U nas zapłacisz kartą
Jak wygląda łuszczyca na rękach?
Łuszczyca u dzieci. Jak wyglądają objawy?
Na łuszczycę choruje około 2% dzieci. Przebieg tego schorzenia u najmłodszych jest inny niż u dorosłych. Jakie objawy świadczą o łuszczycy u dziecka? Jak ją leczyć?
Łuszczyca (z łac. psoriasis ) to przewlekła, zapalna choroba, która może zająć skórę (najczęściej), paznokcie i stawy. W jej przebiegu naprzemiennie występują okresy zaostrzeń i remisji. Stopień nasilenia objawów może być zróżnicowany – począwszy od niewielkich zmian, aż do rozległych ognisk łuszczycowych, mogących obejmować nawet 90% powierzchni ciała.
U chorych osób proces podziału keratynocytów ulega przyspieszeniu. Czas przejścia komórek z warstwy rozrodczej na powierzchnię skóry w normalnych warunkach wynosi około 26 dni, a u osób chorujących na łuszczycę tylko 4 dni. Objawia się to występowaniem charakterystycznych wykwitów skórnych nazywanych blaszką łuszczycową .
Istnieje kilka odmian klinicznych łuszczycy, które różnią się wyglądem i umiejscowieniem zmian chorobowych. U 30% chorych osób pierwsze objawy łuszczycy występują przed 20. rokiem życia. U dorosłych najczęściej występuje tarczkowa postać schorzenia, w której zmiany skórne przybierają formę zaczerwienionych plam pokrytych nawarstwiającymi się, srebrzystymi łuskami.
Zmiany skórne w przebiegu łuszczycy u dzieci mogą różnić się lokalizacją i wyglądem w porównaniu do obrazu tego schorzenia u dorosłych .
U dzieci cierpiących na łuszczycę:
- częściej występuje świąd skóry,
- wykwity są cieńsze i bardziej miękkie,
- stwierdza się mniejszą ilość łuski,
- zmiany często obejmują twarz (nawet u 46% dzieci, u dorosłych bardzo rzadko), małżowiny uszne oraz okolice zgięciowe.
Wyróżniamy dwa typy łuszczycy:
- typ I (wczesny) – rozwija się przed 40. rokiem życia, osiągając szczyt między 18. a 22. rokiem życia, często występuje rodzinnie i z reguły ma cięższy przebieg z licznymi nawrotami i rozległymi zmianami skórnymi,
- typ II (późny) – rozpoczyna się po 40. roku życia, a szczyt zachorowań przypada na wiek powyżej 55 lat, ma zdecydowanie łagodniejszy przebieg, może wystąpić, nawet gdy w rodzinie nie było żadnego przypadku tej choroby.
Łuszczyca u dzieci – dieta
Dobrze zbilansowana, zdrowa dieta ma ogromne znaczenie przy łuszczycy. Sposób żywienia wpływa na nasilanie lub wyciszanie stanu zapalnego w organizmie, u podłoża którego leży przyczyna choroby.
Oprócz diety przeciwzapalnej ważna jest także kaloryczność diety, pomagająca utrzymać prawidłową masę ciała dziecka. Przebieg łuszczycy u otyłych dzieci jest cięższy niż u ich rówieśników z prawidłowym BMI. Nadmierna ilość tkanki tłuszczowej generuje produkcję cytokin prozapalnych, które sprzyjają rozwojowi choroby.
W diecie dzieci chorujących na łuszczycę:
- ogranicz ilość mięsa (zwłaszcza czerwonego), podrobów i tłuszczów pochodzenia zwierzęcego,
- unikaj ostrych przypraw,
- zrezygnuj z przetworzonej żywności,
- wprowadź dużą ilość warzyw i owoców,
- uwzględnij w jadłospisie produkty bogate w selen (brązowy ryż, płatki owsiane, pestki dyni),
- wyklucz źródła glutenu z diety,
- zwiększ ilość nienasyconych kwasów tłuszczowych (oleje roślinne i świeże ryby), możesz też rozważyć suplementację kwasów omega-3.
Jak leczyć łuszczycę?
Łuszczyca jest chorobą o nie do końca poznanej etiologii, co sprawia, że nie ma możliwości jej całkowitego wyleczenia. Ze względu na nieprzewidywalny przebieg choroby, zapobieganie i leczenie łuszczycy nie należą do łatwych. Celem leczenia jest utrzymanie chorego jak najdłużej w stanie remisji , redukcja objawów, zmniejszenie ryzyka powikłań oraz umożliwienie powrotu do aktywności życiowej i zawodowej.
