U nas zapłacisz kartą
Jak wygląda łuszczyca na rękach?
Rodzaje łuszczycy u dzieci
Łuszczyca wieku dziecięcego może występować w kilku postaciach klinicznych:
- Łuszczyca plackowata – to najczęściej stwierdzany rodzaj łuszczycy u pacjentów poniżej 18. roku życia. Wykwity przypominają symetrycznie ułożone blaszki o niewielkim stopniu złuszczania. Mogą lokalizować się na głowie, przewodzie słuchowym zewnętrznym i powierzchniach zgięciowych.
- Łuszczyca kropelkowa – ma postać licznych, drobnych, czerwonych plamek zlokalizowanych na tułowiu.
- Łuszczyca owłosionej skóry głowy – taka lokalizacja zmian skórnych w łuszczycy częściej występuje u dziewcząt niż u chłopców.
- Łuszczyca krostkowa – stanowi mały odsetek przypadków łuszczycy, jednak największe prawdopodobieństwo jej wystąpienia obserwuje się u niemowląt.
- Łuszczyca paznokci – częściej atakuje chłopców, zajęcie paznokci przez łuszczycę stwierdza się aż u 32,2% małych pacjentów.
- Łuszczycowe zapalenie stawów – u dzieci występuje stosunkowo rzadko (dotyczy 1-10% dzieci chorujących na łuszczycę). Zwykle rozwija się między 7. a 13. rokiem życia, a objawy ze strony stawów mogą poprzedzać dolegliwości skórne. Choroba najczęściej atakuje paliczki, stawy krzyżowo-biodrowe oraz przyczepy ścięgien, powodując ich ból. W niektórych wypadkach dochodzi do zapalenia stawów i późniejszej ich deformacji, utrudniającej sprawne poruszanie się. Prawdopodobnie wczesne pojawienie się zmian łuszczycowych na paznokciach zwiększa ryzyko zachorowania na to schorzenie. Aż 63-83% osób cierpiących na łuszczycę paznokci choruje również na łuszczycowe zapalenie stawów.
- Erytrodermia łuszczycowa – dotyka około 3% chorych na łuszczycę. To nasilony stan zapalny wymagający hospitalizacji, obejmujący niemal całą powierzchnię skóry (nawet 80-90%), któremu może towarzyszyć ból, świąd, obrzęk i gorączka. Stanowi wtórne powikłanie łuszczycy, ale może też wystąpić u osób z innymi chorobami przewlekłymi (np. AZS, łojotokowym zapaleniem skóry). Erytrodermia może pojawić się w okresie zaostrzenia łuszczycy, po nagłym przerwaniu leczenia farmakologicznego, w wyniku silnej reakcji alergicznej, przy chorobach nowotworowych lub po poparzeniu słonecznym.
Łuszczyca u dzieci. Jak wyglądają objawy?
Na łuszczycę choruje około 2% dzieci. Przebieg tego schorzenia u najmłodszych jest inny niż u dorosłych. Jakie objawy świadczą o łuszczycy u dziecka? Jak ją leczyć?
Łuszczyca (z łac. psoriasis ) to przewlekła, zapalna choroba, która może zająć skórę (najczęściej), paznokcie i stawy. W jej przebiegu naprzemiennie występują okresy zaostrzeń i remisji. Stopień nasilenia objawów może być zróżnicowany – począwszy od niewielkich zmian, aż do rozległych ognisk łuszczycowych, mogących obejmować nawet 90% powierzchni ciała.
U chorych osób proces podziału keratynocytów ulega przyspieszeniu. Czas przejścia komórek z warstwy rozrodczej na powierzchnię skóry w normalnych warunkach wynosi około 26 dni, a u osób chorujących na łuszczycę tylko 4 dni. Objawia się to występowaniem charakterystycznych wykwitów skórnych nazywanych blaszką łuszczycową .
