemu unikniemy uszkodzeń mechanicznych skóry głowy i powstawania nowych zmian.
Osoby mające zmiany na dłoniach powinny ograniczyć stosowanie mydeł i detergentów, gdyż prowadzą one do przesuszania skóry i jej mechanicznych uszkodzeń. Zaleca się także regularne stosowanie kremów do rąk.
Łuszczyca a solarium, tatuaż
Światło ultrafioletowe, które jest emitowane w solarium, może łagodzić objawy skórne łuszczycy, jednakże nie zaleca się korzystania z solariów, bezpieczniejszym sposobem fototerapii jest naświetlanie PUVA, które może zalecić lekarz dermatolog. Dlatego też osoby z łuszczycą nie powinny zastępować profesjonalnej terapii choroby (naświetlania PUVA) pobytem w solarium.
Należy pamiętać, że tatuaż może powodować pojawienie się zmian łuszczycowych, co jest wywołane uszkodzeniem skóry, dlatego osoby dotknięte tą chorobą skórną nie powinny wykonywać sobie tatuaży.
Leczenie łuszczycy – jakie leki? Co stosować na łuszczycę?
W przypadku zmian o niewielkich rozmiarach i zajmujących mniej niż 10% powierzchni skóry stosuje się leczenie miejscowe, czyli nakładanie produktów leczniczych bezpośrednio na zmiany skórne. Natomiast w przypadku ciężkiego przebiegu choroby stosuje się leki doustne, dożylne wraz z leczeniem miejscowym.
Leczenie miejscowe zaczyna się od usunięcia łusek za pomocą substancji keratolitycznych, a następnie hamuje się nadmierny wzrost komórek naskórka. Substancjami leczniczymi stosowanymi na zmiany skórne w przebiegu łuszczycy są: kwas salicylowy i mocznik, które zmniejszają ilość łusek i polepszają przenikanie innych preparatów do głębszych warstw skóry, dziegcie, które są pochodnymi węgla, glikokortykosteroidy miejscowe mające działanie przeciwzapalne i przeciwproliferacyjne, cygnolina oraz analogi witaminy D3.
W leczeniu ciężkich postaci łuszczycy stosuje się:
- fototerapię – polega ona na ekspozycji skóry na światło ultrafioletowe wytwarzane przez specjalne lampy. Fotochemioterapia (PUVA) to połączenie leku światłouwrażliwiającego z promieniami UVA. Metody te stosowane są w przypadku łuszczycy opornej na leczenie miejscowe lub w przypadku rozległych zmian skórnych,
- metotreksat – jest lekiem z grupy cytostatyków, dlatego jego stosowanie wymaga ścisłej kontroli lekarskiej, cyklosporyna – ma silne działanie immunosupresyjne, czyli osłabiające odpowiedź zapalną. Posiada sporo działań niepożądanych, dlatego stosuje się ją w przypadku łuszczycy opornej na inne leki,
- retinoidy – mają działanie teratogenne, dlatego nie wolno ich stosować w ciąży. Retinoidy są zalecana w przypadku łuszczycy krostkowej,
- leki biologiczne (adalimumab, etanercept, infliksymab, ustekinumab) oddziałują na cytokiny, które biorą udział w powstawaniu zmian. Stosuje się je w przypadkach ciężkiej łuszczycy lub opornej na leczenie innymi preparatami.
Łuszczyca - przyczyny
Przyczyn łuszczycy jest naprawdę wiele. Często współistnieje ona z innymi schorzeniami: cukrzycą typu II, zapalną chorobą jelit, chorobą serca, ale również depresją, wzmożonym stresem i niepokojem.
Objawy łuszczycy różnią się w zależności od osoby i zależą od typu choroby. Zmiany łuszczycowe mogą być małe (mowa na przykład o kilku płatkach na sk ó rze głowy czy łokciu) lub pokrywać większość cia ł a.