Dobór odpowiedniej terapii opiera się na ocenie nasilenia zmian chorobowych. Dokonuje się jej przy pomocy skali BSA (Body Surface Area) i PASI (Psoriasis Area and Severity Index). Skala PASI bierze pod uwagę obecność i stopień nasilenia rumienia, nacieku i łuski w skali 0-4 oraz wielkość powierzchni, jaką zajmują wykwity skórne na poszczególnych obszarach ciała – głowie, tułowiu, kończynach górnych i kończynach dolnych. Im wyższy wynik, tym wyższy stopień nasilenia łuszczycy. Skala BSA uwzględnia procentową ocenę powierzchni ciała zajętej przez zmiany łuszczycowe. Jeśli wskaźnik PASI lub BSA wynosi mniej niż 10, rozpoznaje się łuszczycę łagodną, natomiast wynik powyżej 10 wskazuje na łuszczycę umiarkowaną i ciężką.
Łuszczyca – leczenie
Jak leczyć łuszczycę? Niestety na to schorzenie nie ma lekarstwa. Kuracja polega więc na łagodzeniu przebiegu choroby oraz uśmierzaniu miejscowego bólu na przykład za pomocą dobranych przez specjalistę maści na łuszczycę.
Podstawą skutecznego leczenia łuszczycy jest jednak przede wszystkim jej poprawne rozpoznanie. Wiele osób myli łuszczycę z egzemą (atopowym zapaleniem sk ó ry, czyli AZS), nad którą z kolei da się zapanować.
Dbanie o cerę przy atopowym zapaleniu skóry na początku może wydawać się trudnym zadaniem. Wystarczy jednak, że zmienisz swoje nawyki, a Twoja skóra szybko Ci się odwdzięczy. Pamiętaj, żeby po każdej kąpieli delikatnie osuszać ciało ręcznikiem. Ruchy pocierające mogą Cię niepotrzebnie podrażnić.
Równie ważne w rytuale pielęgnacyjnym osób z AZS jest odpowiednie natłuszczanie skóry oraz wzmocnienie jej naturalnej bariery ochronnej. Usuń ze swojej kosmetyczki produkty silnie perfumowane, z silikonami i alkoholem w składzie. Postaw na jak najbardziej naturalne produkty. Żel pod prysznic NIVEA NATURALLY GOOD z kwiatem bawełny i bio olejkiem delikatnie oczyści skórę i przygotuje ją do dalszej pielęgnacji. W jego składzie znajdziesz aż 98% składników pochodzenia naturalnego. O odżywienie zadba z kolei Rozpieszczający Balsam do Ciała z 100% naturalnym awokado z tej samej serii.
Jeśli chcesz przeczytać więcej o AZS i sposobach pielęgnacji przy tym zapaleniu skóry, przeczytaj nasze artykuły:
Przejrzyj także odpowiedzi na najczęściej zadawane pytania o łuszczycę.
Leczenie łuszczycy – jakie leki? Co stosować na łuszczycę?
W przypadku zmian o niewielkich rozmiarach i zajmujących mniej niż 10% powierzchni skóry stosuje się leczenie miejscowe, czyli nakładanie produktów leczniczych bezpośrednio na zmiany skórne. Natomiast w przypadku ciężkiego przebiegu choroby stosuje się leki doustne, dożylne wraz z leczeniem miejscowym.
Leczenie miejscowe zaczyna się od usunięcia łusek za pomocą substancji keratolitycznych, a następnie hamuje się nadmierny wzrost komórek naskórka. Substancjami leczniczymi stosowanymi na zmiany skórne w przebiegu łuszczycy są: kwas salicylowy i mocznik, które zmniejszają ilość łusek i polepszają przenikanie innych preparatów do głębszych warstw skóry, dziegcie, które są pochodnymi węgla, glikokortykosteroidy miejscowe mające działanie przeciwzapalne i przeciwproliferacyjne, cygnolina oraz analogi witaminy D3.
W leczeniu ciężkich postaci łuszczycy stosuje się:
- fototerapię – polega ona na ekspozycji skóry na światło ultrafioletowe wytwarzane przez specjalne lampy. Fotochemioterapia (PUVA) to połączenie leku światłouwrażliwiającego z promieniami UVA. Metody te stosowane są w przypadku łuszczycy opornej na leczenie miejscowe lub w przypadku rozległych zmian skórnych,
- metotreksat – jest lekiem z grupy cytostatyków, dlatego jego stosowanie wymaga ścisłej kontroli lekarskiej, cyklosporyna – ma silne działanie immunosupresyjne, czyli osłabiające odpowiedź zapalną. Posiada sporo działań niepożądanych, dlatego stosuje się ją w przypadku łuszczycy opornej na inne leki,
- retinoidy – mają działanie teratogenne, dlatego nie wolno ich stosować w ciąży. Retinoidy są zalecana w przypadku łuszczycy krostkowej,
- leki biologiczne (adalimumab, etanercept, infliksymab, ustekinumab) oddziałują na cytokiny, które biorą udział w powstawaniu zmian. Stosuje się je w przypadkach ciężkiej łuszczycy lub opornej na leczenie innymi preparatami.