Istnieje kilka odmian klinicznych łuszczycy, które różnią się wyglądem i umiejscowieniem zmian chorobowych. U 30% chorych osób pierwsze objawy łuszczycy występują przed 20. rokiem życia. U dorosłych najczęściej występuje tarczkowa postać schorzenia, w której zmiany skórne przybierają formę zaczerwienionych plam pokrytych nawarstwiającymi się, srebrzystymi łuskami.
Zmiany skórne w przebiegu łuszczycy u dzieci mogą różnić się lokalizacją i wyglądem w porównaniu do obrazu tego schorzenia u dorosłych .
U dzieci cierpiących na łuszczycę:
- częściej występuje świąd skóry,
- wykwity są cieńsze i bardziej miękkie,
- stwierdza się mniejszą ilość łuski,
- zmiany często obejmują twarz (nawet u 46% dzieci, u dorosłych bardzo rzadko), małżowiny uszne oraz okolice zgięciowe.
Wyróżniamy dwa typy łuszczycy:
- typ I (wczesny) – rozwija się przed 40. rokiem życia, osiągając szczyt między 18. a 22. rokiem życia, często występuje rodzinnie i z reguły ma cięższy przebieg z licznymi nawrotami i rozległymi zmianami skórnymi,
- typ II (późny) – rozpoczyna się po 40. roku życia, a szczyt zachorowań przypada na wiek powyżej 55 lat, ma zdecydowanie łagodniejszy przebieg, może wystąpić, nawet gdy w rodzinie nie było żadnego przypadku tej choroby.
Przyczyny łuszczycy
Łuszczyca spowodowana jest czynnikami genetycznymi (związek z niektórymi antygenami zgodności tkankowej: HLA Cw6 i DR7), immunologicznymi (w powstawaniu łuszczycy istotną rolę odgrywają limfocyty T) oraz środowiskowymi . Choroba powstaje w wyniku nieprawidłowych procesów zachodzących w komórkach naskórka, tj. nadmiernej proliferacji keranocytów, ich nieprawidłowym różnicowaniu oraz powstawaniu stanu zapalnego.
U osób z łuszczycą dochodzi do ośmiokrotnego skrócenia cyklu komórkowego, co prowadzi do powstawania charakterystycznych “łusek” . Prawidłowy cykl wędrówki komórek z najgłębszej warstwy podstawnej do najbardziej powierzchownej – rogowej trwa 28 dni. W łuszczycy proces ten jest znacząco przyspieszony – trwa 3-4 dni. W efekcie skóra ma większą objętość, jest gruba i zdeformowana. Do przyczyn wyzwalania i zaostrzania objawów łuszczycy zalicza się:
- infekcje bakteryjne (zwłaszcza wywołane paciorkowcami i gronkowcami), zakażenia wirusowe i grzybicze
- narażenie na stres,
- urazy mechaniczne i psychiczne,
- przewlekłe stany zapalne w organizmie m.in. stany zapalne zatok, zębów i przyzębia,
- leki , w tym: beta-blokery, amiodaron, progesteron, inhibitory acetylocholinesterazy, niesteroidowe leki przeciwzapalne i cymetydynę,
- ciążę i poród,
- używki: papierosy i alkohol,
- otyłość,
- menopauzę.
Osoby z łuszczycą mają wyższe ryzyko zachorowania na cukrzycę oraz choroby serca : nadciśnienie tętnicze, chorobę niedokrwienną serca, zawał serca, wrzodziejące zapalenie jelita grubego . Występowanie chorób serca u osób z łuszczycą są związane ze wspólną patogenezą łuszczycy i miażdżycy .
Czym się zajmuje dermatolog? Sprawdź, kiedy potrzebna jest konsultacja tego specjalisty
Łuszczyca – przyczyny, objawy, leczenie i dieta
Łuszczyca szpeci, swędzi i budzi niechęć otoczenia, choć nie jest chorobą zaraźliwą. Objawia się pod postacią zaczerwienionych, łuszczących się wykwitów, przede wszystkim na skórze głowy, zgięciach łokci i kolan oraz paznokciach. Na poprawę stanu skóry w łuszczycy mają więc wpływ nie tylko leki, ale także odpowiednia pielęgnacja domowa, dieta oraz poprawa komfortu psychicznego.