Do najczęstszych objawów łuszczycy plackowatej zalicza się:
- czerwone i wypukłe plamy na sk ó rze,
- bia ławo-srebrne łuski lub blaszki pojawiające się na czerwonych plamach,
- sucha sk ó ra, kt ó ra mo że pękać i krwawić,
- bolesność wokół pojawiających się plam,
- swędzenie i pieczenie wokół zmian skórnych,
- zgrubiałe, podziurawione paznokcie,
- bolesne, opuchnięte stawy.
Wi ększość os ó b z łuszczycą przechodzi przez „cykle” objaw ó w. Choroba powoduje wówczas ciężkie objawy przez kilka dni lub tygodni, które mogą ustąpić lub znacząco się zmniejszyć.
Następnie, w ciągu kilku kolejnych tygodni lub po nagłym wyeksponowaniu na czynnik wyzwalający łuszczycę (może być nim nawet stres), stan może znów się zaostrzyć.
Czasami objawy łuszczycy znikają całkowicie. Kiedy nie masz żadnych aktywnych oznak tej choroby, możesz znajdować się właśnie w „remisji”. To nie znaczy, że łuszczyca nie wr ó ci, nawet pomimo wyciszenia objawów.
Za nawroty choroby odpowiadają zewnętrzne czynniki. Takimi „wyzwalaczami”, które mogą zwiastować nowy atak łuszczycy jest wysoki poziom stresu, spożywanie dużej ilości alkoholu, różnego rodzaju obrażenia (skaleczenie, otarcie) i oparzenia słoneczne.
Jeśli borykasz się z łuszczycą, pamiętaj o zabezpieczeniu się przed szkodliwym wpływem promieniowania na skórę: stosuj kremy z filtrem do twarzy oraz balsamy do opalania SPF 50 . Nie rezygnuj z ochrony nawet zimą: NIVEA Sun Sensitive Balsam do skóry wrażliwej SPF 50+ nie tylko zabezpieczy wrażliwą i reaktywną skórę, ale również zadba o jej nawilżenie dzięki wyciągom z aloesu. To kosmetyk odpowiedni nawet dla alergików: nie zawiera substancji zapachowych.
Przyczyny łuszczycy
Typowe zmiany łuszczycowe mogą pojawić się na skórze osoby w każdym wieku, zdarza się, że to specyficzne zapalenie skóry rozpoznaje się już u niemowląt. Najczęściej jednak pierwsze objawy łuszczycy pojawiają się pomiędzy 20. a 40. rokiem życia (jest to tzw. I typ łuszczycy). II typ łuszczycy dotyczy osób po ukończeniu 50. roku życia.
Łuszczyca należy do grupy chorób o podłożu autoimmunologicznym i charakteryzuje się uogólnionym procesem zapalnym. Ważną rolę w rozwoju łuszczycy odgrywają czynniki genetyczne oraz bodźce środowiskowe takie jak stres, uraz, infekcje bakteryjne lub grzybicze.
Łuszczyca a dziedziczenie
Łuszczyca jest chorobą dziedziczną, co potwierdza fakt, że jeśli u obojga rodziców rozpoznano łuszczycę, prawdopodobieństwo rozwoju choroby u ich dziecka wynosi około 70%. W przypadku tylko jednego rodzica z łuszczycą dziecko ma około 20% szans, że rozwiną się u niego objawy łuszczycy. Niekiedy dochodzi do przeskoku jednego pokolenia, tzn. zostaje ominięte pierwsze pokolenie, a symptomy łuszczycy rozwijają się w kolejnym (wnuki). Łuszczyca może pojawić się także u osób bez obciążonego wywiadu rodzinnego, gdyż mogą zajść świeże mutacje.
Łuszczyca typu I, czyli objawiająca się pomiędzy 20-40. rokiem życia, dziedziczy się autosomalnie dominująco.
Czy łuszczyca jest zaraźliwa?
Łuszczyca nie jest chorobą zakaźną, zatem nie można się nią zarazić nawet w wyniku bezpośredniego kontaktu z osobą mającą objawy choroby.