- Co to jest łuszczyca?
- Jak wygląda łuszczyca?
- Przyczyny łuszczycy
- Dziedziczenie łuszczycy
- Rodzaje łuszczycy
- Objawy łuszczycy
- Diagnostyka łuszczycy
- Jak leczyć łuszczycę?
- Leki stosowane w łuszczycy
- Co stosować na łuszczycę – leczenie domowe
- Dieta w łuszczycy
- Życie z łuszczycą
Dziedziczenie łuszczycy
Szacuje się, że u niemal 30% chorych łuszczyca występuje rodzinnie. Dziedziczenie jest wieloczynnikowe i wielogenowe. Zdrowi rodzice mają 1-2% szans na urodzenie dziecka z łuszczycą. Gdy choruje jeden rodzic, ryzyko wzrasta do 10-20%, a jeśli łuszczycę mają oboje rodziców, ryzyko pojawienia się łuszczycy u potomstwa wynosi aż 50-70%.
W odniesieniu do czasu rozwoju choroby i jej sposobu ujawniania się, łuszczycę zwykłą dzieli się na dwa typy:
- Łuszczycę dziedziczną . Pojawia się przed 40 rokiem życia – zwykle w dzieciństwie lub wieku młodzieńczym. Dotyczy 85 proc. wszystkich przypadków łuszczycy. Charakteryzuje się cięższym przebiegiem i gorszą odpowiedzią na leczenie.
- Łuszczycę dorosłych . Występuje u osób po 40 roku życia, u których nie obserwuje się zwiększonego ryzyka zachorowań w rodzinie. Ma łagodniejszy przebieg, ale częściej pojawia się na paznokciach i stawach.
Ponadto w klasyfikacji łuszczycy uwzględnia się lokalizację zmian oraz obraz kliniczny schorzenia. Wśród najczęściej występujących odmian wyróżnia się:
- Łuszczycę pospolitą – to najczęstsza postać choroby. Występuje u 80–90 proc. wszystkich chorych. Na skórze pojawiają się wypukłe, zaczerwienione obszary pokryte biało-srebrną łuską.
- Łuszczycę stawową – to jedna z bardziej niebezpiecznych postaci łuszczycy skóry. Proces chorobowy w łuszczycy stawów jest uwarunkowany zaburzeniami ze strony układu odpornościowego. Charakterystyczne dla tej postaci jest zesztywnienie i stan zapalny kręgosłupa, oraz stawów krzyżowo-biodrowych. Objawami łuszczycowego zapalenia stawów są ból, sztywność i obrzęk stawów. Powikłaniem mogą być deformacje stawów, upośledzenie sprawności ruchowej, czasem nawet trwałe kalectwo.
- Łuszczycę kropelkowa – pojawia się w postaci małych, owalnych punkcików o wielkości maksymalnie 1 cm. Ta postać choroby może być powikłaniem paciorkowcowego zapalenia gardła lub innych infekcji bakteryjnych i wirusowych. Często występuje u dzieci jako pierwszy objaw łuszczycy zwykłej.
- Łuszczycę plackowatą – zmiany łuszczycowe są ułożone symetrycznie, przybierają formę dużych i zlewających się ze sobą wykwitów o czerwonym kolorze. Pokryte są srebrną łuską, która szybko się namnaża.
- Łuszczycę odwróconą – pojawia się tylko w miejscach, które na co dzień zginamy – najczęściej w okolicach stawów. Zmiany przybierają formę czerwonych lub różowych, niewielkich placków z łuską. Bardzo często ta postać łuszczycy dotyczy osób starszych.
